အမွ်ရေသာဘုံႏွင့္
------------------
မရႏုိင္ေသာဘုံ
------------------
ကြယ္လြန္သူအတြက္ အမွ်ရႏုိင္ေသာဘုံႏွင့္ မရႏုိင္ေသာဘုံ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။
ထိုတြင္ ငရဲဘုံ တိရစၧာန္ဘုံ လူ႔ဘုံ နတ္ဘုံတို႔သို႔ ေရာက္သြားလွ်င္ ဤဘဝကေပးေသာ အမွ်ကို သာဓုမေခၚႏုိင္ေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ မိမိရည္စူးသူ မရေသာ္လည္း ဘဝအဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခ့ဲဖူးသည့္ မက်ြတ္မလြတ္ေသးေသာ ေဆြေဟာင္းမ်ိဳးေဟာင္းမ်ား သာဓုေခၚႏုိင္သည့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးရွိသည္သာ။
သာဓုေခၚႏုိင္ေသာဘုံကား ျပိတၱာဘုံသာျဖစ္၏။ အသူရကာယ္သည္ ျပိတၱာအၾကီးအစားပင္ျဖစ္၍ ျပိတၱာဘုံထဲ အၾကဳံးဝင္သည္ဟု သိႏုိင္၏။ ျပိတၱာေလးမ်ိဳးရွိ၏။ ယင္းတို႔ကား -----
၁။ ပရဒတၱဴပဇီဝိကျပိတၱာ
၂။ ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ
၃။ နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ
၄။ ကာလကဥၥိကျပိတၱာ တို႔ျဖစ္သည္။
သူတစ္ပါးတို႔ ေပးအပ္ေသာအစာကို အမွီျပဳ၍ အသက္ရွင္ရေသာ ျပိတၱာကို ပရဒတၱဴပဇီဝိကျပိတၱာ ဟုေခၚသည္။
ထမင္းငတ္ျခင္း ေရမြတ္သိပ္ျခင္းျဖင့္ မျပတ္အႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ ျပိတၱာမ်ိဳးကို ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
အျမဲတမ္း အေလာင္က်ြမ္းခံေနရသျဖင့္ ပူပန္ျခင္းရွိေသာ ျပိတၱာကို နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
အသူရကာယ္ဟု အသီးအျခား ေခၚေဝၚအပ္ေသာ ျပိတၱာအသူရကာယ္ကို ကာလကိဥၥိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
ကာလကဥၥိကအသူရကာယ္၏ ပုံသ႑ာန္အက်ယ္ကို အ႒ကထာတြင္ ယခုလိုဖြင့္ျပထား၏။ ။ ထိုကာလကိဥၥိက အသူရကာယ္တို႔၌ အတၱေဘာသည္ သုံးဂါဝုတ္ (၆)မိုင္မွ် ပမာဏရွိေသာဟူ၏။ နည္းေသာ အသားအေသြးရွိ၏။ အရုိးအေရမွ်သာ ရွိသည္အျဖစ္ေၾကာင့္ ဖက္ရြက္ေျခာက္က့ဲသို႔ေသာ ကိုယ္ရွိ၏။ ပုဇြန္တို႔က့ဲသို႔ မ်က္စိတို႔သည္ ထြက္၍ ဦးေခါင္း၌ တည္ကုန္၏။ ခံတြင္းသည္ အပ္နဖားေပါက္ႏွင့္တူ၏။ ထိုခံတြင္းသည္ ဦးေခါင္းေပၚ၌ တည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာလကိဥၥိက အသူရကာယ္တို႔သည္ ေအာက္သို႔ညြတ္ကုန္း၍ အစာကို ယူစားရ၏။
(ဒီ ႒ ၃-၅)
မွတ္ခ်က္။ ။ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူျပီးေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ ကာလကိဥၥိကျပိတၱာမ်ိဳး၌ မျဖစ္ဟု အပါဒါန္သုတၱနိပါတ္ ဗုဒၶဝင္ႏွင့္ စရိယာပိဋက အ႒ကထာတို႔၌ အဆိုရွိရာ ပရဒတၱဴပဇီဝိက ျပိတၱာမ်ိဳးကား ျဖစ္ႏုိင္ေသး၏။
(အပါဒါန ႒- ၁/၁၅၇/ သုတၱနိပါတ ႒-၁/၄၅/ ဗုဒၶဝံသ ႒-၃၁၆/ စရိယာပိဋက ႒-၃၂၁)
