*** အမႈလည္းမဲ့၊ အမွတ္လည္းမဲ့ပါက ***

    

                                       အမႈလည္းမဲ့၊ အမွတ္လည္းမဲ့ပါက
                                  ***************************
တစ္ခုခု ေတြ႔မိသလား၊ ျမင္မိသလား၊ သိသလားေမးရင္၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲလို႔ ေျဖၾကတာ႐ွိတယ္၊ အမွန္ေတာ့ အမႈမဲ့တာလည္း မေကာင္းဘူး၊ အမွတ္မဲ့တာလည္း မေကာင္းဘူး၊ မဲ့တာက မ႐ွိတာ၊
အမႈမဲ့ဆိုတာက အမႈမ႐ွိတာ၊ အမွတ္မဲ့ဆိုတာက အမွတ္မ႐ွိတာ၊ အမႈဆိုတာ ႐ုံးေရာက္ ဂါတ္ေရာက္တဲ့အမႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ ကာယကံမႈ၊ ဝစီကံမႈ၊ မေနာကံမႈကို ေျပာတာ။
 
အမႈဆိုတာ ကမၼ၊ ကမၼဆိုတာ အလုပ္၊ အမႈမဲ့ဆိုတာ အလုပ္မ႐ွိတာကို ေျပာတာ၊ အလုပ္မ႐ွိေတာ့ ဝင္ေငြမ႐ွိဘူး၊ ဝင္ေငြမ႐ွိေတာ့ စားခ်င္တာမစားရ၊ ဝတ္ခ်င္တာ မဝတ္ရ၊ သံုးခ်င္တာ မသံုးရ၊ ေပးခ်င္တာ မေပးရ၊ လွဴခ်င္တာ မလွဴရ၊ ဒီေတာ့ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲျဖစ္ရၿပီေပါ့။
 
အလုပ္လက္မဲ့မ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ဆင္းရဲၾကတယ္၊ အလုပ္အကိုင္မ႐ွိလို႔ ေလးေဘးထိုင္တာေတြ မ်ားေနတယ္၊ ေဝေလေလ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္သမားေတြ မ်ားေနတယ္ဆိုရင္ ဒီႏိုင္ငံ ဆင္းရဲေတာ့တာပဲ၊ တကယ့္ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆိုတာ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္လုပ္၊ အနားယူခ်ိန္ယူ၊ အပန္းေျဖခ်ိန္ေျဖ၊ အေပ်ာ္အပါးခ်ိန္ အေပ်ာ္အပါး၊ ေဝေလေလ ဆိုတာမ႐ွိဘူး၊ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ဆိုတာမ႐ွိဘူး။
 
အလုပ္လုပ္တာလည္း တကယ္လုပ္ၾကရတာ၊ အခ်ိန္နဲ႔အခါနဲ႔၊ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ တကယ္အလုပ္နဲ႔တူေအာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ၾကရတာ၊ ရတဲ့အခြင့္အေရးကလည္း တကယ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ရတာ၊ အလုပ္ကလည္း တူတူတန္တန္ လုပ္ရတယ္၊ ခံစားခြင့္ကလည္း တူတူတန္တန္ရတယ္၊ ခံစားခြင့္က ျပည့္ျပည့္စံုစံုရေတာ့ မသမာမႈဆိုတာလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး။

အမွတ္ဆိုတာ သတိ၊ မဲ့က မ႐ွိတာ၊ အမွတ္မဲ့ဆိုတာ သတိလက္လြတ္ကို ေျပာတာ၊ သတိလက္လြတ္ ငွက္ေတာင္ကြၽတ္ဆိုသလို သတိလက္လြတ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ မွားၿပီ၊ မွားရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီ၊ အမွားမွန္သမွ်ဟာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္တာက အေျခခံတာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွးလူႀကီးမ်ားက စားသတိ၊ သြားသတိ၊ လာသတိလို႔ အရာရာသတ္ိ႐ွိဖို႔အေရး သတိေပးခဲ့ၾကတာ၊ အစားမေတာ္တစ္လုတ္၊ အသြားမေတာ္ တလွမ္းဆိုတာ အမွတ္တမဲ့ေၾကာင့္ အမွတ္တရျဖစ္သြားရတာ။

သတိမမူ ဂူမျမင္၊ သတ္ိမႈေတာ့ ျမဴေတာင္ျမင္တယ္လို႔ဆိုတယ္၊ သတိမ႐ွိ၊ မ႐ွိျခင္းရဲ႕ကြာျခားမႈဟာ ဒီေလာက္ႀကီးမားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သတိထား စားလို႔၊ သတိထား သြားလို႔၊ သတိထား ေျပာလို႔၊ သတိထား လုပ္လို႔၊ လမ္းျဖတ္ကူးတာေတာင္ သတိထားကူးလို႔၊ ဒီလိုအတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ သတိထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အမွားအယြင္းနည္းပါလိမ့္မယ္၊ အမွားအယြင္းနည္းတာနဲ႔အမွ် အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မွာပဲ။
 
ဒီေတာ့ အမႈလည္း မမဲ့ေစနဲ႔၊ အမွတ္လည္း မမဲ့ေစနဲ႔၊ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ဆိုတာ မေကာင္ဘူး၊ အလုပ္တစ္ခုခု႐ွိေနရမယ္၊ အလုပ္လုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေနရမယ္၊ အလုပ္ဆိုတာ စိတ္ၿငိမ္ေဆးလည္း ဟုတ္တယ္၊ စိတ္ေအးေဆးလည္း ဟုတ္တယ္၊ အမွတ္သတိကလည္း ႐ွိေနရတယ္။

သတိဆိုတာ စိတ္လံုျခံဳေရးတာဝန္ကို ယူထားတဲ့ သေဘာ႐ွိတယ္၊ သတိလံုျခံဳေရးခ်ထားတဲ့ စိတ္ဟာ ေဘးကင္းတယ္၊ လံုျခံဳတယ္၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနရတယ္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈဆိုတာ သတိ႐ွိမွျဖစ္မယ္။ ။

အ႐ွင္သံဝရာလကၤာရ(ဓမၼပိယဆရာေတာ္)
 ေဟာႀကားေတာ္မူေသာတရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပသည္။