မိစၧာ၀ါဒီတို႔ အေၾကာက္ဆံုးတရား

မိစၧာ၀ါဒီတို႔ အေၾကာက္ဆံုးတရား၊ အေၾကာက္ဆံုးေဒသနာ (၀ါ) အေၾကာက္ဆံုး ပိဋကတ္မွာ အဘိဓမၼာပိဋကတ္ ျဖစ္၏။ သူတို႔၀ါဒ သူတို႔ ေျပာဆိုေရးသားသမွ်ကို အဘိဓမၼာႏွင့္ ညႇိလိုက္သည့္အခါတိုင္း သူတို႔၏ အမွားသည္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း မျငင္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေလ့ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာပိဋကတ္သည္ မိစၧာ၀ါဒီတို႔အဖို႔ အမုန္းဆံုး အေၾကာက္ဆံုး တရား ျဖစ္၏။

 
ဤတြင္ ထိုမိစၧာ၀ါဒီတို႔ အေၾကာက္ဆံုး
အမုန္းဆံုးျဖစ္ေသာ အဘိဓမၼာပိဋကတ္ကို ဘုရားေဟာဟု လက္ခံကာ သင္ယူျခင္းေၾကာင့္ ရရွိအပ္ေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ အဘိဓမၼာ ပိဋကတ္ကို ဘုရားမေဟာဟု ပစ္ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိႏိုင္ေသာ အျပစ္တို႔ကို ျပဆိုပါမည္။

အဘိဓမၼာတတ္သူ အဘိဓမၼာေဆာင္သူကို (တရားေဟာေဟာ မေဟာေဟာ) ဓမၼကထိက-အစစ္ဟု ေခၚပါသည္။ အဘိဓမၼာ မတတ္သူမ်ားကိုကား တရားပင္ေဟာေနေစကာမူ ဓမၼကထိက အစစ္ဟု မေခၚပါ။ 
(အာဘိဓမၼိကဘိကၡဴေယ၀ ကိရ ဓမၼကထိကာ နာမ၊ အ၀ေသသာ ဓမၼကထံ ကေထႏၲာပိ န ဓမၼကထိကာ။ အဘိ၊႒၊၁၊၃၀) အေၾကာင္းကား အဘိဓမၼာ မတတ္သူမ်ားသည္ တရားေဟာရာ (စာေရးရာ) တြင္ (၁) ကမၼႏၲရ အာေလာဠန - ကံတစ္ခုကို အျခားကံတစ္ခုျဖင့္ ေရာေမႊ၍ (၂) ၀ိပါကႏၲရ အာေလာဠန - ၀ိပါက္တစ္ပါးကို အျခား၀ိပါက္တစ္ပါးျဖင့္ ေရာေမႊ၍ (၃) ႐ူပါ႐ူပ ပရိေစၧဒ အာေလာဠန - ႐ုပ္နာမ္ အပိုင္းအျခားကို ေရာေမႊ၍ ၊ (၄) ဓမၼႏၲရ အာေလာဠန - ႐ုပ္တရားကို နာမ္တရားျဖင့္ နာမ္တရားကို ႐ုပ္တရားျဖင့္ ေရေမႊ၍လည္း ေဟာေျပာေရးသားတတ္၏။

