*****ေသာတာပန္ ျပႆနာ****

 

ေမး။ ။ (2007-ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ျမတ္ပန္းရဂံုတြင္
 ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က တရားတစ္ပုဒ္ ေဟာၿပီးတိုင္း ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကရာ၌

 

(က) ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား ပါ/မပါ။

 

(ခ) ဘ၀တစ္ခုမွ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား လက္ရွိဘ၀တြင္ မည္သို႔ ထူးျခားမႈရွိႏိုင္ပါသနည္း။

 

(ဂ) ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ခဲ့၍ ယခုဘ၀ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားေသာ သုတၱန္မ်ားရွိလွ်င္ ညႊန္ျပပါ-ဟူေသာ ဦးေကာင္းမြန္၏ ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

 

ေျဖ။ ။ ေရွဦးစြာ ေသာတာပန္ဟူေသာ ပုဒ္ကို ရွင္းျပခ်င္ပါသည္။

 ေသာတာပန္ဟူေသာ ပုဒ္သည္ ေသာတာပႏၷ-ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္ကို ျမန္မာမႈျပဳထားေသာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရျဖစ္၏။

 

 ေသာတာပႏၷ-ဟူေသာ ပုဒ္သည္ 

သဒၵါနည္းအရ ေသာတႏွင့္ အာပႏၷ-ဟူေသာ ပုဒ္ႏွစ္ခုကို

 ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္၏။ 

ဤတြင္ ေသာတ-အရ သမၼာဒိ႒ိ-စေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို ရ၏။ ထိုမဂၢင္ရွစ္ပါးသို႔ ေရွးဦးစြာ ေရာက္ေသာသူသည္ ေသာတာပႏၷ-မည္၏။

 

အနည္းငယ္ထပ္၍ ရွင္းရလွ်င္ `သ၀တိ သႏၵတီတိ ေသာေတာ= မဆုတ္နစ္ဘဲတစ္စီးတည္း စီးသြားတတ္ေသာေၾကာင့္ ေသာတ-မည္၏။ 

 

ဤအလိုေရအလ်ဥ္ကိုရ၏။ေသာေတာ ၀ိယာတိ ေသာေတာ= ေရအလ်ဥ္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ေသာတမည္၏။

ဤအလို အ႒ဂႋကအရိယမဂ္-ဟူေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားကို ရ၏။

 

ဟိမ၀ႏၲာေတာင္မွ စ၍ စီးဆင္းလာေသာ ဂဂၤါျမစ္ေရသည္ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္နစ္ျခင္း မရွိဘဲ သမုဒၵရာအထိ ေရာက္ေအာင္ ဆက္လက္စီးဆင္း သြားသကဲ့သို႔

 သမၼာဒိ႒ိစေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားသည္လည္း ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ေပၚလာရာ

  ေသာတာပတၱိမဂ္ ခဏမွစ၍ သတၱိအင္းအားနည္းပါးဆုတ္နစ္ျခင္းမရွိ တဆင့္ထက္တဆင့္ ရင့္သထက္ရင့္ကာနိဗၺာန္တည္းဟူေသာသမုဒၵရာသို႔ ၀င္ေရာက္ေလေတာ့၏။

 

“ဗုဒၶ ဓမၼ၊ သံဃကိုယံု၊ မတုန္လႈပ္ဘိ၊ အရိယကႏၲ၊ သီလငါးျဖာ၊ စံုညီညာ၊ ေသာတာပတၱိယင္။” ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေသာတာပတၱိမဂ္၏ အဂၤါအစိတ္အပိုင္း 

ေသာတာပတၱိယဂၤ၊၀ါ-တရားမွန္ေတာ္ႀကီး=ဓမၼာဒါသ အမည္ရေသာ ေသာတာပန္ျဖစ္/မျဖစ္ 

မွတ္ေက်ာက္တင္ စစ္ေဆးႏုိင္ဖို႔ရာ အဂၤါေလးခ်က္ ရွိပါသည္။

 

(၁) ဘုရားရွင္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊

 

(၂) တရားေတာ္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊

 

(၃) သံဃာေတာ္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊

 

(၄) အရိယာတုိ႔ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ငါးပါးသီလ မက်ိဳးမေပါက္ မေျပာက္မၾကားျခင္းတို႔ ျဖစ္၏။

 

