*** မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ ****

မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ

ေလာကမွာ ေသခ်င္တဲ့လူရယ္လုိ႔ တစ္ေယာက္မွရွိမွာ

 မဟုတ္ပါဘူး။ “ငါေသသြားရင္ 

 ေကာင္းမွာပဲ”၊ “ငါျမန္ျမန္ေသသြားရင္

 ေအးမယ္” စသည္အားျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ 

 ေျပာတဲ့သူကိုယ္တုိင္ တကယ္ေတာ့ 

မေသခ်င္ပါဘူး။ စကားအရသာ ေျပာေနတာပါ။ 

 ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏုိင္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ရွိမယ္ဆုိရင္

 အဲဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို လူတုိင္း လုိခ်င္ၾကမွာပါ။

ေသမွာေၾကာက္တဲ့လူသားမ်ားအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ

 မေသႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေလးတစ္ခု ေပးခ်င္ပါတယ္။

 အဲ့ဒါကေတာ့ “မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ”ဆုိတဲ့ နည္းလမ္းပါပဲ။

“မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ” ဆုိလုိက္ေတာ့…

“လူတုိင္း အသက္ရွဴေနလုိ႔ မေသတာပဲ

 မဟုတ္လား၊ အသက္ရွဴေနမွေတာ့ ေသပါဦးမလား၊

 အသက္ရွဴရင္ မေသဘူးဆိုတာ ဦးဇင္းေျပာမွလား၊ 

မေသဖုိ႔အတြက္ တမင္လုပ္ျပီး အသက္ရွဴဖုိ႔ 

လုိေသးလို႔လား၊ သူ႔အလုိလုိ 

အသက္က ရွဴေနတာပဲမဟုတ္လား”လုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။

ဒီဘ၀၊ ဒီခႏၶာ မေသဖုိ႔အတြက္ အသက္ရွဴခိုင္းတာ 

မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဘ၀၊ ဒီခႏၶာကေတာ့ 

 ခႏၶာရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေသရမွာပါပဲ။

 ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မေသဖို႔၊ ေသတတ္တဲ့ 

 သေဘာတရားေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မရဖုိ႔၊

 ေသျခင္းတရားကေန အျပီးတုိင္ 

 လြတ္ေျမာက္သြားဖုိ႔ အသက္ရွဴခိုင္းတာပါ။

ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏုိင္တဲ့ ေနရာဟာ နိဗၺာန္ပါ။ နိဗၺာန္ကို

 ခႏၶာအၾကြင္းမဲ့ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ျပီဆုိရင္ 

ဘယ္ေတာ့မွ မေသေတာ့ပါဘူး။

 ေသတယ္ဆုိတာ ဘ၀ခႏၶာရွိလုိ႔ ေသရတာပါ။ 

နိဗၺာန္မွာ ဘ၀ခႏၶာ 

လံုး၀မရွိ၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေနတဲ့အတြက္ ေသစရာအေၾကာင္း

 လံုး၀ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေသျခင္းကင္းတဲ့ ခ်မ္းသာေလာက္ ခ်မ္းသာတာ

 ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္

 ေသျခင္းကင္းတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေလာကလြန္ခ်မ္းသာလို႔

 ေခၚရပါတယ္။ ခ်မ္းသာအားလံုးတုိ႔ရဲ႕ 

 အထြတ္အထိပ္ အတုမဲ့ခ်မ္းသာၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဘ၀ခႏၶာမရွိရင္ ခ်မ္းသာသုခလဲ ဘယ္ရွိပါ့မလဲလုိ႔ 

ဉာဏ္မမီသူေတြ ထင္ျမင္ေနၾကေပမယ့္ 

ခႏၶာရွိခ်မ္းသာထက္ ခႏၶာမဲ့ခ်မ္းသာက 

အဆေပါင္းမ်ားစြာမႏူိင္းယွဥ္သာေအာင္ အဆင့္ျမင့္မားလြန္းလွပါတယ္။

ရုပ္နာမ္ခႏၶာဟာ ဆင္းရဲတံုး၊ ဆင္းရဲခဲအစုမွ်သာျဖစ္တယ္

ဆိုတာရယ္၊ရုပ္နာမ္ခႏၶာအားလံုးရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတုိင္ဟာ ေသျခင္းတရားျဖစ္တယ္ဆုိ

