**** အေရးသုံးပါးလုံေအာင္ထား ****

အေရးသုံးပါးလုံေအာင္ထား
******************
ဦးဇင္းအၿမဲတမ္းတရားနာပရိတ္မ်ားအတြက္ႏွလုံးသားထဲမွာ
ကိန္းေနတဲ့ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့အေမွာင္တိုက္ႀကီး ကို 
 ဖြင့္ေပးဖို႔ ဦးဇင္းစိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္းရွိတယ္။
သြားရင္းလာရင္း ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ ၾကည့္လုိက္လို႔ရွိ ရင္လူေတြဟာ အၿမဲတမ္းေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။ 


အခုတရားနာပရိတ္သတ္ေတြကို ဦးဇင္းေမး ၾကည့္မယ္ အနာဂတ္ဘ၀ကုိ ဒကာ ဒကာမေတြ ျမတ္တဲ့ဘ၀ေရာက္မွာမို႔လို ကိုယ့္ဘာကုိယ္ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနၾကတာလား..မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တကယ္စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ လမ္းမွာ ရြစိရြစိ ရုတ္ရုတ္နဲ႔ေနၾကတယ္။ 

ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္သြားလိုက္ ျပန္လိုက္ ၊ဆိုင္သြားလိုက္ ျပန္လိုက္၊ ရုံးသြားလိုက္ ျပန္လိုက္ ေနာက္ေန႔ျပန္သြားလိုက္ ျပန္၀င္လိုက္
 ျပန္ထြက္လိုက္ ဒီလိုနဲ႔ ကားနဲ႔တစ္မ်ဳိး ၊ ရထားနဲ႔တစ္မ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိး လမ္းေပၚမွာ သြားေနၾကတယ္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အနာဂတ္ကုိ သိၾကရဲ႕ လား။ မသိၾကဘူးေနာ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ေလာကမွာ ေရထဲမွာ ငါးေတြရွိတယ္ေနာ္။ ငါးေတြဟာ ေရထဲ ေနေပမယ့္ ေရကိုျမင္ရဲ႕လား..မျမင္ဘူးေနာ္။ လူေတြဟာ ေလထဲေနေပမယ့္ ေလကုိျမင္ရဲ႕လား..မျမင္ ၾကဘူး။ 

**ပုထုစဥ္ေတြဟာ ကိုယ္သြားရမယ့္ လားရာဂတိကို မျမင္ၾကဘူး။** 

မျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲ့ဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဒီတစ္ဘ၀စာ ခဏတာအတြင္းမွာရရွိတဲ့ အာရုံကာမဂုဏ္မွာ နစ္ျမဳပ္ေနၾကတယ္။ 

တစ္ ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း မိမိတို႔ရဲ႕ အပင္ပန္းခံ အဆင္းရဲခံ ဒုကၡခံၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ ရာထူးေတြ ေန ရာေတြ ျပည့္စုံသြားေတာ့ ေက်နပ္သြားၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီရာထူး ဂုဏ္ရယ္ ၊ ရာထူးေၾကာင့္ ၀င္တဲ့ ေငြရယ္ အဲ့ဒီအေပၚမွာေက်နပ္ၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေနၾကတာ။ ဘယ္ဘုရား ဘယ္လိုပြင့္မွန္းမသိ။ သူ ေတာ္ေကာင္းေတြ ဘယ္လိုလုပ္မွန္းမသိ။ မိမိရဲ႕သံသရာေဘး ဘာမွန္းမသိ။ေနာင္သြားမယ့္ေဘးက ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္မွန္းမသိ။ေခါင္းထဲကိုမရွိေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ရဲ႕လား။ 

ရတဲ့ရာထူးႀကီးမွာ ေက် ေက်နပ္နပ္နဲ႔အားပါးတရ ေက်နပ္ၿပီးေတာ့
  ေဩာ္ ငါေတာ့ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ၿပီ။ဘ၀အတြက္ ေက်နပ္ၿပီ။ ငါဘ၀မွာ လူတစ္လုံး သူတစ္လုံးနဲ႔ လူရာ၀င္တဲ့ ရာထူးႀကီး ေတြရွိၿပီ။ ၀င္ေငြေတြလည္းေကာင္းၿပီဆိုၿပီး ေတာ့ စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရး ၊ ပညာေရးေတြ ျပည့္စုံၿပီ။ အဲ့ဒီဗြက္ထဲ နစ္ၿပီးေတာ့ ေနၾကျပန္တာပဲ။
မရွိတဲ့ လူကလည္း မရွိလို႔ဆိုၿပီး ေန႔မအား ညမအား ရွာေနရေတာ့ အားေသးလား..မအားေတာ့ပါဘူး ဘုရား။