ျပခ့ဲျပီး ျပိတၱာေလးမ်ိဳးတို႔တြင္လည္း
အမွ်ရေအာင္ေဝနည္း အဆင့္ဆင့္
--------------------------
၁။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ သီလစင္ၾကယ္ေသာသူ ျဖစ္ရမည္။
၂။ ေသသူကို နာမည္ေခၚ၍ ၾကိဳတင္ဖိတ္ၾကားထားရမည္။
၃။ အမွ်ေပးေသာအခါ ေသသူ၏နာမည္ကို ထုတ္ေဖာ္ရမည္။
၄။ အပ္စပ္ေသာ လွဴဖြယ္ ဝတၱဴမ်ားကိုသာ လွဴရမည္။
(ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆးစသည့္ ျဖစ္ရမည္ အလွဴခံရဟန္း၌ ကပၸိယမပါလွ်င္ ေငြမ်ားမလွဴသင့္)။
ထိုေလးခ်က္တြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ သီလစင္ၾကယ္ဖို႔ အေရးၾကီးပုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္လာ စူလေသ႒ိေပတၱဝတၳဳကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပဦးအ့ံ။
အခါတစ္ပါး၌ အဇာတသတ္ဘုရင္သည္ နန္းေတာ္အထက္ေကာင္းကင္မွ ျဖတ္သြားေနေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ထူးဆန္းစြာ ျမင္လိုက္ရ၏။ ရဟန္းတစ္ပါးထင္ျပီး လိုအပ္ခ်က္ကို လွဴဒါန္းရန္ လွမ္းပင့္လိုက္၍ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ အဇာတသတ္မင္းေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေလ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္၏ တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္အစားမပါသက့ဲသို႔ အသားစိုင္ အသားခဲဟူ၍လည္း တစ္ခုမွမပါေပ။ အရုိးေပၚ အေၾကာပတ္ျပီး အေရျပားေလး ဖုံးရုံသာ ဖုံးထား၏။ ဦးေခါင္းမွာလည္း ဆံပင္မရွိပဲ ေျပာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အဇာတသတ္မင္းသည္ အ့ံၾသထိန္႔လန္႔စြာျဖင့္ ယခုလိုေမးျမန္း၏။
"သင့္ကို ရဟန္းတစ္ပါးဟု ထင္မိ၏။ ဟုတ္ပါသလား"
" မဟုတ္ပါ ျပိတၱာတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္ "
" အဘယ္ေၾကာင့္ ျပိတၱာဘဝေရာက္ရပါသနည္း ေျပာျပႏုိင္လွ်င္
မရႏုိင္ေသာဘုံ
------------------
ကြယ္လြန္သူအတြက္ အမွ်ရႏုိင္ေသာဘုံႏွင့္ မရႏုိင္ေသာဘုံ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။
ထိုတြင္ ငရဲဘုံ တိရစၧာန္ဘုံ လူ႔ဘုံ နတ္ဘုံတို႔သို႔ ေရာက္သြားလွ်င္ ဤဘဝကေပးေသာ အမွ်ကို သာဓုမေခၚႏုိင္ေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ မိမိရည္စူးသူ မရေသာ္လည္း ဘဝအဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခ့ဲဖူးသည့္ မက်ြတ္မလြတ္ေသးေသာ ေဆြေဟာင္းမ်ိဳးေဟာင္းမ်ား သာဓုေခၚႏုိင္သည့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးရွိသည္သာ။
သာဓုေခၚႏုိင္ေသာဘုံကား ျပိတၱာဘုံသာျဖစ္၏။ အသူရကာယ္သည္ ျပိတၱာအၾကီးအစားပင္ျဖစ္၍ ျပိတၱာဘုံထဲ အၾကဳံးဝင္သည္ဟု သိႏုိင္၏။ ျပိတၱာေလးမ်ိဳးရွိ၏။ ယင္းတို႔ကား -----