တာရယ္ကိုအေလးအနက္သေဘာေပါက္နားလည္လာရင္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာရဲ႕ အေသလြတ္ခ်မ္းသာကို တန္ဖိုးထားတတ္လာမွာပါ။

နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ အေသလြတ္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ရင္၊ 

အေျဖာင့္ေျပာေတာ့… မေသခ်င္ရင္… အသက္ရွဴရပါမယ္။

“အသက္ရွဴရမယ္”လို႔ ဆုိလုိက္ေတာ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ 

လူတုိင္း အသက္ရွဴေနတာပဲ မဟုတ္လားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။

ပံုမွန္ရွဴေနတဲ့ အသက္ရွဴျခင္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေၾကာင့္ၾကအားထုတ္မူ

မပါဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္ သဘာ၀အတုိင္းရွဴေနတဲ့ အသက္ရွွဴျခင္းကို ဆုိလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္အာရုံစူးစိုက္ျပီး 

သတိတရားပါပါ၊ အသိတရားသာသာနဲ႔ ရွဴတဲ့ 

အသက္ရွဴျခင္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕အားထုတ္မူပါတဲ့ 

အသက္ရူျခင္းကို ဆုိလုိတာပါ။

“အသက္ရွဴရမယ္”ဆုိတာ“သတိပညာသြင္းျပီး ရွဴရမယ္”လုိ႔ဆုိလုိပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ 

 “အမွတ္သတိနဲ႔ အသက္ရူရမယ္”လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ 

အလြယ္ကူဆံုးနဲ႔ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ 

“သတိထားျပီး အသက္ရွဴရမယ္”လုိ႔ ဆိုလုိပါတယ္။

သတိထားျပီး ဘယ္လုိ အသက္ရွဴမလဲ။

အသက္ရွဴသြင္း၊ ရူထုတ္ လုပ္လုိက္လုိ႔ ႏွာသီး၀၊

 သို႔မဟုတ္ အထက္ႏူတ္ခမ္းမ်ား ေလထိသြားတဲ့ေနရာမွာ

 စိတ္ကို၊ သတိကို ကပ္ထားျပီး ေလ၀င္ရင္ “၀င္တယ္”၊

 ေလထြက္ရင္ “ထြက္တယ္”လုိ႔ ရူမွတ္ျပီး အသက္ရွဴရပါမယ္။

ေလ၀င္သြားတဲ့အခါ ႏွာသီး၀ကို ထိျပီး 

၀င္သြားပါတယ္။ ထိတဲ့ေနရာေလးမွာ စိတ္ကို၊ သတိကို 

 ကပ္ထားျပီး “၀င္တယ္”လုိ႔ 

ရူမွတ္ရပါမယ္။ အတြင္း၀င္သြားတဲ့

 ေလေၾကာင္းေနာက္ စိတ္လုိက္ရပါဘူး။ 

လုိက္ရင္ အတြင္းပ်ံ႕လြင့္မွ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလထြက္သြားတဲ့အခါ ႏွာသီး၀ကို 

ထိျပီးထြက္သြားပါတယ္။ ထိတဲ့ေနရာေလးမွာ စိတ္ကို၊

 သတိကို ကပ္ထားျပီး “ထြက္တယ္”လုိ႔ 

ရူမွတ္ရပါမယ္။ အျပင္ထြက္သြားတဲ့

 ေလေၾကာင္းေနာက္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 

ထုိင္ရင္းနဲ႔လည္း ရူမွတ္လုိ႔ရသြားရင္း၊ ရပ္ရင္း၊ 

 ေလ်ာင္းရင္းနဲ႔လည္း ရူမွတ္လုိ႔ရပါတယ္။

သီးသန္႔အခ်ိန္ယူျပီး ထုိင္မွတ္၊ 

သြားမွတ္၊ ရပ္မွတ္၊ ေလ်ာင္းမွတ္ရင္ေတာ့ 

၀င္-၀င္တယ္၊ ထြက္-ထြက္တယ္လုိ႔ မွတ္ရပါမယ္။ 

သြားရင္းလာရင္း၊ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း၊ 

 ေျပာရင္းဆုိရင္း၊ စားရင္းေသာက္ရင္း၊ ရူမွတ္ရင္ေတာ့

 ၀င္တယ္၊ ထြက္တယ္ ဆုိတာေတြ ထည့္မွတ္မေနေတာ့ဘဲ 

၀င္ထိ၊ ထြက္ထိ သေဘာေလးကို သိေနရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။

