Pages

▼

Tuesday, January 14, 2014

**ဗုဒၶ** အပိုင္း(၂)

Photo: **ဗုဒၶ** ****** အပိုင္း(၂) (ခ)ဗုဒၶ၏ ထူးျခားခ်က္မ်ား -------------------------- ဗုဒၶသည္ မိုးရာသီ၌ နားေန၍ အျခားအခါကာလမ်ားတြင္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ခရီးလွည့္လည္ျပီးလွ်င္ တရားေဟာေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ၌မူ သာဝတၳိ ေဝသာလီစေသာ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ား၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူ၏။ မဇၩိမနိကာယ္ အရိယပရိေယသနသုတ္၏ နိဒါန္း၌ ဗုဒၶသည္ သာဝတၳိျမိဳ႕၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ တစ္ေန႔တာ မည္သို႔ ကုန္လြန္ေစပုံကို ေဖာ္ျပထား၏။ တစ္ေန႔ေသာ နံနက္ေစာေစာ၌ ဗုဒၶသည္ သင္းပိုင္ကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူျပီးလွ်င္ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ၾကြသြား၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အရွင္အာနႏၵာအား ဘုရားရွင္၏ တရားစကားကို မိမိတို႔မၾကားနာရသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္၍ ၾကားနာလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾက၏။ အရွင္အာနႏၵာက ရဟန္းတို႔အား ဒမၼကပုဏၰား၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔သြား၍ ေနၾကရန္ေျပာ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ထိုေက်ာင္းသို႔ သြားၾက၏။ ဗုဒၶသည္ ဆြမ္းစားျပီးလွ်င္ အရွင္အာနႏၵာကိုေခၚ၍ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းသို႔ ၾကြသြားေတာ္မူ၏။ ထိုေက်ာင္း၌ တစ္ေနကုန္ ေနေတာ္မူျပီးေသာ္ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္အတူ ေရခ်ိဳးဆိပ္သို႔ ၾကြသြား၍ ေရသပၸာယ္ေတာ္မူ၏။ ေရသပၸာယ္ျပီးေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္အား ဒမၼကပုဏၰားေက်ာင္းေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူရန္ ပန္ၾကား၏။ ဗုဒၶသည္ ထိုေက်ာင္းသို႔ ၾကြသြား၏။ ရဟန္းတို႔သည္ တရားစကားျဖင့္ စည္းေဝးေနၾက၏။ ဗုဒၶသည္ တံခါးမုခ္ အျပင္ဘက္၌ရပ္လ်က္ စကားအဆုံးကို ဆိုင္းင့ံေနေတာ္မူ၏။ စကားဆုံးလတ္ေသာ္ ေခ်ာင္းဟန္႔၍ တံခါးရြက္ကို ေခါက္၏။ ရဟန္းတို႔က တံခါးကိုဖြင့္၍ ဗုဒၶသည္ ခင္းထားအပ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ျပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ယခုငါဘုရား ၾကြလာေသာအခါ အဘယ္စကားျဖင့္ သင္တို႔စည္းေဝး၍ ေဟာေျပာေနၾကကုန္သနည္း ဟုေမး၏။ ရဟန္းတို႔က ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေနၾကပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္ ဗုဒၶသည္ မိမိဘုရားမျဖစ္မီက ၾကံဳေတြ႔ခ့ဲရပုံမ်ားကို ေျပာျပလို၍ အရိယပရိေယသနသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုတရားပြဲမ်ား၌ တခါတစ္ရံ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေနရာမွထ၍ လက္အုပ္ခ်ီကာ ဗုဒၶအား အခြင့္ပန္ၾကားျပီးေနာက္ မိမိသိလိုေသာအခ်က္ကို ေမးေလွ်ာက္ေလ့ရွိ၏။ တရားပြဲမ်ားသည္ အေတာ္ညဥ့္နက္မွ ျပီးဆုံး၏။ ဘုရားရွင္ ပင္ပန္းေညာင္းညာေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာ အရွင္သာရိပုတၱရာစေသာ တပည့္မေထရ္ၾကီးမ်ားက ဆက္လက္၍ ေဟာေျပာၾက၏။ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟန္းသံဃာတို႔၏ စည္းေဝးပြဲမ်ားသည္ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေသာ စည္းေဝးပြဲမ်ားျဖစ္၏။ သာမညဖလသုတ္၌ အဇာတသတ္မင္းသည္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ဆရာဇီဝကႏွင့္အတူ ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၏။ အခ်ိန္ကား