ေသာတာပန္ျဖစ္လွ်င္ဤတရားေလးပါးႏွင့္ျပည္စံုၿမဲျဖစ္၏။ “သဟာ၀ႆ ဒႆနသမၸဒါယ၊ တယႆု ဓမၼာ ဇဟိတာ ဘ၀ႏၲိ။ သကၠာယဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧိတၪၥ၊ သီလဗၺတံ ၀ါပိ ယဒတၳိ ကိၪၥိ။” ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေသာတာပန္ျဖစ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ “သကၠာယဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၧာ၊ သီလဗၺတပရာမာသ”တရားသံုးပါးႏွင့္ ကိေလသာအခ်ိဳ႕ကို ပယ္ရွားအပ္ၿပီး ျဖစ္၏။

 

ထိုေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ ကိေလသာမ်ား ႄကြင္းက်န္ေသးေသာ္လည္း အပါယ္လားေၾကာင္း မေကာင္းမႈတို႔ကိုျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ အ၀ိနိပါတဓေမၼာ=အပါယ္သို႔ လားရျခင္း သေဘာမရွိေတာ့။ နိယေတာ= မဂ္ဟူေသာ နိယာမျဖင့္ ၿမဲေသာ သေဘာရွိ၏။

 

 သေမၺာဓိပရာယေဏာ=အထက္မဂ္သံုးပါးလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိ၏။ အထက္မဂ္ကိုသာ ရဖို႔ရွိ၏။ ေအာက္သို႔ (ေလာကီစ်ာန္မ်ားကဲ့သို႔ ) ေလ်ာက်႐ိုး ထံုးစံ မရွိ။

 

သို႔ရကား ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ားသည္ ယခုဘ၀၌ မဂ္ဖိုလ္ရမည္မွန္လွ်င္သကဒါဂါမိမဂ္ဖိုလ္ကိုသာရဖို႔ အေၾကာင္းရွိ၏။ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ကို တဖန္ထပ္၍ ရဖြယ္မရွိ။ အေၾကာင္းကား ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးသူသည္ မဂ္၏ နိယာမ သေဘာအရ ေမြးကတည္းက ေသာတာပန္အျဖစ္ ေမြးလာ

 ေသာေၾကာင့္တည္း။

 

ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က တရားတစ္ပုဒ္ ေဟာၿပီးတိုင္း ေသာတာပန္ျဖစ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား မပါပါ။ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ကား ပါႏိုင္ပါသည္။

 

ဘ၀တစ္ခုမွ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား လက္ရွိဘ၀တြင္ မည္သို႔ ထူးျခားမႈ ရွိႏုိင္ပါသနည္း ဟူရာ၌ “ဆစၥာဘိဌာနာနိ အဘဗၺကာတံု” ဟူေသာ ရတနသုတ္ ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ

 

၁။ မာတုဃာတ= အမိ သတ္ျခင္း။

 

၂။ ပိတုဃာတ=အဘသတ္ျခင္း။

 

၃။ အရဟႏၲဃာတ= ရဟႏၲာသတ္ျခင္း။

 

၄။ ေလာဟိတုပၸါဒ= ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳျခင္း။

 

၅။ သံဃေဘဒ = သံဃာကို ကြဲျပားေအာင္ျပဳျခင္း။

 

၆။ အညသတၳာ႐ုေဒၵသ =ဘုရားမွတပါး အျခားဆရာကို ကိုးကြယ္ရာဟု ညႊန္းျခင္း

 

(ဘာသာေျပာင္းျခင္း)ဟူေသာအဘိ႒ာနေျခာက္မ်ိဳးကို ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီး သူသည္

 ယခုဘ၀၌ မိမိ၏ ေသာတာပန္အျဖစ္ကို မသိေသာ္လည္း

 မဂ္၏ မေျပာင္းမလဲ တည္ၿမဲေသာ နိယာမသေဘာအရ မျပဳလုပ္ေတာ့။

 

ယခုဘ၀၌ ဘုရား တရား သံဃာဟု ရတနာသံုးပါး ထင္ရွားရွိလွ်င္ ဘာသာျခား၌ ေမြးေသာ္လည္း အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရာ၏။ 

 

မိမိ၏ သေဘာဆႏၵ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး၏ တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ပါဏာတိပါတစေသာ အမႈတို႔ကို မျပဳလုပ္ေတာ့။

 

 (အထက္တြင္ ေသာတာပန္သည္ အမိသတ္ျခင္း စသည္တုိ႔ကို မျပဳေတာ့ဟုေဟာေတာ္မူျခင္းသည္ပုထုဇဥ္အျဖစ္ကို ကဲ့ရဲ႕လုိ၍သာျဖစ္သည္။

