ဇိ၀ွါဒြါရဆိုင္ရာ ႐ွဳျမင္ပံု။

      
မနက္စာစားမယ္။ ေန႔လည္စာ စားမယ္၊ စားၿပီဆိုပါစို႔။ စားတဲ့အခါ အစာက ပါးစပ္ထဲ ၀င္လာတယ္၊ ပါးစပ္ထဲ လွ်ာနဲ႔ ထိေတြ႕တယ္၊ လွ်ာနဲ႔ ထိေတြ႕တဲ့အခါ အရသာ ေပၚလာတယ္။
အရသာ ေပၚလာတဲ့အခါ  အာရံုနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈဆိုတဲ့ ဖႆ ေပၚလာတယ္။ ဆက္သြယ္မွဳကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ခံစားမွဳဆိုတဲ့ ေ၀ဒနာ ေပၚလာတယ္။ စားလို႔ရွိရင္လည္း လွ်ာရယ္၊ အရသာရယ္၊ လွ်က္သိစိတ္ရယ္၊ ထိေတြ႕မွဳ ဖႆရယ္၊ ခံစားမွဳေ၀ဒနာရယ္ လာတာပါပဲ။ 


         ေအး၊ အဲဒီလိုလာသမွ် သဘာ၀ေတြကို သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ မၿမဲတဲ့သေဘာေတြကို ျမင္လာေအာင္ ၾကည့္ရပါမယ္။ မၿမဲဘူးဆိုတာနဲ႔ ဆင္းရဲမွဳဆိုတာလည္း သိလာတယ္။ ဆင္းရဲမွဳ
ဆိုတာ သိလာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ အတၱမဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း သိလာတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္နဲ႔ ႐ွဳမွတ္ရပါမယ္။ ဒီ သဘာ၀ တရားေတြဟာ ငါလို႔ ေျပာစရာလည္း တစ္ခုမွမရွိဘူး၊ ငါ့ဥစၥာလို႔ ေျပာ
စရာလည္း တစ္ခုမွမရွိဘူး။ အခိုက္အတန္႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာၿပီး သူ႔ဟာသူ ပ်က္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
         
  အဲေတာ့ အဲဒီ သဘာ၀တရားေတြ အားလုံးဟာ မၿမဲတဲ႔ သဘာ၀တရားေတြ။ မၿမဲသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္တဲ႔ သဘာ၀တရားေတြ။ ဒုကၡျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အတၱမဟုတ္တဲ႔
သဘာ၀တရားေတြကုိ “ငါ၊ ငါ႔ဟာ” လုိ႔မ႐ွဳရဘူးတဲ႔။ “ငါ၊ ငါ႔ဟာ” မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ႐ွဳျမင္ရမယ္လို႔  ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္အာနႏၵကုိ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း တရားကုိ ေဟာေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

        ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔လည္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္လို႔ရွိရင္ ဒီ႐ွဳမွတ္ဖြယ္ရာ အာ႐ံုေတြနဲ႔ပဲ တရားအားထုတ္ၾကရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ သေဘာက်ၿပီး ရွင္အာနႏၵ မေထရ္ျမတ္ကဲ့သို႔
တရားထူး တရားျမတ္ရေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
 
 { ၁၃၇၁ ခုႏွစ္၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး၊ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္၊
(၁၆)ရပ္ကြက္၊  ဓမၼသဘင္ အခမ္းအနား၀ယ္ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားအပ္
ေသာ “အရွင္အာနႏၵ ၏ ၀ိပႆနာ” တရားေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။}

 http://buddhismworld.ning.com/profiles/blog/show?id=6371237%3ABlogPost%3A438847