ယေန႔ေခတ္၌ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ဖိနပ္စီးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စီးသင့္/မစီးသင့္ ဦးဇင္းအျမင္နဲ႔ ေျဖၾကားေပးပါလုိ႔ ခဏခဏ ေလွ်ာက္ထားၾကတဲ့အတြက္ ဦးဇင္းေလ့လာမိသမွ်ကုိေထာက္ဆၿပီး ေျဖၾကားေပးပါမယ္။ ဤကဲ့သုိ႔ ေျဖၾကားရာ၌ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆကုိလည္း ထည့္သြင္းၿပီး ေျဖၾကားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
သာသနာ့နယ္ေျမမွာ ဖိနပ္စီးမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားစုက ဗမၺီသာရမင္းႀကီးကုိ ဥပမာေပးၿပီး ေျပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးဟာ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုမွာ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ခင္းထားခဲ့တဲ့အခင္းကုိ ေျခမေဆးပဲတက္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ ေျခဖ၀ါးကုိ ဓားခြဲၿပီး ဆားသိပ္ခံရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးဆက္ကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ ဤေနရာ၌ အထူးမွတ္သားသင့္ေသာစကားလုံးမွာ သီလကၡႏၶ, အဘိန၀ဋီကာမွာပါတဲ့ “မေနာပေဒါသ”ဆုိတဲ့ စကားလုံးပါပဲ။
အဓိပၸါယ္က “ျပစ္မွားလုိစိတ္ရွိျခင္း”တဲ့။ ဒီလုိဆုိ တစ္ခ်ဳိ႕ကေျပာမယ္ “တပည့္ေတာ္တုိ႔က ျပစ္မွားလုိတဲ့စိတ္မရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိဘူးေပါ့ဘုရား”လုိ႔။ ဒီလုိအယူအဆရွိသူေတြအတြက္ ဘုရားရွင္လက္ထက္က သူေတာ္ေကာင္းေတြ ဘုရားဆီ သြားပုံသြားနည္းကုိ ေထာက္ဆၿပီး ေျဖေပးပါမယ္။
ေဆးဆရာဇီ၀ကရဲ့ တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ အဇာတသတ္မင္းႀကီး ဘုရားရွင္ဆီကုိ သြားစဥ္အခါတုန္းက ဆင္ျဖဴေတာ္ကုိစီးၿပီး အၿခံအရံပရိသတ္မ်ားစြာရဲ့ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ နန္းေတာ္ကေန စတင္ထြက္ခြါခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းမုခ္ဦးေရာက္တဲ့အခါ အေျခြအရံေတြကုိထားၿပီး ကုိယ္တုိင္လည္း ဆင္ေပၚကဆင္းကာ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီး ဘုရားရွင္နဲ႔သံဃာေတာ္ေတြ သီတင္းသုံးေနတဲ့ တရားေဟာမ႑ပ္ဆီသြားခဲ့ပါတယ္…။
ဒီေနရာ ရွင္ဘုရင္ႀကီးဟာ ဒီေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းထဲကုိ ကားေမာင္း၀င္သလုိမ်ဳိး ဆင္စီးၿပီး ေက်ာင္းထဲ၀င္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
သုိ႔ေသာ္ ဒီေန႔ေခတ္ ဒကာ,ဒကာမေတြ ေက်ာင္းထဲကုိ ကားေမာင္း၀င္တယ္ဆုိတာကလည္း ကားကုိ ေက်ာင္းအျပင္မွာထားခဲ့ရင္ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္တာရယ္ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ကားရပ္ဖုိ႔ေနရာသီးသန္႔ရွိတာရယ္ေၾကာင့္ မျဖစ္မေန ေမာင္း၀င္ရတာလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ရပါမယ္။ ဟုတ္တယ္, ေတာ္ၾကာ ကုသုိလ္လုိခ်င္လုိ႔ ေက်ာင္းကုိလာၿပီး ကားတစ္ခုခုျဖစ္လုိ႔ အကုသုိလ္နဲ႔ျပန္သြားရတယ္ဆုိ ဘယ္သဘာ၀က်ပါ့မလဲ။
ေနာက္တစ္ခု သာဓကထုတ္ျပလုိတာက ေကာသလမင္းႀကီး-ပါပဲ။
ေကာသလမင္းႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးျမင္ဖုိ႔သြားတဲ့အခါ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ငါးပါးကုိေတာင္ ၀တ္မသြားပါဘူး။ ပါလာတဲ့ မူးမတ္ေတြဆီမွာ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာေတြ ထားခဲ့ၿပီး ရုိးရုိးသာမန္အေနနဲ႔ပဲ ဘုရားရွင္ဆီကုိ သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ဘုရားရွင္ဆီသြားၾကတဲ့ ပုံစံေတြပါပဲ။
တစ္ခါတုန္းက ဒီဖိနပ္ျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတန္းထဲမွာ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိး တင္ျပၾကပါတယ္။
ဆရာဘုန္းႀကီးက “ဦးပ႑ိေရာ ဘယ္လုိျမင္လဲ…၊ အရွင္ဘုရားအျမင္လည္း ေျပာစမ္းပါဦး”လုိ႔မိန္႔ေတာ့ “ဒီျပႆနာက တစ္ကုိယ္ရည္အျမင္နဲ႔ ေျဖရခက္တယ္ဘုရား…၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ ဖိနပ္စီး၀င္လုိ႔ အျပစ္ရွိ/မရွိဆုိတာ တမလြန္က်မွ ရွင္းၾကတာေပါ့ဘုရား။”လုိ႔။
