အက်ိဳးရွိစြာလွဴဒါန္းပါ။
-----------------------
ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္တို႔သည္ ဒါနေကာင္းမွု၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္တတ္ၾက၏။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် အလွဴဒါနျပဳသူမ်ား စည္ပင္ေဝဆာလ်က္ရွိသည္မွာ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳး၏ စရုိက္လကၡဏာတစ္ခုပင္ ဆိုႏုိင္ပါသည္။ မိမိရွာေဖြရရွိလာေသာ ဓနဥစၥာမ်ားကို မိမိႏွင့္ မိမိ၏မိသားစု အတြက္သာလွ်င္ သုံးစြဲျခင္းမရွိဘဲ လွဴဒါန္းျခင္းသည္။ ဥစၥာထဲမွ အႏွစ္ထုတ္ယူေနျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
သို႔တေစ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဥစၥာထဲမွ အႏွစ္ထုတ္ယူပုံျခင္း မတူ။ ဒါနျပဳပုံ ျပဳနည္းခ်င္း မတူၾကေပ။ ဒါနျပဳစဥ္ထားရွိေသာ ေစတနာႏွင့္ အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ ကြာျခားေသာေၾကာင့္ ဒါနခ်င္းလည္း ကြာျခားခ်င္းျဖစ္ပါ၏။ ဒါနတြင္ ည့ံေသာဟီနဒါန အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ မဇၩိမဒါန အမြန္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ပဏီတဒါနဟူ၍ သုံးမ်ိဳးရွိပါ၏။
သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ဟူေသာ ေစတနာေကာင္းကို အရင္းမခံမူဘဲ မိမိ၏ အေက်ာ္အေစာအလုိ႔ငွာ ဘဝစည္းစိမ္အလို႔ငွာ သူတစ္ပါးကိုႏွိမ္ျပီး မိမိကိုယ္ကို ခ်ီးေျမာက္ျခင္းအလို႔ငွာ လွဴျခင္းသည္ ဟီနဒါနျဖစ္ပါသည္။ ဒါနျပဳသည့္တိုင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း မေကာင္း ႏွလုံးသြင္းလည္း မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ည့ံေသာဒါန ျဖစ္သြားရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
အလွဴ၏အက်ိဳးကို ခံစားလိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေလာကီစည္းစိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လိုခ်င္မက္ေမာေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း မိမိတစ္ဦးတည္း သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း လွဴဒါန္းျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါက ယင္းအလွဴသည္ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ မဇၩိမဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
မိမိအတြက္ မည္သည့္အက်ိဳးကိုမွ် ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမရွိဘဲ သာသနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကိုသာ ေတာင့္တ၍လွဴဒါန္းျခင္း သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ေရးတြင္လည္း မိမိအတြက္သာမက သတၱဝါအားလုံးအတြက္ ရည္ေမွ်ာ္၍ လွဴဒါန္းျခင္းမ်ိဳးသည္ ပဏီတဒါနျဖစ္ပါသည္။
ဒါနျပဳရာတြင္ လြတ္လြတ္စြန္႔လြတ္ေသာ စိတ္ကိုအရင္းခံလ်က္ မည္သည့္အေမွ်ာ္ေလာဘကိုမွ် မထားျခင္းသည္ " ႏွလုံးသြင္းေကာင္းျခင္း" ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ "အစစ္အမွန္လိုအပ္ခ်က္" တကယ္လိုအပ္ခ်က္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေထာက္အပ့ံ ျဖစ္ေစရမည္ဟူ၍ ဦးတည္ခ်က္ထားျခင္းသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဒါနျပဳရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ေကာင္းရမည္။ ႏွလုံးသြင္းလည္း ေကာင္းရမည္။ အသိဥာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ မိမိ၏ စြန္႔လြတ္လွဴဒါန္းမွုေၾကာင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ာအက်ိဳးအတြက္ တကယ္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေစႏုိင္ျပီး ေရရွည္အက်ိဳး