အနည္းငယ္ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ ရွင္းပါဦးမည္။

 (၁) အဘိဓမၼာ မတတ္သူမ်ားသည္ ကာမ၀စရကံကိုလည္း ႐ူပါ၀စရကံ စသည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကာမာ၀စရကံ အခ်င္းခ်င္းတြင္လည္း မည္းညစ္ေသာ အက်ိဳးရွိေသာ အကုသိုလ္ကံကို ျဖဴစင္ေသာ အက်ိဳးရွိေသာ ကုသိုလ္ကံဟုလည္းေကာင္း ေရာေထြးေျပာဆို တတ္ၾက၏။ ဥပမာ - တရားအားထုတ္၍ ကာမာ၀စရ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ အေတာ္အတန္ ထက္သန္လာေသာအခါ ေလာကုတၱရာ မဂ္ဉာဏ္ဟု သူတစ္ပါးအား ေျပာဆုိျခင္းမ်ိဳး၊ ၀ိပႆႏုပကၠိေလသ- ဟု ေခၚေသာ နိကႏၲိတဏွာ (အကုသိုလ္) ကိုလည္း မဂ္ကုသိုလ္ကံ ထင္မွားကာ သူတစ္ပါးအား မဂ္ဖိုလ္ ရေၾကာင္း ေျပာဆိုျခင္းမ်ိဳး၊ မိမိခ်စ္သူ (မိဘ၊သားသမီး)၏ ေသခါနီး၌ ေ၀ဒနာအျပင္းအထန္ ခံစားရသျဖင့္ ပင္ပန္းေနသည္ကို သနားလွသျဖင့္ ျမန္ျမန္ေသေအာင္ျပဳမႈ [mercy killing-] (အကုသိုလ္)ကို ကုသုိလ္ထူးဟု ထင္မွား ေျပာဆိုျခင္းမ်ားသည္ ကံတစ္ခုကို အျခားကံတစ္ခုျဖင့္ ေရာသမေမႊျခင္း- ကမၼႏၲရ အာေလာဠန- မည္၏။
 
(၂) တရားအားထုတ္ေသာအခါ ၀ိပႆနာဉာဏ္၏ ထက္သန္မႈေၾကာင့္ ကာယပႆဒၶိ စိတၱပႆဒၶိ ႏွင့္ သုခ ပီတိ- တို႔ျဖစ္၍ ေလာကႀကီးကို ေမ့သကဲ့သို႔ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈျဖစ္ျခင္းကို ဖလသမာပတ္ဟု ထင္မွတ္ေျပာဆိုျခင္း၊ တိရစၧာန္ ၿပိတၱာတို႔ ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ခ်ိန္တြင္ မစင္-ေခြးေသေကာင္ပုပ္ စသည္ကို ရရာ၌ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳး အာနိသင္ျဖစ္ပါလ်က္ ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးဟု ထင္မွတ္ေျပာဆို ၾကျခင္း၊ အကုသိုလ္ျဖင့္ အသက္ေမြးသူ၏ ေကာင္းက်ိဳးရေနျခင္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနျခင္းသည္ ေရွးကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳး ျဖစ္ပါလ်က္ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးဟု ထင္မွား၍ ေျပာဆို ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ေကာင္းေသာအမႈျဖင့္ အသက္ေမြးေနပါလ်က္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသူကို ကုသိုလ္ကံက မေကာင္းက်ိဳး ေပးသည္္ဟု ထင္မွားေျပာဆိုျခင္း၊ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ လွပေသာ ႐ူပါ႐ံုကို ျမင္ရ၊ ေကာင္းေသာ သဒၵါ႐ံုကို ၾကားရေသာအခါ ကာမာ၀စရကံ၏ အက်ိဳးျဖစ္ပါလ်က္ ႐ူပကံ၏ အက်ိဳးဟု ထင္မွတ္ ေျပာဆိုၾကျခင္းမ်ိဳးသည္ အက်ိဳးတစ္ပါးကို အက်ိဳး တစ္ပါးျဖင့္ ေရာသမေမႊျခင္း- ၀ိပါကႏၲရ အာေလာဠန- မည္၏။