၁။ ပရဒတၱဴပဇီဝိကျပိတၱာ
၂။ ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ
၃။ နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ
၄။ ကာလကဥၥိကျပိတၱာ တို႔ျဖစ္သည္။
သူတစ္ပါးတို႔ ေပးအပ္ေသာအစာကို အမွီျပဳ၍ အသက္ရွင္ရေသာ ျပိတၱာကို ပရဒတၱဴပဇီဝိကျပိတၱာ ဟုေခၚသည္။
ထမင္းငတ္ျခင္း ေရမြတ္သိပ္ျခင္းျဖင့္ မျပတ္အႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ ျပိတၱာမ်ိဳးကို ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
အျမဲတမ္း အေလာင္က်ြမ္းခံေနရသျဖင့္ ပူပန္ျခင္းရွိေသာ ျပိတၱာကို နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
အသူရကာယ္ဟု အသီးအျခား ေခၚေဝၚအပ္ေသာ ျပိတၱာအသူရကာယ္ကို ကာလကိဥၥိကျပိတၱာ ဟုေခၚ၏။
ကာလကဥၥိကအသူရကာယ္၏ ပုံသ႑ာန္အက်ယ္ကို အ႒ကထာတြင္ ယခုလိုဖြင့္ျပထား၏။ ။ ထိုကာလကိဥၥိက အသူရကာယ္တို႔၌ အတၱေဘာသည္ သုံးဂါဝုတ္ (၆)မိုင္မွ် ပမာဏရွိေသာဟူ၏။ နည္းေသာ အသားအေသြးရွိ၏။ အရုိးအေရမွ်သာ ရွိသည္အျဖစ္ေၾကာင့္ ဖက္ရြက္ေျခာက္က့ဲသို႔ေသာ ကိုယ္ရွိ၏။ ပုဇြန္တို႔က့ဲသို႔ မ်က္စိတို႔သည္ ထြက္၍ ဦးေခါင္း၌ တည္ကုန္၏။ ခံတြင္းသည္ အပ္နဖားေပါက္ႏွင့္တူ၏။ ထိုခံတြင္းသည္ ဦးေခါင္းေပၚ၌ တည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာလကိဥၥိက အသူရကာယ္တို႔သည္ ေအာက္သို႔ညြတ္ကုန္း၍ အစာကို ယူစားရ၏။
(ဒီ ႒ ၃-၅)
မွတ္ခ်က္။ ။ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူျပီးေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ နိဇၩာမတဏွိကျပိတၱာ ကာလကိဥၥိကျပိတၱာမ်ိဳး၌ မျဖစ္ဟု အပါဒါန္သုတၱနိပါတ္ ဗုဒၶဝင္ႏွင့္ စရိယာပိဋက အ႒ကထာတို႔၌ အဆိုရွိရာ ပရဒတၱဴပဇီဝိက ျပိတၱာမ်ိဳးကား ျဖစ္ႏုိင္ေသး၏။
(အပါဒါန ႒- ၁/၁၅၇/ သုတၱနိပါတ ႒-၁/၄၅/ ဗုဒၶဝံသ ႒-၃၁၆/ စရိယာပိဋက ႒-၃၂၁)
ျပခ့ဲျပီး ျပိတၱာေလးမ်ိဳးတို႔တြင္လည္း
အမွ်ရေအာင္ေဝနည္း အဆင့္ဆင့္
--------------------------
၁။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ သီလစင္ၾကယ္ေသာသူ ျဖစ္ရမည္။
၂။ ေသသူကို နာမည္ေခၚ၍ ၾကိဳတင္ဖိတ္ၾကားထားရမည္။
၃။ အမွ်ေပးေသာအခါ ေသသူ၏နာမည္ကို ထုတ္ေဖာ္ရမည္။
၄။ အပ္စပ္ေသာ လွဴဖြယ္ ဝတၱဴမ်ားကိုသာ လွဴရမည္။
(ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆးစသည့္ ျဖစ္ရမည္ အလွဴခံရဟန္း၌ ကပၸိယမပါလွ်င္ ေငြမ်ားမလွဴသင့္)။
ထိုေလးခ်က္တြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ သီလစင္ၾကယ္ဖို႔ အေရးၾကီးပုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္လာ စူလေသ႒ိေပတၱဝတၳဳကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပဦးအ့ံ။
