"ဓမၼရဲ႕အစြမ္း အ့ံမခန္း"

 

"ဓမၼရဲ႕အစြမ္း အ့ံမခန္း"
•••••••••••••••••••••••••
ဒီေနရာမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေလး တစ္ခုေျပာလိုက္ပါဦးမယ္။ မအူပင္က ဒကာမေတြ ႏွုတ္ဆက္ပြဲည တန္သြားေအာင္ေပါ့။ ဘုန္းႀကီး အခုေရးေနတဲ့ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္အေၾကာင္းပါ။ ဓမၼကာရီ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဒကာတစ္ေယာက္က စာအုပ္ထုတ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ေဆာင္းပါးေရးေပးရတာပါ။ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တျခားဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းထုတ္မွာ။

ဘုန္းႀကီးဘာေရးထားတုန္းဆိုေတာ့ ပရိတ္သတ္တို႔...ဟို...ကၽြဲပြဲၿမိဳ႕ ဆိုတာ ၾကားဖူးလိမ့္မယ္။ အဲဒီ ကၽြဲပြဲၿမိဳ႕မွာ ေဒၚသန္းဝင္းဆိုတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္တယ္။ အဲဒီဆရာေတာ္က ဝါမႀကီးေသးပါဘူး။ ရွိလွရင္ ၁၅ ဝါေလာက္ေပါ့။ သူက ဘုန္းႀကီးတို႔ ေရႊျပည္သာက ပရိယတၱိစာသင္တိုက္တစ္ခုမွာ စာသင္ခဲ့တယ္။ အခု အဲဒီကိုယ္ေတာ္ေလးက ကၽြဲပြဲမွာ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ကို ေဒၚသန္းဝင္းက ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္ၿပီးေတာ့ ကိုးကြယ္တယ္ေပါ့။ ဒီဆရာေတာ္ေလးက ဘုန္းႀကီးရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို အရင္ကတည္းက ဝယ္ဖတ္ေလ့ရွိေတာ့ စာအုပ္ထြက္တိုင္းဝယ္ၿပီး ေဒၚသန္းဝင္းကိုလည္း ဖတ္ခိုင္းတတ္တယ္။

ေဟာ...တစ္ရက္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ႀကံဳပါၿပီတဲ့။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီနယ္ဘက္မွာ ေဒၚသန္းဝင္းက ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ အသီးအရြက္ေတြ ေပါတဲ့ေဒသမို႔ အသီးအရြက္သြားဝယ္တာ၊ လက္ေဆာင္ေပးတာေတြေရာ သြားယူတာ။ ေတာင္ေပၚေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီေတာင္ေပၚမွာ ၿပိတၱာမႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔က အရင္တုန္းက ဘာသာျခားေတြ။ ၿပိတၱာမႏွစ္ေယာက္ သားအမိေတြတဲ့။ သူတို႔က အေမေရာ၊ သမီးေရာ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကတာပါ။

ဘယ္လိုေၾကာင့္ၿပိတၱာျဖစ္ရသလဲ ဆိုေတာ့ နားေထာင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္။ သမီးျဖစ္သူ ေကာင္မေလးက အရင္ဘဝတုန္းက ဘြဲ႕ရပညာတတ္ပါ။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ညားတယ္။ အဲဒီေယာက္်ားကို ယူသာယူရတာ မခ်စ္ဘူးတဲ့။ ကိုယ္ဝန္ရလို႔ မီးဖြားခါနီးက်ေတာ့ မိဘေတြထံ ျပန္ၿပီးဖြားပါရေစ ခြင့္ေတာင္းတယ္။ သူတို႔ရြာကိုျပန္သြားတယ္။ သူတို႔ရြာကိုေရာက္ေတာ့ သူတို႔မိဘေတြက သူ႔ေယာက္်ားကို မတရားမုန္းတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ေမြးလာတဲ့ကေလးေလးကို ေခ်ာင္းထဲပစ္ခ် သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သားမက္နဲ႔ ရွင္ခန္းေသခန္း ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။