အျမဲရွိေနတဲ့ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို 

အျမဲသိေနေအာင္ၾကိဳးစားၾကဖုိ႔ 

တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္လည္း 

လုပ္ထားမယ္၊ သတိလည္း ထားမယ္ဆုိရင္

 ေနာက္ေတာ့ အခက္အခဲမရွိပါဘူး၊ အလြယ္တကူနဲ႔ ျဖစ္သြားမွာပါ။

အသက္ရွင္ေနတဲ့လူတုိင္း အသက္ရွဴေနတာမုိ႔ အသက္ရွဴတုိင္း

 သတိ၊ ပညာသြင္းျပီး ရွဴမယ္ဆုိရင္ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာျငိမ္းေအးမူ အထူးအဆင့္ျမင့္စြာ ရရွိနုိင္သလုိ 

တရားထူး တရားျမတ္ရသြားရင္လည္း ေသျခင္းတရားမွ 

အျပီးတုိင္ လြတ္ေျမာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ 

ဒါ့ေၾကာင့္ တုိက္တြန္းခ်င္တာက…

မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွွဴပါ။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ 

အသက္ရွဴပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ 

 ေက်နပ္မူရခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ ေလာကခ်မ္းသာကို 

အျပည့္၀ဆံုး ခံစားခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ 

နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ အနူိင္းမဲ့ခ်မ္းသာကို ဒီဘ၀မွာတင္

 အျမန္ဆံုး မ်က္ေမွာက္ျပဳခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို မသိနားမလည္သူေတြက 

သမထကမၼ႒ာန္းလုိ႔ ထင္မွတ္စြပ္စြဲၾကပါတယ္။

 သူတို႔ ထင္မွတ္စြပ္စြဲသလို မဟုတ္ပါဘူး။ 

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ သမထ၊ ၀ိပႆနာ

 စြယ္စံုရတဲ့ ကမၼ႒ာန္းၾကီးပါ။ သမထလုိရူရင္ 

သမထျဖစ္ျပီး ၀ိပႆနာလုိ ရူရင္ ၀ိပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

၀င္ေလထြက္ေလ ေလေၾကာင္းေနာက္ကို လုိက္ျပီး

 ပံုသဏၭာန္နိမိတ္၊ အရိပ္အေယာင္ေတြကို

 ရူေနရင္ သမထျဖစ္ပါတယ္။

 ေလေနာက္ကို မလုိက္ဘဲ ႏွာသီး၀ ေလထိရာ

 တစ္ေနရာတည္းကေန ထိမူသေဘာ၊ 

လူပ္ရွားတြန္းကန္မူသေဘာကို အနိစၥ၊ 

ဒုကၡ၊ အနတၱလကၡဏာေရးသံုးပါး ထင္ရွားလာေအာင္

 ရူေနရင္ ၀ိပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

အာနာပါနႆတိသုတၱန္မွာ 

 ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “အာနာပါနကိုရူပြားရင္ 

သတိပ႒ာန္းေလးပါးလံုး ရူပြားျပီးသားျဖစ္တယ္။ 

သတိပ႒ာန္းေလးပါး ရူပြားရင္ 

ဗာဇၥ်င္ခုႏွစ္ပါးကိုလည္း ပြားမ်ားျပီးသား ျဖစ္တယ္။

 ေဗာဇၥ်င္ခုႏွစ္ပါးကို ပြားမ်ားရင္ အရဟတၱမဂ္၊ 

 အရဟတၱဖုိလ္ကို ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္တယ္”လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ရဟႏၱာအထိျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။

သုတၱန္တစ္ခုမွာဆုိရင္ 

 အာနာပါနရူပြားတဲ့သူဟာတစ္ထုိင္တည္းနဲ႔ေတာင္ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။ 

ဒါ့ေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို နိဗၺာန္သြားတဲ့ 

 ျဖတ္လမ္း၊ နိဗၺာန္သြားတဲ့လမ္းတုိလို႔

 ေရွးသူေဟာင္းေတြ 

 မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾကပါတယ္။ 

ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကဆုိ 

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 

 “သက္ဦးဆံပုိင္ကမၼ႒ာန္း”လုိ႔ေတာင္ 

တခမ္းတနား ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္တင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာသမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္တုိင္းရဲ႕ လက္သံုးကမၼ႒ာန္းၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိင္း၊ 