အခါတစ္ပါး၌ အဇာတသတ္ဘုရင္သည္ နန္းေတာ္အထက္ေကာင္းကင္မွ ျဖတ္သြားေနေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ထူးဆန္းစြာ ျမင္လိုက္ရ၏။ ရဟန္းတစ္ပါးထင္ျပီး လိုအပ္ခ်က္ကို လွဴဒါန္းရန္ လွမ္းပင့္လိုက္၍ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ အဇာတသတ္မင္းေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေလ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္၏ တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္အစားမပါသက့ဲသို႔ အသားစိုင္ အသားခဲဟူ၍လည္း တစ္ခုမွမပါေပ။ အရုိးေပၚ အေၾကာပတ္ျပီး အေရျပားေလး ဖုံးရုံသာ ဖုံးထား၏။ ဦးေခါင္းမွာလည္း ဆံပင္မရွိပဲ ေျပာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အဇာတသတ္မင္းသည္ အ့ံၾသထိန္႔လန္႔စြာျဖင့္ ယခုလိုေမးျမန္း၏။
"သင့္ကို ရဟန္းတစ္ပါးဟု ထင္မိ၏။ ဟုတ္ပါသလား"
" မဟုတ္ပါ ျပိတၱာတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္ "
" အဘယ္ေၾကာင့္ ျပိတၱာဘဝေရာက္ရပါသနည္း ေျပာျပႏုိင္လွ်င္
ေျပာျပေစခ်င္ပါသည္"
" ေျပာျပႏုိင္ပါသည္ က်ြႏု္ပ္သည္ အရင္ဘဝက ဗာရဏသီျပည္တြင္ လူျဖစ္ခ့ဲသည္ မည္သည့္ဒါနကုသုိလ္မွ မလုပ္ခ့ဲသလို မည္သည့္သီလမွ မေစာင့္ထိန္းပဲ အကုသုိလ္ႏွင့္ေနခ့ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသေသာအခါ ယခုလို ျပိတၱာဘဝသို႔ ေရာက္ခ့ဲရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။"
" ယခုဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း"
" က်ြႏု္ပ္၏ သမီးတစ္ေယာက္သည္ မိဘဘိုးဘြားမ်ားအတြက္ အလွဴလုပ္ေပးမည္ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင့္ စားေသာက္ခြင့္ရရန္ သာဓုေခၚခြင့္ရရန္ အႏၶကဝိႏၵျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ပါမည္"
" ထိုအလွဴမွ အျပန္ဝင္ခ့ဲပါဦး လိုအပ္ခ်က္ရွိေနလွ်င္ ကူညီလွဴဒါန္းျပီး အမွ်ေပးေဝပါမည္"
"ေကာင္းပါျပီ"
ဟုဝန္ခံ၍ ျပိတၱာသည္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ အလွဴကိစၥျပီးေသာအခါ ထိုျပိတၱာသည္ ကတိအတိုင္း အဇာတသတ္ဘုရင္ထံသို႔ ဝင္လာ၏။ ထိုအခါ အဇာတသတ္ဘုရင္က ယခုလို ေမးျမန္း၏။
" ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးကို ခံစားခ့ဲရပါ၏ေလာ"
" မခံစားခ့ဲရပါ"
" အဘယ္ေၾကာင့္ မခံစားခ့ဲရပါသနည္း"
" အလွဴခံမ်ားသည္ သီလမရွိေသာ ပုဏၰားမ်ားျဖစ္၍ မခံစားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္"
မွတ္ခ်က္။ ။ သူ႔သမီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မဟုတ္ ျဗဟၼာကိုကိုးကြယ္ေသာ ျဗဟၼဏဘာသာဝင္
" ေျပာျပႏုိင္ပါသည္ က်ြႏု္ပ္သည္ အရင္ဘဝက ဗာရဏသီျပည္တြင္ လူျဖစ္ခ့ဲသည္ မည္သည့္ဒါနကုသုိလ္မွ မလုပ္ခ့ဲသလို မည္သည့္သီလမွ မေစာင့္ထိန္းပဲ အကုသုိလ္ႏွင့္ေနခ့ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသေသာအခါ ယခုလို ျပိတၱာဘဝသို႔ ေရာက္ခ့ဲရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။"
" ယခုဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း"
" က်ြႏု္ပ္၏ သမီးတစ္ေယာက္သည္ မိဘဘိုးဘြားမ်ားအတြက္ အလွဴလုပ္ေပးမည္ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင့္ စားေသာက္ခြင့္ရရန္ သာဓုေခၚခြင့္ရရန္ အႏၶကဝိႏၵျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ပါမည္"
" ထိုအလွဴမွ အျပန္ဝင္ခ့ဲပါဦး လိုအပ္ခ်က္ရွိေနလွ်င္ ကူညီလွဴဒါန္းျပီး အမွ်ေပးေဝပါမည္"
"ေကာင္းပါျပီ"
ဟုဝန္ခံ၍ ျပိတၱာသည္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ အလွဴကိစၥျပီးေသာအခါ ထိုျပိတၱာသည္ ကတိအတိုင္း အဇာတသတ္ဘုရင္ထံသို႔ ဝင္လာ၏။ ထိုအခါ အဇာတသတ္ဘုရင္က ယခုလို ေမးျမန္း၏။
" ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးကို ခံစားခ့ဲရပါ၏ေလာ"
" မခံစားခ့ဲရပါ"
" အဘယ္ေၾကာင့္ မခံစားခ့ဲရပါသနည္း"
" အလွဴခံမ်ားသည္ သီလမရွိေသာ ပုဏၰားမ်ားျဖစ္၍ မခံစားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္"
မွတ္ခ်က္။ ။ သူ႔သမီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မဟုတ္ ျဗဟၼာကိုကိုးကြယ္ေသာ ျဗဟၼဏဘာသာဝင္
ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုဏၰားမ်ားကိုသာ
ဆြမ္းေက်ြးျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအခါ အဇာတသတ္မင္းသည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ ေက်ြးေမြးလွဴဒါန္းျပီး အမွ်ေပးရာ ျပိတၱာဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နတ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ခံစားသြားရေလသည္။
--------------------------
တမလြန္ဘဝက ပုဂၢိဳလ္ကို
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ
ေပးလို႔ရတာဆိုလို႔
ဗုဒၶဘာသာ
တစ္ဘာသာပဲရွိတယ္။
(ဘာသာျခားတစ္ဦး၏ ဓမၼဓိ႒ာန္ ေၾကြးေၾကာ္သံ)
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
ထိုအခါ အဇာတသတ္မင္းသည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ ေက်ြးေမြးလွဴဒါန္းျပီး အမွ်ေပးရာ ျပိတၱာဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နတ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ခံစားသြားရေလသည္။
--------------------------
တမလြန္ဘဝက ပုဂၢိဳလ္ကို
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ
ေပးလို႔ရတာဆိုလို႔
ဗုဒၶဘာသာ
တစ္ဘာသာပဲရွိတယ္။
(ဘာသာျခားတစ္ဦး၏ ဓမၼဓိ႒ာန္ ေၾကြးေၾကာ္သံ)
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
No comments:
Post a Comment