**** ေကာင္းေသာ ယွဥ္ၿပိုင္ျခင္း။ ****

ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္တုန္းက “ဂေ၀သီ”လို႔ေခၚတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ လူ ၅၀၀ ပါတဲ့ အဖြဲ႕စည္းရံုးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေနပါတယ္။
သူကလည္း ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္၊ အက်င့္သီလ မျပည့္စံုပါ။ သူ စည္းရံုးထားတဲ့ အဖြဲ႕သားဥပသကာ၅၀၀ ဟာလည္းပဲ ကိုယ္က်င့္သီလ မျပည့္စံုၾကပါ။

ဂေ၀သီ ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဥပသကာက စဥ္းစားပါတယ္။ “ဒီလူေတြ ငါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶ ဘာသာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘုရားတရားကို ကိုးကြယ္လာၾကတယ္။ ငါကလည္း ကိုယ္က်င့္သီလ မျပည့္စံုဘူး၊ ငါ့ အဖြဲ႕သားေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ ကိုယ္က်င့္သီလ မလံုၾကဘူး။

 အဲဒီေတာ့
သူတို႔နဲ႔ ငါ တူေနၾကတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မတူသင့္ဘူး၊ ငါက တစ္ခုခုေတာ့ သူတို႔ထက္သာသင့္တယ္”။အဲဒီေတာ့ သူတို႔ သီလမရွိဘူးဆိုရင္ ငါ သီလရွိတဲ့သူျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ငါးပါးသီလကို တိတိက်က် ေဆာက္တည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သီလရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ကို ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္။

သူ႕ေနာက္က လူေတြလည္း ဟာ..... တို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကေတာ့ ငါးပါးသီလရွိၿပီ၊တို႔လည္း သီလရွိေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ၀ိုင္းၿပီးသီလေစာင့္ထိန္း ယွဥ္ၿပိဳင္လိုက္ၾကတယ္။
အဲဒီလို တူသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဂေ၀သီက စဥ္းစားျပန္တယ္။ 

ငါလည္း သီလရွိ၊သူတို႔လည္းသီလရွိဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ
 ေနာက္လိုက္ငယ္သားထက္ေတာ့ သာမွ ေကာင္းမွာေပါ့၊
ဆိုၿပီး ကဲ... ငါ အိမ္ေထာင္နဲ႔ မေနေတာ့ဘူး၊ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္လိုက္
ပါတယ္။ က်န္တဲ့ တပည့္ေတြကလည္း ဟာ... ဆရာႀကီးေတာင္ လုပႏိုင္ေသးတာပဲ၊ ဒို႔လည္းအျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္ၾကမယ္၊ အကုန္လံုး အိမ္ေထာင္နဲ႔ ခြာၾကၿပီး ကိုယ္က်င့္သီလကို တိုးျမင့္ေဆာက္တည္လိုက္ၾကပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ဂေ၀သီက စဥ္းစားျပန္တယ္။ သူတို႔ေတြက ငါနဲ႔လိုက္ၿပိဳင္ၾကတယ္။

 အကုန္လံုးငါနဲ႔ တူေနျပန္ၿပီ၊ သူတို႔ထက္သာေအာင္ လုပ္ဦးမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔က ညေနစာစားတယ္၊
ငါ ဒီေန႔ကစၿပီးေတာ့ ေနလြဲညစာ မစားေတာ့ဘူး၊ “၀ိကာလေဘာဇန” ေရွာင္မယ္။ တစ္ထပ္ပဲ
စားမယ္ဆိုၿပီးက်င့္လိုက္တယ္။က်န္တဲ့လူေတြကလည္း
 ေခါင္းေဆာင္ေတာင္ က်င့္ႏိုင္ေသး
တာပဲ၊ ငါတို႔လည္း ညေနစာ မစားဘူးဆိုၿပီး ညေနစာ ေရွာင္လိုက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီလို မနက္တစ္နပ္ပဲစားမယ္ ေနလြဲစာ မစားေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အကုန္ေရွာင္လိုက္ေတာ့၊ ဟာ... ငါနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ တူေနျပန္ၿပီ၊ သာေစရမယ္။ ငါက တိုးျမင့္ဦးမယ္၊ ငါလုပ္တာ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ငါလုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ကႆပျမတ္စြာဘုရားထံကို ဂေ၀သီက သြားၿပီးေတာ့တပည့္ေတာ္ ဘုန္းႀကီး၀တ္မယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကို ရဟန္းခံေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။

ဂတံုး တံုး ဘုန္းႀကီး၀တ္၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွာ ကမၼဌာန္းယူၿပီးေတာ့ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ တစ္ပါးတည္း ဆိပ္ၿငိမ္ရာအရပ္မွာ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီး တရားဓမၼကို က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၱာႀကီး ျဖစ္သြားပါတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြက သူ႕ကိုအားက်တယ္။ ဆရာႀကီးေတာင္ ၀တ္ႏိုင္ေသးတာပဲ၊ ဒို႔ ဘာလို႔ မ၀တ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ အားလံုးကတံုးတံုးၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီး၀တ္လိုက္ၾကတယ္။ 

အဲဒီလို ဘုန္းႀကီး၀တ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလုပ္တဲ့ ဂေ၀သီက ရဟႏၱာျဖစ္သြားေတာ့ ခါတိုင္းလိုစိတ္ မရွိေတာ့ဘူး။ သာေအာင္ဆိုတဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ဘူး။ ငါရထားတဲ့ “၀ိမုတၱိသုခ” ။
အဲဒီ လံုး၀လြတ္လပ္သြားတဲ့ ခ်မ္းသာကို ငါ ရရွိထားသလို သူတို႔တစ္ေတြ ရရွိရင္လည္းေကာင္းမွာပဲ ဆိုတဲ့စိတ္ ရွိေနပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ သူက ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ 

သူ႕တပည့္ေတြကလည္း
သကၤန္း၀တ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕နည္းတူပဲ ကမၼဌာန္းတရားေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္
ၾကတာ မၾကာခင္ သူတို႔လည္း ကိေလသာ အာသေ၀ါေတြ ကင္းကြာၿပီးေတာ့ ရဟႏၱာအရွင္
ျမတ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔ဟာလည္းပဲ ယွဥ္ၿပိဳင္မွဳရဲ႕ နိဂံုး
ျဖစ္တဲ့ အရဟတၱဖိုလ္ကို ေရာက္ရွိေအာင္၊ ၀ိမုတၱိသုခ ရရွိေအာင္၊ တို႔တစ္ေတြ ႀကိဳးစားအား
ထုတ္ႏိုင္ကာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
 
{ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဒဂံုဆိပ္
ကမ္းၿမိဳ႕နယ္၌အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(Ph.D) ေဟာၾကားေသာ
“ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၏ နိဂံုး”တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
(မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။