*****************
၁။ ထိုမ႑ကမၻာ၌ပင္လွ်င္ တူေသာသူ ရွိေတာ္မမူေသာ ၿပိဳင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္ မမူေသာ အမည္အားျဖင့္ {ေ၀ႆဘူ} မည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာက၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
၂။ ထိုအခါ {အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္၍ သြားေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကဲ့သို႔} ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဂမီးျဖင့္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ရွိေသာ တဏွာတို႔၏ ႏိုင္ငံ ကို ျဖတ္၍ ျမတ္ေသာ ေဗာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလ၏။
၃။ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ကုေဋ ရွစ္ေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ေရွးဦးစြာ သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၄။ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေသာ လူတို႔ထက္ျမတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တိုင္း ႏိုင္ငံ၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကုေဋခုနစ္ေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ႀကီးစြာေသာ မိစၧာအယူကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ တန္ခိုး ျပာဋိဟာကို ျပဳေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာကဓာတ္တစ္ေသာင္း၌ အညီအၫြတ္ စည္းေ၀း ေရာက္လာေသာ လူ နတ္တို႔သည္-
၆။ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထေစတတ္ေသာ မျဖစ္စဖူးျဖစ္ေသာ ႀကီးစြာေသာ အံ့ၾသ ဖြယ္ကို ေတြ႕ျမင္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ကုေဋေျခာက္ဆယ္ေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ သည္ (သစၥာေလးပါးကို) သိၾကကုန္၏။
၇။ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရားအား (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာစိတ္ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သံုးႀကိမ္တို႔ျဖစ္ကုန္၏။
၈။ ထိုသံုးပါးတို႔တြင္ ကုေဋရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ေရွးဦးစြာ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏၊ ခုနစ္ေသာင္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္း အေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၉။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား ျဖစ္ကုန္ေသာ အိုျခင္းစေသာ ေဘးကို ေၾကာက္ ကုန္ေသာ ေျခာက္ေသာင္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သံုးႀကိမ္ ေျမာက္ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၁၀။ ထိုအခါ ငါသည္ သုဒႆနမည္ေသာမင္း (ျဖစ္၍) ျမတ္စြာဘုရားကို ပင့္ဖိတ္ ၿပီးလွ်င္ အဖိုးမ်ားစြာထိုက္ေသာ (ေက်ာင္း) အလွဴကို လွဴ၍ သံဃာႏွင့္တကြေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္း အေဖ်ာ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အ၀တ္သကၤန္းျဖင့္ လည္း ေကာင္း ပူေဇာ္ခဲ့၏။
၁၁။ အတုမရွိေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ မြန္ျမတ္ေသာ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ ရဟန္းအျဖစ္ကို အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့၏။
၁၂။ ငါသည္ ညဥ့္ေန႔ပတ္လံုး မပ်င္းမရိဘဲ ႀကီးစြာေသာ အလွဴကို ျဖစ္ေစၿပီးလွ်င္ ရဟန္းအျဖစ္သည္ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ (ဂုဏ္ရွိ၏ဟု သိ၍) ျမတ္စြာဘုရား အထံ၌ ရဟန္းျပဳ ခဲ့၏။
၁၃။ ငါသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ရွာမွီးစဥ္ အက်င့္ဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္၍ က်င့္၀တ္ သီလတို႔၌ ေဆာက္တည္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့၏။
၁၄။ ငါသည္ ၾကည္ညဳိျခင္း ႏွစ္သက္ျခင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ ဆရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးခဲ့၏၊ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ ႏွစ္သက္ျခင္း {ပီတိ} သည္ ငါ့အား ျဖစ္ေပၚခဲ့ေပ၏။