ညခ်မ္းအခ်ိန္ ျဖစ္၏။ ဘုရင္သည္ ေက်ာင္းအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္မိေသာအခါ ၾကက္သီးေမြးညင္းထ၍ ထိတ္လန္႔သြား၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းသံဃာ ၁၅၀၀ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းတိုက္ထဲ၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူေသာ္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးသံ ေခ်သံ တစ္ခ်က္မွ် မၾကားရဘဲ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဇီဝကက အားေပးႏွစ္သိမ့္မွ အဇာတသတ္မင္းသည္ ေၾကာက္စိတ္ေျပ၍ ေက်ာင္းထဲသို႔ ဝင္ျပီးေနာက္ ဗုဒၶကို ဖူးေျမာ္ေလသည္။ ဗုဒၶသည္ တိတ္ဆိတ္မွုကို ႏွစ္သက္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆြမ္းစားျပီးလွ်င္ ေတာထဲသို႔ၾကြသြား၍ သစ္ပင္မ်ားေအာက္၌ ေနေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔အား စကားေျပာလွ်င္ တရားစကားကိုသာေျပာရန္ သို႔မဟုတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ မၾကာခဏ သတိေပး၏။ တစ္ခါေသာ္ ဗုဒၶကိုဖူးေျမာ္ရန္ ေရာက္လာၾကေသာ ရဟန္းတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ဟစ္ေျပာဆို၍ ဆူညံလွသျဖင့္ ေက်ာင္းမွႏွင္ထုတ္ခံၾကရ၏။ (မဇၩိမနိကာယ္ စာတုမသုတ္)။ တိတ္ဆိတ္မွုကို ဗုဒၶႏွစ္သက္ေၾကာင္း လူအမ်ားသိၾက၏။ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆူညံစြာ စကားေျပာေနၾကစဥ္ အေဝးမွလာေသာ ဗုဒၶဝါဒီတစ္ဦးကို ျမင္ေသာ္ အခ်င္းတို႔အသံမျပဳၾကကုန္လင့္ ဗုဒၶ၏ တပည့္သည္ လာေန၏။ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္မွုကို ႏွစ္သက္၏ ဟုအခ်င္းခ်င္း သတိေပး၍ ဆိ္တ္ဆိတ္ေနၾက၏။ (အဂၤုတၱရ-ကႎဒိ႒ိကသုတ္) ဗုဒၶ၏ ရုပ္သြင္ျပင္ လကၡဏာကို ယခုေခတ္ လူတို႔စိတ္ကူးျဖင့္ ခန္႔မွန္းၾကည့္ရန္ ခဲယဥ္း၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွးအက်ဆုံး ဗုဒၶရုပ္ဆင္းတုမ်ားသည္ ဂရိ(ေခါမ)လက္ရာမ်ားကို အေျချပဳထား၍ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးသည့္ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ား ထုလုပ္ကိုးကြယ္ေသာ အေလ့အထမရွိခ့ဲေခ်။ အဂၤလိပ္ပညာရွင္ ဆာခ်ား(စ)အဲလိေယာ့၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပရမည္ဆိုေသာ္ သူေတာ္သူျမတ္အသြင္ ျပထားေသာ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗုဒၶ၏ ရုပ္လကၡဏာသြင္ျပင္ကို အမွန္အတိုင္း စိတ္ထဲ၌ ျမင္လာႏုိင္လိမ့္မည္ဟု က်ြႏု္ပ္ မထင္ပါ။ အိႏၵိယျပည္ ဆားနတ္အရပ္၌ ေတြ႔ရေသာ လုလင္ပ်ိဳအသြင္ ထုလုပ္ထားသည့္ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ားသည္သာလွ်င္ ဗုဒၶ၏ နဂုိဥပဓိရုပ္ကို အေတာ္အတန္ မွန္ကန္စြာ ေဖာ္ျပထားသည္ဟု က်ြႏု္ပ္ထင္ပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားသည္ ေဂါတမဗုဒၶ၏ ရုပ္အဂၤါလကၡဏာမ်ားကို တိက်မွန္ကန္စြာ ေဖာ္ျပထားသည္ ဟု မဆိုႏုိင္ေစကာမူ သန္မာေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ရွိေသာ နီေပါမင္းသားပ်ိဳ၏ ရုပ္လကၡဏာ ေပၚထင္လ်က္ ရွိပါသည္။ ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ သို႔မဟုတ္ စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ရန္ ဇာတာပါသည္ဆိုေသာစကားမွာ ယုတၱိရွိ၏။ဗုဒၶသည္ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ပိဋကတ္စာေပ၌ ထင္ရွား၏။ ဘုရားမျဖစ္မီ ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျပင္းထန္ေသာ အက်င့္ကို ဆင္းရဲျငိဳျငင္စြာ က်င့္ႏုိင္ခ့ဲျခင္း အသက္ ၈၀ အထိ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေျခလ်င္ခရီးလွည့္လည္၍ တရားေဟာေျပာျခင္း အိုမင္းေသာအရြယ္၌ ေရာဂါေဝဒနာ အျပင္းအထန္ ခံစားျပီးသည့္ေနာက္၌ပင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးေသာ ကုသိနာရုံသို႔ ေျခလ်င္ၾကြသြားျခင္း စသည္တို႔ကို ေထာက္ခ်င့္၍ ဗုဒၶသည္ ကိုယ္ခႏၶာအထူးၾက႕ံခိုင္ ေတာင့္တင္းေၾကာင္း ယုံမွားဖြယ္ရာ မရွိေခ်။ ထိုမွ် ထူးထူးျခားျခား ကိုယ္လက္က်န္းမာ ေတာင့္တင္းမွုသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶသည္ အစားအေသာက္၌ မယုတ္မလြန္ ျခိဳးျခံ၏။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ညစာမစားေသာေၾကာင့္ က်န္းမာ၍ အနာေရာဂါကင္း၏။ ကိုယ္လက္ၾက႕ံခိုင္၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ (မဇၩိမနိကာယ္ ကိဋာဂီရိသုတ္) ေလာက၌ က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္ေသာ သူတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဘဝရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုရွိ၍ မနားမေန အလုပ္လုပ္ေသာသူမ်ားျဖစ္၏။ ဗုဒၶသည္ လူသတၱဝါတို႔ကို သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကယ္ခ်ြတ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးေသာ အခါ၌ပင္ သုဘဒၵရဟန္းအား ေဟာေျပာဆုံးမေတာ္မူခ့ဲေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဗုဒၶအား အထူးက်န္းမာ အသက္ရွည္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းတရားမွာ ကိေလသာမီးအားလုံး ျငိမ္းသတ္ျပီး၍ ထာဝရစိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမွုျဖစ္၏။ တစ္ခါေသာ္ ဗုဒၶသည္ အာဠဝီျပည္ ႏြားတို႔သြားရာျဖစ္ေသာ လမ္းနံေဘးရွိ ရင္းတိုက္ေတာအတြင္း သစ္ရြက္အခင္း၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။ ဟတၳာအာဠာဝက မင္းသားသည္ လွည့္လည္သြားလာရင္း ဗုဒၶတို႔ျမင္ေလေသာ္ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အရွင္ဘုရားသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ေတာ္ မူရပါ၏ေလာ ဟုေမးေလွ်ာက္၏။ ဗုဒၶက မင္းသား ငါသည္ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရေပသည္ ဟုျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ မင္းသားသည္ မ်ားစြာအ့ံၾသ၍ အရွင္ဘုရား ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ေဆာင္းဥတုျဖစ္၍ အလြန္ေအးခ်မ္းလွပါ၏။ ေျမသည္ ႏြားခြာရာတို႔ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းလွပါ၏။ သစ္ရြက္အခင္းသည္ ပါးလြန္းလွပါ၏။ သစ္ပင္မွ သစ္ရြက္တို႔သည္ က်ဲရရဲရွိၾကပါကုန္၏။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေအးျမေသာ ေလတိုက္ခတ္ေန၍ ဆီးႏွင္းတို႔ တဖြဲဖြဲက်လ်က္ရွိပါ၏။ သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရသည္ဟု အရွင္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူဘိ၏။ ဟု ေလွ်ာက္၏။ ထိုအခါ ဗုဒၶက ေလာက၌ ကာမဂုဏ္ခံစား၍ ႏူးည့ံေသာေနရာ အိပ္ရာ၌ အိပ္ရေသာ္လည္း ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ေနေသာသူသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရမည္မဟုတ္ေၾကာင္း မိမိမွာ ကိေလသာ ရာဂမီး ပယ္သတ္ျပီးျပီျဖစ္၍ မည္သည့္ေနရာမ်ိဳး၌မဆို ခ်မ္းသာစြာအိပ္စက္ရေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ (အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိကဒဟတၳာဠဝကသုတ္) ဗုဒၶ၏ စိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းသာမွုသည္ ရုပ္လကၡဏာ အဆင္းသ႑ာန္၌ အျမဲထင္ဟပ္ ေပၚလြင္ေနမည္ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶကို ပထမအၾကိမ္ ေတြ႔ျမင္ရေသာ ဥပကတကၠတြန္းက ငါ့ရွင္ သင္သည္ မည္သူျဖစ္သနည္း သင္၏ ဣေျႏၵတို႔သည္ ၾကည္လင္လွ၏။ အေရအဆင္းသည္ စင္ၾကယ္၍ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ရွိ၏။ဟု ဆို၏ ဗုဒၶကိုေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ မလုပ္ဘဲေနရန္ ဆုံးျဖတ္ထားေသာ ပဥၥဝဂီၢငါးဦးသည္ ဗုဒၶကို ျမင္ရုံႏွင့္ပင္ မိမိတို႔၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့၍ ခရီးဦးၾကိဳျပဳၾက၏။ ဗုဒၶ၏ တင့္တယ္ခ့ံညားေသာ ဥပဓိရုပ္ေၾကာင့္ တစ္ၾကိမ္ျမင္ကာမွ်ျဖင့္ ၾကည္ညုိေသာသူမ်ား ရွိသည့္နည္းတူ ဗုဒၶ၏ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ သတင္းကို ၾကားကာမွ်ႏွင့္ ၾကည္ညုိေသာသူမ်ားမွာလည္း မနည္းလွေခ်။ ေပါကၡရသာတိ ေသာဏဒႏၲစေသာ အလြန္ဇာတ္ၾကီး မာနၾကီးသည့္ ျဗာဟၼာဏေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ပင္ ဗုဒၶ၏ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားရုံမွ်ႏွင့္ သြားေရာက္ဖူးေတြ႔လိုေသာ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာၾက၏။ ပါဠိပိဋကတ္၌ ဗုဒၶအား အထူးလွဳိက္လွိဳက္လွဲလွဲ ၾကည္ညုိေသာပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦးမွာ ျဗဟၼာယုအမည္ရွိ ဇာတ္ၾကီး ျဗဟၼာဏတစ္ဦးႏွင့္ ပေသနဒီေကာသလမင္းတို႔ ျဖစ္၏။ သူတို႕သည္ ဗုဒၶအထံသို႔လာ၍ ဖူးေျမာ္ေသာအခါ၌ ဗုဒၶ၏ ေျခတို႔ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္၍ ပါးစပ္ျဖင့္ အထပ္ထပ္ နမ္းရွုပ္ၾကေလသည္။ (မဇၩိမနိကာယ္ ျဗဟၼာယုသုတ္ႏွင့္ ဓမၼေစတိယသုတ္) ေကာသလမင္းသည္ ဓမၼေစတိယသုတ္၌ ဗုဒၶကို လူတို႔မည္မွ် ၾကည္ညုိေလးစားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကား၏။ ဗုဒၶ၏တရားပြဲ၌ တရားနာပရိတ္သတ္မွာ ဗုဒၶကိုအလြန္ေလးစား၍ တိတ္ဆိတ္စြာ တရားနာၾကေသာေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တံေတြးေထြးသံကို ဘယ္အခါမွ် မၾကားရပါ တစ္ခါေသာ္ မိမိသည္ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါမ်ားႏွင့္ ခရီးထြက္သြား၍ ညစခန္းခ်ေသာအခါ ဣသိဒတၱႏွင့္ ပုရာဏအမည္ရွိ အမတ္ၾကီးႏွစ္ဦးသည္ မိမိတို႔၏ အရွင္သခင္ ဘုရင္ရွိရာဘက္ကို ေျချပဳ၍ ဗုဒၶရွိရာအရပ္ကိုကား ေခါင္းျပဳလ်က္ အိပ္ၾကပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ပရိဗိုလ္တစ္ဦးကလည္း ရဟန္းေဂါတမသည္ အရာမက မ်ားစြာေသာ ပရိတ္သတ္အား တရားေဟာေနစဥ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူမွ် ေခ်ဆတ္ျခင္း ေခ်ာင္းဟန္႔ျခင္း မျပဳဘဲ ရုိေသစြာ တရားၾကားနာၾကပါသည္။ သိကၡာခ်၍ လူထြက္ေသာ တပည့္တို႔သည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးသာလွ်င္ ဆိုေလ့ရွိပါသည္။ သူတစ္ပါးကို မက့ဲရ႕ဲဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုသာ က့ဲရ႕ဲၾကပါသည္ ဆို၏။ (မဇၩိမနိကာယ မဟာသကုလုဒါယီသုတ္) ဤသို႔မ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ၾကည္ညိုေလးစားျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း ဗုဒၶသည္ မိမိအား လြန္လြန္ကဲကဲ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ၾကည္ညုိမွုကို လုံးဝမလိုလားေခ်။ မိမိအားအလြန္အမင္း ၾကည္ညုိေသာ ဝကၠလိရဟန္းအား မိန္႔ၾကားခ်က္သည္ ရွင္းလင္းျပတ္သား၏။ ဝကၠလိ ဤအပုပ္ေကာင္ကို ဖူးျမင္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္အက်ိဳးရွိမည္နည္း။ ဝကၠလိ တရားကိုျမင္ေသာသူသည္ ငါဘုရားကိုျမင္သည္မည္၏။ (သံယုတၱနိကာယ္ ခႏၶသံယုတ္ ဝကၠလိသုတ္) စင္စစ္ဗုဒၶသည္ ကမၻာ့သမိုင္း၌ အာဏာရွင္ ႏုိင္ငံေရး ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အားေပးေလ့ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မွုကို အတိအလင္း ဆန္႔က်င္သည့္ ေရွးဦးပထမ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္ဆိုက မွားမည္မဟုတ္ေခ်။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို ေရွ႔၌ျပဆိုအ့ံ။ (------ဆက္ရန္){ဦးေအးေမာင္}



**ဗုဒၶ**
******
အပိုင္း(၂)
(ခ)ဗုဒၶ၏ ထူးျခားခ်က္မ်ား
--------------------------
ဗုဒၶသည္ မိုးရာသီ၌ နားေန၍ အျခားအခါကာလမ်ားတြင္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ခရီးလွည့္လည္ျပီးလွ်င္ တရားေဟာေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ၌မူ သာဝတၳိ ေဝသာလီစေသာ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ား၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူ၏။ 
 
မဇၩိမနိကာယ္ အရိယပရိေယသနသုတ္၏ နိဒါန္း၌ ဗုဒၶသည္ သာဝတၳိျမိဳ႕၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ တစ္ေန႔တာ မည္သို႔ ကုန္လြန္ေစပုံကို ေဖာ္ျပထား၏။ 
 
တစ္ေန႔ေသာ နံနက္ေစာေစာ၌ ဗုဒၶသည္ သင္းပိုင္ကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူျပီးလွ်င္ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ၾကြသြား၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အရွင္အာနႏၵာအား ဘုရားရွင္၏ တရားစကားကို မိမိတို႔မၾကားနာရသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္၍ ၾကားနာလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾက၏။ 
 
အရွင္အာနႏၵာက ရဟန္းတို႔အား ဒမၼကပုဏၰား၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔သြား၍ ေနၾကရန္ေျပာ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ထိုေက်ာင္းသို႔ သြားၾက၏။ ဗုဒၶသည္ ဆြမ္းစားျပီးလွ်င္ အရွင္အာနႏၵာကိုေခၚ၍ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းသို႔ ၾကြသြားေတာ္မူ၏။ 
 
ထိုေက်ာင္း၌ တစ္ေနကုန္ ေနေတာ္မူျပီးေသာ္ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္အတူ ေရခ်ိဳးဆိပ္သို႔ ၾကြသြား၍ ေရသပၸာယ္ေတာ္မူ၏။ ေရသပၸာယ္ျပီးေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္အား ဒမၼကပုဏၰားေက်ာင္းေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူရန္ ပန္ၾကား၏။ 
 
ဗုဒၶသည္ ထိုေက်ာင္းသို႔ ၾကြသြား၏။ ရဟန္းတို႔သည္ တရားစကားျဖင့္ စည္းေဝးေနၾက၏။ ဗုဒၶသည္ တံခါးမုခ္ အျပင္ဘက္၌ရပ္လ်က္ စကားအဆုံးကို ဆိုင္းင့ံေနေတာ္မူ၏။ စကားဆုံးလတ္ေသာ္ ေခ်ာင္းဟန္႔၍ တံခါးရြက္ကို ေခါက္၏။ 
 
ရဟန္းတို႔က တံခါးကိုဖြင့္၍ ဗုဒၶသည္ ခင္းထားအပ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ျပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ယခုငါဘုရား ၾကြလာေသာအခါ အဘယ္စကားျဖင့္ သင္တို႔စည္းေဝး၍ ေဟာေျပာေနၾကကုန္သနည္း ဟုေမး၏။ 
 
ရဟန္းတို႔က ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေနၾကပါသည္ဟု
 ေလွ်ာက္ၾကေသာ္ ဗုဒၶသည္ မိမိဘုရားမျဖစ္မီက ၾကံဳေတြ႔ခ့ဲရပုံမ်ားကို ေျပာျပလို၍ အရိယပရိေယသနသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ 
 
 ထိုတရားပြဲမ်ား၌ တခါတစ္ရံ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေနရာမွထ၍ လက္အုပ္ခ်ီကာ ဗုဒၶအား အခြင့္ပန္ၾကားျပီးေနာက္ မိမိသိလိုေသာအခ်က္ကို ေမးေလွ်ာက္ေလ့ရွိ၏။ တရားပြဲမ်ားသည္ အေတာ္ညဥ့္နက္မွ ျပီးဆုံး၏။
 
 ဘုရားရွင္ ပင္ပန္းေညာင္းညာေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာ အရွင္သာရိပုတၱရာစေသာ တပည့္မေထရ္ၾကီးမ်ားက ဆက္လက္၍ ေဟာေျပာၾက၏။ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟန္းသံဃာတို႔၏ စည္းေဝးပြဲမ်ားသည္ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေသာ စည္းေဝးပြဲမ်ားျဖစ္၏။ 
 
သာမညဖလသုတ္၌ အဇာတသတ္မင္းသည္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ဆရာဇီဝကႏွင့္အတူ ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၏။ အခ်ိန္ကား ညခ်မ္းအခ်ိန္ ျဖစ္၏။ ဘုရင္သည္ ေက်ာင္းအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္မိေသာအခါ ၾကက္သီးေမြးညင္းထ၍ ထိတ္လန္႔သြား၏။ 
 
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းသံဃာ ၁၅၀၀ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းတိုက္ထဲ၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူေသာ္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးသံ ေခ်သံ တစ္ခ်က္မွ် မၾကားရဘဲ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
 
 ဇီဝကက အားေပးႏွစ္သိမ့္မွ အဇာတသတ္မင္းသည္ ေၾကာက္စိတ္ေျပ၍ ေက်ာင္းထဲသို႔ ဝင္ျပီးေနာက္ ဗုဒၶကို ဖူးေျမာ္ေလသည္။ ဗုဒၶသည္ တိတ္ဆိတ္မွုကို ႏွစ္သက္၏။ 
 
 တစ္ခါတစ္ရံ ဆြမ္းစားျပီးလွ်င္ ေတာထဲသို႔ၾကြသြား၍ သစ္ပင္မ်ားေအာက္၌ ေနေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔အား စကားေျပာလွ်င္ တရားစကားကိုသာေျပာရန္ သို႔မဟုတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ မၾကာခဏ သတိေပး၏။
 
 တစ္ခါေသာ္ ဗုဒၶကိုဖူးေျမာ္ရန္ ေရာက္လာၾကေသာ ရဟန္းတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ဟစ္ေျပာဆို၍ ဆူညံလွသျဖင့္ ေက်ာင္းမွႏွင္ထုတ္ခံၾကရ၏။ (မဇၩိမနိကာယ္ စာတုမသုတ္)။ တိတ္ဆိတ္မွုကို ဗုဒၶႏွစ္သက္ေၾကာင္း လူအမ်ားသိၾက၏။ 
 
ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆူညံစြာ စကားေျပာေနၾကစဥ္ အေဝးမွလာေသာ ဗုဒၶဝါဒီတစ္ဦးကို ျမင္ေသာ္ အခ်င္းတို႔အသံမျပဳၾကကုန္လင့္ ဗုဒၶ၏ တပည့္သည္ လာေန၏။ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္မွုကို ႏွစ္သက္၏ ဟုအခ်င္းခ်င္း သတိေပး၍ ဆိ္တ္ဆိတ္ေနၾက၏။ (အဂၤုတၱရ-ကႎဒိ႒ိကသုတ္) ဗုဒၶ၏ ရုပ္သြင္ျပင္ လကၡဏာကို ယခုေခတ္ လူတို႔စိတ္ကူးျဖင့္ ခန္႔မွန္းၾကည့္ရန္ ခဲယဥ္း၏။ 
 
 အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွးအက်ဆုံး ဗုဒၶရုပ္ဆင္းတုမ်ားသည္ ဂရိ(ေခါမ)လက္ရာမ်ားကို အေျချပဳထား၍ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးသည့္ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ား ထုလုပ္ကိုးကြယ္ေသာ အေလ့အထမရွိခ့ဲေခ်။ 
 
အဂၤလိပ္ပညာရွင္ ဆာခ်ား(စ)အဲလိေယာ့၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပရမည္ဆိုေသာ္ သူေတာ္သူျမတ္အသြင္ ျပထားေသာ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗုဒၶ၏ ရုပ္လကၡဏာသြင္ျပင္ကို အမွန္အတိုင္း စိတ္ထဲ၌ ျမင္လာႏုိင္လိမ့္မည္ဟု က်ြႏု္ပ္ မထင္ပါ။ 
 
အိႏၵိယျပည္ ဆားနတ္အရပ္၌ ေတြ႔ရေသာ လုလင္ပ်ိဳအသြင္ ထုလုပ္ထားသည့္ ဗုဒၶရုပ္တုမ်ားသည္သာလွ်င္ ဗုဒၶ၏ နဂုိဥပဓိရုပ္ကို အေတာ္အတန္ မွန္ကန္စြာ ေဖာ္ျပထားသည္ဟု က်ြႏု္ပ္ထင္ပါသည္။
 
 ထိုရုပ္တုမ်ားသည္ ေဂါတမဗုဒၶ၏ ရုပ္အဂၤါလကၡဏာမ်ားကို တိက်မွန္ကန္စြာ ေဖာ္ျပထားသည္ ဟု မဆိုႏုိင္ေစကာမူ သန္မာေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ရွိေသာ နီေပါမင္းသားပ်ိဳ၏ ရုပ္လကၡဏာ ေပၚထင္လ်က္ ရွိပါသည္။
 
 ေဂါတမသည္ ဗုဒၶ သို႔မဟုတ္ စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ရန္ ဇာတာပါသည္ဆိုေသာစကားမွာ ယုတၱိရွိ၏။ဗုဒၶသည္ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ပိဋကတ္စာေပ၌ ထင္ရွား၏။ 
 
ဘုရားမျဖစ္မီ ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျပင္းထန္ေသာ အက်င့္ကို ဆင္းရဲျငိဳျငင္စြာ က်င့္ႏုိင္ခ့ဲျခင္း အသက္ ၈၀ အထိ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေျခလ်င္ခရီးလွည့္လည္၍ တရားေဟာေျပာျခင္း အိုမင္းေသာအရြယ္၌ ေရာဂါေဝဒနာ အျပင္းအထန္ ခံစားျပီးသည့္ေနာက္၌ပင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးေသာ ကုသိနာရုံသို႔ ေျခလ်င္ၾကြသြားျခင္း စသည္တို႔ကို ေထာက္ခ်င့္၍ ဗုဒၶသည္ ကိုယ္ခႏၶာအထူးၾက႕ံခိုင္ ေတာင့္တင္းေၾကာင္း ယုံမွားဖြယ္ရာ မရွိေခ်။ 
 
