ဂုဏ္ေတာ္ကို အာရုံျပဳ၍ အက်ိဳးရေသာ မိဖုရား ေစာလံု ၀တၳဳ
********************************************
ပုဂံျပည္“နရသီဟပေတ့”မင္း၏“ေစာလံု”မည္ေသာမိဖုရားသည္ အျပစ္ကင္း၍ေကာင္းျခင္းအဂၤါလကၡဏာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္မိဖုရားအမ်ားတြင္ ဘုရင္အျမတ္ႏုိးဆံုးမိဖုရားတစ္ဦးေပတည္း၊ ထုိမင္းသည္ေႏြလအခါ၀ယ္ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းတြင္
စံနန္းေတာ္တည္၍ေမာင္းမမိႆံအေျခြအရံမ်ားႏွင့္ အတူေရကစားေတာ္မူျမဲျဖစ္၏၊အခါတစ္ပါး၀ယ္မိဖုရားေစာလံုကို က်ီစယ္လုိသျဖင့္မ်က္ႏွာဆံပင္ပါမက်န္တစ္ကိုယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ ေရျဖင့္ပက္ေစေတာ္မူသည္။
ေစာလံုမိဖုရားသည္က်ီစယ္သည္ကိုအျပစ္ဟုထင္မွား၍ ရန္ျငိဳးထားျပီးလွ်င္“မိန္းမတုိ႔ဓမၼတာသာမန္အျပစ္မ်ိဳးျဖင့္ အျငိဳးၾကီးတတ္သည္”အားေလ်ာ္စြာအနာၾကီးနာေသာေၾကင့္ စားေတာ္ပြဲတြင္ အဆိပ္ခတ္၍ ဆက္သေစေလသည္၊ ဘုရင္မင္းလည္း ပြဲေတာ္မတည္ေသးဘဲေခြးကိုေကြ်းေစရာတြင္ တစ္ခဏခ်င္းေခြးေသသည္ကုိျမင္၍ပြဲေတာ္ဆက္သူကို စစ္ေဆးေသာအခါမိဖုရားေစာလံုအေပၚက်ေရာက္၏၊မိဖုရားကို စစ္ေဆးျပန္ရာ“မိမိကိုတစ္ကိုယ္လံုးစိုေအာင္ေရပတ္ေစလ်က္ အရွက္ခြဲေသာေၾကာင့္မေက်နပ္သည့္အတြက္အသက္ကို လုပ္ၾကံေၾကာင္း”ဟုျပတ္ေတာင္းေတာင္းခပ္မာမာႏွင့္ သံေတာ္ဦးတင္သျဖင့္မင္းတုိ႔မ်က္ေစာင္း အေၾကာင္းမေရြးတတ္သည့္အတုိင္းဆုိင္းငံ့စဥ္းစားျခင္းမရွိ၊ အျမတ္ႏိုးဆံုးမိဖုရားကိုပင္ေထာက္ထားေတာ္မမူဘဲ ပန္းပဲသမားကိုေခၚ၍သံက်ပ္စင္(က်ပ္ခိုးစင္)ကိုလုပ္ေစျပီးလွ်င္ “မီးရဲရဲျငိေသာ က်ပ္စင္ေပၚတင္၍ သတ္ေစ”ဟု အမိန္႔ခ်မွတ္သည္။
ေစာလံုမိဖုရားသည္က်ီစယ္သည္ကိုအျပစ္ဟုထင္မွား၍ ရန္ျငိဳးထားျပီးလွ်င္“မိန္းမတုိ႔ဓမၼတာသာမန္အျပစ္မ်ိဳးျဖင့္ အျငိဳးၾကီးတတ္သည္”အားေလ်ာ္စြာအနာၾကီးနာေသာေၾကင့္ စားေတာ္ပြဲတြင္ အဆိပ္ခတ္၍ ဆက္သေစေလသည္၊ ဘုရင္မင္းလည္း ပြဲေတာ္မတည္ေသးဘဲေခြးကိုေကြ်းေစရာတြင္ တစ္ခဏခ်င္းေခြးေသသည္ကုိျမင္၍ပြဲေတာ္ဆက္သူကို စစ္ေဆးေသာအခါမိဖုရားေစာလံုအေပၚက်ေရာက္၏၊မိဖုရားကို စစ္ေဆးျပန္ရာ“မိမိကိုတစ္ကိုယ္လံုးစိုေအာင္ေရပတ္ေစလ်က္ အရွက္ခြဲေသာေၾကာင့္မေက်နပ္သည့္အတြက္အသက္ကို လုပ္ၾကံေၾကာင္း”ဟုျပတ္ေတာင္းေတာင္းခပ္မာမာႏွင့္ သံေတာ္ဦးတင္သျဖင့္မင္းတုိ႔မ်က္ေစာင္း အေၾကာင္းမေရြးတတ္သည့္အတုိင္းဆုိင္းငံ့စဥ္းစားျခင္းမရွိ၊ အျမတ္ႏိုးဆံုးမိဖုရားကိုပင္ေထာက္ထားေတာ္မမူဘဲ ပန္းပဲသမားကိုေခၚ၍သံက်ပ္စင္(က်ပ္ခိုးစင္)ကိုလုပ္ေစျပီးလွ်င္ “မီးရဲရဲျငိေသာ က်ပ္စင္ေပၚတင္၍ သတ္ေစ”ဟု အမိန္႔ခ်မွတ္သည္။
