“အၿမတ္ဆံုးကိုအာရံုၿပဳထားရင္ မိမိလည္းၿမတ္လာပါတယ္”

“အၿမတ္ဆံုးကိုအာရံုၿပဳထားရင္ မိမိလည္းၿမတ္လာပါတယ္”
 
* ဘာသာေရးလုပ္သည္ ဆိုသည္မွာ ဘာသာတရားလာ ဆိုဆံုးမခ်က္မ်ားကို မသိ,သိေအာင္ ေလ့လာျခင္း၊ ေလ့လာၿပီးသည့္အတိုင္း မျပဳလုပ္သင့္သည္တို႔ကို မျပဳလုပ္ျခင္း၊ ျပဳလုပ္သင့္သည္တို႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

လူမ်ားေတြ ဘာဆုုိတာထက္
ကုုိယ္က ဘာဆုုိတာ
သိဖုုိ႔ ပုုိအေရးၾကီးပါတယ္။
ေလာက ေရးရာမွာ သတၱိရွိရုံနဲ႔
သတၱိရွင္ အစစ္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ဓမၼေရးရာမွာပါ သတၱိရွိမွ
သတၱိရွင္ အစစ္ ျဖစ္တာပါ။

တရားဆိုတာ သိဖို႔ပါ။ကိုယ့္ခႏၶာနဲ႔ကိုက္
ရင္ လက္ခံက်င့္သုံးပါ။ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔
မကိုက္ရင္ ပယ္လိုက္ပါ။
ကိုယ္ေလာက္အသိဥာဏ္မရွိတာ
မဟုတ္ပါ။ကိုယ္လိုမသိတာပါ။သတၱဝါ
တိုင္းမွာသူ႔အသိဥာဏ္နဲ႔သူ ရွိၾကပါတယ္။
ေလးနက္တဲ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ အသိဉာဏ္ရွိေလေလ
စိတ္ေအးခ်မ္းမွဳ ရေလေလ၊
ေအာင္ျမင္ေလေလ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

“ပစၥဳပၸန္ အသက္ဝင္မွ ဘဝဟာ အသက္ဝင္ပါတယ္”ယခုပစၥဳပၸန္
သည္သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
အတိတ္ကိုလည္းမျပန္နဲ႔
အနာဂါတ္ကိုလည္း မႀကံနဲ႔
ပစၥဳပၸန္လည္းမစြဲနဲ႔။

ငါ႔အယူသာအမွန္ဆိုတဲ႔စိတ္ကိုေဖ်ာက္ၿပီး
ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကိုသာ
အတၱဟိတ ပရဟိတ ညီမ်ွစြာနဲ႔
ကိုယ္လုပ္နိုင္ သ ေလာက္လုပ္ပါ။
လူမုိက္နွင့္ျငင္းခုံေနလွွ်င္ေတာ့
သင္ပါလူမုိက္ျဖစ္သြားမယ္။

`သ ေဗၺဓမၼာ အနတၱာ´ အရာအားလံုးဟာ
အနတၱတရားေတြၾကည့္ပါပဲ ။
အနတၱငါ့ကိုယ္မဟုတ္ဘူး။ငါမပိုင္ဘူး။
ငါမဟုတ္ေတာ့ဘယ္သူဟုတ္ေနသလဲ
ငါမပုိင္ေတာ့ဘယ္သူပိုင္ သလဲ ။
အိုတာႀကီးကပိုင္ တယ္။နာတာႀကီးက
ပိုင္ တယ္။ေသတာႀကီးကပိုင္ တယ္။
သူ႔လမ္းစဥ္အတိုင္းသူသြားေနတယ္ ။
တားမရဘူး။ျပဳျပဳျပင္ျပင္ ဥာဏ္သက္
ဝင္ပါ။
``ငါ´´ဟူေသာအယူမွားကိုပယ္ေဖ်ာက္ပါ
အမွန္အားျဖင့္``ငါ´´ဟူေသာအယူမွား
သည္အပါယ္ေလးဘုံ၏``ဆြဲအား´´ျဖစ္၏။ 

 ေကာင္းကင္ သို႔တက္သြားေသာ
အရာဝတၳဳမွန္သမ်ွသည္ေျမကမာၻ၏ဆြဲအား
ေၾကာင့္ေျမျပင္ သုိ႔ျပန္က်ရသကဲ႔သို႔
လူနတ္ျဗဟၼာတို႔သည္``ငါ´´ဟူေသာ
အပါယ္ေလးဘုံ၏ဆြဲအားေၾကာင့္အပါယ္
ေလးဘုံသို႔ဖရိုဖရဲ မလြဲမ ေသြျပန္လည္
က်ေရာက္ ရ၏ ။..
ျပဳျပဳေနသမ်ွျဖစ္ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ
ျဖစ္ေနသမ်ွေတာ့လည္းပ်က္ ရဦးမွာပဲ။
မျပဳရင္ ျဖစ္စရာမရွိ။
ျဖစ္စရာမရွိေတာ့ပ်က္စရာမရွိဘူးေပါ့။

ျဖစ္စရာပ်က္စရာမရွိမွေတာ့
အျဖစ္ အပ်က္ ကင္းရာ နိဗၺာန္ေရာက္
မ ေနဘူးလား။
“လမ္းေၾကာင္းအမွန္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိၿပီး
ေျပားေပးတတ္ၾကပါေစ"

(ဖတ္ခဲ႔မွတ္ခဲ႔နာၾကားခဲ႔သမ်ွမွ)