-----------------------
ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္တို႔သည္ ဒါနေကာင္းမွု၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္တတ္ၾက၏။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် အလွဴဒါနျပဳသူမ်ား စည္ပင္ေဝဆာလ်က္ရွိသည္မွာ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳး၏ စရုိက္လကၡဏာတစ္ခုပင္ ဆိုႏုိင္ပါသည္။ မိမိရွာေဖြရရွိလာေသာ ဓနဥစၥာမ်ားကို မိမိႏွင့္ မိမိ၏မိသားစု အတြက္သာလွ်င္ သုံးစြဲျခင္းမရွိဘဲ လွဴဒါန္းျခင္းသည္။ ဥစၥာထဲမွ အႏွစ္ထုတ္ယူေနျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
သို႔တေစ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဥစၥာထဲမွ အႏွစ္ထုတ္ယူပုံျခင္း မတူ။ ဒါနျပဳပုံ ျပဳနည္းခ်င္း မတူၾကေပ။ ဒါနျပဳစဥ္ထားရွိေသာ ေစတနာႏွင့္ အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ ကြာျခားေသာေၾကာင့္ ဒါနခ်င္းလည္း ကြာျခားခ်င္းျဖစ္ပါ၏။ ဒါနတြင္ ည့ံေသာဟီနဒါန အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ မဇၩိမဒါန အမြန္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ပဏီတဒါနဟူ၍ သုံးမ်ိဳးရွိပါ၏။
သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ဟူေသာ ေစတနာေကာင္းကို အရင္းမခံမူဘဲ မိမိ၏ အေက်ာ္အေစာအလုိ႔ငွာ ဘဝစည္းစိမ္အလို႔ငွာ သူတစ္ပါးကိုႏွိမ္ျပီး မိမိကိုယ္ကို ခ်ီးေျမာက္ျခင္းအလို႔ငွာ လွဴျခင္းသည္ ဟီနဒါနျဖစ္ပါသည္။ ဒါနျပဳသည့္တိုင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း မေကာင္း ႏွလုံးသြင္းလည္း မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ည့ံေသာဒါန ျဖစ္သြားရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
အလွဴ၏အက်ိဳးကို ခံစားလိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေလာကီစည္းစိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လိုခ်င္မက္ေမာေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း မိမိတစ္ဦးတည္း သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း လွဴဒါန္းျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါက ယင္းအလွဴသည္ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ မဇၩိမဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
မိမိအတြက္ မည္သည့္အက်ိဳးကိုမွ် ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမရွိဘဲ သာသနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကိုသာ ေတာင့္တ၍လွဴဒါန္းျခင္း သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ေရးတြင္လည္း မိမိအတြက္သာမက သတၱဝါအားလုံးအတြက္ ရည္ေမွ်ာ္၍ လွဴဒါန္းျခင္းမ်ိဳးသည္ ပဏီတဒါနျဖစ္ပါသည္။