ကုိယ္က မိမိစား၀တ္ေနေရးေျပလည္ဖို႔အတြက္ကို ရုန္းကန္ေနရတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ၀င္ေငြ ေတြ ေကာင္းေအာင္ ၊ ႏိုင္ငံျခားထိ သြားႏိုင္ေအာင္ ဆင္းရဲရာကေန ခ်မ္းသာလာဖို႔အတြက္ ထြက္ ေပါက္ရွာၾကတယ္။ နည္းလမ္းေတြရွာၾကတယ္။ 

အဲ့ဒီလို ရွာၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အဲ့ဒီအေပၚမွာပဲ နစ္ၿပီးေတာ့ ရပ္မသြားဘူးလား။
ဒါျဖင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ ေနေရးသည္ ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ဦးဇင္းတို႔ ငယ္ငယ္ တုန္းက ရထားစီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ၾကက္ေတြ ၀က္ေတြ တင္တာရွိတယ္။ ျခင္းၾကားေတြထဲမွာ ထည့္ ထားတာေပါ႔။

 ဒါေပမယ့္ ၾကက္ဆိုလည္း တြန္တဲ့အေကာင္က တြန္၊ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ စိတ္တဲ့ အေကာင္က စိတ္ေပါ႔။ တြန္တယ္ဆိုတာ ေပ်ာ္လို႔ ၊ စိတ္တယ္ဆိုတာ မေက်နပ္လို႔ ေဒါသျဖစ္လို႔။ တစ္ ဖက္မွာၾကည့္ေတာ့လည္း ၀က္ေတြ ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြတုပ္ၿပီး ၀ါးလုံးႀကီးေတြလွ်ဳိၿပီး တအိအိ နဲ႔ ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီၾကက္ေတြ ၀က္ေတြ ေသရြာသြားရမယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။ 

သူတို႔သြားေနရတာ ေတာ့ သူတို႔သတ္မယ့္ေနရာကို သြားေနၾကရတာ။
မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ သြားရမယ့္ေသမယ့္ေနရာကို ႏွစ္ေကာင္လုံး သြားရမွာ။ မသိေတာ့ မေက်နပ္ေတာ့ စိတ္ေနၾကတယ္။ 

တြန္ေနၾကတယ္။ ဒါျဖင့္ေလာ ကမွာလည္း ၾကည့္လုိက္ေပါ႔။ စီးပြားေရး လူမႈေရး ပညာေရးနဲ႔ျပည့္စုံေတာ့ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက ေပ်ာ္ၿပီး ေတာ့ မေနၾကဘူးလား။ ေက်နပ္ၾကတယ္။ မေက်နပ္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရုံးေတြ ဂတ္ေတြမွာ အမႈေတြျဖစ္ တုိက္ၾက ခိုက္ၾက ေအာ္ၾက ဟစ္ၾက အမႈေတြျဖစ္ၾကနဲ႔ ရန္ျဖစ္မေနၾကဘူး လား။

 ဒါျဖင့္ အားလုံးဟာ ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ…ေသရြာသြားေနၾကပါတယ္ဘုရား။
ဒုိ႔တစ္ေတြဟာ ဘယ္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ငါတို႔ဟာ ေသရြာသြားေနၾကပါလားဆိုတာ သိၾကရဲ႕လား။ 

သူေရာ ကိုယ္ေရာ အားလုံးဟာ သံသရာေထာင္ ခႏၶာေထာင္ႀကီး က်မေနဘူးလား.. က်ေနပါတယ္ဘုရား။ အဲ့ဒီလို ဒုကၡ ၾကားထဲမွာေရာက္ေနၾကားက ေထာင္က်ေနတဲ့ၾကားက တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ရုန္းထြက္ဖို႔ မႀကိဳးစား ၾကပဲနဲ႔ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ နစ္ေအာင္ျပန္မႏွစ္ၾကဘူးလား…ႏွစ္ၾကပါတယ္ဘုရား။

