ကံသည္ ပဓာနအေၾကာင္း

ကံသည္ ပဓာနအေၾကာင္း
---------------------------

ပုထုဇဥ္တို႔၏ လူဘဝဟူသည္မွာ အိပ္မက္ပင္ျဖစ္၏။ အိပ္မက္အတြင္း၌ ျဖစ္ျဖစ္သမွ်သည္ ဘာမွ်ေရရာသည္မဟုတ္။ ေျမကိုလွ်ိဳးျခင္လည္း လွ်ဳိးႏုိင္၏။ မိုးကိုပ်ံခ်င္လည္း ျပန္ႏုိင္၏။ အားလုံးျဖစ္ခ်င္သလိုပင္ ျဖစ္ႏုိင္၏။ ထို႔အတူ လူ႔ေလာက၌ မေကာင္းမွုဒုစရုိက္ လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္လည္း ခ်မ္းသာႏုိင္၏။ ေကာင္းမွု သုစရုိက္လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္လည္း မြဲေတႏုိင္၏။

အိပ္မက္ဘဝ၏ နိယာမကို သိရန္ခဲယဥ္းသက့ဲသို႔ပင္ လူ႔ဘဝ၏ နိယာမကို သိရန္ခဲယဥ္းပါ၏။ သို႔ရာတြင္ အိပ္မက္အတြင္း၌ မွန္ကန္ေသာနိယာမ ရွိသလို လူ႔ဘဝ အတြင္း၌လည္း မွန္ကန္ေသာ နိယာမသည္ရွိ၏။ နိယာမ ရွိေသာ္လည္း သိႏုိင္ရန္ကား အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကမၼဝိသေယာ အစိေႏၲေယ်ာ- ကံ၏ အရာဟူသည္ မၾကံစည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခဲယဥ္းသည္ဟူ၍ ဆိုျခင္း ျဖစ္တန္ရာ၏။

အမွန္အားျဖင့္ လူ႔ဘဝ၌ ျဖစ္ျဖစ္သမွ်သည္ ပဓာနအားျဖင့္ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အျခား အေၾကာင္းမ်ားကား အပဓာန အားျဖင့္သာ ပါဝင္ၾကျခင္းျဖစ္၏။

******************************

မွားယြင္းေသာအျမင္
---------------------

လူ႔ဘဝကား အိပ္မက္သဖြယ္ ျဖစ္ျခင္းမွာ ဝိပလႅာသတရားမ်ား လႊမ္းမိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဝိပလႅာသတရားမ်ားကား လူ႔ဘဝ၏ အရာရာတိုင္းကို လႊမ္းမိုး၏။ ကံကိုလည္း လႊမ္းမိုး၏။ ဥာဏ္ကိုလည္း လႊမ္းမ္ုး၏။ အျခား မည္သည့္အရာကိုမဆို လႊမ္းမိုး၏။

ဝိပလႅာသ လႊမ္းမိုးျခင္း ခံေနရေသာ လူ႔ဘဝသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မွန္ကန္ေသာ အသိကို ရရွိႏုိင္ပါမည္နည္း။ ယထာဘူတက်ေသာ အသိကို ရရွိႏုိင္ပါမည္နည္း။ အမွန္အားျဖင့္ ဝိပလႅာသဟူသည္မွာ မွားယြင္းျခင္းျဖစ္၏။ လင္းတငွက္မ်ားက ေခြးေသေကာင္ပုပ္ကို ဣ႒ာရုံအျဖစ္ ျမင္၏။ ဝက္မ်ားက မစင္ကို ဣ႒ာရုံအျဖစ္ ျမင္၏။

သို႔ျဖစ္လွ်င္ လူတို႔၏ အျမင္ကေကာ ဘာမ်ား ျခားနားပါသနည္း။ သူ႔ ဝိပလႅာသႏွင့္ သူပင္ ျဖစ္၏။ တကယ္တမ္းေျပာရမည္ ဆိုလွ်င္ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို မွန္သည္ ေျပာႏုိင္ပါသနည္း။ အမွားၾကီးႏွင့္ အမွားငယ္သာ ကြာျခားေလ၏။ မွားသည္ကေတာ့ အားလုံးပင္။အိပ္မက္ဘဝ၌ မႏုိးမီကာလအတြင္း အားလုံး ကေမာက္ကမ ခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကေမာက္ကမ၏ နိယာမအတိုင္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ အမွန္ဟူ၍ေတာ့ ဆိုႏုိင္ပါ၏။ ထိုအမွန္ကား ကေမာက္ကမ အမွန္သာတည္း။

******************************

အျမင္မွန္ကိုရရွိေသာအခါ
---------------------------

သစၥာေလးပါးကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္မွ ႏုိးၾကားသည္မည္၏။ ထိုအခါ ဝိပလႅာသတရားမ်ား ကင္းသြားေလျပီ။ ဝိပလႅာသတရားမ်ား ကင္းသြားသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ပုထုဇဥ္ဘဝက သုခဟု ထင္ခ့ဲသမွ် ဒုကၡမွန္းသိေတာ့၏။ အတၱဟု ထင္ခ့ဲသမွ် အနတၱမွန္း သိေတာ့၏။ နိစၥဟု ထင္ခ့ဲသမွ် အနိစၥမွန္း သိေတာ့၏။ သုဘဟု ထင္ခ့ဲသမွ် အသုဘမွန္း သိေတာ့၏။

အမွန္အားျဖင့္ ဝိပလႅာသ ကင္းျခင္းသည္ အလင္းေရာင္လာျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အေမွာင္ထဲမွ ၾကည့္လွ်င္ ဘာကိုမဆို သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္။ အလင္းေရာင္ထဲ၌ ၾကည့္ပါက အရာရာတိုင္းကို သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ႏုိင္၏။ အလင္းေရာင္မရစဥ္က လူ႔ဘဝသည္ ပုထုဇဥ္ဘဝ အေနျဖင့္ အေမွာင္ထဲ၌ မက္ေနေသာ အိပ္မက္ျဖစ္၏။ အလင္းေရာင္ရေသာအခါ လူ႔ဘဝသည္ အရိယာဘဝ အေနျဖင့္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ေတြ႔၍ ႏုိးေလျပီ။ ႏုိးေသာအခါမွသာ အလင္းေရာင္ထဲ၌ အရာရာတိုင္းကို အမွန္အကန္ သိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္မက္ဘဝမွ ႏုိးသြားေအာင္ ဘဝအသိ ငါးမ်ိဳးတြင္ ဝိညာဏကၡႏၶာ၏ ဘဝအသိကို ထက္ျမက္သည္ထက္ ထက္ျမက္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းအပ္ပါ၏။

******************************

(ဦးေရႊေအာင္)

 

Ko Latt