***** မွာတမ္း *****

"တရားက်င့္လတ္၊ ေယာဂီျမတ္တို႔၊ သိမွတ္ဖို႔ရာ၊
အခ်က္မွာကား၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ သံုးလူ႔ဘ၏၊
ဓမၼရသာ၊ ရတနာသည္၊ လြန္စြာမ်ိဳးမွန္၊ အဖိုးတန္၏။

မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္၊ အျမန္ေရာက္လို၊ ေယာဂီပ်ိဳတို႔၊
၀န္တိုနည္းပါး၊ သဒၶါမ်ားလ်က္၊ စကားမေပါ၊
သေဘာစဥ္ျဖဴ၊ ျငဴစူကင္းကြာ၊ အဘိဇၥ်ာျဖင့္၊
မ၀ါမၾကြား၊ မပလႊားပဲ၊ တရားသက္၀င္၊
အျပစ္စင္ေအာင္၊ ဆင္ျခင္တိုင္းထြာ၊ ေနၾကရာ၏။

ေလ့လာတရား၊ မထင္ရွားပဲ၊ လူမ်ားေရွ႕မွာ၊
ပါပိစၦာျဖင့္၊(စိတ္ယုတ္မာျဖင့္)၊ ၾကြား၀ါေလပင့္၊ ဘ၀ျမင့္လ်က္၊
လာဘ္ပြင့္ေစေၾကာင့္ မေျပာေကာင္းရွင့္။

ကံေကာင္းေထာက္ပင့္၊ ပါရမီရင့္၍၊
ထိုက္သင့္သေလာက္၊ အျမင္ေပါက္လည္း၊
စိန္ေက်ာက္ပမာ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာျဖင့္၊ ေျပာရာေျပာသင့္၊
အခါခြင့္ႏွင့္၊ ေျပာသင့္သူသာ၊ ေျပာၾကားရာ၏။

ျမတ္စြာေသဥ္နင္း၊ တရားမင္းက၊ သားရင္းတို႔ကို၊
သနားပို၍၊ မဂ္ဖိုလ္အနီး၊ အထင္ႀကီးေအာင္၊
ရီးတီးယားတား၊ ငါ့ခ်စ္သားတို႔၊
၀ါၾကြားလစ္ေျခြ၊ မေျပာေလႏွင့္၊
အေဖဗုဒၶ၊ စက္ဆုပ္လွဟု၊ ၀ိနယပညတ္၊
သတိခ်ပ္ဖို႔၊ သိမွတ္ေစရန္၊
မိန္႔ေတာ္ျပန္သည္…ေ၀ဖန္အက်ယ္ သိေလတည္း။"

♣♣ ဒီကဗ်ာေလးက ကႏၷီနည္း သမထ-၀ိပႆနာက်င့္စဥ္က်မ္းထဲက ကဗ်ာေလးပါ။ မႏၲေလးတိုင္း၊ ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ ရန္ကင္းေအးၿငိမ္းရိပ္သာ ဆရာေတာ္ အရွင္ေကလာသ(သာသနဓဇဓမၼာစရိယ) ကမၼ႒ာနာစရိယ ျပဳစုေတာ္မူတာပါ။