"ပ႒ာန္းမဟာေၾကာင့္ ရဟႏၲာျဖစ္သြား"
တစ္ခ်ိန္တုန္းက သီရိလကၤာ(သီဟုိဠ္ကြၽန္း)မွာ
မဟာဂတိ ဂမိယတိႆဒတၱ - အမည္႐ွိတဲ့ မ
ေထရ္ႀကီးတစ္ပါး ႐ွိခဲ့ဖူး၏ ၊ ထုိမေထရ္ႀကီးသည္
အဘိဓမၼာကြၽမ္းက်င္သည္၊ အထူးအားျဖင့္ပ႒ာန္း
ေဒသနာေတာ္ႀကီး၌ အျမဲတမ္း အာ႐ုံျပဳ က်က္
စားေလ့႐ွိပါသတတ္ ။
တစ္ခါေသာ္ ထုိမေထရ္ႀကီးသည္ သီရိလကၤာ
ကြၽန္းမွေန၍ မဇၥ်ိမေဒသ အိႏၵိယသုိ႔ ခရီးႂကြ၏။
မဟာေဗာဓိပင္ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ျဖစ္သည္၊ သေဘၤာ
ႀကီးျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကုိ ျဖတ္ကူးေနခုိက္
ျဖစ္၏ ။
သမုဒၵရာပင္လယ္ေရျပင္က်ယ္ႀကီးကား အ
ႏွဳိင္းအဆမ႐ွိ က်ယ္ေျပာလွပါဘိ ၊ ကမ္းမျမင္
လမ္းမျမင္ ၊ ဤအသြင္ကုိၾကည့္ကာ စဥ္းစား
ေနမိပါသတတ္ -
"ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ သည္ပင္လယ္
ႀကီးဟာ ဘယ္သူကပုိ၍ က်ယ္ဝန္းနက္႐ွဳိင္းပါ
လိမ့္ --" ဤသုိ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေသာအခါ --
"ပင္လယ္ျပင္ႀကီးဆုိတာ ေလးဘက္ေလးတန္
ကမ္းစပ္ေတာ့ ႐ွိေသးတာပဲ ၊ ေအာက္မွာဆုိရင္
လဲ ေအာက္ခံေျမျပင္ႀကီး႐ွိတယ္ ၊ အထက္ဆုိ
လဲ မုိးေကာင္းကင္ႀကီးေတာ့ ႐ွိေသးတာပဲ ၊ ဤ
သုိ႔အပုိင္းအျခား ႐ွိပါေသးတယ္"
"ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီး ဆုိတာကေတာ့ အပုိင္းအျခား အဆုံးအစပင္ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းနက္႐ွဳိင္းလွဘိတကား --"
ဤသုိ႔ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဝမ္းသာ
မႈပီတိေတြ ျဖစ္လာၾကပါသတဲ့ ၊ အဲဒီ ပီတိေတြ
ကုိပဲ လကၡဏာေရးသုံးပါးတင္ ဝိပႆနာဉာဏ္
နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ွဳလုိက္ပါသတဲ့ ၊ အဲဒီအ
ခါမွာ ေလးမဂ္ ေလးဖုိလ္အထိ ဆုိက္သြားလို႔
"ရဟႏၲာႀကီး" အထိ ျဖစ္သြားပါသတတ္ ။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကား ဤမွ်ေလာက္
ပင္ အံ့တစ္ပါးျဖစ္ပါေပ၏ ၊ က်ယ္လဲက်ယ္ ၊
နက္လဲနက္ ၊ ခက္လဲခက္၍ ၊ သိမ္လဲသိမ္ေမြ႕
လွေခ်တကား ။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္စ- စတုတၳသတၱာ
ဟမွာ အဘိဓမၼာေတြ ဆင္ျခင္တုန္းက ေအာက္
ပုိင္း အဘိဓမၼာေတြကုိ ဆင္ျခင္ရာ၌ ဘာမွ်ထူး
ထူးျခားျခား မျဖစ္ခဲ့ ၊ အထက္ပုိင္း ဤပ႒ာန္း
ေဒသနာေတာ္ႀကီးကုိ ဆင္ျခင္ေသာအခါက်မွ
ပင္ ေရာင္ျခည္ေတာ္(၆)ဆုိင္ အျပဳိင္ အျပဳိင္
လွဳိင္လွဳိင္ႀကီး ကြန္႔ျမဴး ထြက္ေပၚလာရေလ
သတတ္ ။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
တစ္ဘဝ သာသနာ (စာမ်က္ႏွာ-၇၈)မွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပအပ္ပါသည္။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက သီရိလကၤာ(သီဟုိဠ္ကြၽန္း)မွာ
