##### သေႏၶစိတ္ခ်င္း တူေပမယ့္လို႔ အေျခအေနခ်င္း မတူဘူး၊ ######

  

သေႏၶစိတ္ခ်င္း တူေပမယ့္လို႔  အေျခအေနခ်င္း မတူဘူး၊

လူ႔ဘ၀ လူေတြေတာင္မွပဲ အမ်ိဳးစံုပဲ၊ တူမွ မတူတာ။
အာဖရိကမွာေမြးတဲ့ လူေတြက်ေတာ့ မည္းလို႔၊
ဥေရာပမွာေမြးတဲ့ လူေတြက်ေတာ့ ျဖဴတယ္၊
အာရွမွာေမြးတဲ့လူေတြက်ေတာ့ အ၀ါေရာင္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္၊
အေရာင္မတူတာေတြ။ ဘာျဖစ္လို႔တုံုးဆိုရင္ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ ေဒသရဲ႕ ဥပနိႆယပစၥည္းေတြလည္း ပါတာေပါ့၊

လူ႔ရဲ႕အမ်ိဳးအႏြယ္လည္း ပါတာေပါ့၊
အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲေနာ္၊

သို႔ေသာ္ လူသားေတြရဲ႕ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္
မဟာ၀ိပါက္စိတ္ ၈-ခုနဲ႔ ဥေပကၡာသႏၲီရဏ၊
အဲဒီ ၉-ခုထဲက တစ္ခုခုပဲ၊

နတ္ေတြရဲ႕ ပဋိသေႏၶစိတ္ကလည္း ထို႔အတူပဲ။

အဲဒီေတာ့ လူ႔ျပည္ရယ္၊
နတ္ျပည္ ၆-ထပ္ရယ္၊
ကာမသုဂတိဘံု ၇-ဘံု၊

သာမန္႐ိုးရာအားျဖင့္
ဒါနေကာင္းမႈ လုပ္သူေတြ၊
သီလ ေစာင့္တည္ခဲ့သူေတြ၊
ဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြေရာက္တဲ့ဘံုေတြခ်ည္းပဲ၊
ဒီအဆင့္နဲ႔ ေရာက္တဲ့သူေတြလို႔ ဒီလိုေျပာရမွာ၊
ဒါနေကာင္းမႈ သီလေကာင္းမႈ
ဥပုသ္ေစာင့္မႈ အေမအေဖ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းမႈ-
အဲဒါေတြက နတ္ျပည္ ၆-ထပ္နဲ႔ လူ႔ဘံုကို ေရာက္ရွိေစႏိုင္တယ္။

ငရဲဘံု၊ ၿပိတၱာဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံုဆိုတဲ့ ဘံုေတြ ေရာက္တာက်ေတာ့
ခုနက ဒုစရုိက္လုပ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြ၊
လုပ္ရပ္အတိုင္း ဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း
သူတို႔ရဲ႕စခန္းကို ေရာက္ရွိသြားတာပဲ၊
အဲဒီေတာ့ ဒါေတြကို ဒီလိုေျပာ႐ံုနဲ႔
ဘံုနဲ႔ေျမွာက္တယ္လို႔ ဒီလိုေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲ၊
ေျမွာက္တာမွ မဟုတ္ဘဲေနာ္၊
ဘံုနဲ႔ ေျမွာက္တာတို႔ ငရဲနဲ႔ ေျခာက္တာတို႔ မရွိပါဘူး၊
မေျခာက္ပါဘူး၊ သူ႔ဟာသူ ေၾကာက္ခ်င္ေၾကာက္မွာေပါ့။

လူ႔ေလာကဆိုတာက အက်ိဳးတရားဆိုတာေျပာရရင္
"မင္း စာႀကိဳးစား၊ စာႀကိဳးစားရင္
ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္(သို႔မဟုတ္)
ဆရာ၀န္ႀကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္" - ဒါက ေျမွာက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊
အက်ိဳးတရားကို ေဖာ္ျပတာပဲေလ၊ ေျမွာက္ေပးတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊
ဒီလို အားေပးစကားေျပာတာကို ေျမွာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊

"ဘံုခန္းနဲ႔ ေျမွာက္၊ ငရဲခန္းနဲ႔ ေျခာက္" တဲ့၊
ဘံု လက္မခံတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက အဲဒီလို ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္၊
ေျမွာက္စရာလည္း မလိုဘူး၊
ေျခာက္စရာလည္း မလိုဘူး၊
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးၿပီး ကိုယ့္စခန္းကိုယ္ထြင္ေနၾကတာပဲ။

ေကာင္းျပီ - ငရဲဘံု တိရစၧာန္ဘံု ၿပိတၱာဘံု၊

ထိုၿပိတၱာဘံုထဲမွာ
ထပ္ၿပီးေတာ့ ခြဲလိုက္ေတာ့
အသူရကာယ္ဆိုၿပီးေတာ့
ၿပိတၱာထဲကေန ေတာက္ေျပာင္မႈမရွိတဲ့
ၿပိတၱာအသူရကာယ္ေတြ ရွိေသးတယ္။
ဆင္းဆင္းရဲရဲေနရတဲ့ ၿပိတၱာမ်ိဳးေတြ ရွိေသးတယ္။
ၿပိတၱာေတြကလည္း အမ်ိဳးအစား အမ်ားႀကီးေပါ့။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္
သက္တမ္းေတြကလည္း တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု မတူဘူး၊
အဲဒီ သက္တမ္းမတူတာေတြကိုလည္းပဲ
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က
ထိုထိုသုတၱန္ေတြမွာ ေဟာထားတာေတြရွိတယ္။