အမွန္မွာ မည္သည္သတၱ၀ါမွ် မသတ္ေတာ့။ 

 

 ပုထုဇဥ္တို႔ကား သတၱ၀ါသာမညကို ထားဘိဦး မိခင္အရင္းကိုပင္ သတ္ျဖစ္ဖို႔ အလားအလား ရွိေလ၏။) ငါးပါးသီလကို အသက္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္မႈ မျပဳေတာ့။ တပါးေသာ သူတို႔က အတင္းအက်ပ္ ေရႏွင့္အရက္ကို ေရာယွက္၍ တိုက္လွ်င္ပင္ ေရသာ၀င္၍ အရက္မ၀င္ဟု ဖြင့္ျပၾက၏။

 

 (မဂ္၏ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ မမူးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေသာက္သမွ် ဓာတ္မတဲ့သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကာ အန္ထြက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ Alcohol ဓါတ္ပ်က္ကာ H2 O ဟူေသာ ေရဓာတ္သာ ၀င္ေရာက္သြားျခင္းကို ဆိုလို၏ ဟု ယူဆရပါသည္။)

 

ထိုသို႔ငါးပါးသီလၿမဲျခင္း၊အယူမမွားျခင္းတို႔အျပင္ ေသာတာပန္အျဖစ္

 ေမြးဖြားလာေသာ ပုဂၢိဳလ္၌ အျခားသိသာေသာ 

အခ်က္မ်ားမွာ 

သမၼာအာဇီ၀နည္းျဖင့္သာ စီးပြားရွာျခင္း၊ 

သူတစ္ပါး ႀကီးပြားခ်မ္းသာသည္ကို မနာလိုျငဴစူေသာ

 ဣႆာ၊ မိမိစီးပြား မိမိ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို

 ႏွေျမာတြန္႔တိုေသာမစၧရိယမ်ားမရွိျခင္း၊ အဂတိေလးပါးမလိုက္စားျခင္း၊ဘုရားရွင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဒါမနႆမျဖစ္ျခင္း၊ လြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားမႈ မရွိျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

 

(ယခုေခတ္ရိပ္သာအမည္ခံဌာနအခ်ိဳ႕မွ အလြယ္တကူ ေသာတာပန္ျဖစ္လာသူမ်ားကိုလည္း အထက္ပါ အခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။)

 

ယခင္ဘ၀ ေသာတာပန္ျဖစ္ခဲ့၍ ယခုဘ၀ သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္သြားေသာ သုတၱန္မ်ားရွိလွ်င္ ညႊန္ျပပါ-ဟူရာ၌ ယခုဘ၀ အရ ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္ကာလကို ဆိုလိုေၾကာင္း နားလည္ ရ၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယခင္ဘ၀အရ အဘယ္ကာလကို ယူရမည္နည္းဆိုေသာ္ ကႆပဘုရားရွင္၏ သာသနာတြင္း ကာလကို ယူရမည္ျဖစ္၏။ 

 

ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ႏွင့္ ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္

သည္လည္းကာလအားျဖင့္မ်ားစြာကြာျခား၏။ေသာတာပန္ အမ်ိဳးအစားသံုးမ်ိဳးတြင္လည္းကာမဂံု၌၂-ဘ၀မွ ၆ ဘ၀အထိ ျဖစ္ႏိုင္၏။

သတၱကၡတၱဳပရမ ေသာတာပန္သည္ ကာမဘုံ၌ ၇ ဘ၀သာျဖစ္ႏိုင္၏။

 

 “ကိဥၥာပိ ေတ ေဟာႏၱိ ဘုသံ ပမတၱာ.န ေတ ဘ၀ံ အ႒မ မာဒိယႏၱိ” ဟူေသာရတနသုတ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ သတၱကၡတၱဳပရမ

 ေသာတာပန္သည္အကယ္၍ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့

 ေပါ့ေပါ့ဆဆေနမိေစကာမူ ကာမဘံု၌ ရွစ္ဘ၀အထိ ျဖစ္သည္ဟူ၍မရွိ။ ၇-ဘ၀အတြင္းအထက္မဂ္ဖိုလ္ရလွ်င္ရ၊မရလွ်င္ စ်ာန္ရ၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ျဖစ္ရ၏။

 

ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ဘုရားရွင္လက္ထက္က်မွသာ၀ကအျဖစ္ ဘုရားရွင္ကိုဖူးေတြ႔ခြင့္ရကာအထက္မဂ္ဖိုလ္ရပါလိုေၾကာင္း ဆုေတာင္းခဲ့သူမ်ားမွအပ ၾကဳံၾကိဳက္၍ ျဖစ္ၾကသူ နည္းပါးဖြယ္ရွိ၏ဟု ယူဆရ၏။

 

အကယ္၍နတ္ျပည္ခ်ည္းသက္သက္သို႔မဟုတ္လူ႔ျပည္ခ်ည္း သက္သက္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ဘ၀တစ္ရာပင္

 ျဖစ္ေစကာမူတစ္ဘ၀သာေရတြက္ရမည္ဟူေသာ ၀ါဒအရေသာ္ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္၏ ကာမသုဂတိ ၇-ဘ၀ဟူေသာ သက္တမ္းသည္ဘုရားတစ္ဆူႏွင့္တစ္ဆူၾကားဟူေသာ အပိုင္းအျခားကာလ၌ ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ အလားအလာမ်ားစြာရွိပါသည္။

 

ထိုသို႔ေသာျဖစ္ႏိုင္ခြင့္မ်ားထဲမွအနီးစပ္ဆံုးေတြ႔ရွိရသည့္ သက္ေသတစ္ခုမွာ အဂုၤတၱရနိကာယ္လာ သုမနသုတၱန္ျဖစ္ပါသည္။

ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္တြင္ မိတ္ေဆြရဟန္းႏွစ္ပါး ရွိခဲ့၏။

 

 ထိုရဟန္း ႏွစ္ပါးသည္ တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး အေတြးအေခၚ အယူအဆ မတူၾကေပ။ တစ္ပါးေသာ ရဟန္းသည္ သာရဏီယ၀တ္ကို

 ျဖည့္က်င့္၏။က်န္တစ္ပါးသည္ ဘတၱဂၢ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္၏။

 

 သာရဏီယ၀တ္ျဖည့္က်င့္ေသာရဟန္းသည္ ဘတၱဂၢ၀တ္ ျဖည့္က်င္ေသာ ရဟန္းအား “ငါ့ရွင္ မေပးမလွဴသူအား အက်ိဳးတရား မည္သည္မရွိ၊ မိမိရရွိသည့္အထဲမွ သူတစ္ပါးတို႔အား ေပးလွဴၿပီးမွသာ ဘုဥ္းေပးသင့္၏” ဟု ေျပာဆို၏။

 

 ဘတၱဂၢ၀တ္ ျဖည့္က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ “ငါ့ရွင္ သင္သည္ဘာမွ် သိသူမဟုတ္၊ ရဟန္းမည္သည္ သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလွဴအပ္ေသာအရာကို ဖရိုဖရဲ လုပ္မပစ္သင့္၊ မိမိအတြက္ သင့္ေတာ္မွ်တရံုသာ ခံယူ၍ ဘတၱဂၢ၀တ္ ကိုျဖည့္က်င့္သင့္၏” ဟု ျပန္လည္ေျပာဆိုပါသည္။

 

ထိုႏွစ္ပါးေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တစ္ပါး၏ အယူအဆကို တစ္ပါးက လက္မခံႏိုင္ၾကဘဲ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခဲ့ၾကကာ အခင္အမင္မပ်က္ မိမိတို႔၏ က်င့္၀တ္ကို က်င့္ၾကံၾကၿပီး ထိုဘ၀မွ ေသလြန္ေသာအခါ ႏွစ္ပါးစလံုး နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ၾက၏။ 

 

နတ္ျပည္ေရာက္ေသာအခါ သာရဏီယ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ ဘတၱဂၢ၀တ္ျဖည့္က်င့္ေသာ ရဟန္းထက္ အာယု၊ ၀ဏၰ၊ သုခ၊ ယသ၊ အာဓိပစၥဟူ ေသာ တရားငါးမ်ိဳး သာလြန္ကဲပို၏။

 

ထုိသို႔ျဖင့္ ထုိႏွစ္ဦးတို႔သည္ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္က်င္လည္ၿပီး ဘုရားတစ္ဆူ၏ ၾကားကာလကုန္ဆံုးကာ ေဂါတမဘုရားရွင္၏ ကာလတြင္ သာ၀တၳိျပည္၌ လာျဖစ္ၾက၏။

သာရဏီယ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ ေကာသလမင္းႀကီး၏ မိဖုရားေခါင္ႀကီး၀မ္း၌ ပဋိသေႏၶတည္၏။

 