မဟာဂတိ ဂမိယတိႆဒတၱ - အမည္႐ွိတဲ့ မ
ေထရ္ႀကီးတစ္ပါး ႐ွိခဲ့ဖူး၏ ၊ ထုိမေထရ္ႀကီးသည္
အဘိဓမၼာကြၽမ္းက်င္သည္၊ အထူးအားျဖင့္ပ႒ာန္း
ေဒသနာေတာ္ႀကီး၌ အျမဲတမ္း အာ႐ုံျပဳ က်က္
စားေလ့႐ွိပါသတတ္ ။
တစ္ခါေသာ္ ထုိမေထရ္ႀကီးသည္ သီရိလကၤာ
ကြၽန္းမွေန၍ မဇၥ်ိမေဒသ အိႏၵိယသုိ႔ ခရီးႂကြ၏။
မဟာေဗာဓိပင္ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ျဖစ္သည္၊ သေဘၤာ
ႀကီးျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကုိ ျဖတ္ကူးေနခုိက္
ျဖစ္၏ ။
သမုဒၵရာပင္လယ္ေရျပင္က်ယ္ႀကီးကား အ
ႏွဳိင္းအဆမ႐ွိ က်ယ္ေျပာလွပါဘိ ၊ ကမ္းမျမင္
လမ္းမျမင္ ၊ ဤအသြင္ကုိၾကည့္ကာ စဥ္းစား
ေနမိပါသတတ္ -
"ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ သည္ပင္လယ္
ႀကီးဟာ ဘယ္သူကပုိ၍ က်ယ္ဝန္းနက္႐ွဳိင္းပါ
လိမ့္ --" ဤသုိ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေသာအခါ --
"ပင္လယ္ျပင္ႀကီးဆုိတာ ေလးဘက္ေလးတန္
ကမ္းစပ္ေတာ့ ႐ွိေသးတာပဲ ၊ ေအာက္မွာဆုိရင္
လဲ ေအာက္ခံေျမျပင္ႀကီး႐ွိတယ္ ၊ အထက္ဆုိ
လဲ မုိးေကာင္းကင္ႀကီးေတာ့ ႐ွိေသးတာပဲ ၊ ဤ
သုိ႔အပုိင္းအျခား ႐ွိပါေသးတယ္"
"ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီး ဆုိတာကေတာ့ အပုိင္းအျခား အဆုံးအစပင္ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းနက္႐ွဳိင္းလွဘိတကား --"
ဤသုိ႔ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဝမ္းသာ
မႈပီတိေတြ ျဖစ္လာၾကပါသတဲ့ ၊ အဲဒီ ပီတိေတြ
ကုိပဲ လကၡဏာေရးသုံးပါးတင္ ဝိပႆနာဉာဏ္
နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ွဳလုိက္ပါသတဲ့ ၊ အဲဒီအ
ခါမွာ ေလးမဂ္ ေလးဖုိလ္အထိ ဆုိက္သြားလို႔
"ရဟႏၲာႀကီး" အထိ ျဖစ္သြားပါသတတ္ ။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကား ဤမွ်ေလာက္
ပင္ အံ့တစ္ပါးျဖစ္ပါေပ၏ ၊ က်ယ္လဲက်ယ္ ၊
နက္လဲနက္ ၊ ခက္လဲခက္၍ ၊ သိမ္လဲသိမ္ေမြ႕
လွေခ်တကား ။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္စ- စတုတၳသတၱာ
ဟမွာ အဘိဓမၼာေတြ ဆင္ျခင္တုန္းက ေအာက္
ပုိင္း အဘိဓမၼာေတြကုိ ဆင္ျခင္ရာ၌ ဘာမွ်ထူး
ထူးျခားျခား မျဖစ္ခဲ့ ၊ အထက္ပုိင္း ဤပ႒ာန္း
ေဒသနာေတာ္ႀကီးကုိ ဆင္ျခင္ေသာအခါက်မွ
ပင္ ေရာင္ျခည္ေတာ္(၆)ဆုိင္ အျပဳိင္ အျပဳိင္
လွဳိင္လွဳိင္ႀကီး ကြန္႔ျမဴး ထြက္ေပၚလာရေလ
သတတ္ ။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
တစ္ဘဝ သာသနာ (စာမ်က္ႏွာ-၇၈)မွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment