***** စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ပါ။ *****

         တရားအလုပ္အားထုတ္တဲ့အခါ ဂရုတစိုက္ တကယ္အားထုတ္ရင္၊ စိတ္ပါလက္ပါ တကယ္အားထုတ္ရင္ သိစရာသေဘာတရားေတြကို သိတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီသေဘာေတြကို
ေသခ်ာသိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔အေနနဲ႔ တရားအလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါအားထုတ္လိုက္စမ္းပါ။ ဂရုတစိုက္ အားထုတ္လိုက္စမ္းပါ။

         အ၀တ္ကေလးစုတ္လို႔ ခ်ဳပ္ေတာ့မယ္၊ သူမ်ားေတြကိုလည္း မခိုင္းေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဟိုးတုန္းကဆိုရင္ သံေခ်းမတက္ေအာင္ အပ္ေတြကို အုန္းဆီပုလင္းထဲမွာ ထည့္ထားတယ္ဆိုေတာ့ အုန္းဆီပုလင္းထဲက အပ္ကေလးကို သြားယူရပါမယ္။ 

အပ္ကေလးယူၿပီး နဖားေလးမွာ
အုန္းဆီေတြကပ္ေနေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ ထိုးထုတ္ဖယ္ရွားရပါဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ အပ္ခ်ည္လံုးေလးယူအပ္ခ်ည္စေလးယူၿပီး အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္ထိုးရပါေတာ့မယ္။တစ္ဘက္ကအပ္ခ်ည္အဖ်ားသာသာေလးကို ကိုင္ထားတယ္ ေနာက္တစ္ဘက္က အပ္ကိုကိုင္ထားရပါတယ္။

         အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္နဲ႔ထိုးေတာ့ အပ္ကို ေဇာက္ထိုးကိုင္ထားရပါတယ္။ ထိုးမယ္ဆိုေတာ့
အပ္နဖားကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။ အပ္ခ်ည္အဖ်ားကိုလည္း ၾကည့္ရပါေသးတယ္။ အပ္ခ်ည္အဖ်ားကေလးက ဖြာေနရင္ သြားနဲ႔ကိုက္ၿပီးျဖတ္ရင္ျဖတ္၊ မျဖတ္ရင္ လက္ကေလးနဲ႔ သပ္ၿပီးခၽြန္ေအာင္ လုပ္ရပါဦးမယ္။

         အခုလို ေျပာေပးေနတာ အပ္နဖားထိုးသင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္တဲ့အခါ ဂရုတစိုက္ အာရံုစိုက္ရတာကို ပံုေပၚေအာင္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာတာပါ။ အဲဒီလိုအာရံုစိုက္ရတာဟာ ဂရုစိုက္တာပါ။ ဂရုစိုက္တဲ့အထဲမွာ ေညာင္းတာပါသလား၊ နာတာပါသလား၊ပင္ပန္းတာပါသလား၊ မပါပါ။

         ဂရုစိုက္တဲ့အထဲမွာ သတိ ပါပါတယ္။ ၀ီရိယ ပါပါတယ္။ ဒီအေပါက္ေလးနဲ႔ ဒီအပ္ခ်ည္အဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးေတာ့မယ္ဆိုရင္၊ ဒီလိုဆို ထိုးလို႔ ရႏိုင္၊ မရႏိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရပါတယ္။ အဲဒီလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ကလည္း ဉာဏ္ပါရပါတယ္။ ဂရုစိုက္ရင္ သတိပါတယ္၊ ၀ီရိယပါတယ္၊ ဉာဏ္ပါပါတယ္။ အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္နဲ႔ ထိုးမိေအာင္ ၾကည့္ေနတာ သမာဓိ ရွိလို႔လည္း သမာဓိ ပါပါတယ္၊
ဂရုစိုက္ရင္ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ေလးမ်ိဳး ပါပါတယ္။

         အပ္ခ်ည္ယူၿပီးေတာ့ အပ္နဖားထိုးမယ္ ဆိုကတည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိုးတတ္တယ္။ မထိုးတတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ အပ္နဖား ထိုးတဲ့အလုပ္ကို “ကိုယ္ထိုးရင္ ရမယ္” ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ၊ ကိုယ့္အလုပ္ ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မွဳ သဒၶါမ်ိဳးပါၿပီး ေနပါတယ္။

         ဒါေၾကာင့္ သဒၶါလည္းပါတယ္။ ၀ီရိယလည္းပါတယ္။ သတိလည္းပါတယ္။ သမာဓိလည္း
ပါတယ္။ ပညာလည္းပါတယ္။ အဲဒီ ငါးပါးကို ဗိုလ္ငါးပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဣေျႏၵငါးပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီ ဣေျႏၵေတြရွိေနရင္ ကုသိုလ္အလုပ္ကို မျဖစ္ေအာင္တာဆီးဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့အကုသိုလ္ကိေလသာေတြကို
 ေပးမျဖစ္ပါဘူး။ ကိေလသာေတြကို ပယ္သတ္ႏိုင္ပါတယ္။

         ဒါေၾကာင့္တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ထိုင္ေနစဥ္၊ ရပ္ေနစဥ္၊ ေလ်ာင္းေနစဥ္၊ လမ္းေလွ်ာက္
ေနစဥ္၊ လက္လွဳပ္ေျခလွဳပ္ လွဳပ္ေနစဥ္၊ ခႏၶာကိုယ္ၿငိမ္ေနစဥ္ စတဲ့ ေန႔စဥ္အလုပ္၊ ေန႔စဥ္အမူအရာေတြမွာ ေနစဥ္ အလုပ္အားျဖင့္ ဂရုတစိုက္ စိတ္ပါလက္ပါ ေသေသခ်ာခ်ာအားျဖင့္ သေဘာ
ေပါက္ေအာင္၊ အမွန္အတိုင္းျမင္ေအာင္၊ သိေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။

 ျဖစ္ေနစဥ္၊ ျပဳေနစဥ္၊ ျဖစ္တဲ့အခိုက္ ျပဳတဲ့အခိုက္ သေဘာတရားေတြကို အထူးအားျဖင့္ ကိုယ္ေကာင္ႀကီးနဲ႔ စပ္တဲ့ ရုပ္သေဘာတရားေတြကို စိတ္နဲ႔စပ္တဲ့ နာမ္သေဘာတရားေတြကို အမွန္အတိုင္း သိ၊ ေသခ်ာသိေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာပါ။

         အဲဒီလို ေန႔စဥ္အလုပ္ ေနစဥ္ လုပ္ေသာအားျဖင့္ ၀ိပႆနာ တရားကို နည္းမွန္ လမ္းမွန္အားထုတ္ၾကရမွာပါ။ မိမိတို႔ တရားထိုင္တဲ့အခါ ထိုင္တဲ့သေဘာကို စိတ္ပါလက္ပါ ဂရုစိုက္ရပါမယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ကလည္း ဒီ တရားသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီး “ သိ၊ေသခ်ာသိေအာင္ ဂရုတစိုက္ စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ႏိုင္ၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္
ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။

   {ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ
 ေန႔စဥ္အလုပ္ ေနစဥ္လုပ္တရား
ေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }

     (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
 
“ဆုေတာင္းပတၱနာ”

ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊

ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊

ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊

အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊

လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊

မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။

     ဦးသိန္းေ၀။
   
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။