“ စမ္းေရလည္းေနာက္ ပန္းေတြလည္းေျခာက္ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္''

 
   

“ စမ္းေရလည္းေနာက္ ပန္းေတြလည္းေျခာက္ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္''
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
အာရုံတစ္ျခား စိတ္မလြင့္ပါးေအာင္ ကံမ်က္စိ ၊ပသာဒမ်က္စိကို
ခဏပိတ္ဥာဏ္မ်က္စိကုိဖြင့္ၿပီးေတာ့ဥာဏ္နား
နဲ႔တရားနာယူၾကရေအာင္။
မွတ္မွတ္သားသားျဖစ္ေအာင္လို႔ ဒီေန႔ေဟာၾကားဖို႔ တရားေခါင္း စဥ္ေပးပါမယ္။ စမ္းေရလည္းေနာက္ ပန္းေတြလည္းေျခာက္ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္သည့္ တရားလို႔ အမည္ေပး ပါတယ္။ စမ္းေရဆိုတာ ၾကည္လင္တယ္၊ေအးျမတယ္၊ အေမာကုိေျပေစတယ္၊ ရႊင္လန္းျခင္းကုိလည္း ရ ေစတယ္။
ဒါေပမယ့္ စမ္းေရက ေနာက္သြားတယ္။

ပန္းေတြကေျခာက္ဆိုတာ ပန္းေျခာက္သြားရင္ စြန္႔ ပစ္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ သုံးမရေတာ့ဘူးေပါ႔။ ပန္းရဲ႕တစ္ဘဝဟာ အဖူးေလး ဖူးလာရာကေနပြင့္လာတယ္။
ပြင့္လာၿပီးေတာ့ ရန႔ံထုံသင္းၿပီးေတာ့ ေမႊးႀကိဳင္သင္းပ်႕ံတဲ့ ပန္းရန႔ံေလး
ခဏတာေလး တစ္ရက္တာပြင့္ လန္းတဲ့ ပန္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ သုံးရက္တာပြင့္လန္းတဲ့ ပန္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ တစ္ပတ္ တစ္လေလာက္ မညႈိးမေျခာက္တဲ့ ပန္းမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။

စမ္းေရ လည္း ေနာက္ ၊ ပန္းေတြလည္းေျခာက္ၿပီးေတာ့ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္သြားတယ္တဲ့။ဘယ္ကို ေလွ်ာက္လို႔ ဘယ္ကုိသြားရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဦးတည္ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူးေပါ႔။
အဲ့ဒါကုိ အဓိပၸါယ္က ေတာ့ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္တဲ့ တရားေတာ္။

စမ္းေရကို ဘာနဲ႔တင္စားသလဲဆိုရင္ ေမတၱာနဲ႔တင္စား တယ္။
ေမတၱာတရားဆိုတာဟာ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း ေမတၱာတရားပဲ၊
ေမာင္နဲ႔ႏွမလည္းပဲ ၅၂၈ ေမ တၱာဆိုတာ ဒါလည္းပဲ ေမတၱာတရားေပါ႔။
သားနဲ႔အမိ ၊ သမီးနဲ႔အေဖ ၊ေမာင္နဲ႔ႏွမ ေဆြးမ်ဳိးရင္းျခာ ေမတၱာ တရားေတြ ေနာက္က်ိသြားၿပီဆိုရင္ ၊ ေမတၱာတရားေတြ ကုန္ခမ္းသြားၾကၿပီဆိုရင္ လူ႔ဘဝ လူ႔ေလာက ေတြ ခ်မ္းသာရာ ရႏိုင္ပါ႔မလား…မရႏိုင္ပါဘူးဘုရား။

