***** ဗုဒၶႏုႆတိ မဂၢင္ရွစ္ပါး *****

 

ဗုဒၶႏုႆတိ မဂၢင္ရွစ္ပါး
******************
“အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး လူၾကီးသူမတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားကို ပန္း, ေရခ်မ္းတုိ႔ျဖင့္ ရႊင္လန္းၾကည္ျဖဴ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေနသည္”ဟု ဆုိၾကပါစို႔၊ ထုိအခ်ိန္မွာ ထုိသူေတာ္ေကာင္း၏စိတ္၀ယ္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္း မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး ပါ၀င္ေနပံုကား
-သမၼာဒိ႒ိ။ ။ 

ဘုရားရွင္သည္ ငါတုိ႔လုိ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာကရုဏာၾကီးမားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ၄၅-၀ါ ကာလၾကာေအာင္ မေနမနား တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း ေဟာျပဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေပ၏၊

 

 ငါသည္ ထုိတရားေတာ္မ်ားကို တစ္ဆင့္ၾကားေနရသျဖင့္ မေကာင္းမူမ်ားကို ေရွာင္ရွား၍ ေကာင္းမူကုသိုလ္ မ်ားကို ျပဳတတ္ေပသည္၊

 

 ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္ မ်ားေၾကာင့္ ငါသည္ အပါယ္ ၄-ပါးမွလြတ္၍ ေကာင္းရာဘ၀ႏွင့္ နိဗၺာန္ကို အမွန္ရေတာ့မည္၊ ဘုရားရွင္သည္ ငါ၏ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ အစစ္ေပတည္း၊ ငါ့ေက်းဇူးရွင္ကို ရည္မွန္း၍ ငါသည္ ပန္း, ေရခ်မ္းတုိ႔ကို လွဴဒါန္းပူေဇာ္ေနပါတကား၊ ဤသုိ႔ စိတ္ထဲ၌ အသိဥာဏ္ျဖစ္ေနျခင္းသည္ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္တည္း။
သမၼာသကၤပၸစသည္။ ။ျပခဲ့သည့္အတုိင္းပင္ ဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို စဥ္းစားၾကံစည္၍ေနျခင္းသည္ မိမိ၏စိတ္၌ သမၼာသကၤပၸမဂၢင္ ျဖစ္ေန၏၊
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဆုိရွိခိုးေနျခင္းသည္ သမၼာ၀ါစာမဂၢင္ ျဖစ္ေန၏၊ 

ပန္း, ေရခ်မ္း, အေမႊးတုိင္, ဆီမီးတုိ႔ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ သားနားေအာင္ လွပေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်ိန္၀ယ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအတြက္ မေကာင္းေသာ စီးပြားရွာမူ မရွိေသာေၾကာင့္ သမၼာအာဇီ၀မဂၢင္လည္း ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆုိသင့္ေပ၏၊
ဘုရားကိစၥကို ျပဳလုပ္အားထုတ္ေနျခင္းသည္ပင္ သမၼာ၀ါယာမမဂၢင္ ျဖစ္ေန၏၊
ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို သတိရေနျခင္းသည္ (ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္း ပြားမ်ားေနျခင္းသည္) သမၼာသတိမဂၢင္ ျဖစ္ေန၏။ 

(တစ္ျခားကိစၥကုိ အမွတ္မရေတာ့ဘဲ) ဘုရားကိစၥတစ္ခု၌သာ စိတ္တည္ေနျခင္းသည္ သမၼာသမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ေန၏။
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနေသာအခါ ပန္း, ဆီမီး စသည္ျဖင့္ ပူေဇာ္ေနေသာအခါ ဘုရားကိုအာရုံျပဳ၍ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပြားမ်ားလ်က္(ပုတီးစိပ္)ေနေသာအခါတုိ႔၌ ထုိသူေတာ္ေကာင္း၏ စိတ္တြင္ မဂၢင္ရွစ္ပါး ပါ၀င္ေနပါသည္၊ ထုိမဂၢင္ရွစ္ပါးကား နိဗၺာန္ကို (မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရသလို) မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္းအမွန္ပင္ ျဖစ္၏၊ 

 

မွန္ေသာလမ္းကို မွန္မွန္သြားေနသူသည္ ထုိလမ္းအဆံုးတြင္ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ရေတာ့မည္သာ၊ ဤေနရာ၀ယ္ ဘုရားအာရုံျပဳေသာ မဂၢင္လမ္းျဖင့္ နိဗၺာန္ျမင္ေသာ “ဖုႆေဒ၀”ရဟန္းတာ္၏၀တၳဳကို သတိျပဳပါ။

ဖုႆေဒ၀၀တၳဳ ေရွးတုန္းက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ေစတီအျပင္ကို တံျမက္လွည္းျပီးလွ်င္ သန္႔ရွင္းေသာ ေစတီအျပင္ကိုၾကည့္ကာ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားကို အာရုံျပဳလ်က္ ႏွစ္သက္ေသာ(ပီတိ)စိတ္ ျဖစ္ေန၏၊ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ ေႏွာင့္ယွက္လိုေသာ သေဘာျဖင့္ ေမ်ာက္ညိဳၾကီး ဟန္ေဆာင္၍ ႏြားေခ်းေတြကို ေစတီရင္ျပင္ေတာ္၌ ၾကဲျဖန္႔ေျပး၏။ 

 

ထုိေႏွာင့္ယွက္မူေၾကာင့္ ထုိေန႔၌ တရားထူးရေအာင္ အာရုံမျပဳႏုိင္ေတာ့ေခ်၊ ဒုတိယေန႔၌လည္း ႏြားအုိေယာင္ေဆာင္၍ ေႏွာင့္ယွက္ျပန္၏။

 

တတိယေန႔၌ကား အလြန္အရုပ္ဆုိးေသာ ေယာက္်ားေယာင္ေဆာင္၍ ေႏွာင့္ယွက္စဥ္ “ဒီလုိလူမ်ိဳး ဒီနယ္မွာ မျမင္ဖူးေခ်၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေလသလား”ဟု စဥ္းစား၍ ေမးေလရာ “မာရ္နတ္ဟုတ္ေၾကာင္း”၀န္ခံေလသည္။ “မာရ္နတ္ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားရွင္၏ ပံုေတာ္ကို ဖန္ဆင္းျပစမ္းပါ”ဟု ေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ “တကယ္တူေအာင္ေတာ့ မဖန္ဆင္းႏုိင္ပါ၊ အတုေလာက္သာ ျပပါမည္”ဟု ေျပာ၍ ဘုရားပံုေတာ္ကို ဖန္ဆင္းျပေလသည္။

ထုိအခါ “အတုျဖစ္ေသာ ပံုေတာ္သည္ပင္ ဤမွ်ေလာက္ သပၸာယ္ေတာ္မူေသး၏၊ အတြင္းစိတ္ေတာ္၌ ရာဂ, ေဒါသ, ေမာဟစေသာ အညစ္အေၾကးကင္း၍ သန္႔ရွင္းေသာ ဘုရားအစစ္မွာ ဘယ္ေလာက္ သပၸာယ္ေတာ္မူမည္းနည္း”ဟု စိတ္ထဲ၌ ေတြးေတာကာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳေသာ (ပီတိ) စိတ္ျဖစ္ေလရာထုိပီတိစိတ္ကုိပင္စိတ္တစ္ခုျပီးတစ္ခု 

 ေျပာင္းလႊဲ၍ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မျမဲေသာ အနိစၥတရား၊စိတ္တစ္ခုတစ္ခု ခ်ဳပ္ဆံုးျခင္သည္ (လူတစ္ေယာက္ ေသဆံုးျခင္းကဲ့သို႔) ဆင္းရဲေသာ ဒုကၡတရား၊တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပ်က္ေနသည့္အတြက္ ခိုင္ျမဲစရာ အႏွစ္အသား(အသက္)မပါေသာ အနတၱတရားဟု ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း ရူေလသည္။

 

ထုိအခါ ပီတိစိတ္ကို အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဟု ျမင္ေနသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း, တစ္ကိုယ္လံုးလည္း အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဟု ထင္ေနရကား ထုိအခ်ိန္မွာ အလြန္နက္နဲေသာ အသိအျမင္မွန္ (သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္) ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိပီတိစိတ္၏ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱျဖစ္ပံုကို အထပ္ထပ္ အမွတ္ရေနေသာ သမၼာသတိမဂၢင္ႏွင့္ တည္ၾကည္ေနေသာ သမၼာသမာဓိမဂၢင္ကို လက္မလႊတ္ဘဲ သမၼာ၀ါယာမမဂၢင္ျဖင့္ အစဥ္တစိုက္ ၾကိဳးစားေလရာ တစ္ခဏခ်င္းပင္ရဟႏၱာျဖစ္၍ နိဗၺာန္ကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေလေတာ့သည္၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ ဤရဟန္းေတာ္၏ထံုးကို ႏွလံုးသြင္းကာ ဗုဒၶႏုႆတိကမၼ႒ာန္းမဂၢင္လမ္းျဖင့္ နိဗၺာန္သို႔ လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္ၾကပါကုန္။ 

(ပရိ၀ါအ႒ကထာ၊ ဧကုတၱရိကနယ, ပဥၥက၀ါရ။)
တုိက္တြန္းခ်က္။ ။ဘုရားကိုအာရုံျပဳ၍ စီးျဖန္းရေသာ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ တရားမေပါက္ေသးေသာ္ လည္း မိမိ၏ စိတ္ကို အလြန္ထူးျခားေသာ ဘုရားအာရုံ၌ ခ်ထားရေသာေၾကာင့္ အျမဲရႊင္လန္းေသာ ပီတိေသာမနႆစိတ္, အျမဲၾကည္လင္ေသာ သဒၶါစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနရကား ထုိသူ၏မ်က္ႏွာသည္ အလြန္ၾကည္လင္၏၊ မ်က္ႏွာၾကည္လင္သကဲ့သို႔ တစ္ကိုယ္လံုး ရုပ္လည္း ၾကည္လင္၏၊ 

 

ဤသို႔လွ်င္ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ခ်မ္းသာေစႏုိင္၏၊ ထုိသို႔ ခ်မ္းသာလွ်င္ အလြန္ေကာင္းေသာ က်န္းမာေရးကိုလည္း ရႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ဤစာအုပ္ကို ၾကည့္ရူ၍ျဖစ္ေစ, စာအုပ္ကို မၾကည့္ဘဲျဖစ္ေစ မၾကာခဏ အားလပ္ခ်ိန္ရသမွ်၀ယ္ မိမိစိတ္ကို ဘုရားအာရုံ၌ ခ်ထားၾကပါေလ။

ေက်းဇူးရွင္ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ပထမက်မ္းစာ "ရတနာ့ဂုဏ္ရည္" စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားသည္။

♣ေတာသူမေလး♣

ေမတာၱအရိပ္ စာမ်က္နွာမွ တဆင့္ ကူးယူမွ်ေဝသည္။