ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈနွင့္ဗုဒၶေစတီေတာ္မ်ား: "ဇမၺဳက၏အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း"

Photo: "ဇမၺဳက၏အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း"

ဣႆာ၊ မစၧရိယ၏သတၱိျဖင့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကို နစ္နစ္နာနာေစာ္ကားမိေသာပုဂၢိဳလ္ကား ဓမၼပဒအ႒ကထာလာ အရွင္ဇမၺဳကေထရ္ပါတည္း။ ဘဝတစ္ခုက အရွင္ဇမၺဳကသည္ ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္း တစ္ပါးက ေခတၱခဏတည္းခို ခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ ေရွာေရွာ႐ွု႐ွုပင္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ဤသို႔ ခြင့္ျပဳႏိုင္ျခင္းမွာ ဣႆာမစၧရိယ၏ အႏွိပ္အစက္ကို မခံရေသးသျဖင့္ စိတ္ၾကည္လင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ဧည့္သည္ရဟန္းေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ေက်ာင္းသို႔လာေသာ ေက်ာင္းဒကာမွာ ဧည့္သည္ရဟန္းကို အလြန္အက်ဴး အထူးၾကည္ညိဳ ေလးစားသြားခဲ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဧည့္သည္ရဟန္းမွာ သာမန္ပုထုဇဥ္ ရဟန္းတစ္ပါးမဟုတ္။ ကိေလသာ အာသေဝါကုန္ခမ္းၿပီး ရဟႏၲာတစ္ပါး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္ေသာ ဇမၺဳကမေထရ္အေလာင္း ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္း၏ ဣေႃႏၵႏွင့္ ဧည့္သည္ရဟႏၲာ၏ အိေႁႏၵတို႔မွာ ကြာခ်င္တိုင္းကြာျခားေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းဒကာက ေခတၱခဏတည္းခိုသည့္ အာဂႏၲဳရဟန္းအား လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ခ်က္ၿပီး ပို႔ေစသည္။ အိပ္ရာ ေနရာသို႔လည္း ျပဳျပင္စီရင္ေပးသည္။ အဝတ္သကၤန္းကိုလည္း သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ လွဴဒါန္းသည္။

ေနာက္ဆံုး ေခါင္းရိတ္သည္ကိုပင္ ပို၍အဆင္ေျပေစရန္ ဆတၱာသည္ကိုလႊတ္၍ ရိတ္ေစသည္။ ေက်ာင္းဒကာက ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးကိုယ္စား ဘာမွ်လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေကာင္းစြာျပဳစုလုပ္ေကၽြးသည္။ ထိုအခါ ဣႆာမစၧရိယ၏ အႏွိပ္အစက္ကို ခံလာရၿပီျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးက ဧည့္သည္ရဟန္းအေပၚ အေကာင္းမျမင္ေတာ့ေခ်။ ေက်ာင္းဒကာက ဧည့္သည္ရဟန္းကို မိမိထက္ပို၍ ဂ႐ုစိုက္ေသာေၾကာင့္လည္း မနာလိုျခင္း ဣႆျဖစ္ရေလသည္။

ကိုယ့္ဒကာက သူ႔ဒကာျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္ျခင္း ကုလမစၧရိယ၊ ကိုယ့္လာဘ္လာဘ သူ႔ဆီေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ျခင္း လာႆာမစၧရိယက ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္းကို အျပည့္အဝ ႏွိပ္စက္လိုက္ေသာအခါ ဧည့္သည္ရဟႏၲာကိုဆဲေရးၿပီး အရိယူပဝါဒကံႀကီးကို က်ဴးလြန္လိုက္မိေတာ့သည္။

