အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္သူေတြ
*********************
`႐ုကၡာ ဖလႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
သစ္ပင္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြကို ေက်းဇူးျပဳဖို႔အတြက္ သီးလာၾကတာျဖစ္တယ္။ သစ္ပင္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြအတြက္ သီးတာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ မပါပါဘူး။ ဒါ ေ႐ွးသူေဟာင္းေတြဆိုတဲ့ စကား။
`ဂါေဝါ ဒုဟႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
ႏြားမေတြကေန ႏို႔ရည္ေတြ တဒီးဒီး ထြက္က်စီးဆင္းေပးတာ သူတို႔ ေသာက္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏြားထီးေတြက ပခံုးပြန္းေအာင္ ထြန္ေပးၾကတယ္။ ယက္ေပးၾကတယ္။ ဆန္ေတြ၊ စပါးေတြ၊ ဂ်ံဳေတြ၊ ပဲေတြ၊ ႏွမ္းေတြ အကုန္ထြက္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို သီးႏွံေတြ အကုန္ထြက္ေအာင္ ဒီႏြားထီးေတြက ပခံုးအပြန္းခံၿပီး ထြန္ယက္ေပးၾကေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ မပါၾကပါဘူး။ သူတို႔က ႐ုိးျပတ္ ေကာက္႐ုိး ဒါပဲ စားၾကတာပါ။
`နေဇၨာ သႏၵႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြဟာ သူတို႔ေသာက္ဖို႔အတြက္ ေရေတြကို အလ်ဥ္မျပတ္ စီးဆင္းေပးေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတၱဝါေတြ အားလံုး ေသာက္ၾကဖို႔၊ သံုးၾကဖို႔၊ ခ်ိဳးၾကဖို႔၊ ေလွ်ာ္ၾက ဖြပ္ၾကဖို႔၊ ေဆးၾကေၾကာၾကဖို႔ ေရေတြကို တသြင္သြင္ စီးဆင္းေပးေနၾကတာပါ။
အဲဒီေတာ့ အသိဉာဏ္အလြန္နည္းတဲ့ ႏြားေတြက ပခံုးႏွစ္ဖက္ အပြန္းခံၿပီး အသက္စြန္႔ရတဲ့အထိ ထြန္ယက္လုပ္ကိုင္ၿပီး လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုေဆာင္သလို၊ ႏြားမေတြက လူေတြအတြက္ ႏို႔ရည္ေတြ တဒီးဒီး ယိုစီးက်ဆင္းေပးသလို၊ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြက သက္႐ွိသတၱဝါေတြ အားလံုးအတြက္ ျမစ္ေရ ေခ်ာင္းေရေတြ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေပးေနသလို ေလာကမွာ လူေကာင္းသူေကာင္း သူေတာ္ေကာင္းမွန္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာလည္း အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္သင့္ၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အသိဉာဏ္မဲ့တဲ့ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ၊ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့ ႏြားေတြကေတာင္ သက္႐ွိသက္မဲ့ အရာဝတၱဳ အားလံုးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံၿပီး အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္ရင္ အသိဉာဏ္ အလြန္တရာ ႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔ ဒီထက္ပိုၿပီး အမ်ားေကာင္းက်ိဳး လုပ္ေဆာင္သင့္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားက်ေတာ့ ငါ့ဖို႔သာ အဓိကက်တယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာလြန္းတဲ့ အတၱသမားေတြဟာလည္း ဒုနဲ႔ ေဒးပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အလုပ္မလုပ္ၾကဘဲ ကိုယ့္အတြက္ခ်ည္းပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကရရင္ အဲဒီႏြားေတြ၊ သစ္ပင္ေတြေလာက္ေတာင္မွ ဘဝမွာ မျမင့္ျမတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သက္ေရာက္ေနပါတယ္။
ႏြားေတြဟာ အသိဉာဏ္ ဘာမွ မ႐ွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ေပးသမွ်ဟာ သူတစ္ပါးအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။ ႏြားမေတြကေန ႏို႔ရည္ေတြ ထုပ္ေပးေနတာလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ လူေတြလို အသိဉာဏ္ မ႐ွိတဲ့အတြက္သာ သူတို႔မွာ ကုသိုလ္မျဖစ္ၾကတာပါ။ လူလိုသာ အသိဉာဏ္႐ွိရင္ ဒီသတၱဝါေတြ (ဒီသစ္ပင္ေတြ)ဟာ သိပ္ကုသိုလ္ရၾကမွာေပါ့။
ဒီေတာ့ ဆိုလိုတာက ``လူေတြဟာ အဲဒီႏြားေတြ၊ ကြၽဲေတြ၊ သစ္ပင္ေတြလို ကိုယ့္အသက္ကို စြန္႔ၿပီးေတာ့ အေသြးအသားကို စြန္႔ၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးတို႔အတြက္ ေက်းဇူးျပဳကို ျပဳရမယ္လို႔ေတာ့ ဒီလို မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျမႀကီးေပၚေရာက္လာတဲ့ ဒီလူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ဘဝတာ အတြက္ေလး ကြက္ကြက္ေလး အလုပ္လုပ္႐ုံနဲ႔ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ တာဝန္ေက်သူ တစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူတစ္ပါး အက်ိဳးစီးပြားကို မ်ားမ်ားႀကီး ေက်းဇူးျပဳႏိုင္ပါမွ လူဟာ သူ႔တာဝန္ကို ေက်ေအာင္ ထမ္းရာေရာက္တာ။´´
သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ေ ေဒါက္တာ အ႐ွင္ဉာဏိႆရ
*********************
`႐ုကၡာ ဖလႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
သစ္ပင္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြကို ေက်းဇူးျပဳဖို႔အတြက္ သီးလာၾကတာျဖစ္တယ္။ သစ္ပင္ေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြအတြက္ သီးတာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ မပါပါဘူး။ ဒါ ေ႐ွးသူေဟာင္းေတြဆိုတဲ့ စကား။
`ဂါေဝါ ဒုဟႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
ႏြားမေတြကေန ႏို႔ရည္ေတြ တဒီးဒီး ထြက္က်စီးဆင္းေပးတာ သူတို႔ ေသာက္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏြားထီးေတြက ပခံုးပြန္းေအာင္ ထြန္ေပးၾကတယ္။ ယက္ေပးၾကတယ္။ ဆန္ေတြ၊ စပါးေတြ၊ ဂ်ံဳေတြ၊ ပဲေတြ၊ ႏွမ္းေတြ အကုန္ထြက္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို သီးႏွံေတြ အကုန္ထြက္ေအာင္ ဒီႏြားထီးေတြက ပခံုးအပြန္းခံၿပီး ထြန္ယက္ေပးၾကေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ မပါၾကပါဘူး။ သူတို႔က ႐ုိးျပတ္ ေကာက္႐ုိး ဒါပဲ စားၾကတာပါ။
`နေဇၨာ သႏၵႏၲိ ပေရာပကာရတၳာယ´
ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြဟာ သူတို႔ေသာက္ဖို႔အတြက္ ေရေတြကို အလ်ဥ္မျပတ္ စီးဆင္းေပးေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတၱဝါေတြ အားလံုး ေသာက္ၾကဖို႔၊ သံုးၾကဖို႔၊ ခ်ိဳးၾကဖို႔၊ ေလွ်ာ္ၾက ဖြပ္ၾကဖို႔၊ ေဆးၾကေၾကာၾကဖို႔ ေရေတြကို တသြင္သြင္ စီးဆင္းေပးေနၾကတာပါ။
အဲဒီေတာ့ အသိဉာဏ္အလြန္နည္းတဲ့ ႏြားေတြက ပခံုးႏွစ္ဖက္ အပြန္းခံၿပီး အသက္စြန္႔ရတဲ့အထိ ထြန္ယက္လုပ္ကိုင္ၿပီး လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုေဆာင္သလို၊ ႏြားမေတြက လူေတြအတြက္ ႏို႔ရည္ေတြ တဒီးဒီး ယိုစီးက်ဆင္းေပးသလို၊ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြက သက္႐ွိသတၱဝါေတြ အားလံုးအတြက္ ျမစ္ေရ ေခ်ာင္းေရေတြ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေပးေနသလို ေလာကမွာ လူေကာင္းသူေကာင္း သူေတာ္ေကာင္းမွန္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာလည္း အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္သင့္ၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အသိဉာဏ္မဲ့တဲ့ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ၊ အသိဉာဏ္နည္းတဲ့ ႏြားေတြကေတာင္ သက္႐ွိသက္မဲ့ အရာဝတၱဳ အားလံုးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံၿပီး အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္ရင္ အသိဉာဏ္ အလြန္တရာ ႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔ ဒီထက္ပိုၿပီး အမ်ားေကာင္းက်ိဳး လုပ္ေဆာင္သင့္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားက်ေတာ့ ငါ့ဖို႔သာ အဓိကက်တယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာလြန္းတဲ့ အတၱသမားေတြဟာလည္း ဒုနဲ႔ ေဒးပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အလုပ္မလုပ္ၾကဘဲ ကိုယ့္အတြက္ခ်ည္းပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကရရင္ အဲဒီႏြားေတြ၊ သစ္ပင္ေတြေလာက္ေတာင္မွ ဘဝမွာ မျမင့္ျမတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သက္ေရာက္ေနပါတယ္။
ႏြားေတြဟာ အသိဉာဏ္ ဘာမွ မ႐ွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ေပးသမွ်ဟာ သူတစ္ပါးအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။ ႏြားမေတြကေန ႏို႔ရည္ေတြ ထုပ္ေပးေနတာလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ လူေတြလို အသိဉာဏ္ မ႐ွိတဲ့အတြက္သာ သူတို႔မွာ ကုသိုလ္မျဖစ္ၾကတာပါ။ လူလိုသာ အသိဉာဏ္႐ွိရင္ ဒီသတၱဝါေတြ (ဒီသစ္ပင္ေတြ)ဟာ သိပ္ကုသိုလ္ရၾကမွာေပါ့။
ဒီေတာ့ ဆိုလိုတာက ``လူေတြဟာ အဲဒီႏြားေတြ၊ ကြၽဲေတြ၊ သစ္ပင္ေတြလို ကိုယ့္အသက္ကို စြန္႔ၿပီးေတာ့ အေသြးအသားကို စြန္႔ၿပီးေတာ့ သူတစ္ပါးတို႔အတြက္ ေက်းဇူးျပဳကို ျပဳရမယ္လို႔ေတာ့ ဒီလို မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျမႀကီးေပၚေရာက္လာတဲ့ ဒီလူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ဘဝတာ အတြက္ေလး ကြက္ကြက္ေလး အလုပ္လုပ္႐ုံနဲ႔ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ တာဝန္ေက်သူ တစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူတစ္ပါး အက်ိဳးစီးပြားကို မ်ားမ်ားႀကီး ေက်းဇူးျပဳႏိုင္ပါမွ လူဟာ သူ႔တာဝန္ကို ေက်ေအာင္ ထမ္းရာေရာက္တာ။´´
သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ေ ေဒါက္တာ အ႐ွင္ဉာဏိႆရ
No comments:
Post a Comment