သူတို႔ေနတဲ့ နယ္မွာသူပုန္ေတြရွိေတာ့ တပ္မေတာ္အစိုးရက ထိုးစစ္ဆင္တဲ့အခါ သူတို႔လည္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပးရလႊားရတာေပါ့။ ေျပးရင္းလႊားရင္း သူပုန္ဘက္က ပစ္လိုက္တဲ့ က်ဥ္ဆံက သူ႔အေမကိုမွန္ၿပီး သူ႔အေမ ျမစ္ထဲလိမ့္က်သြားတယ္။ သူကလည္း အေမကိုခ်စ္ေတာ့ သူ႔အေမကိုလွမ္းအဆြဲမွာ သူပါျမစ္ထဲလံုးေထြးက်ဆင္း သြားျပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲမွာ ဖက္လ်က္သား ေသဆံုးသြားၾကတယ္။ ေသၿပီးေတာ့ ဘာသာျခားလည္းျဖစ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုလည္းမရွိေတာ့ အဲဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးၿပိတၱာေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

တစ္ရက္က်ေတာ့ အဲဒီေတာင္ေပၚကို ေစာေစာက ေဒၚသန္းဝင္းက အသီးအႏွံေတြ လာသယ္ရင္းနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ ဒီဒကာမႀကီးက ဘုရားတရားၿမဲတယ္။ ႐ုတ္တရက္ေယာင္ရင္ေတာင္မွ ဗုေဒၶါဘုရား... ဘုရားလို႔ ေယာင္တာ။ အခ်ိဳ႕တကာမေတြ ေယာင္တာက်ေတာ့ မၾကားဝံ့မနာသာေတြေယာင္ၾကတာ။ သူကေတာ့ ဗုေဒၶါဘုရား...ဒါမ်ိဳးပဲ ေယာင္တတ္တယ္။ အဲဒီေယာင္တာကို ဘာသာျခား ၿပိတၱာမက မႀကိဳက္ဘူးတဲ့။ ဒီေလာက္ရွိတဲ့ေကာင္မေတာ့ ေသေအာင္သတ္မယ္ ဆိုၿပီး ေဒၚသန္းဝင္းကို ေတာင္ေပၚကေန တြန္းခ်တာဆိုပဲ။ အ့ံၾသစရာေကာင္းတာက ေဒၚသန္းဝင္းဟာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ၿမဲတဲ့လူဆိုေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေလ။ ဘာမွလည္းမသိဘူး။

သို႔ေသာ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္က သိတယ္။ အဲမွာတင္ ဘာသာျခား ၿပိတၱာမကို ေတာင္ေစာင့္နတ္ကေခၚၿပီး ႀကိမ္းနဲ႔႐ိုက္ဆံုးမတယ္တဲ့။ ဒဏ္ေပးတယ္တဲ့။ ၿပီးတဲ့အခါက်မွ နင္အျပစ္ႀကီးတယ္တဲ့။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ စြဲၿမဲတဲ့ ေဒၚသန္းဝင္းကို ေသေၾကာင္းႀကံတာ နင့္အျပစ္ေတြ မေက်ေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေဒၚသန္းဝင္း အသက္ရွင္ေနသမွ် နင္ေစာင့္ေရွာက္ဆိုၿပီး တာဝန္ေပးလိုက္တာ အခုထိ ေစာင့္ေရွာက္ရသတဲ့။ ေဒၚသန္းဝင္းတစ္ေယာက္ပဲ ျမင္ရတယ္။ တျခားလူေတြသူ႔ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ရဘူးတဲ့။ အ့ံၾသစရာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အဲဒီလိုေနရင္းနဲ႔ ဆိုၾကပါစို႔ အကုန္ကူညီတယ္။ ဘယ္နားဆိုမသြားနဲ႔ ဘာအႏၲရာယ္ရွိတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ အံ့ၾသစရာ ေျပာျပမယ္...ကံသေဘာ တရားေလး။ ဘုန္းႀကီးတို႔ဘုရားေဟာနဲ႔ ညီပံုေလးေပါ့။

သူတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္က ဘုန္းႀကီးတို႔ ပိ႗ိကတ္စာေပထဲက အတိုင္းပဲ ၿပိတၱာေတြ ဆိုေတာ့ေလ လူေတြေထြးတဲ့ တံေတြးေတြ၊ ႏွပ္ေတြ၊ အညစ္အေၾကးေတြ စားရတာ။ တစ္ခါတစ္ရံဆိုရင္ ငွက္ေပ်ာသီးေလးတစ္လံုး လမ္းမွာ က်က်န္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့... သူတို႔ေကာက္စားလို႔မရဘူး။ စားလို႔ကို မရဘူး။ အကုသိုလ္ကံ။ အဲဒီငွက္ေပ်ာသီးကို လူေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏြားေသာ္လည္းေကာင္း တက္နင္းတယ္ေပါ့။ ကြဲၿပဲၿပီးေတာ့ သဲေတြဖုန္ေတြနဲ႔ပလဲသြားေတာ့မွ စားလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ တစ္ရက္ကေတာ့ သူ႔သားဘုန္းႀကီးက ဒီဘုန္းႀကီးေရးတဲ့ အ႐ွုံးမရွိေသာ ဒႆနစာအုပ္ကို ေဒၚသိန္းဝင္း ေပးဖတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာလည္း အမိုးဆိုတာပါတယ္။ သူလည္း ဘာသာျခားပဲ။ သူ႔ ၁၆ ႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ တျခားဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္က ကြမ္းယာထဲမွာ ေအာက္လမ္းေဆးခပ္ၿပီးေတာ့ ေကၽြးလိုက္တာ အဲဒီမွာတင္ အမိုးဟာ အဲဒီဘာသာျခား ငမဲကိုစြဲၿပီးေတာ့ လိုက္ေျပးသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အသက္ ၁၆ ႏွစ္၊ ဟိုအမ်ိဳးသားက အသက္ ၃၀၊ ၄၀ေလာက္ရွိၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သားႀကီးမယားႀကီးေတြလည္း ရွိၿပီးသားႀကီး။ သို႔ေသာ္ ေအာက္လမ္းေဆးရဲ႕အစြမ္းေၾကာင့္ သူဘာမွမသိဘူး ေပါင္းေနတာပဲ။ အိမ္ေထာင္သက္ ၃လေက်ာ္မွ ပကတိမူမွန္စိတ္ ျပန္ေပါက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ သူငိုရတယ္ေလ။ သူမ်ားမယားအရာ ေျမာက္ေနၿပီ။ ထားၾကပါစို႔ သူ႔စိတ္ ဆင္းရဲရတဲ့အေၾကာင္းေတြ မ်ားႀကီးပဲ။ ေနာက္... သူ႔အသက္ ၇၀အရြယ္က်မွ ဘုန္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဗုဒၶဘာသာျဖစ္တာပါ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ဘုန္းႀကီးက အမိုးလို႔ပဲ ေရးတာေပါ့။ အဲဒီစာအုပ္ဖတ္တဲ့အခါမွာ ေစာေစာက ၿပိတၱာမလည္း အတူတူဝင္ဖတ္တယ္တဲ့။ ဖတ္လည္းၿပီးေရာ ၿပိတၱာမပါ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သြားတယ္။ ဓမၼစာေပရဲ႕စြမ္းရည္ပါ။

အရင္တုန္းကေတာ့ ေဒၚသန္းဝင္းကိုေစာင့္ေရွာက္တာ ဘာသာျခားအျဖစ္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္တာတဲ့။ အခုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သြားၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ထူးျခားခ်က္ကို ေျပာရေအာင္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ အဲဒီၿပိတၱာမက အညစ္အေၾကးေတြ စားရတာေလ။ အခု သူစားခ်င္တာေတြ စားလို႔ရေနၿပီ။

မတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
‘စိတ္ဓာတ္ျမင့္မွ လူျမင့္မယ္’ မွမွ်ေဝပါတယ္။
Photo - YBA

စာဖတ္သူအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾကဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ။ ။

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=739538329419552&set=a.283048988401824.71433.100000901751562&type=1