၁၅။ ျမတ္စြာဘုရားသည္(ငါ၏)မဆုတ္နစ္ေသာစိတ္ကိုသိ၍ ဤမင္းသည္ ဤကမၻာ မွ သံုးဆယ့္တစ္ကမၻာထက္၌ ဘုရားျဖစ္လတၱံ႕ဟု ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၆။ ထိုအခါ ေမြေလ်ာ္႕ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ကပိလၿမိဳ႕မွ။ပ။ ဤေဂါတမ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏။
၁၇။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ၾကားနာရ၍ စိတ္ကို အလြန္ၾကည္ညိဳ ေစခဲ့၏၊ ပါရမီဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကို ေဆာက္ တည္ခဲ့၏။
၁၈။ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {အေနာမ}မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {သုပၸတီတမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {ယသ၀တီမိဖုရား} မည္၏။
၁၉။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္ေျခာက္ေထာင္တို႔ ပတ္လံုး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) ႐ုစိ သု႐ုစိ ရတိ၀ၯနအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ သံုးေဆာင္ တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၂၀။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမတို႔သည္ မယုတ္မေလ်ာ့ သံုးေသာင္း (တိတိ) ရွိကုန္၏၊ ထုိဘုရားေလာင္း၏ မိဖုရားသည္ကား {သုစိတၱာ} မည္၏၊ သားေတာ္သည္ {သုပၸဗုဒၶ} မည္၏။
၂၁။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ေ၀ါယာဥ္ျဖင့္ ေတာထြက္ ေတာ္မူ၏၊
ေျခာက္လပတ္လံုး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ေတာ္ မူ၏။
၂၂။ ႀကီးျမတ္ေသာ လုံ႔လရွိေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေသာ ေလာက၏ ေရွ႕သြားျဖစ္ ေသာ
ေ၀ႆဘူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ အ႐ုဏာရာမေက်ာင္းတုိက္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၂၃။ ေသာဏသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥတၱရသည္ လည္းေကာင္း ေ၀ႆဘူျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္ {အဂၢသာ၀က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ (ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ ) အလုပ္အေကြၽးသည္ {ဥပသႏၲ}မည္၏။
၂၄။ ရာမာသည္လည္းေကာင္း၊ သမာလာသည္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို ႀကီးေသာ အင္ၾကင္းပင္ဟူ၍ ေခၚဆိုအပ္၏။
၂၅။ ေသာတၳိကသည္ လည္းေကာင္း၊ ရမၻသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေဂါတမီသည္ လည္းေကာင္း၊ သိရိမာသည္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ{အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၆။ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ ျမင့္လ်က္ ေရႊတုိင္ႏွင့္ တူေတာ္မူ၏၊ {ညဥ့္အခ်ိန္၀ယ္ေတာင္ထိပ္၌ မီးလွ်ံကဲ့သို႔} ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္ ကိုယ္မွ ေျပးသြား (ကြန္႔ျမဴး) လ်က္ ရွိေပ၏။
၂၇။ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ အသက္သည္ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းရွိ၏၊ ထုိျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ထုိမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္း ကို ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။
၂၈။ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ျပဳေတာ္မူလ်က္ မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းကို ေ၀ဖန္၍ တရားတည္းဟူေသာ ေလွကို ထားခဲ့ၿပီးလွ်င္ တပည့္ သာ၀ကႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္ မူေလ၏။
၂၉။ ဖူးေျမာ္ထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တကြ တပည့္သာ၀ကသည္ လည္း ေကာင္း၊ (ထုိျမတ္စြာဘုရား၏) ဣရိယာပုထ္မွ်ရာ ေက်ာင္းတုိက္သည္ လည္း ေကာင္း ထုိအားလံုးသည္ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၃၀။ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေသာ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရားသည္ ေခမာရာမ
ေက်ာင္းတုိက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူေလ၏၊ ဓာတ္ေတာ္သည္ ထုိထုိ အရပ္မ်က္ႏွာ တို႔၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ ရွိေလသတည္း။
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခုေျမာက္ ေ၀ႆဘူဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
No comments:
Post a Comment