*** ပထဝီ ၊ အာေပါ ၊ ေတေဇာ ၊ ဝါေယာ ***

ပထဝီ
------
ပထဝီကို အဂၤလိပ္လို (ေျမ) ဟု ျပန္ဆိုရေသာ္လည္း လူတို႔သိေသာ ေျမဆိုသည္မဟုတ္။တရားအားထုတ္ေသာ

 ေယာဂီ၏ဥာဏ္တြင္ သမာဓိအားေကာင္းလာသည္ႏွင့္ အမွ်မာျခင္းသေဘာ ေတာင့္တင္းျခင္းသေဘာ ႏူးည့ံျခင္းသေဘာ 

 ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္းသေဘာမ်ားကို ထင္းထင္းျမင္လာမည္။ ဝတၳဳပစၥည္းတိုင္းမွာ ထိုသေဘာရွိသည္။ ပညတ္ျဖင့္မွတ္ေသာ သူငါ သတၱဝါ ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကား မျမဲ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္။ မာျခင္း ႏူးည့ံျခင္းသေဘာမ်ားကား အျမံရွိေနမည္ဟု ဥာဏ္မွာျမင္လိမ့္မည္။

အာေပါ
--------

အာေပါကို အဂၤလိပ္လို(Water) ဟု ဘာသာျပန္ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္ လူတို႔သိေနေသာ ေရကိုဆိုလိုသည္မဟုတ္။ ရုပ္ဝတၳဳတို႔တြင္ ဖြဲ႔စည္းတြယ္ကပ္ေနသည့္သေဘာ ယိုစီးတတ္သည့္သေဘာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေနသည္။ ထိုဖြဲ႔စည္းမွု ယိုစီးမွုသေဘာ သက္သက္မွ်ကိုသာ ဥာဏ္မွာထင္ေအာင္ ရွုႏုိင္မွုသည္ ဝိပႆနာဥာဏ္အျမင္ရမွု ျဖစ္သည္။။

ေတေဇာ
---------

ေတေဇာကို Heat or Fire ဟု အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္ လူတို႔သိေသာ မီးမဟုတ္။ ပူမွု ေအးမွုကိုသာ ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ပါဠိလို ဥဏွ သီတ ကိုဆိုသည္။ ပူမွု ေအးမွုသည္ ဥာဏ္၌ထင္ေသာ သေဘာသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္သည္။

ဝါေယာ
--------

ဝါေယာဓာတ္ကို Air or Wind ဟု အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ စင္စစ္ ေလမဟုတ္။ ေထာက္ကန္တတ္သည့္ သေဘာတစ္ခု ရုပ္မွာရွိသည္။ ထို႔အတူ လွုပ္ရွားတတ္သည့္ သေဘာလည္း ရုပ္မွာရွိသည္။ ထိုသေဘာမ်ားမွအပ ဥာဏ္ထဲတြင္ ဘာမွ် အေကာင္အထည္ အတၱျဒပ္အျဖစ္ တစ္စုံတစ္ရာမရွိေတာ့။ အဆင္း အန႔ံ အရသာ ၾသဇာတို႔ျဖင့္ အာရုံေျခာက္ပါး၌ ထင္ျမင္ေနရေသာ အရာဝတၳဳ အသြင္သ႑ာန္မ်ား အားလုံးကို ဝိပႆနာအားျဖင့္ ရွုေသာ္ ဆိုခ့ဲျပီးေသာ မာမွု ေပ်ာ့မွု ဖြဲ႔မွု ယိုမွု ေအးမွု ေထာက္ကန္မွု လွုပ္ရွားမွု သေဘာေတြကိုသာ ဥာဏ္မွာ ထင္ျမင္ႏုိင္သည္။
-------------------------

ေဖာက္ျပန္ေနေသာ ပ်က္စီးေနေသာ ဝတၳဳပစၥည္း အေကာင္အထည္တို႔၏။ သေဘာကို စူးစုိက္ေသာဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ရွုတတ္လွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ထိုတရားမ်ားသည္ မျမဲေသာ (အနိစၥ) တရားမ်ားျဖစ္သည္ကို ထင္းကနဲျမင္ရမည္။ ထိုမျမဲေသာ အနိစၥတရားေတြကို အဝိဇၨာဟူေသာ ဥာဏ္အျမင္မရွိ ပကတိကန္းသူႏွင့္ တူေသာ ပုထုဇဥ္က စြဲလမ္းသည္။ တပ္မက္သည္ လိုခ်င္သည္။ ေတာင့္တသည္။ အထင္ၾကီးသည္။ အားကိုးသည္။ မွီခိုသည္။ ထိုစြဲလမ္းတပ္မက္မွုကို တဏွာ (attechment) ဟု ေခၚသည္။ ထိုတဏွာေၾကာင့္ လူသားတို႔မွာ ဆင္းရဲျခင္း (ဒုကၡ) မ်ိဳးစုံၾကံဳရသည္။

ဝိပႆနာဥာဏ္ကို ရရွိေသာအခါ ေယာဂီသည္ ရုပ္တရား နာမ္တရားတို႔၏ ထာဝရတည္ျမဲမွု ကင္းျခင္းသေဘာ အစိုးမရ ျဖစ္ျခင္တိုင္းျဖစ္ ပ်က္ျခင္တိုင္းပ်က္၍ေနသည့္ သေဘာကလြဲ၍ ဘာဆိုဘာမွ် ရွိျခင္း ဟူေသာ သေဘာမရွိသည္ကို နားလည္လာေပလိမ့္မည္။

ရုပ္ နာမ္ ဓမၼအားလုံးသည္ အျပတ္အလပ္ အရပ္အနားမရွိ ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ႏွင့္သာ မွိတ္တုံေပၚတုံ အျခင္းအရာမွအပ ဘာဆိုဘာမွ တျခားမရွိျခင္းကို ျမင္ျခင္းကား အနတၱကိုျမင္ျခင္း အနတၱကိုသိျခင္း ျဖစ္သည္။
-------------------------------

ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္
---------------------

(ဦးဆန္းလြင္)

 

Post by ,,,,, Ko Latt