လင္နဲ႔မယား ေမတၱာခမ္းေျခာက္သြားရင္လည္း ဒီတိုင္းပဲ။ ေမာင္နဲ႔ႏွမ ေမတၱာတရားေတြခမ္းေျခာက္သြားရင္လည္း ဒီတိုင္းပဲ။ အဲ့ေတာ့ အေဖနဲ႔အေမနဲ႔ သားနဲ႔သမီးနဲ႔ ေဆြနဲ႔မ်ဳိးနဲ႔ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း အိမ္တြင္းေရး ေမတၱာေတြခမ္းေျခာက္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ မရႊင္မ လန္း ညႈိးႏြမ္းၿပီးေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ရသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စမ္းေရလည္းဘယ္ေတာ့မွ မေနာက္ပါေစနဲ႔။ ဘာမေနာက္ေအာင္ သတိျပဳရမွာလဲ ..စမ္းေရ ပါဘုရား။

စမ္းေရကို ဥပ မာတင္စားတာ ေမတၱာေပါ႔။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမတၱာတရားခမ္းေျခာက္သြားတာ ေနာက္က်ိသြားတာ မျဖစ္ ေစနဲ႔။စမ္းေရေနာက္က်ိသြားၿပီဆိုရင္ ေသာက္သုံးလို႔
လည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး၊
အရသာလည္း မေတြ႔ ေတာ့ဘူး။ စမ္းေရနဲ႔မတူေတာ့ဘူးေပါ႔။
အဲ့ေတာ့ေမတၱာဆိုတာကေတာ့ စမ္းေရေပါ႔။
အဲ့ဒီေမတၱာ ဘယ္ ေတာ့မွ မေနာက္က်ိေစနဲ႔ေပါ႔။

ေမတၱာတရားဟာ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔သားနဲ႔ အေဖနဲ႔ သမီးနဲ႔ ၊ လင္နဲ႔မယား အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုမွာ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ထုံးမႊမ္းၿပီးေတာ့ ၾကည္လင္ျဖဴစင္ၿပီး ေတာ့ ေနၾကရင္ အဲ့ဒီအိမ္ေထာင္ေရး သာယာတယ္။
ဒုိ႔တူေဘာင္ဖက္ သာယာၾကည္ႏူးစရာျဖစ္တယ္။ ေအးျမေနၾကတယ္ ရင္ထဲမွာ မပူေလာင္ဘူးေပါ႔ ခ်မ္းေျမ့ေနၾကတယ္။

ေအး ထို႔အတူပဲ ပန္းေတြလည္း ေျခာက္ဆိုေတာ့ ပန္းေတြခမ္းေျခာက္ရင္ ပန္းအိုးထဲကေနၿပီးေတာ့ အမႈိက္ပုံထဲကို စြန္႔ပစ္ၾကတာပဲမ လား။ အပင္မွာရွိေနေတာ့ေရာ တင့္တယ္သလား။ မခူးမဆြတ္ပါဘူးတဲ့ အပင္ေပၚမွာ ေျခာက္ေနတဲ့ပန္း ရနံ႔လည္းမရွိ မလန္းဆန္းေတာ့ဘူးတဲ့။

အဲ့ေတာ့ ပန္းရဲ႕ဘ၀ တစ္ခဏတာေလးေပါ႔ ၾကာရွည္မရွိပါဘူး။ ပန္းေတြလည္းေျခာက္ဆိုတာ ပန္းတိုင္း ပန္းတိုင္းဟာ ဖူးၿပီးရင္
သူက အငုံေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အငုံ ကေန အဖူးအပြင့္ေလးေတြ၊
အဖူးအပြင့္ကေန အပြင့္ကားကားႀကီးေတြ လန္းလန္းဆန္းဆန္းႀကီးေတြ
ရန႔ံေတြလည္း သင္းထုံၿပီးေတာ့ လာတယ္။ 

အဲ့ဒီလို ဖူးပြင့္ရာကေန ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုေတာ့ ရင့္ေရာ္ ၿပီးေတာ့ ေႂကြက်လာၿပီးေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔သြားျပန္တယ္ေနာ္။
ပန္းရဲ႕အျဖစ္နဲ႔ သူ သူ ကုိယ္ကုိယ္ ေဟာ ဒီ ခႏၶာနဲ႔ တူပါတယ္။
ဘာနဲ႔တူတာလဲ …ခႏၶာနဲ႔တူတာပါဘုရား။