ဒါနျပဳရာတြင္ လြတ္လြတ္စြန္႔လြတ္ေသာ စိတ္ကိုအရင္းခံလ်က္ မည္သည့္အေမွ်ာ္ေလာဘကိုမွ် မထားျခင္းသည္ " ႏွလုံးသြင္းေကာင္းျခင္း" ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ "အစစ္အမွန္လိုအပ္ခ်က္" တကယ္လိုအပ္ခ်က္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေထာက္အပ့ံ ျဖစ္ေစရမည္ဟူ၍ ဦးတည္ခ်က္ထားျခင္းသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဒါနျပဳရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ေကာင္းရမည္။ ႏွလုံးသြင္းလည္း ေကာင္းရမည္။ အသိဥာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ မိမိ၏ စြန္႔လြတ္လွဴဒါန္းမွုေၾကာင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ အမ်ာအက်ိဳးအတြက္ တကယ္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေစႏုိင္ျပီး ေရရွည္အက်ိဳး
သက္ေရာက္မွု ရွိေစသင့္ပါသည္။
ေက်းဇူးရွင္ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဒကာတစ္ဦးအား ဤသို႔ ၾသဝါဒေပးေတာ္မူခ့ဲပါ၏။
တစ္ခါက ဒကာတစ္ဦးက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား- "ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေက်ာင္းအဝင္အဝ ဟိုဘက္ဒီဘက္မွာ ျခေသ့ၤၾကီးႏွစ္ေကာင္ တည္ခ်င္ေၾကာင္း" ေလွ်ာက္ထားပါသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက -
" ဒကာၾကီး ေလာကမွာ အက်ိဳးရွိတ့ဲအလုပ္န႔ဲ အက်ိဳးမရွိတ့ဲအလုပ္ ဘယ္ဟာကေကာင္းသလဲ"
" အက်ိဳးရွိတ့ဲအလုပ္က ေကာင္းပါတယ္ဘုရား"
" ဘုန္းၾကီးတို႔ေက်ာင္းန႔ဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ၾကမ္းခင္းသက္ငယ္မိုးန႔ဲ ဇရပ္ကေလးရယ္ ထရံကာန႔ဲ စာသင္ေက်ာင္းကေလးရယ္ ရွိတယ္။ ဒီဇရပ္န႔ဲ ေက်ာင္းကေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ကာလုပ္လိုက္႐ရင္ သူလည္းအက်ိဳးရွိ ကိုယ္လည္းအက်ိဳးရွိ ျဖစ္လိမ့္မယ္"
" တင္ပါဘုရား။ အဲဒီဇရပ္န႔ဲ စာသင္ေက်ာင္းကိုလည္း တပည့္ေတာ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ဘုရား။ ျခေသ့ၤၾကီးကိုလည္း လုပ္မယ္ဘုရား"
" အင္း… လူေတြက အက်ိဳးမရွိတ့ဲအလုပ္ကို တယ္လုပ္ခ်င္ၾကတာကိုး"
******************************
မင္းနန္-ေမာ္က်ြန္း
ေက်းဇူးရွင္ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဒကာတစ္ဦးအား ဤသို႔ ၾသဝါဒေပးေတာ္မူခ့ဲပါ၏။
တစ္ခါက ဒကာတစ္ဦးက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား- "ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေက်ာင္းအဝင္အဝ ဟိုဘက္ဒီဘက္မွာ ျခေသ့ၤၾကီးႏွစ္ေကာင္ တည္ခ်င္ေၾကာင္း" ေလွ်ာက္ထားပါသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက -
" ဒကာၾကီး ေလာကမွာ အက်ိဳးရွိတ့ဲအလုပ္န႔ဲ အက်ိဳးမရွိတ့ဲအလုပ္ ဘယ္ဟာကေကာင္းသလဲ"
" အက်ိဳးရွိတ့ဲအလုပ္က ေကာင္းပါတယ္ဘုရား"
" ဘုန္းၾကီးတို႔ေက်ာင္းန႔ဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ၾကမ္းခင္းသက္ငယ္မိုးန႔ဲ ဇရပ္ကေလးရယ္ ထရံကာန႔ဲ စာသင္ေက်ာင္းကေလးရယ္ ရွိတယ္။ ဒီဇရပ္န႔ဲ ေက်ာင္းကေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ကာလုပ္လိုက္႐ရင္ သူလည္းအက်ိဳးရွိ ကိုယ္လည္းအက်ိဳးရွိ ျဖစ္လိမ့္မယ္"
" တင္ပါဘုရား။ အဲဒီဇရပ္န႔ဲ စာသင္ေက်ာင္းကိုလည္း တပည့္ေတာ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ဘုရား။ ျခေသ့ၤၾကီးကိုလည္း လုပ္မယ္ဘုရား"
" အင္း… လူေတြက အက်ိဳးမရွိတ့ဲအလုပ္ကို တယ္လုပ္ခ်င္ၾကတာကိုး"
******************************
မင္းနန္-ေမာ္က်ြန္း
No comments:
Post a Comment