(၃) ႐ုပ္တရား နာမ္တရားသည္ အဘိဓမၼာကၽြမ္းက်င္သူမ်ား အတြက္ ကြဲျပားျခားနားၿပီး ျဖစ္၏။ အဘိဓမၼာမကၽြမ္းသူတို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ဘ၀င္စိတ္အစဥ္ ျဖစ္ေနျခင္းကို နာမ္တရားမဟုတ္ ႐ုပ္တရားဟု ထင္မွားေျပာဆုိတတ္ၾကျခင္း၊ အိပ္ခ်င္၍ မိဒၶ-ျဖစ္ျခင္းကို ႐ုပ္တရားဟု ထင္မွားေျပာဆိုတတ္ၾက ျခင္း၊ ေ၀ဒနာကို ႐ုပ္တရားဟု ထင္မွားေျပာဆိုတတ္ၾကျခင္းမ်ိဳး သည္ ႐ူပါ႐ူပ ပရိေစၧဒ အာေလာဠန- မည္၏။

(၄) နာမ္တရားအခ်င္းခ်င္း ေရာသမေမႊမႈ၊ ဥပမာ- သူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း အေသးစိတ္ႀကံစည္မႈ ၊ ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ဆန္းမ်ား တီထြင္ရန္ႀကံစည္မႈ-စေသာ အကုသလ ၀ိတက္ကို ဉာဏ္ဟုလည္းေကာင္း၊ မၾကည္ညိဳသင့္သူကို ၾကည္ညိဳမိျခင္း မိစၧာဓိေမာကၡ- သို႔မဟုတ္ ေမာဟ-ကို သဒၶါ-ဟု လည္းေကာင္း၊ သားခ်စ္မယားခ်စ္ ခ်စ္ျခင္းဟူေသာ တဏွာ (ေလာဘ)ကို ေမတၱာ-ဟုလည္းေကာင္း၊ ခ်စ္သူဒုကၡေရာက္၍ ၀မ္းနည္းျခင္း ေသာက-ကို က႐ုဏာ-ဟုလည္းေကာင္း၊ မိမိခ်စ္သူ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြား၍ ၀မ္းေျမာက္မႈ ေသာမနႆႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေလာဘ-ကို မုဒိတာ- ဟုလည္းေကာင္း၊ မိစၧာ၀ါဒီမ်ားက သာသနာေတာ္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳကာ ေစာ္ကားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနပါလ်က္ အမွားအမွန္မသိမႈ ေမာဟ၊ သို႔မဟုတ္ တာ၀န္မယူလို ေရွာင္ရွားလိုျခင္းဟူေသာ ပ်င္းရိမႈ ေကာသဇၨ-ျဖစ္သည္ကို ဥေပကၡာ-ဟုလည္းေကာင္း ထင္မွားေျပာဆိုျခင္းမ်ားသည္ ဓမၼႏၲရ အာေလာဠန-မည္၏။

အဘိဓမၼာတတ္သူတု႔ိကား ထိုသို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ျခင္း၊ ေရာေထြးျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္၊ မရွိ။ ကံသေဘာ၊ အက်ိဳးသေဘာ တို႔ကိုလည္း ခြဲခြဲျခားျခားသိ၏။ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼတို႔၏ သဘာ၀အမွန္ကို လည္း တိတိက်က်သိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာတတ္သူသည္ တရားပင္ မေဟာေစကာမူ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အေျဖရွာရာတြင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိက်က် ေျဖရွင္းျပႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဓမၼကထိက အစစ္ဟူ၍ ဆိုျခင္းျဖစ္၏။

ဤသို႔ ႐ုပ္နာမ္သဘာ၀ကို တိတိက်က်သိျခင္း၊ မည္သူက မည္မွ်ပင္ လွည့္ပတ္၍ ေျပာဆိုေရးသားေစကာမူ ဤကား မိစၧာ၊ ဤကား သမၼာ-ဟု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျခင္းသည္ကား အဘိဓမၼာ ကို သင္ယူရျခင္း၏- အက်ိဳးတည္း။

အဘိဓမၼာကို ဘုရားေဟာမဟုတ္ဟု ပစ္ပယ္ျခင္း၏ အျပစ္တို႔ကို ဗုဒၶ၏ ဗုဒၶ၀ါဒ-စာအုပ္တြင္ စာေရးသူ ေရးဖူးပါသည္။ ယခု ထိုစာအုပ္မွပင္ ထုတ္ျပပါမည္။
အဘိဓမၼာကို ဘုရားေဟာမဟုတ္ဟု ပစ္ပယ္ျခင္းသည္။
 