“ငါ့ရွင္ဧည့္သည္ရဟန္း - သင္သည္ ငါ့ေက်ာင္းဒကာ၏ ဆြမ္းကို စားျခင္းထက္ မစင္စားျခင္းက ျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာေစခိုင္းေသာ ဆတၱာသည္ျဖင့္ ဆံပင္ရိတ္ျခင္းထက္ ထန္းေစ့မွုတ္ျခင္းျဖင့္ အႏွုတ္ခံရျခင္းကျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာလွဴေသာသကၤန္းကိုဝတ္ျခင္းထက္ ကိုယ္လံုးတီးေနျခင္းကျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာလွဴေသာ ကုတင္တြင္ အိပ္ျခင္းထက္ ေျမႀကီးေပၚ၌အိပ္ျခင္းက ျမတ္၏ ။”

ဤအရိယူပဝါဒကံႀကီးေၾကာင့္ ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္း ေသလြန္ေသာအခါ မဟာအဝီစိငရဲ၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာႏွင့္ခ်ီ၍ ခံရေလသည္။ အဝီစိငရဲမွ လြတ္ေသာအခါ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္၌ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ လူလာျဖစ္သည္။ ေမြးလာကတည္းက အရိယူပဝါဒကံ၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚမွာ မအိပ္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚမွာသာအိပ္သည္။

ထမင္းဟင္းကိုမစားဘဲ မိမိ၏ မစင္ကိုသာ ျပန္စားသည္။ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါတြင္လည္း အဝတ္မဝတ္ဘဲ ကိုယ္လံုးတီးသာ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားက အရွက္ရသျဖင့္ သားျဖစ္သူကို အဇီဝကတကၠတြန္းမ်ားထံ အပ္ႏွံလိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ရဟႏၲာကို သူေစာ္ကားဆဲေရးခဲ့သည့္ အျပစ္မ်ားအတိုင္း ဆိုးက်ိဳးေလးမ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုေအာင္ခံစားရေတာ့သည္။

အာဇီဝကတို႔က သူ႔ကို တြင္းနက္ထဲသို႔ခ်ထားၿပီး သူ၏ ပခံုးေပၚ၌ သစ္သားျပားမ်ား တင္ေပးၾကသည္။ ထိုသစ္သားျပားေပၚ၌ အာဇီဝကတို႔ကတက္ထိုင္ၿပီး ဇမၺဳက၏ ဆံပင္ကို ထန္းေစ့မွုတ္ျခမ္းျဖင့္ ကုန္ေအာင္ႏွုတ္ပစ္ၾကသည္။ ၿပီးမွ အာဇီဝကလို ရဟန္းျပဳေပးလိုက္ၾကသည္။

ဇမၺဳက အာဇီဝကျဖစ္လာသည့္အခါတြင္လည္း အကုသိုလ္ကံက မကုန္ေသး။ ထမင္းဟင္းမစားဘဲ ဝစၥကု႗ီထဲမွ မစင္မ်ားကိုသာဆက္၍ စားေနခဲ့သည္။ အာဇီဝကမ်ား သိသြားၾကေသာအခါ သူတစ္ပါးတို႔ ကဲ့ရဲ႕မွာေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဇမၺဳကကိုေက်ာင္းမွ ႏွင္းထုတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ ဇမၺဳကသည္ အာဇီဝကတို႔ေက်ာင္းမွထြက္လာၿပီးလွ်င္ လူအမ်ားတို႔ မစင္စြန္႔ရာ အနီးရွိ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးတြင္ ေနထိုင္ေလသည္။

႐ိုး႐ိုးေနထိုင္ျခင္းမဟုတ္။ ေန႔အခါတြင္ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာက္ဖ်ာကိုကိုင္လ်က္ ပါးစပ္ကိုဟ ေျခတစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ထားၿပီး ထူးဆန္းအ့ံၾသဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ေလသည္။ အသိဉာဏ္နည္းသူတို႔က ေမးလာေသာအခါတြင္ -