ေရွး ေရွး အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြက သံသရာေထာင္ ခႏၶာေထာင္မွ လြတ္ဖို႔ရုန္းထြက္သြားၾကၿပီ။ တရားအား ထုတ္တယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္တာလဲ .. လြတ္ဖို႔ရုန္းကန္သြားတာ။

အက်ဥ္းခ်ထားတဲ့ သံသရာေထာင္ ေလာကသုံးပါး ဘုံသုံးပါးဆိုတဲ့ေထာင္ ခႏၶာေထာင္ အဲ့ဒီေထာင္မွ လြတ္ၾကရဲ႕လား..မလြတ္ပါဘူးဘုရား အဲ့လိုမလြတ္တဲ့ၾကားထဲက မလြတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အခ်င္းခ်င္း သတိေပးရမယ့္အစား ႏွစ္ေနၾကတယ္။

 တစ္ ေန႔ တစ္ေန႔ ဒကာ ဒကာမေတြ တရားအားထုတ္တာနဲ႔ အားမထုတ္တာ ဘယ္ဟာမ်ားလဲ။
အဲ့ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ အေရးသုံးပါးလုံေအာင္ထားရမယ္။ 

**ဘ၀ေနေရး ဘ၀ေသေရး ဘ၀ေနာင္ေရး**

ဆိုတဲ့ အေရးသုံးပါး။ ဘဝေသေရးအတြက္ လုံၿခဳံဖို႔ တရားအားထုတ္ရမယ္။ မျဖစ္ မေန အားထုတ္ရလိမ့္မယ္။ 

အဲဒီစိတ္ကေလးမွာ ဘာမလုံၿခဳံလဲဆိုေတာ့ အတြင္းမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ တဏွာ၊ဒိ႒ိ၊မာန၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တို႔ဆိုတဲ့ရန္သူက စိတ္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး လာမဆြဲေနဘူးလား။ မလုံၿခဳံရင္ သူတို႔ ဝင္မဆြဲဘူးလား။ အဲ့ဒါေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးပဲ။

 ေျမြေပြးလည္းေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူး။ ဒုတ္ ဓားကိုင္ထားတဲ့ ရန္သူလည္း ေတာင္းပန္လိုက္ရင္ လာဘ္ထိုးလိုက္ရင္ ရႏိုင္ေသးတယ္။သတ္လည္း တစ္ဘ၀ပဲ။ ဒိ႒ိ တဏွာကေတာ့ ဘ၀တိုင္း တသံသရာလုံး သတ္လာခဲ့တာ။ လြတ္တယ္လို႔ရွိသလား။ ဒီျပႆနာဘယ္လိုရွင္းမလဲ။ ဒီတိုင္းေနလို႔ရပါ႔မလား။ 

ေဩာ္ အဲ့လိုဆုိရင္ ဒကာ ဒကာမေတြ ဘ၀ေန ေရးကေတာ့ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ အတိတ္ကံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေစာင့္ေရွာက္မႈ အသိဥာဏ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းၿပီးေတာ့ ျပည့္ စုံေအာင္ လုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ၾက။
အရက္မေသာက္ ဖဲမရိုက္ အေလမလိုက္လို႔ရွိရင္ စား၀တ္ေနေရးအ တြက္ ဖူလုံမွာပဲ။ ကိုယ္လုံၿခဳံေအာင္ ကိုယ္လုပ္။ 

ဘ၀ေသေရးေရာ သူမ်ားက လာခံစားလို႔ရလား။ ဘ၀ ေနာင္ေရးေရာ သူမ်ားလာကယ္လို႔ရလား။ အဲ့ေတာ့ ကိုယ္လုံၿခဳံေအာင္ ကိုယ္လုပ္။ ဘ၀မွာအေရးအ ႀကီးဆုံးက ေသမယ့္အခ်ိန္ပဲ။အေသမတတ္လို႔ ေဘးထြက္ေခ်ာ္သြားရင္ သြားၿပီသာ မွတ္ေတာ့။

အရွင္စႏၵိမာ(ေအာင္လံ)