“ အခ်စ္ရဲ႕တြန္းအား ”

 

 “ အခ်စ္ရဲ႕တြန္းအား ”
•••••••••••••••••••
တိက္ဆိတ္ေသာ ညတစ္ည၊တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ခါနီးမွာ
လမင္းႀကီးကေတာ့ ညအေမွာင္ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လုိ႔
အလင္းေရာင္ေတြ ၊အေအးဓာတ္ေတြနဲ႔ ျဖန္႔ေ၀ေနပါတယ္။
ဗာရာဏသီျမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့
လေရာင္ေအာက္မွာ အိပ္ေမာၾကေနေလရဲ႕။


ဘုရင့္ဥယ်ာဥ္ထဲမွာေတာ့ လေရာင္ဆမ္းတဲ့
၀တ္ပန္းခင္းႀကီးဟာ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ရနံ႕ေတြနဲ႔
ညရဲ႕အလွကုိ ပုိၿပီး အသက္၀င္ေစပါတယ္။
၀တ္ပန္းခင္းေဘးမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္
ေက်ာက္ရုပ္လုိထုိင္ကာ စိတ္ေတြမခုိင္ ျဖစ္ေနၿပီး
ညေလေျပေအးျမသေလာက္ သူ႕စိတ္ေတြကေတာ့
အပူေတြေတာက္ေနပါတယ္။

သူ ဒီကုိ ေရာက္ေနတာကေတာ့ ဇနီးသည္
“သာမာ”အတြက္ပါ။
ဘ၀ေပး ကံေၾကာင့္ ဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ကုိ ခါးစီးခံေနရၿပီး၊
အရွက္လုံရုံသာ ၀တ္ဆင္ေနခဲ့ရတဲ့ ဇနီးသည္အတြက္
တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ႕ ပဲြသဘင္မွာ “အ၀တ္လွလွ”
၀တ္ဆင္ခ်င္ပါတယ္ဆုိလုိ႔ လာခဲ့တာပါ။
အ၀တ္လွလွခ်ဳပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ၀တ္ပန္းခင္းထဲမွ
၀တ္ပန္းပြင့္ ခ်ည္ကုိ ခုိးယူရန္ စိတ္ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

သာမာရဲ႕အလုိတုိင္း လည္ပင္းေပၚဓားက်မွာကုိပင္
အမႈမထားႏုိင္ အခ်စ္အတြက္ စြန္႕စားခန္း၀င္ရေတာ့မယ္။
ဘုရင့္ဘ႑ာျဖစ္တဲ့ ၀တ္ပန္းေတြ ခုိးဖုိ႕အတြက္
ေဘးဘယ္ညာေ၀့ကာၾကည့္ၿပီး ေျခသံကုိ ဖြဖြနင္းကာ
ပန္းခင္းထဲကုိ၀င္ခဲ့ပါ တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အၾကံမေအာင္ျမင္လုိက္ပါဘူး။
ျခံစည္းရုိးအေက်ာ္မွာ သစ္ကုိင္းေျခာက္ကုိ နင္းမိလုိ႕
လုံျခဳံေရးေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာကုိ ခံလုိက္ရပါတယ္။

စိတ္မေကာင္းပါဘူး သာမာ။
ကုိယ္အသက္ေသရမွာထက္ သာမာ အ၀တ္လွလွ
မ၀တ္ရမွာကုိပဲ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ ဘုရင့္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘုရင့္ဘ႑ာခုိးတာ
“အျပစ္အႀကီးဆုံး” ျဖစ္လုိ႕ စစ္ေဆးျခင္းေတာင္မျပဳပဲ
သုႆာန္တစျပင္မွာ ကားစင္တင္ တံက်င္ထုိးသတ္ဖုိ႔
အမိန္႔ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။
လူငယ္ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာေတာ့ တံက်င္ထုိးသတ္လုိ႔
က်ီးလင္းတ စားခံရတာကုိ ၀မ္းမနည္းပါဘူး။
ခ်စ္လွစြာေသာ သာမာ ၀တ္ပန္းေရာင္ ဆာရီ၀တ္ၿပီး
ေပ်ာ္ပဲြသဘင္မွာ အတူမဆင္ႏြဲလုိက္ရတာကုိပဲ
၀မ္းနည္းေၾကကဲြစြာ ေနာင္တရေနမိတယ္။

♦လူငယ္ဟာ မၾကာခင္ပဲ ေသဆုံးလုိ႕ ငရဲဘုံမွာ
“ခုိးမႈအျပစ္ဒဏ္”ေၾကာင့္ “ငရဲဆင္းရဲ”ကုိ
ဆက္လက္ခံစားရပါေတာ့တယ္။
♦အခ်စ္ရဲ႕ တြန္းအားဟာ ဘယ္ေလာက္ စြမ္းအား
ႀကီးမားလည္းဆုိရင္ ဆူးခင္းလမ္းကုိလည္းျဖတ္ရဲတယ္။
ငရဲလမ္းကို လည္း ေလွ်ာက္ရဲပါတယ္။
♦အခ်စ္ရဲ႕ေစခုိင္းမႈေၾကာင့္ “ပုိးဖလံမ်ိဳးမီးပူ” ကို
တုိးေနၾကသလုိပါပဲ။
♦အျပစ္ရွိမွန္းသိရက္နဲ႔ “အခ်စ္” ဆုိတဲ့ “တဏွာ” ကုိ
မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ သူမ်ားဟာကုိလည္း ခုိးရဲတယ္။
သူမ်ားအသက္ကိုလည္း သတ္ရဲတယ္။
ဒီေတာ့ အပါယ္ ငရဲက်ရတာေပါ့။

လူသားအားလုံး၊ သတၱ၀ါအားလုံးကုိ ခိုင္းေစခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတဲ့
ဒီ “အခ်စ္”ဆုိတဲ့ “တဏွာေပမ” ကုိ
“မဂၢင္ရွစ္ပါး သံလွ်က္ဓား”နဲ႔႔ ျဖတ္ မွ ျပတ္ပါလိမ့္မယ္။
အခ်စ္ရဲ႕ “ေက်းကြ်န္”ဘ၀မွလြတ္ၿပီး
အခ်စ္ရဲ႕ “အရွင္သခင္” ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္
မဂၢင္ရွစ္ပါးဆုိတဲ့ သံလွ်က္ဓားရွိတုန္း ဘ၀ကုိ ခုိင္းေစေနတဲ့
ဒီတဏွာေၾကာကုိ ပါးသထက္ပါးေအာင္၊
ျပတ္သထက္ျပတ္ေအာင္ အျပတ္ျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ပဲ လုိပါေတာ့တယ္။
အားလုံးအျမစ္ျဖတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

-(ပုဖၹရတၱဇာတ္)

- 【ေရႊစမ္းေျမ အရွင္က၀ိဓဇသာရ】

Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm