**** ရုပ္ နဲ႔ နာမ္ *****

ရုပ္ကလည္း နာမ္ကို ေက်းဇူး ျပဳထားသလို ၊
နာမ္ကလည္း ရုပ္ကို ေက်းဇူးျပဳထားတယ္။
ရုပ္ေၾကာင့္လည္း နာမ္ပ်က္စီးရသလို
နာမ္ေၾကာင့္လည္း ရုပ္ပ်က္စီးရတယ္ေနာ္။

ကဲ ဒါေၾကာင့္မို႔ တရား အားထုတ္ၾကတဲ့
ပုဂၢိဳလ္က ဒီကိေလသာေတြ
တဒဂၤေလးေတာ့ ၿငိမ္းပါေစ။
တဒဂၤၿငိမ္းရာမွ တစ္ဆင့္ အၿမဲ ၿငိမ္းပါေစ။
လယ္လုပ္တယ္ ဥယ်ာဥ္စိုက္တယ္ဆိုတာ
တစ္ဘ၀တာအတြက္ အလုပ္လုပ္တာေနာ္။

လခစားလုပ္တာလဲ
တစ္ဘ၀စာအတြက္ပဲေနာ္။
ေရာင္းေရး ၀ယ္ေရးလုပ္ၾကတာလဲ
တစ္ဘ၀စာအ တြက္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ဘ၀တာ
ခ်မ္းသာရဲ႕လားဆိုေတာ့
တစ္ဘ၀တာလည္း
တကယ္မခ်မ္းသာပါဘူး။

ဘယ္သူႏွိပ္စက္ခံရတာလဲဆိုေတာ့
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ႏွိပ္စက္ခံေနရလို႔။
ေအး တစ္ဘ၀တာ အတြက္ေတာင္မွ
ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေဆာင္း ေႏြ မိုး ဥတုသုံးပါးရဲ႕
ဒဏ္ေတြကို တြန္းလွန္ပယ္ရွားၿပီးေတာ့
ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္ရရင္
တစ္သံသရာလုံး
ကိေလသာမွာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးေတာ့
အမတနိဗၺာန္ကုိေရာက္ၾက မယ္ဆိုရင္
မႀကိဳးစားသင့္ဘူးလား..ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္ဘုရား။

ေအး ဘယ္ေလာက္ပဲ ပူပူ
ဘယ္ ေလာက္ပဲ ပင္ပန္း ပင္ပန္း
ရတဲ့အခြင့္အေရးေလးကို
ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့
အားမထုတ္သင့္ဘူးလား။

ဘုန္းႀကီးကုိ ေၾကာက္လို႔ လုပ္တာမဟုတ္ပဲ
ကိုယ့္သဒၶါအားနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ၾကေနာ္။
ဘာအတြက္အားထုတ္ တာလဲဆိုေတာ့
တစ္သံသရာလုံး ခ်မ္းသာေရးအတြက္။

ေအး တစ္သံသရာလုံး
ခ်မ္းသာေရးအတြက္ဆိုတဲ့
တရားဟာ တစ္ျခားလား
ကိေလသာျပတ္တဲ့တရားလား…ကိေလသာျပတ္တဲ့ တရားပါ။

ကိေလသာ ကုန္မွေနာ္
ကိေလသာရပ္မွေနာ္ ..
ကိေလသာ မရပ္ဘူးဆိုရင္
ကိေလသာ ဟာ သမုဒယသစၥာကိုကြဲ႔။
ေအး ကိေလသာ တရားကိုယ္ေကာက္ေတာ့
ေလာဘ တဏွာေၾကာင့္ ျပဳလုပ္အားထုတ္တဲ့
ကံ သခၤါရ ေတြ မျဖစ္ဘူးလား..ျဖစ္ပါတယ္။

ကံ သခၤါရက ဘ၀ခႏၶာမေပးျပန္ဘူးလား။
ဘ၀ခႏၶာရၿပီဆိုကတည္းက
အိုနာေသ မလာဘူးလား။
ဘ၀ျပႆနာ တစ္သက္လုံး
ရွာေဖြေကၽြးေမြးရ ေစာင့္ေရွာက္ရ
ခႏၶာေမြးျမဴ ရင္း အခ်ိန္မကုန္ရျပန္ဘူးလား။
ဆင္းရဲနဲ႔ေနၾကရတယ္ေနာ္။

ေရတိုက္ေပး အစာေကၽြးေပး
ေညာင္းလြန္း လို႔ ျပင္ေပးပါအုံး ဆိုေတာ့
ထိုင္ရ ထရ မတ္တပ္ရပ္ရနဲ႔ လုပ္ေပးရျပန္ေရာ။
ကေလးဆိုးေလး
ေမြးထားရ သလိုပါပဲ။

ဟုတ္ရဲ႕လား။
ဒီခႏၶာေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္။
တင္းတိမ္ႏိုင္တာ
ေရာင့္ရဲႏိုင္တာမရွိဘူးေနာ္။
ဒီေန႔ေကၽြးၿပီးလို႔ နက္ဖန္ခါမေကၽြးပဲထားလို႔ရရဲ႕လား။
စားလိုက္ စြန္႔လိုက္နဲ႔ ၿပီးႏိုင္ရဲ႕လား။
ကိုယ့္အလို က် ျဖစ္ရဲ႕လား။

ေရခ်ဳိးေပးရ
ေရအိမ္တက္ရနဲ႔
အညွီအေဟာက္ေတြပဲ
ဂ်ီးေတြပဲ စြန္႔ရတယ္။
ဘယ္ ေလာက္ပဲ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္
ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျမဇာပင္ျဖစ္ရတာပါပဲ။

ေျမ ႀကီး ႀကီးပြားေရးအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္မကုန္ဘူးလား။
သုႆာန္ေတြမွာ ျမွပ္ႏွံရတဲ့
ခႏၶာေပါင္း မေရႏိုင္ ေတာ့ဘူးေနာ္။

ေသခဲ့ရတဲ့ ခႏၶာေတြသာ
မပုပ္မသိုးရွိမယ္ဆိုရင္
လူ႔ျပည္ကေန ျဗဟၼာ့ျပည္အထိ
ရွိေန ေလာက္ပါၿပီ။

ဒါေတြ ေတြးၿပီး ဥာဏ္နဲ႔ၾကည့္လိုက္ရင္
ေၾကာက္စရာႀကီးေနာ္။
ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း ေရာ သိခဲ့ၾကလား။
တစ္ခ်ိန္က မသိခဲ့ၾကဘူးေနာ္။
မသိလို႔ ဘ၀တစ္ခုကုန္ဆုံးခဲ့
ေပ်ာ္လာခဲ့ၾကတာေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ သံသရာရွည္တယ္ဆိုတာ
မသိမႈေၾကာင့္ေနာ္။
သံေဝဂလည္း မယူတတ္ၾကဘူး။

အေၾကာင္း က ဘယ္လို
အက်ဳိးက ဘယ္လိုဆိုတာလည္း မသိဘူးေနာ္။
တစ္ဘ၀တာအတြက္ေတာင္
ဒုကၡနဲ႔ေနၾက ရတယ္။
ခႏၶာကႏွိပ္စက္ ကိေလသာေတြက ႏွိပ္စက္။
ေညာင္းတယ္ တင္းတယ္ေတာင့္တယ္၊
အိပ္ခ်င္ တယ္၊ ဆာေလာင္တယ္၊ပူတယ္ ေအးတယ္
ကိုက္တယ္ ဒါေတြက ခႏၶာႏွိပ္စက္ျပေနတာေနာ္။

အလိုမ ျပည့္တာကလည္း ကိေလသာႏွိပ္စက္ျပေနတာ။
၉၆ ပါးေသာ ေရာဂါေတြနဲ႔
အိုနာေသ ဘယ္သူႏွိပ္စက္ သလဲဆိုေတာ့
ခႏၶာပဲေနာ္။

အဲ့ေတာ့ မသိမႈ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ေနာ္။
အ၀ိဇၨာနဲ႔ေနခဲ့ၾကေတာ့
ကိေလသာရဲ႕ အျပစ္ေတြလည္း
မသိေတာ့ဘူးေနာ္။
မသိေတာ့ အက်ဥ္းအားျဖင့္
ကိေလသာ ဆယ္ပါး ၊
အက်ယ္အား ျဖင့္ တစ္ေထာင့္ငါးရာေသာ
ကိေလသာေတြရဲ႕ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံရၿပီေနာ္။
အဲ့ေတာ့ ဆင္းရဲနဲ႔ေနရတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ကိေလသာအႏွိပ္စက္ခံေနရလို႔။

ပုထုစဥ္တိုင္းဟာ
ကိေလသာ
အႏွိပ္စက္ခံေန ရတယ္ေနာ္။
အရိယာ မျဖစ္သမွ်ေတာ့ ႏွိပ္စက္ခံရမယ္။

(ဓမၼဂုဏ္ရည္ေတာရရိပ္သာ ဆရာေတာ္ဦးဩဘာသ)
http://thonsethar.wordpress.com/

 

ဒီေနရာမွ ျပန္လည္မွ်ေ၀သည္...။