ဆိုပါစို႔ - ငရဲဘံုရဲ႕ သက္တမ္းက်ေတာ့
ကံသာလွ်င္ အဓိက ပဓာနျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
ကံရွိသေလာက္ခံရမွာျဖစ္တယ္၊
ဒါ့ေၾကာင့္ ငရဲရဲ႕သက္တမ္းကို သတ္မွတ္လို႔ မရဘူးတဲ့၊
ကံေပၚ မူတည္တယ္ေပါ့၊
ကံဆိုတာ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးစီရဲ႕ အေျခအေန ကံေပၚမွာ မူတည္တယ္။

ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားႀကီး မလႅိကာ မိဖုရားႀကီးဟာ
ေသခါနီးမွာ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ေဒါမနႆနဲ႔ ေသသြားရသည့္အတြက္ေၾကာင့္
အ၀ီစိငရဲ က်သြားရွာတယ္၊
သို႔ေသာ္ သူက အ၀ီစိငရဲမွာ ၇-ရက္ပဲ ၾကာတယ္၊
၇-ရက္က လူေတြရဲ႕ အေရအတြက္နဲ႔ ၇-ရက္ပဲ ၾကာတယ္၊
သူ႔သက္တမ္းက အဲဒီေလာက္ပဲ သူခံရတယ္၊ အဲဒီထက္ ပိုမခံရဘူး၊

အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ငရဲဘံုမွာ ကံသာလွ်င္အဓိက
ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သက္တမ္းကို သတ္မွတ္ေျပာလို႔ မရဘူး။

လူေတြရဲ႕ သက္တမ္းကလည္း တည္ၿမဲမႈ မရွိဘူးတဲ့၊
အခုေခတ္ သက္တမ္းကေတာ့ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား မပြင့္ခင္,
အခု ပြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္အထိ ၁၀၀-တမ္းလို႔ပဲ ဒီလိုေျပာၾကတယ္၊
၁၀၀-တမ္းထက္ ပိုေတာ့မပိုဘူး၊ ေလ်ာ့ဖို႔ပဲ ရွိတယ္၊
၁၀၀-တမ္းလို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။

လူ႔ထက္ နည္းနည္း အထက္တန္းက်တဲ့
စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္
လူေတြရဲ႕ အႏွစ္-၅၀ မွ စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္မွာ ၁-ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊
အဲဒီ ၁-ရက္နဲ႔ တြက္လိုက္လို႔ရွိရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔သက္တမ္း အႏွစ္-၅၀၀ အသက္ရွည္တယ္။

တာ၀တႎသာနတ္ျပည္က်ေတာ့
လူေတြ အႏွစ္-၁၀၀ မွာ သူတို႔က ၁-ရက္၊
အဲဒီ အခ်ိဳးအစားနဲ႔ ၂-နဲ႔ ေျမွာက္ၿပီး တြက္သြားလိုက္၊
လူေတြေရတြက္တဲ့ သက္တမ္းနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေလးနဲ႔ ေျမွာက္သြားရမွာ၊

စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္က အႏွစ္ ၉-သန္း ဆိုလို႔ရွိရင္
အဲဒါကို ၄-နဲ႔ ေျမွာက္သြားလိုက္လို႔ရွိရင္
တာ၀တႎသာနတ္ျပည္က လူေတြတြက္တဲ့ အသက္ကို သိမယ္၊

၄-နဲ႔ခ်ည္းပဲ ေျမွာက္သြားလို႔ရွိရင္
အေျဖထြက္လာမွာေပါ့။

အဲဒါကို သၿဂိဳဟ္က်မ္းမွာ
"တေတာ စတုဂၢဳဏံ တာ၀တႎသာနံ"
၄-နဲ႔ ေျမွာက္တာကို ေျပာတာ။

သို႔ေသာ္ ဋီကာက်မ္းမွာ
ေလးႏွစ္ဆ ေလးႏွစ္ဆလို႔
ထည့္ေျပာတာ နည္းနည္း ႐ႈပ္ေထြးသြားတယ္၊

လူ႔သက္တမ္းကို ၄-နဲ႔ ေျမွာက္လိုက္မယ္၊
လူေတြက ေရတြက္တဲ့ လူ႔သက္တမ္းကို ၄-နဲ႔ ေျမွာက္ရင္
နတ္ဘံုတစ္ခု သက္တမ္းရဲ႕ အေျဖရမွာေပါ့၊
အဲဒီလို သက္တမ္းေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ပိုပိုရွည္သြားတာ၊
ဒါ ႐ိုး႐ိုးကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္သူေတြရဲ႕ ျဖစ္ရာ ဘံုဌာနေတြပဲ။

(အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ - Ph.D)

Post by Ma Hla Hla Win