ေနာက္တစ္ခု ဒီေနရာမွာ ႏွလုံးသြင္းစိတ္ထားေလးတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါတုန္းက ခရီးသြားတစ္ေယာက္က ခရီးလွည့္လည္ရင္း ေနပူထဲမွာတည္ထားတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူကုိ ေတြ႕တဲ့အခါ ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ေနေရာင္က်ေနတာကုိ မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ အပူဒဏ္မွ သက္သာပါေစ-ဆုိတဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဖိနပ္ကုိ ရုပ္ပြားေတာ္ေခါင္းေပၚတင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ခရီသြားတစ္ေယာက္ လာတဲ့အခါ ရုပ္ပြားေတာ္ေခါင္းေပၚက ဖိနပ္ကုိၾကည့္ၿပီး အျမင္မေတာ္တာေၾကာင့္ လြင့္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ေသလြန္တဲ့အခါ ႏွစ္ေယာက္လုံး နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရပါတယ္…။ စိတ္ထားေလးပါပဲ။
သာသနာ့နယ္ေျမနဲ႔ ဖိနပ္ျပႆနာဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကုိလုိနီေခတ္တုန္းကလည္း ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚကုိ အဂၤလိပ္ေတြ ဖိနပ္နဲ႔တက္လုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ၿငဳိျငင္မႈကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ ဒီလုိဖိနပ္တုိက္ပြဲ အျပင္းအထန္ဆင္ႏႊဲလုိ႔ ဦးသိန္းေမာင္-ဟာ “ဖိနပ္သိန္းေမာင္”ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေလးစားစရာ စိတ္ထားရွိသူပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက ေစတီရင္ျပင္ေပၚကုိ ဖိနပ္စီးတက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ မရုိေသတဲ့စိတ္နဲ႔ဆုိ ထီးေဆာင္းၿပီးတက္ျခင္း၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းၿပီး တက္ျခင္းဟာလည္း အဂါရ၀ေျမာက္ပါတယ္။ ဒါဆုိ အတြဲေတြက်ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ…ေမးရင္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ျခင္ေထာင္ထဲကကိစၥ ဘုရားေပၚမွာအသုံးခ်တဲ့အက်ဳိးကုိ တမလြန္က်မွ အတုိးခ်ၿပီး ေပးဆပ္ၾကပါလိမ့္မယ္-ေပါ့။
ၿပီးေတာ့ အခုလုိ မုိးရာသီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြသြားတဲ့အခါ ဖိနစ္စီးၿပီး ေက်ာင္းထဲမ၀င္ရင္ ေက်ာင္းေပၚတက္တဲ့အခါ ရႊံ႕ေတြေပမွာေပါ့-လုိ႔ ေစာဒက တက္တဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶ မိန္႔ေတာ္မူထားတာရွိတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက ေက်ာင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ေလွကားထစ္ေနရာမွာ
ေျခေဆးေရထားဖုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူထားတာ ရွိတယ္။ ဟုတ္တယ္, ရႊံ႕ေပေနရင္ ေျခေဆးလုိက္ ပုိေတာင္ အဆင္ေျပေသးတယ္။ ဒါဆုိ ေျခေဆးေရကေရာဘယ္သူခပ္မလဲ-ေပါ့။
ေက်ာင္းေတြမွာ ေရကန္ေတြရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီကေန ကုိယ့္ဘာသာခပ္ေပါ့။ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသုိလ္ေတာင္ အဆစ္ရေသးတယ္။
ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းစီးတာက ေတာ္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဆရာေတာ္ေတြရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရတယ္ဆုိၿပီး အလႊာေတြေပၚမွာစီးတာေတာင္ ေတြ႕ျမင္ေနရတယ္။ ငရဲက်ရင္ ဆရာေတာ္ေတြက လုိက္ၿပီး ေရွ႕ေနလုပ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။
ကုိယ့္ဘာသာ သြားရမွာ။ သူ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ ဆင္ျခင္လုိက္ၿပီး အျပစ္နည္းေအာင္ ေနထုိင္မွသာ ကုသုိလ္သြားယူတဲ့အခါ ကုသုိလ္ပုိက္ၿပီး ျပန္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ ကုသုိလ္သြားယူၿပီးအကုသုိလ္ေတြ ျပန္သယ္လာရတာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္တယ္။
အခ်ဳပ္ဆုိရပါမူ- ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ဖိနပ္စီးသင့္/မစီးသင့္ကုိ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ၾကပါ။ အဲ…. မလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္မိရင္ေတာ့ အျပစ္က မီးလုိပဲ။ “မီးဆုိတာ သိလုိ႔ပဲကုိင္ကုိင္,မသိလုိ႔ပဲကုိင္ကုိင္ ပူေစတတ္သလုိ အျပစ္ကလည္း သိလုိ႔က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ မသိလုိ႔က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ဆုိးက်ဳိးကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တယ္”။
(ပုိ႔စ္အျဖစ္ ေရးသာတင္ျပရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ပါရွိပါက နားလည္မႈေရွ႕ထား၍ ျဖည့္စြက္ဖတ္ရႈေပးၾကပါရန္…)
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား- မွန္ကန္ေသာလမ္းစဥ္ျဖင့္ လြယ္ကူခ်မ္းသာစြာ နိဗၺာန္နန္းဆီကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ….။
အရွင္ပ႑ိတ(ေဒါင္းျဖဴ)
No comments:
Post a Comment