ေအး အသက္ကေလး ၁၄ႏွစ္၊၁၅ႏွစ္ အဖူးအပြင့္ေလးေတြေပါ႔ေနာ္။
အသက္၂၀အရြယ္ လွလွပပ ေယာက်္ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမေလးပဲ ျဖစ္ ျဖစ္ ပန္းေတြပြင့္ၾကသလိုေပါ႔ေနာ္ လွလွပပႀကီးေတြေပါ႔။ ေအး အသက္ ၃၀ အရြယ္ေလာက္ၾကေတာ့ သိပ္မဟုတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ တစ္၀က္က်ဳိးသြားၿပီေနာ္။ သက္တမ္းအားျဖင့္ ၇၅ ႏွစ္တမ္းကို။ အခုဆို ၇၄ ႏွစ္တမ္းေတြ ျဖစ္သြားၿပီေနာ္။ 

အသက္ ၃၅ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ ေန႔တစ္၀က္က်ဳိးသြားၿပီး အာယုဆိုတဲ့ သက္တမ္းက်ဳိးသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေႂကြလင့္ဖို႔အခ်ိန္ဟာ သိပ္မၾကာေတာ့ဘူး။ဟုတ္ရဲ႕လား။
တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ၇၀ေတာင္ ေနၾကရတာရွိလား..မရွိပါဘူး ဘုရား။
ေျခာက္ဆယ္နဲ႔ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားၾကတာေရာ မရွိဘူးလား..ရွိပါတယ္ဘုရား။

ဘုန္းႀကီးတုိ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြ ဒီမွာ သာသနာျပဳ ေဖာ္ ျပဳဖက္ေတြ တစ္ခ်ဳိ႕ ေျခာက္ဆယ္နဲ႔ပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္ေနာ္။
ေလးဆယ္နဲ႔ေရာ ေပ်ာက္ ကြယ္တဲ့ သူမရွိဘူးလား။
အဲ့ေတာ့ လူ႔ဘ၀ေလးဆိုတာ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္တဲ့အခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလာက္ ေလးပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာေတြဟာ ေျခာက္ေသြ႔သြားၾကတာပါပဲ။ ပန္း တစ္ပြင့္လိုပါပဲေနာ္။ ၿမဲတဲ့ဘ၀ ဟုတ္ရဲ႕လား…မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။

ေအး ပြင့္လန္းေနတဲ့အခါေတာ့ သာ ယာၿပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးၿပီးေတာ့
မိမိရရွိတဲ့ ရနံ႔ အဆင္းေလးေပၚမွာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္သာယာၿပီးေတာ့
ေမ့ေလ်ာ့ၿပီးေတာ့ေနၾကတာက မ်ားၾကတယ္ေနာ္။
ဒါကိုလည္း သတိေပးပါတယ္။ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕အ သက္ တစ္ခဏတာမွ်ပါပဲလို႔ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ …ဟုတ္ရဲ႕လား။ အားလုံးဟာ ပန္းေတြေျခာက္သလို ေပ်ာက္သြားၾကတာပဲ၊ ၿမဲတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။

လမ္းေတြေပ်ာက္တယ္ဆိုတာကေတာ့ မိမိဘာလုပ္လို႔ ဘာ ကိုင္ရမွန္း ဘယ္သြားလို႔ ဘယ္လာရမွန္း မသိတာကိုလမ္းေပ်ာက္တယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ႔။ လမ္းေပ်ာက္ တယ္ဆိုတာ ဘ၀လမ္းခရီး သံသရာလမ္းခရီးကို ေျပာၾကမွာေပါ႔။ 

