** ဆင္ေသ, က်ီးမုိက္ **

** ဆင္ေသ, က်ီးမုိက္ ** 

 

 အခါတစ္ပါး၌ ဂဂၤါျမစ္ထဲသို႔ ဆင္ေသႀကီးတစ္ေကာင္ ေမ်ာပါလာေလရာ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ သည္ ယင္းဆင္ေသ ေပၚ၌ နား၍ ငါေတာ့ဒီတစ္သက္ စားစရာလုံေလာက္ၿပီ။ ဆင္ သားစားလိုက္၊ ဆင္ေသြးေသာက္လိုက္ႏွင့္ တစ္သက္ပူစရာ မလိုေတာ့ဟု ေအာက္ေမ့ေလ၏။ 

 

ဆင္ေသ ေကာင္ သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပင္ လယ္၀နားသို႔ ေရာက္လာၿပီျဖစ ္ရာ က်ီးကန္းသည္ ကမ္းသို႔ပ်ံမည္ ဆိုပါက ပ်ံခ်ိန္ ရ၏။ 

 

သို႔ေသာ္ တစ္သက္စား၍ မကုန္ဟု ေအာက္ေမ့ကာ ဆင္ေသေပၚ၌သာ စား၍ေက်နပ္ေနေလ၏။ ဆင္ေသသည္ ပင္ လယ္၀မွ ပင္ လယ္နက္အလယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ပင္ လယ္ငါးႀကီးတို႔ ၀ိုင္း၀န္းစားေသာက္ၾကသျဖင့္ ဆင္ေသ ေကာင္ႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္း ကုန္သြားေလ၏။ 

 

ထိုအခါၾကမွသာလွ်င္ က်ီးသည္ ေဆာက္ တည ္ရာမရျဖစ္ကာ ေနစရာလည္းမ႐ွိ၊ ေတာင္ ဘက္သို႔ ပ်ံေသာ္ ကမ္းမ ေတြ႕၊ ေျမာက္ဘက္သို႔ပ်ံေသာ္လည္း ကမ္းမျမင္ႏွင့္ ပ်ံပါမ်ားလာသျဖင့္ ေတာင ္ပံတို႔သည္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ကာ ပင္ လယ္ထဲသို႔က်၍ ငါးလိပ္ မကန္းစာမ်ားျဖစ္သြား ရ ေလ ေတာ့၏။

ဆင္ေသ ေကာင္ ကဲ့သို႔ေသာ ေလာကစည္းစိမ္ ကိစၥအ၀၀တို႔တြင္ အ႐ြယ္သုံးပါးစလုံး နစ္ႁမွဳပ္၍ေနမည္ဆိုပါက တစ္ခ်ိန္ ေသ ေပါက္ေသ၀သို႔ ေရာက္သည့္အခါ မည္သည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဇနီး သားသမီးတို႔က လာကယ္ႏိုင ္မည္နည္း။ 

 

ဆင္ေသ ေကာင္ ကို တစ္သက္စားမကုန္ဟု မက္၍ ေလာဘျဖစ္ေန ေသာ က်ီးမိုက္သည္ ငါး၊ လိပ္ မကန္းတို႔ အစာျဖစ္ ရသကဲ့သို႔ ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ကာမဂုဏ္ ေလာကႀကီးကို ခင္ တြယ္ႏွစ္သက္ မက္ေမာေနပါက အပါယ္ဆင္းရဲ ငရဲသားတို႔၏အစာ ျဖစ္ ္ရပါလိမ့္မည္    

 

။ႏွလံုးသားအာဟာရ's Facebook Wallမွ