ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဗာရာဏသီျပည္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ
၌ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ -ခုႏွစ္၊ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၊ ေန၀င္ လထြက္ အခ်ိန္၌ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔အား
ဘုရားအျဖစ္ကို ၀န္ခံေသာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္သည္ ၀ိနည္းမဟာ၀ါ ပါဠိေတာ္၌ “ ပဥၥ၀ဂၢိယကထာ ” အမည္ျဖင့္
လာရွိပါသည္။ ပဋိသမၠိဒါမဂၢ ပါဠိေတာ္၌ “ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန ၀ါရ ” အမည္ျဖင့္ လာရွိပါသည္။ မဟာ
၀ဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္၌ “ ဓမၼစကၠပ၀တၱန သုတၱ ” အမည္ျဖင့္ လာရွိပါသည္။
ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန၏ အဓိပၸါယ္မွာ တရားတည္းဟူေသာ အသိစက္ကို ျဖစ္ေစ၊ လည္ေစေတာ္
မူျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။ ( ဓမၼစကၠ= တရားေတာ္ + ပ၀တၱန= ျဖစ္ေစ၊ လည္ေစျခင္း)
ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္သည္ သစၥာေလးပါး တရားကို ညႊန္းဆိုေဟာၾကားေသာ ေဒသနာျဖစ္
၍ ပိဋကသံုးပံု၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္တရားဟု ဆိုထိုက္ပါသည္။
ဓမၼစၾကာ တရားကို စိစစ္သံုးသပ္ၾကည့္ပါလွ်င္ လမ္းစဥ္မွား( အစြန္းႏွစ္ခု) ကို ေရွာင္ၾကဥ္
ေရး၊ မဇၩိမ ပဋိပဒါ လမ္းစဥ္မွန္ကို က်င့္သံုးေရးတို႔ကို ညႊန္ၾကားထားၿပီး သစၥာေလးပါး တရားကို
သိျမင္ေစရန္ ေဟာၾကားထားေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ တိက်ခိုင္မာေသာ သေဘာတရားကို ေတြ႕
ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ အႏွစ္သာရ ပါရွိေသာ တရားျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရဟန္းရွင္လူတို႔က ဓမၼစၾကာ
တရားေတာ္ကို အထူးပင္အာရံုစိုက္၍ နာယူကာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
{ဦးပညာသာမိ(မာဂဓီ-သာစည္)၏ အခါေတာ္ေန႔မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
ဒီေနရာမွ ျပန္လည္မွ်ေ၀သည္...။
No comments:
Post a Comment