(၁) ဘုရားရွင္၏ ဓမၼစက္ကို ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးရာ ေရာက္၏။
 
(၂) ထိုသုိ႔ ဖ်က္ဆီးေသာအားျဖင့္ ဤမွ်ေလးနက္တိက်ေသာ၊ ေရွ႕ေနာက္ညီညြတ္ေသာ ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ခိုင္လံုေသာ တရားမ်ိဳးကို ဘုရားရွင္ မေဟာႏိုင္ရာ-ဟု ဆိုရာေရာက္ရကား သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကိုလည္း တားျမစ္ရာေရာက္၏။
 
(၃) သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို တားျမစ္ရာေရာက္သျဖင့္ `အႏၲရာယ၊ နိယ်ာနႏွင့္၊ ဗုဒၶ-အာသ၀က္၊ ဤေလးခ်က္၌၊ ဟန္႔ဖ်က္မသမာ၊ ကန္႔ကြက္လာေသာ္၊ လြန္စြာရဲတင္း၊ ေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ ေ၀သာရဇၨ ဉာဏ္ေတာ္ကို ဆုတ္နစ္ေစရာလည္း ေရာက္၏။
 
(၄) အဘိဓမၼာကို နာယူလို၊ သင္ယူလိုသူတို႔ကို မနာယူခ်င္၊ မသင္ယူခ်င္ေအာင္ ပိတ္ပင္ရာလည္း ေရာက္၏။
 
(၅) (ထိုသို႔ မနာယူရသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ မသိႏိုင္ရကား ) အရိယာမဂ္ကို ပိတ္ပင္ဆီးတားရာလည္း ေရာက္၏။
 
(၆) (သံဃာကြဲျပားျခင္း၏ အေၾကာင္း ၁၈-မ်ိဳးတြင္ ဘုရားေဟာကို ဘုရားေဟာမဟုတ္-ဟု ေျပာဆိုျခင္းလည္း ပါသျဖင့္) သံဃာကြဲျပားဖို႔ရာ အေၾကာင္းတစ္ပါးကို က်ဴးလြန္ရာလည္း ေရာက္၏။
 
(၇) ဗုဒၶဘာသိတ အဘိဓမၼာကို ဗုဒၶဘာသိတ (ဘုရားေဟာ) မဟုတ္ဟု ျငင္းခံုျခင္းသည္ ၀ိ၀ါဒ-မည္၏။ အဘိဓမၼာ၏ အျပစ္ကို ေျပာျခင္းသည္ ဓမၼအ၀ဏၰဘာသန- မည္၏။ ထိုသို႔ေသာ (ရဟန္း) ပုဂၢိဳလ္ကို ဥေကၡပနီယ (ႏွင္ထုတ္) ကံလည္း ျပဳထိုက္၏။ တဇၨနီယ (ၿခိမ္းေျခာက္) ကံလည္း ျပဳထိုက္၏။ (လူျဖစ္လွ်င္ ပတၱနိကုဇၨန- သပိတ္ေမွာက္ကံ ျပဳထိုက္၏။) (အဘိ၊႒၊၁၊ ၃၀)