“ငါသည္ ေလကိုသာစားေသာက္သည္။ ငါ၏ အက်င့္သည္ ျပင္းထန္လြန္းလွသျဖင့္ ငါ၏ေျခႏွစ္ဖက္စလံုးျဖင့္ နင္းလိုက္လွ်င္ ေျမႀကီးတုန္လွုပ္၏ ။ ငါသည္ဘယ္ေသာအခါမွ ထိုင္ျခင္းအိပ္ျခင္းကိုမျပဳ” ဟု ဝါႂကြားေျပာဆိုေလသည္။ ဤေလာက၌ အသိဉာဏ္ အေတြးအေခၚနည္းပါးသူတို႔သာ မ်ားျပားေလရာ ဇမၺဳက၏ သတင္းကိုၾကားၾကေသာ အဂၤတိုင္း၊ မာဂဓတိုင္းတို႔မွ လူအမ်ားသည္ လစဥ္လတိုင္း သူ႔ထံသို႔လာ၍ ပူေဇာ္ခစားၾကေတာ့သည္။

ညသန္းေခါင္းယံ လူရွင္းသည္ႏွင့္ ဇမၺဳကသည္ လူအမ်ားစြန္႔ထားေသာမစင္ကိုသာ အားရပါးရ စားသံုးေနရသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၅၅ ႏွစ္တိုင္ၾကာျမင့္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔အကုသိုလ္ ကံေႂကြးကုန္ၿပီး ကၽြတ္တမ္းဝင္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဘုရားရွင္ႂကြလာၿပီး ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူသျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားရပါသည္။ ဣႆာမစၧရိယကို အရင္းခံၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ရေသာ အရိယူပဝါဒကံ၏ ဆိုးက်ိဳးကား ႀကီးမားလွေပစြတကား။ ဣႆာမစၧရိယကား သတိမထားလွ်င္ သာမန္ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ကို မဆိုထားႏွင့္၊ ယခုဘဝ၌ ဧကန္မုခ်ရဟႏၲာ အျဖစ္ျဖင့္ ဘဝဇာတ္သိမ္းၾကရမည့္ ပစၧိမဘဝိက ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုပင္ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္ပါေပသည္။

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
‘အတြင္းရန္သူ’ မွမွ်ေဝပါတယ္။
Photo - Ko Thant Gyi

"ဇမၺဳက၏အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း"

ဣႆာ၊ မစၧရိယ၏သတၱိျဖင့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကို နစ္နစ္နာနာေစာ္ကားမိေသာပုဂၢိဳလ္ကား ဓမၼပဒအ႒ကထာလာ အရွင္ဇမၺဳကေထရ္ပါတည္း။ ဘဝတစ္ခုက အရွင္ဇမၺဳကသည္ ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္း တစ္ပါးက ေခတၱခဏတည္းခို ခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ ေရွာေရွာ႐ွု႐ွုပင္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ဤသို႔ ခြင့္ျပဳႏိုင္ျခင္းမွာ ဣႆာမစၧရိယ၏ အႏွိပ္အစက္ကို မခံရေသးသျဖင့္ စိတ္ၾကည္လင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ဧည့္သည္ရဟန္းေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ေက်ာင္းသို႔လာေသာ ေက်ာင္းဒကာမွာ ဧည့္သည္ရဟန္းကို အလြန္အက်ဴး အထူးၾကည္ညိဳ ေလးစားသြားခဲ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဧည့္သည္ရဟန္းမွာ သာမန္ပုထုဇဥ္ ရဟန္းတစ္ပါးမဟုတ္။ ကိေလသာ အာသေဝါကုန္ခမ္းၿပီး ရဟႏၲာတစ္ပါး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္ေသာ ဇမၺဳကမေထရ္အေလာင္း ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္း၏ ဣေႃႏၵႏွင့္ ဧည့္သည္ရဟႏၲာ၏ အိေႁႏၵတို႔မွာ ကြာခ်င္တိုင္းကြာျခားေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းဒကာက ေခတၱခဏတည္းခိုသည့္ အာဂႏၲဳရဟန္းအား လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ခ်က္ၿပီး ပို႔ေစသည္။ အိပ္ရာ ေနရာသို႔လည္း ျပဳျပင္စီရင္ေပးသည္။ အဝတ္သကၤန္းကိုလည္း သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ လွဴဒါန္းသည္။