မိဖုရားလည္း
ပန္းပဲသမားကို ေရႊေငြမ်ားစြာေပး၍ ခုႏွစ္ရက္ၾကာေအာင္ က်ပ္စင္ကိုျပဳလုပ္ေစျပီးလွ်င္တရားနာ၍ေန႔ေရာညဥ့္ပါ သီလကိုေဆာက္တည္လ်က္၇-ရက္ပတ္လံုးဘုရားဂုဏ္ေတာ္, တရားဂုဏ္ေတာ္,သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုရြတ္ဖတ္
အာရုံျပဳ၍ေနလ်က္၇-ရက္ေစ့ေသာအခါရဲရဲညီးေသာ သံက်ပ္စင္ထက္သို႔မေၾကာက္မရြံ႕တက္ေလရာ အလြန္ေအးျမေမႊးၾကိဳင္လွေသာေဂါသီတစႏၵကူးကို
ထည့္ခတ္လုိက္သလို တစ္ခါတည္း မီးျငိမ္း၍ သြားေလသည္။
ဤနည္းအတုိင္း
ရတနာသံုးပါး၏ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အာရုံျပဳေနမူေၾကာင့္ သံုးၾကိမ္တုိင္ေအာင္ထပ္ကာထပ္ကာ မီးျငိမ္းျပီးေနာက္“ခ်မ္းသာခြင့္ရမည္မဟုတ္လွ်င္ တစ္ခဏခ်င္းေလာင္ကြ်မ္းေစေတာ့”ဟုစိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ် ဓိ႒ာန္သည့္အခါက်မွတစ္ခဏခ်င္းကြယ္ေပ်ာက္ရရွာေလသည္၊ မိဖုရားမရွိသည့္ေနာက္ဘုရင္လည္းစက္ေတာ္ေခၚရာ၌
ကေရာင္ကတမ္းျဖစ္ျပီးလွ်င္မိဖုရားကို တမ္းတ၍ ေနရစ္ရွာေလသတည္း။
(ဤ၀တၳဳ၌ ရာဇ၀င္ဆရာတုိ႔ ယူပံုႏွင့္
အနည္းငယ္ကြဲလြဲ၏၊ ေတြ႕ဖူးေသာ စာအတုိင္း ေရးသားလုိက္သည္။)
အထူးသတိေပးခ်က္။။ဤျပဆုိခဲ့ျပီးေသာစကားအစဥ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ႏွင့္စပ္၍
တတ္သိနားလည္ထုိက္ေသာ အခ်က္မ်ားကို အထုိက္အေလ်ာက္
နားလည္ေလာက္ေပျပီ၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္
သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္းလ်က္ ဆြမ္း,
ေရခ်မ္း, ပန္း, ဆီမီး,နံ႔သာတုိင္ စသည္တုိ႔ကို
ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾက၏၊ ထုိသို႔
ပူေဇာ္ရာ၌ ၀တ္ေက်တန္းေက် အိမ္နီးခ်င္း
ရိုေသရုံသေဘာမထားဘဲ
ရုပ္ပံုေတာ္,ေစတီေတာ္ကိုပူေဇာ္ေသာအခါ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကိုသြား၍သက္ေတာ္ထင္ရွား
ရွင္ေတာ္ဘုရားအားလွဴဒါန္းပူေဇာ္ရသကဲ့သို႔စိတ္ထဲ၌ ထင္ေယာင္ျမင္ေယာင္ ျဖစ္လာေအာင္
ပူေဇာ္ရာ၏၊ ထုိသို႔ ပူေဇာ္ရာ၀ယ္ ဆြမ္းကို ေန႔လြဲေသာအခါ
ပူေဇာ္လွ်င္
အျပစ္တင္ေလ့ရွိသကဲ့သို႔
ထုိ႔အတူ ေမွာင္ေသာအခါ ဆီမီးပူေဇာ္မူကို
ျပဳသင့္သည္”ဟု မထင္ေပ။
ထုိ႔ျပင္ရုပ္ပြားေတာ္တည္ရာ
ဂူလိုဏ္, အာရုံခံရာတန္ေဆာင္း,
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ စသည္၌ ဖေယာင္းစက္ေတြ