ဘုရားရွင္တုိင္းဟာ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကိုပဲ 

 ပင္တုိင္ကမၼ႒ာန္းအျဖစ္ ရူပြားရင္းနဲ႔ 

ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ တျခားကမၼ႒ာန္းနဲ႔ 

ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘုရားရယ္လို႔ ဘယ္တစ္ဆူမွ မရွိပါဘူး။

 ေရွးကလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။

 အခုလည္း လံုး၀မရွိပါဘူး။ ေနာင္လည္း 

 ဘယ္ေတာ့မွ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီအခ်က္ကိုက 

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာဘယ္ေလာက္ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိပ္တန္းအက်ဆံုးျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။

၀င္ေလျပန္မထြက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊ ထြက္ေလျပန္မ၀င္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ေသတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။

 ဒါ့ေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာ 

 အဆက္မျပတ္ရွင္သန္ေနမူမွာ ၀င္ေလထြက္ေလက 

အဓိက ပဓာနက်ပါတယ္။

၀င္သက္ထြက္သက္ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ 

အသက္ဟာ ၀င္ေလထြက္ေလျဖစ္လုိ႔ ၀င္ေလ၊

 ထြက္ေလကို သတိကပ္ရူမွတ္ရတဲ့ 

 အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာလည္း၀ိပႆနာေယာဂီတုိင္းရဲ႕ “အသက္ ေသြးေၾကာကမၼ႒ာန္းၾကီး” ျဖစ္ပါတယ္။

၀င္ေလထြက္ေလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရုပ္နာမ္ရဲ႕ 

သေဘာသဘာ၀ေတြကို ပိုင္ႏုိင္သြားရင္ 

 က်န္တဲ့ရုပ္နာမ္အားလံုးရဲ႕သေဘာသဘာ၀ေတြကိုပါ

 ပိုင္ႏုိင္သြားတာမုိ႔ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 

“အညွာကိုင္ ကမၼ႒ာန္း”လုိ႔လည္း ေခၚနုိင္ပါတယ္။

အိပ္ခ်ိန္၊ ႏိုးခ်ိန္၊ အခ်ိန္တုိင္းမွာ 

ထင္ရွားေနတဲ့အတြက္ ရူမွတ္ရတာလည္းလြယ္ကူ၊ 

 မရပ္မနားလည္း အဆက္မျပတ္ 

ရူမွတ္ႏုိင္တာေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို

 ပင္တုိင္ကမၼ႒ာန္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး 

အားထုတ္တာဟာ လူအမ်ားစုအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါပဲ။

အာနာပါ နကမၼ႒ာန္းကို ႏွာသီး၀ ေလထိရာအရပ္ 

သတိကပ္ရူမွတ္တဲ့ ၀ိပႆနာနည္းလမ္းနဲ႔ 

 အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ အားထုတ္နုိင္ျပီဆုိရင္ေတာ့

 ေသျခင္းတရားမွ အျပီးတုိင္ လြတ္ေျမာက္ပါျပီ။

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ ရဟႏၱာအထိ 

အျမန္ဆံုးျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း 

စစ္စစ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ျပီး 

ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကဖုိ႔ အထူးတုိက္တြန္းလုိက္ပါရေစ။

ေန႔စဥ္ဘ၀ရဲ႕ လူမူကိစၥ၊ အိမ္မူကိစၥေတြကို 

လုပ္ေနရင္းနဲ႔လည္း အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 

အားထုတ္လုိ႔ရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ 

တစ္စကၠန္႔ရရင္ တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္ရရင္ တစ္မိနစ္၊ 

ငါးမိနစ္ရရင္ ငါးမိနစ္ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား 

အားထုတ္သြားမယ္ဆုိရင္ အလုပ္လုပ္ရတာလည္း

 မပင္ပန္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ သမာဓိ ဉာဏ္ 

 ရင့္သြားတဲ့အခါမွာလည္း တရားထူးရနဲ႔ အင္မတန္ ဟန္က်လွပါတယ္။

အခ်ိန္လည္း မကုန္၊ လူလည္း မပန္း၊ ေငြလည္း 

မထြက္၊ အင္မတန္ တြက္ေျခကိုက္တဲ့ 

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္တည္း 

အလုပ္ႏွစ္ခုျပီးပါတယ္။ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ကို 

 အလြယ္တကူရယူႏုိင္ျပီး မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ကို

 အလြယ္တကူ ဆုိက္ေရာက္ေစႏိုင္တာဟာ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းပါပဲ။

ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။

 

http://www.myittaryik.com/2013/03/blog-post_19.html#more