ေနာက္ဆံုး ေခါင္းရိတ္သည္ကိုပင္ ပို၍အဆင္ေျပေစရန္ ဆတၱာသည္ကိုလႊတ္၍ ရိတ္ေစသည္။ ေက်ာင္းဒကာက ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးကိုယ္စား ဘာမွ်လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေကာင္းစြာျပဳစုလုပ္ေကၽြးသည္။

ထိုအခါ ဣႆာမစၧရိယ၏ အႏွိပ္အစက္ကို ခံလာရၿပီျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးက ဧည့္သည္ရဟန္းအေပၚ အေကာင္းမျမင္ေတာ့ေခ်။ ေက်ာင္းဒကာက ဧည့္သည္ရဟန္းကို မိမိထက္ပို၍ ဂ႐ုစိုက္ေသာေၾကာင့္လည္း မနာလိုျခင္း ဣႆျဖစ္ရေလသည္။

ကိုယ့္ဒကာက သူ႔ဒကာျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္ျခင္း ကုလမစၧရိယ၊ ကိုယ့္လာဘ္လာဘ သူ႔ဆီေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ျခင္း လာႆာမစၧရိယက ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္းကို အျပည့္အဝ ႏွိပ္စက္လိုက္ေသာအခါ ဧည့္သည္ရဟႏၲာကိုဆဲေရးၿပီး အရိယူပဝါဒကံႀကီးကို က်ဴးလြန္လိုက္မိေတာ့သည္။

“ငါ့ရွင္ဧည့္သည္ရဟန္း - သင္သည္ ငါ့ေက်ာင္းဒကာ၏ ဆြမ္းကို စားျခင္းထက္ မစင္စားျခင္းက ျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာေစခိုင္းေသာ ဆတၱာသည္ျဖင့္ ဆံပင္ရိတ္ျခင္းထက္ ထန္းေစ့မွုတ္ျခင္းျဖင့္ အႏွုတ္ခံရျခင္းကျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာလွဴေသာသကၤန္းကိုဝတ္ျခင္းထက္ ကိုယ္လံုးတီးေနျခင္းကျမတ္၏ ။ ေက်ာင္းဒကာလွဴေသာ ကုတင္တြင္ အိပ္ျခင္းထက္ ေျမႀကီးေပၚ၌အိပ္ျခင္းက ျမတ္၏ ။”

ဤအရိယူပဝါဒကံႀကီးေၾကာင့္ ေက်ာင္းထိုင္ရဟန္း ေသလြန္ေသာအခါ မဟာအဝီစိငရဲ၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာႏွင့္ခ်ီ၍ ခံရေလသည္။ အဝီစိငရဲမွ လြတ္ေသာအခါ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္၌ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ လူလာျဖစ္သည္။ ေမြးလာကတည္းက အရိယူပဝါဒကံ၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚမွာ မအိပ္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚမွာသာအိပ္သည္။

ထမင္းဟင္းကိုမစားဘဲ မိမိ၏ မစင္ကိုသာ ျပန္စားသည္။ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါတြင္လည္း အဝတ္မဝတ္ဘဲ ကိုယ္လံုးတီးသာ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားက အရွက္ရသျဖင့္ သားျဖစ္သူကို အဇီဝကတကၠတြန္းမ်ားထံ အပ္ႏွံလိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ရဟႏၲာကို သူေစာ္ကားဆဲေရးခဲ့သည့္ အျပစ္မ်ားအတိုင္း ဆိုးက်ိဳးေလးမ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုေအာင္ခံစားရေတာ့သည္။

အာဇီဝကတို႔က သူ႔ကို တြင္းနက္ထဲသို႔ခ်ထားၿပီး သူ၏ ပခံုးေပၚ၌ သစ္သားျပားမ်ား တင္ေပးၾကသည္။ ထိုသစ္သားျပားေပၚ၌ အာဇီဝကတို႔ကတက္ထိုင္ၿပီး ဇမၺဳက၏ ဆံပင္ကို ထန္းေစ့မွုတ္ျခမ္းျဖင့္ ကုန္ေအာင္ႏွုတ္ပစ္ၾကသည္။ ၿပီးမွ အာဇီဝကလို ရဟန္းျပဳေပးလိုက္ၾကသည္။

ဇမၺဳက အာဇီဝကျဖစ္လာသည့္အခါတြင္လည္း အကုသိုလ္ကံက မကုန္ေသး။ ထမင္းဟင္းမစားဘဲ ဝစၥကု႗ီထဲမွ မစင္မ်ားကိုသာဆက္၍ စားေနခဲ့သည္။ အာဇီဝကမ်ား သိသြားၾကေသာအခါ သူတစ္ပါးတို႔ ကဲ့ရဲ႕မွာေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဇမၺဳကကိုေက်ာင္းမွ ႏွင္းထုတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ ဇမၺဳကသည္ အာဇီဝကတို႔ေက်ာင္းမွထြက္လာၿပီးလွ်င္ လူအမ်ားတို႔ မစင္စြန္႔ရာ အနီးရွိ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးတြင္ ေနထိုင္ေလသည္။

႐ိုး႐ိုးေနထိုင္ျခင္းမဟုတ္။ ေန႔အခါတြင္ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာက္ဖ်ာကိုကိုင္လ်က္ ပါးစပ္ကိုဟ ေျခတစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ထားၿပီး ထူးဆန္းအ့ံၾသဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ေလသည္။ အသိဉာဏ္နည္းသူတို႔က ေမးလာေသာအခါတြင္ -

“ငါသည္ ေလကိုသာစားေသာက္သည္။ ငါ၏ အက်င့္သည္ ျပင္းထန္လြန္းလွသျဖင့္ ငါ၏ေျခႏွစ္ဖက္စလံုးျဖင့္ နင္းလိုက္လွ်င္ ေျမႀကီးတုန္လွုပ္၏ ။ ငါသည္ဘယ္ေသာအခါမွ ထိုင္ျခင္းအိပ္ျခင္းကိုမျပဳ” ဟု ဝါႂကြားေျပာဆိုေလသည္။ ဤေလာက၌ အသိဉာဏ္ အေတြးအေခၚနည္းပါးသူတို႔သာ မ်ားျပားေလရာ ဇမၺဳက၏ သတင္းကိုၾကားၾကေသာ အဂၤတိုင္း၊ မာဂဓတိုင္းတို႔မွ လူအမ်ားသည္ လစဥ္လတိုင္း သူ႔ထံသို႔လာ၍ ပူေဇာ္ခစားၾကေတာ့သည္။

ညသန္းေခါင္းယံ လူရွင္းသည္ႏွင့္ ဇမၺဳကသည္ လူအမ်ားစြန္႔ထားေသာမစင္ကိုသာ အားရပါးရ စားသံုးေနရသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၅၅ ႏွစ္တိုင္ၾကာျမင့္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔အကုသိုလ္ ကံေႂကြးကုန္ၿပီး ကၽြတ္တမ္းဝင္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဘုရားရွင္ႂကြလာၿပီး ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူသျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားရပါသည္။

ဣႆာမစၧရိယကို အရင္းခံၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ရေသာ အရိယူပဝါဒကံ၏ ဆိုးက်ိဳးကား ႀကီးမားလွေပစြတကား။ ဣႆာမစၧရိယကား သတိမထားလွ်င္ သာမန္ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ကို မဆိုထားႏွင့္၊ ယခုဘဝ၌ ဧကန္မုခ်ရဟႏၲာ အျဖစ္ျဖင့္ ဘဝဇာတ္သိမ္းၾကရမည့္ ပစၧိမဘဝိက ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုပင္ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္ပါေပသည္။

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
‘အတြင္းရန္သူ’ မွမွ်ေဝပါတယ္။

ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈနွင့္ဗုဒၶေစတီေတာ္မ်ား

Pages

Thursday, April 10, 2014

"ဇမၺဳက၏အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း"

No comments:

Post a Comment