ဗလေပြက်ေအာင္
ပူေဇာ္မူ, ပန္းေတြကို ဖရုိဖရဲ ပစ္ထားခဲ့မူ,
ေရေတြ ပုပ္နံေအာင္
ရက္ရွည္လမ်ားထားမူကို
ယခုအခါ တန္ခိုးၾကီးေသာ ဘုရားတုိင္းမွာလုိပင္
ေတြ႕ျမင္ရ၏၊
ထိုအမူမ်ားကိုမိမိတုိ႔အိမ္မွာျပဳလွ်င္ေက်နပ္ႏုိင္ၾကမည္,
မဟုတ္ပါဘဲလ်က္ ဘယ္အတြက္
ဘုရားႏွင့္စပ္ေသာ အေဆာက္အဦးမွာ ျပဳ၀ံ့ၾက,
ျပဳရက္ၾကပါလိမ့္မည္နည္း၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ ပန္း, ဆီမီး
စသည္ကို ပူေဇာ္ရာ၌
မိမိတုိ႔၏ ပစၥည္း၀တၳဳအတြက္ ဘုရားႏွင့္စပ္ေသာ
အေဆာက္အဦး၌မညစ္မေပေစဘဲဖူးျမင္သူလူအမ်ားတုိ႔ သဒၶါတုိးပြားေအာင္သားနားသပ္ရပ္စြာပူေဇာ္ၾကမွသာေနာင္သံသရာ၌
အက်ိဳးေပး စင္ၾကယ္ႏုိင္ပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ဘုရားႏွင့္စပ္ေသာအေဆာက္အဦးမ်ား၌လည္း ခမ္းနားသပ္ရပ္ေသာ
၀တၳဳမွတစ္ပါး
တုိလီမူိက္စ မလွပေသာ ပစၥည္း၀တၳဳမရွိမွသာ ပို၍
က်က္သေရရွိရာေသာေၾကာင့္
တစ္ေယာက္တည္း
မတတ္ႏုိင္လွ်င္လူအမ်ားစုေပါင္း၍ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ
ဘုရားေက်ာင္း, ေစတီေတာ္
စသည္မ်ားကိုသာတည္ထားကိုးကြယ္ျခင္း,
ၾကည္ညိဳဖြယ္မျဖစ္ေလာက္ေအာင္
ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာဘုရား,ေက်ာင္းစသည္မ်ားကို စုေပါင္းျပဳျပင္ျခင္း,ရွိျပီးေနရာမ်ား၌ေနာက္ထပ္တည္ထားမည့္အစား မရွိေသးေသာ ေနရာ၀ယ္တည္ထားကိုးကြယ္ျခင္းစသည္တုိ႔ျဖင့္အရွည္ကို
ျမင္ေျမာ္၍ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္သင့္ၾကသည္။
အမွာ။
။ယခုအခါ တစ္ခ်ိဳ႕ ကိုးကြယ္ပံုမွာ မိမိအတြက္ ကုသိုလ္ရမူ
တစ္ခုကိုသာ
ရည္ရြယ္ဟန္တူ၏၊ ဘာသာ, သာသနာ အသေရရွိမူကို
ရည္ရြယ္ဟန္မတူ၊ထုိ႔ေၾကာင့္ထိုသူ၏အလွဴ၀တၳဳ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္မူအတြက္
အမ်ိဳး, ဘာသာ, သာသနာမွာ ဂုဏ္မတက္ဘဲ
ဂုဏ္ပ်က္ရေလသည္၊
ယခုေခတ္သည္ သူတစ္ပါးအလုပ္ကို ေ၀ဖန္ၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္၏၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ ရွင္ျပဳ, ရဟန္းခံ,
ဘုန္းၾကီးပ်ံ
စေသာ အလုပ္တုိ႔၌ သူတစ္ပါး၏ ေ၀ဖန္ခံႏုိင္ေအာင္
ျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ရန္
တုိက္တြန္းပါသည္။
ေက်းဇူးရွင္မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ပထမက်မ္းစာ"ရတနာ့ဂုဏ္ရည္" စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားသည္။
No comments:
Post a Comment