 ဘတၱဂၢ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ ေကာသလမင္းႀကီး၏ အလုပ္အေကၽြးမိန္းမ၀မ္း၌ျဖစ္၏။ထိုႏွစ္ဦးသည္ တစ္ေန႔တည္းမွာပင္ ေမြးဖြားၾက၏။နာမည္မွည့္ေသာေန႔တြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအား ေရခ်ိဳးေပးကာ က်က္သေရတိုက္ခန္းမွာ သိပ္ထား၏။ 

 

သာရဏီယ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေသာကေလးသည္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ကာ ထီးျဖဴႀကီးႏွင့္ေကာင္းမြန္စြာခင္းထားအပ္ေသာ က်က္သေရခန္း၊တန္ဆာဆင္ထားအပ္ေသာအိပ္ရာေနရာတို႔ကို

 ေတြ႔ျမင္ရသည့္အခါမင္းမ်ိဳးတစ္ခုတြင္လာျဖစ္ေနသည္ကို သိရွိလိုက္၏။

 

“ငါ ဘယ္လိုကံေတြကိုျပဳခဲ့လို႔ ဒီမွာလာျဖစ္ရတာပါလိမ္႔” ဟု ဆင္ျခင္သည့္အခါ “သာရဏီယ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့လို႔” ဟု သိရွိၿပီး “ငါ့မိတ္ေဆြ ဘယ္မွာျဖစ္ေနပါလိမ္႔” ဟု ဆင္ျခင္သည့္အခါ သူ႔နံေဘး အိပ္ေနရသည့္ အျဖစ္ကို ေတြ႔ရွိၿပီး ႏိွပ္ကြပ္လုိ၍- “သူငယ္ခ်င္း မင္းက ငါ့စကားကိုမွ နားမေထာင္ခဲ့ဘဲကိုး” ဟု ေျပာ၏။

 

“နားမေထာင္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”

“ငါ့ရဲ႔ျပည့္စံုမႈကိုၾကည့္ေလ၊ ထီးျဖဴႀကီးရဲ့ေအာက္ က်က္သေရ ခန္းေဆာင္မွာအိပ္ရတယ္၊မင္းကေတာ့ခုတင္နိမ့္နိမ့္ အခင္းၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေပၚမွာ အိပ္ရတယ္”

“မင္းက ဒါကုိ အမီွျပဳၿပီး မာနတက္ေနတာလား၊ ၀ါးႏွီးျပားေတြနဲ႔ လုပ္ထားၿပီး အ၀တ္ပိုင္းေတြနဲ႔ ရစ္ပတ္ထားတာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ပထ၀ီဓာတ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား” ဟု အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုေနၾက၏။

 

ထိုအခ်ိန္တြင္သုမနမင္းသမီးကစကားသံၾကား၍ သြားေရာက္နားေထာင္ရာ ဓာတု-ဓာတ္ဟူေသာ အသံကို ၾကားသျဖင့္ “ရဟန္းနတ္သားေတြ ျဖစ္ခဲ့ရမည္” ဟု ၾကံစည္ၿပီး “မိဘေတြကို ေျပာလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး”ဟုယူဆကာဘုရားရွင္အား သြားေရာက္ေလ်ာက္ထား၏။

(အက်ယ္ကို အင္၊ျမန္၊၂၊၃၅-တြင္ ၾကည့္ေလ။)

 

ထိုသုမနသုတ္တြင္ဘုရားရွင္ကသာရဏီယ၀တ္ကို

 ျဖည့္က်င့္ေသာရဟန္းကို ဒႆနသမၸေႏၷာ-ဟု သံုးႏႈန္းေတာ္မူ၏။ အ႒ကထာတြင္ “ဒႆနသမၸေႏၷာတိ ေသာတာပေႏၷာ။

=ဒႆနသမၸႏၷ ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူဟူသည္ ေသာတာပန္ပင္တည္း။-ဟု ဖြင့္ျပ၏။ (အံ။႒၊၃၊ ၁၇) သို႔ရာတြင္ ထိုကေလးမ်ား အထက္မဂ္ဖိုလ္ ရသည္ဟူ၍ကား မေတြ႕မိပါ။

 

 ျဖစ္ဖို႔အလားအလာ မ်ားစြာရွိသျဖင့္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ က်မ္းဂန္ႏွံ႔စပ္ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔ကို ထပ္၍ ေမးပါေလဦး။

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)

http://www.futurelifemm29.com မွ ျပန္လည္မွ်ေ၀သည္။