ထိုမွ် ထူးထူးျခားျခား ကိုယ္လက္က်န္းမာ ေတာင့္တင္းမွုသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶသည္ အစားအေသာက္၌ မယုတ္မလြန္ ျခိဳးျခံ၏။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ညစာမစားေသာေၾကာင့္ က်န္းမာ၍ အနာေရာဂါကင္း၏။ 
 
 ကိုယ္လက္ၾက႕ံခိုင္၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ (မဇၩိမနိကာယ္ ကိဋာဂီရိသုတ္) ေလာက၌ က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္ေသာ သူတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဘဝရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုရွိ၍ မနားမေန အလုပ္လုပ္ေသာသူမ်ားျဖစ္၏။ 
 
ဗုဒၶသည္ လူသတၱဝါတို႔ကို သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကယ္ခ်ြတ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးေသာ အခါ၌ပင္ သုဘဒၵရဟန္းအား ေဟာေျပာဆုံးမေတာ္မူခ့ဲေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
 
 ဗုဒၶအား အထူးက်န္းမာ အသက္ရွည္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းတရားမွာ ကိေလသာမီးအားလုံး ျငိမ္းသတ္ျပီး၍ ထာဝရစိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမွုျဖစ္၏။ တစ္ခါေသာ္ ဗုဒၶသည္ အာဠဝီျပည္ ႏြားတို႔သြားရာျဖစ္ေသာ လမ္းနံေဘးရွိ ရင္းတိုက္ေတာအတြင္း သစ္ရြက္အခင္း၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။ 
 
ဟတၳာအာဠာဝက မင္းသားသည္ လွည့္လည္သြားလာရင္း ဗုဒၶတို႔ျမင္ေလေသာ္ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အရွင္ဘုရားသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ေတာ္ မူရပါ၏ေလာ ဟုေမးေလွ်ာက္၏။
 
 ဗုဒၶက မင္းသား ငါသည္ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရေပသည္ ဟုျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ မင္းသားသည္ မ်ားစြာအ့ံၾသ၍ အရွင္ဘုရား ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ေဆာင္းဥတုျဖစ္၍ အလြန္ေအးခ်မ္းလွပါ၏။ ေျမသည္ ႏြားခြာရာတို႔ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းလွပါ၏။ သစ္ရြက္အခင္းသည္ ပါးလြန္းလွပါ၏။ 
 
 သစ္ပင္မွ သစ္ရြက္တို႔သည္ က်ဲရရဲရွိၾကပါကုန္၏။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေအးျမေသာ ေလတိုက္ခတ္ေန၍ ဆီးႏွင္းတို႔ တဖြဲဖြဲက်လ်က္ရွိပါ၏။ သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရသည္ဟု အရွင္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူဘိ၏။ ဟု ေလွ်ာက္၏။
 
 ထိုအခါ ဗုဒၶက ေလာက၌ ကာမဂုဏ္ခံစား၍ ႏူးည့ံေသာေနရာ အိပ္ရာ၌ အိပ္ရေသာ္လည္း ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ေနေသာသူသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရမည္မဟုတ္ေၾကာင္း မိမိမွာ ကိေလသာ ရာဂမီး ပယ္သတ္ျပီးျပီျဖစ္၍ မည္သည့္ေနရာမ်ိဳး၌မဆို ခ်မ္းသာစြာအိပ္စက္ရေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
 
 (အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိကဒဟတၳာဠဝကသုတ္) ဗုဒၶ၏ စိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းသာမွုသည္ ရုပ္လကၡဏာ အဆင္းသ႑ာန္၌ အျမဲထင္ဟပ္ ေပၚလြင္ေနမည္ျဖစ္၏။ 
 
သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶကို ပထမအၾကိမ္ ေတြ႔ျမင္ရေသာ ဥပကတကၠတြန္းက ငါ့ရွင္ သင္သည္ မည္သူျဖစ္သနည္း သင္၏ ဣေျႏၵတို႔သည္ ၾကည္လင္လွ၏။ အေရအဆင္းသည္ စင္ၾကယ္၍ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ရွိ၏။ဟု ဆို၏။
 
 ဗုဒၶကိုေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ မလုပ္ဘဲေနရန္ ဆုံးျဖတ္ထားေသာ ပဥၥဝဂီၢငါးဦးသည္ ဗုဒၶကို ျမင္ရုံႏွင့္ပင္ မိမိတို႔၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့၍ ခရီးဦးၾကိဳျပဳၾက၏။ 
 
ဗုဒၶ၏ တင့္တယ္ခ့ံညားေသာ ဥပဓိရုပ္ေၾကာင့္ တစ္ၾကိမ္ျမင္ကာမွ်ျဖင့္ ၾကည္ညုိေသာသူမ်ား ရွိသည့္နည္းတူ ဗုဒၶ၏ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ သတင္းကို ၾကားကာမွ်ႏွင့္ ၾကည္ညုိေသာသူမ်ားမွာလည္း မနည္းလွေခ်။ 
 