အခုလည္းပဲ မိမိလမ္း မိမိ ပုံေဖာ္ထား ရမွာ။ပုံမေဖာ္ထားခဲ့လို႔ မိမိလမ္းကိုမိမိ မသိရင္ လမ္းေပ်ာက္ေနတာနဲ႔ မတူဘူးလား..တူပါတယ္ဘုရား။ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပ်ာက္မွန္းမသိဘူး ဒုကၡေရာက္ရုံပဲရွိတယ္ေနာ္။
ေကာင္းၿပီတဲ့ ကုသိုလ္ကုိ ျပဳလုပ္ၾကမယ္။ 

 ကာမာဝစရ ကုသိုလ္ကုိျပဳလုပ္ၾကရင္ သုဂတိဘုံဌာနျဖစ္ ေသာ လူ႔ဘုံ လူ႔ဘ၀ လူ႔ခႏၶာေတြ ၊ နတ္ဘုံ နတ္ဘ၀ နတ္ခႏၶာေတြ ၊ ျဗဟၼာ့ဘုံ ျဗဟၼာ့ဘ၀ ျဗဟၼာ့ ခႏၶာ ေတြကုိ မေရာက္ဘူးလား…ေရာက္ပါတယ္ဘုရား။ အဲ့ဒါလမ္းသိတာလို႔ ေခၚတယ္။ ကာမာဝစရ ကုသိုလ္ ျပဳမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကုိေရာက္မယ္။ ကာမဘုံကိုေရာက္မယ္။ 

ကာမဘုံမွာလည္းပဲ သုဂတိ (၇) ဘုံကို ေရာက္မယ္။ နတ္ျပည္ ေျခာက္ထပ္နဲ႔ လူ႔ဘုံ ကုိ သုဂတိ ခုႏွစ္ဘုံလို႔ေခၚတယ္ေနာ္။
အဲ့ဒီိကိုသြားမယ့္ လမ္းကို ဘုရားက ဖန္တီးေပးတာလား ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးရမွာလား။ ကုိယ္တိုင္ဖန္တီးရမွာပါဘုရား။

အဲ့ဒီလမ္းကို သူမ်ားရွာရမွာလား ကုိယ္ရွာရမွာလား..ကိုယ္ရွာရမွာပါဘုရား။ 
 သမာဓိစခန္းနဲ႔တည္ ေထာင္ၿပီးေတာ့ အပနာစ်ာန္ထိေအာင္ ဥပစာသမာဓိတို႔ ဒီလိုေတြ မိမိရဲ႕ပရိယုဌာနကိေလသာကုိ ၿငိမ္း သတ္ၿပီးေတာ့ အာရုံတစ္ခုမွာ သမထ စ်ာန္အားျဖင့္စိုက္စိုက္ၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္အားထုတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ လည္း ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မိမိရဲ႕လမ္းကိုမိမိေရြးခ်ယ္ထားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိလမ္းမိမိျပဳျပင္ထားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္ေဆာက္ထားသည္
 ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိလုိခ်င္တဲ့ ဘုံဘ၀ကုိ ေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ဘူးလား…ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္ဘုရား။
ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း မသိၾကဘူးလား.. သိၾက ပါတယ္ဘုရား။
ေအးသိၾကတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူးကြဲ႔။ ပညာလို႔ေခၚတယ္။

အဲ့ဒါ အၾကားအျမင္နဲ႔သိ တာကုိ သုတမယဥာဏ္လို႔ေခၚတယ္ေနာ္။
အဲ့ဒီအၾကားအျမင္ သုတမယဥာဏ္ ဘယ္သူက ေျပာသလဲ ဆိုရင္
ဘုရားေျပာလို႔ သိခြင့္ရတာ။ ဘယ္သူေျပာလို႔လည္း …ဘုရားေျပာလို႔ပါဘုရား။

{ဓမၼဂုဏ္ရည္ေတာရရိပ္သာ (ေအာင္ဘုံေတာရဆရာေတာ္)}

http://thonsethar.wordpress.com/