အထက္ပါ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားသည္ ပထမဆံုးေသာ အဘိဓမၼာ အ႒ကထာႀကီးမွ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ား ျဖစ္၏။
`ဥပါလိေတၳရအပဒါန္မွ အရွင္ဥပါလိမေထရ္၏ မိန္႔ဆိုခ်က္တို႔ကို လည္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါေသးသည္။
`သာသနာေတာ္သည္ အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား ပ်ိဳ႕အန္ေဆးျဖစ္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား ၀မ္းေလွ်ာေဆး ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္ျဖစ္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အား နတ္ေဆးျဖစ္၏။
သာသနာေတာ္သည္ မဂၢ႒ာန္ေလးေယာက္တို႔အား ကိေလသာကို အန္ေဆးျဖစ္၍ ဖလ႒ာန္ေလးေယာက္တို႔အား ၀မ္းေလွ်ာေဆး ျဖစ္၏။ အက်ိဳးကို လိုလားကုန္ေသာ ေကာင္းမႈကို ရွာမွီးကုန္ေသာ သူတို႔အား နိဗၺာန္ေဆးသဖြယ္ ျဖစ္၏။

သာသနာေတာ္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေသာ သူတို႔အား လတ္တေလာ ေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္ကဲ့သို႔ (ျဖစ္၏ဟူ၍) ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ မ်က္ေစာင္းရိပ္ကာမွ်ျဖင့္ လွ်င္စြာ ေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္ရွိေသာ ေႁမြဆိုးသည္ ထိုလူကို ေလာင္ေစသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ သူကို ေလာင္ေစ၏။

တႀကိမ္ေသာက္အပ္ေသာ အဆိပ္သည္ အသက္ကို တႀကိမ္သာ ျဖတ္တတ္၏။ ထိုသူသည္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳေသာေၾကာင့္ ကမၻာကုေဋပတ္လံုးလည္း ေလာင္ၿမိဳက္ရ၏။

ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ သည္းခံျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မညႇဥ္းဆဲျခင္း ျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ေမတၱာစိတ္ရွိျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာကကို ကယ္တင္ေတာ္ မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုိဘုရားရွင္တို႔ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳအပ္ကုန္။

လာဘ္ရမႈ မရမႈ၌ မကပ္ၿငိကုန္၊ ျမတ္ႏိုးမႈ မျမတ္ႏိုးမႈ၌ မကပ္ၿငိကုန္၊ ဘုရားရွင္တို႔သည္ ေျမႀကီးအထုႏွင့္ တူကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဘုရားရွင္တို႔ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳအပ္ကုန္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတ္ပုတ္ညႇဥ္းဆဲတတ္ေသာ ေဒ၀ဒတ္၌ လည္းေကာင္း ၊ အဂၤုလိမာလခိုးသူ၌လည္းေကာင္း၊ ရာဟုလာ သားေတာ္၌လည္းေကာင္း၊ နာဠာဂိရိဆင္၌လည္းေကာင္း၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔အား တူမွ်ေသာ စိတ္ထားရွိေတာ္မူ၏။

ထိုဆန္႔က်င္ေသာ သူတို႔အား အမ်က္ထားျခင္း မရွိ။ ဤမဆန္႔က်င္ေသာ သူတို႔အား တပ္ႏွစ္သက္မႈ မရွိ၊ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲတတ္ေသာ သူအားလည္းေကာင္း၊ ရင္ေသြးသားျမတ္ အားလည္းေကာင္း၊ ဤသတၱ၀ါအလံုးစံုတို႔အား ျမတ္စြာဘုရား သည္ တူမွ်ေသာ စိတ္ထားရွိေတာ္မူ၏။
(ဂါထာ- ၅၇၉-မွ ၅၈၆)

ဗုဒၶဘုရားရွင္ႏွင့္ သာသနာေတာ္အား ေစာ္ကားျပစ္မွားၾကသူ အေပါင္းအား ဘုရားရွင္ထံုး ႏွလံုးမူ၍ အမ်က္မထား ေဒါသမပြားပဲ အမွန္တရားဘက္ ဘုရားရွင္ဘက္မွ ရပ္တည္ကာ သာသနာေတာ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ။

(သာသနာေတာ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္၍ မိစၧာတို႔ကို ၿဖိဳးခြင္းရန္ စည္းလံုးေပါင္းစုၾကေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားအား ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုလ်က္။)

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)