 ေပါကၡရသာတိ ေသာဏဒႏၲစေသာ အလြန္ဇာတ္ၾကီး မာနၾကီးသည့္ ျဗာဟၼာဏေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ပင္ ဗုဒၶ၏ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားရုံမွ်ႏွင့္ သြားေရာက္ဖူးေတြ႔လိုေသာ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာၾက၏။ 
 
ပါဠိပိဋကတ္၌ ဗုဒၶအား အထူးလွဳိက္လွိဳက္လွဲလွဲ ၾကည္ညုိေသာပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦးမွာ ျဗဟၼာယုအမည္ရွိ ဇာတ္ၾကီး ျဗဟၼာဏတစ္ဦးႏွင့္ ပေသနဒီေကာသလမင္းတို႔ ျဖစ္၏။ 
 
သူတို႕သည္ ဗုဒၶအထံသို႔လာ၍ ဖူးေျမာ္ေသာအခါ၌ ဗုဒၶ၏ ေျခတို႔ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္၍ ပါးစပ္ျဖင့္ အထပ္ထပ္ နမ္းရွုပ္ၾကေလသည္။ (မဇၩိမနိကာယ္ ျဗဟၼာယုသုတ္ႏွင့္ ဓမၼေစတိယသုတ္) ေကာသလမင္းသည္ ဓမၼေစတိယသုတ္၌ ဗုဒၶကို လူတို႔မည္မွ် ၾကည္ညုိေလးစားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကား၏။ 
 
ဗုဒၶ၏တရားပြဲ၌ တရားနာပရိတ္သတ္မွာ ဗုဒၶကိုအလြန္ေလးစား၍ တိတ္ဆိတ္စြာ တရားနာၾကေသာေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တံေတြးေထြးသံကို ဘယ္အခါမွ် မၾကားရပါ တစ္ခါေသာ္ မိမိသည္ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါမ်ားႏွင့္ ခရီးထြက္သြား၍ ညစခန္းခ်ေသာအခါ ဣသိဒတၱႏွင့္ ပုရာဏအမည္ရွိ အမတ္ၾကီးႏွစ္ဦးသည္ မိမိတို႔၏ အရွင္သခင္ ဘုရင္ရွိရာဘက္ကို ေျချပဳ၍ ဗုဒၶရွိရာအရပ္ကိုကား ေခါင္းျပဳလ်က္ အိပ္ၾကပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ 
 
 ပရိဗိုလ္တစ္ဦးကလည္း ရဟန္းေဂါတမသည္ အရာမက မ်ားစြာေသာ ပရိတ္သတ္အား တရားေဟာေနစဥ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူမွ် ေခ်ဆတ္ျခင္း ေခ်ာင္းဟန္႔ျခင္း မျပဳဘဲ ရုိေသစြာ တရားၾကားနာၾကပါသည္။ သိကၡာခ်၍ လူထြက္ေသာ တပည့္တို႔သည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးသာလွ်င္ ဆိုေလ့ရွိပါသည္။ 
 
သူတစ္ပါးကို မက့ဲရ႕ဲဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုသာ က့ဲရ႕ဲၾကပါသည္ ဆို၏။ (မဇၩိမနိကာယ မဟာသကုလုဒါယီသုတ္) ဤသို႔မ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ၾကည္ညိုေလးစားျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း ဗုဒၶသည္ မိမိအား လြန္လြန္ကဲကဲ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ၾကည္ညုိမွုကို လုံးဝမလိုလားေခ်။ 
 
 မိမိအားအလြန္အမင္း ၾကည္ညုိေသာ ဝကၠလိရဟန္းအား မိန္႔ၾကားခ်က္သည္ ရွင္းလင္းျပတ္သား၏။ ဝကၠလိ ဤအပုပ္ေကာင္ကို ဖူးျမင္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္အက်ိဳးရွိမည္နည္း။ ဝကၠလိ တရားကိုျမင္ေသာသူသည္ ငါဘုရားကိုျမင္သည္မည္၏။ 
 
(သံယုတၱနိကာယ္ ခႏၶသံယုတ္ ဝကၠလိသုတ္) စင္စစ္ဗုဒၶသည္ ကမၻာ့သမိုင္း၌ အာဏာရွင္ ႏုိင္ငံေရး ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အားေပးေလ့ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မွုကို အတိအလင္း ဆန္႔က်င္သည့္ ေရွးဦးပထမ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္ဆိုက မွားမည္မဟုတ္ေခ်။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို ေရွ႔၌ျပဆိုအ့ံ။
 
 (------ဆက္ရန္){ဦးေအးေမာင္}
 
 Ko Latt ေဖ့ဘုတ္မွျပန္လည္မွ်ေ၀သည္။
at

No comments:

Post a Comment