အခ်ိန္ကိုအသုံးခ်တတ္ပါေစ။

 

အခ်ိန္ကိုအသုံးခ်တတ္ပါေစ။
------------------------------

လူသားတို႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘဝအဆင့္အတန္းခ်င္းမတူ။ အသိုင္းအဝိုင္းခ်င္းမတူ။ ၾသဇာအာဏာခ်င္းမတူ။ ပညာအဆင့္အတန္းခ်င္းမတူ။ သို႔တေစ သဘာဝတရားက လူသားတိုင္းအား တူညီေသာအခြင့္အေရးတရပ္ကိုမူ ေပးထားပါ၏။ ယင္းအခြင့္အေရးကား လူသားတိုင္း တစ္ေန႔လွ်င္ ၂၄နာရီဟူေသာ အခ်ိန္ကို ညီတူညီမွ် ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ တစ္ရက္လွ်င္ ၂၄နာရီထက္ပို၍ မည္သူမွ်မပိုင္ဆိုင္။ ေလွ်ာ့၍လည္း မပိုင္ဆိုင္။

ဤသို႔တန္းတူညီမွ် ရရွိထားေသာ အခ်ိန္ေပၚတြင္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အသုံးျပဳပုံျပဳနည္းခ်င္း မတူညီၾကေပ။ ယင္းသို႔ မတူညီမွုအေပၚမူတည္ျပီး လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ပညာအဆင့္အတန္း ဓနအဆင့္အတန္း ဂုဏ္ျဒပ္ အဆင့္အတန္းမ်ား ဆူၾကဳံနိမ့္ျမင့္ ကြဲျပားျခားနားသြားျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

အခ်ိန္ႏွင့္ ပ်င္းရိျခင္းေပါင္းလွ်င္ ရလဒ္မွာ "သုည" သာျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ လုံ႔လဥႆာဟ ေပါင္းစပ္လွ်င္ ရလဒ္မွာ ကိန္းဂဏန္းေတြ ျဖစ္လာပါသည္။အခ်ိန္ကိုသုံးသလား

 ျဖဳန္းသလားဟူေသာအခ်က္က လူတစ္ေယာက္၏ ဘဝအဆင့္အတန္းကို ျပ႒ာန္းပါ၏။ လူတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ႏုိင္ပါ၏။

အခ်ိန္ဟူသည္ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ဆိုလွ်င္ အျဖဴထည္မွ်သာျဖစ္၏။ သူ႔အေပၚ အသုံးခ်မွုအေပၚတည္မီွျပီး တန္ဖိုးရွိလာျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိန္ဟူသည္ လူပ်င္းတို႔လက္ထဲတြင္ မည္သည့္တန္ဖိုးမွ်မရွိ။ သို႔ေသာ္ လုံ႔လျဖင့္ ပညာရွာေနသူတို႔လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ပညာကိုေပးႏုိင္၏။ ဥစၥာရွာသူတို႔ လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ဥစၥာကိုေပးႏုိင္၏။ ကုသုိလ္ျပဳသူတို႔လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ကုသုိလ္ကိုေပးႏုိင္၏။ အခ်ိန္ကိုစနစ္တက် အသုံးခ်တတ္သူတို႔၏ လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ပညာလည္းမည္၏။ ဥစၥာလည္းမည္၏။ ေက်ာ္ၾကားမွုလည္းမည္၏။ ကုသုိလ္လည္းမည္၏။

အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းေနသူသည္ မိမိအက်ိဳးလည္း မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုလည္း မေဆာင္ရြက္ႏုိင္။ ယင္းသို႔ မိမိအက်ိဳးသူတစ္ပါးအက်ိဳးကို မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရုံမွ်မက သူတစ္ပါးအေပၚ အမီွျပဳ၍ ရွင္သန္ေနရေသာေၾကာင့္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးပင္ ျဖစ္ေစပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ ထိုသူတို႔သည္ ေလာကအတြက္ " လာျခင္းမေကာင္းေသာဧည့္သည္" မ်ားျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းေနသူ၌ မည္သည့္ပညာမွ်လည္းမရွိ။ မည္သည့္ဥစၥာမွ်လည္းမရွိ။ မည္သည့္အေက်ာ္ေစာမွ်လည္းမရွိ။ ထိုလူမ်ိဳးအတြက္ လူ႔အဖြ႔ဲစည္းတြင္ ေနရာထိုင္ခင္းလည္းမရွိေပ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းသူ၏ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္သည္ မလွတတ္ေပ။

အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ သုံးတတ္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ တန္ဖိုးရွိေနေၾကာင္းကို ေက်းဇူးရွင္ စမ္းေအးျမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဤသို႔ဆုံးမေတာ္မူခ့ဲပါ၏။

အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ သုံးတတ္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ တန္ဖိုးရွိေနပါတယ္။

၁။ စီးပြားဥစၥာရွာေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ စီးပြားဥစၥာျဖစ္ပါတယ္။

၂။ ပညာသင္ၾကားေလ့လာေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ ပညာျဖစ္ပါတယ္။

၃။ တရားရွာမီွးအားထုတ္ေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ တရာျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ႏုိင္လွ်င္ သူ႔အက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကို ျပီးေစႏုိင္ပါတယ္။

*****************************

(မင္းနန္ ေမာ္က်ြန္း)

 

 အားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ....။
ဓမၼစာေပမ်ား တစ္ဆင့္မွ်ေ၀ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ပြားမ်ားနိဳင္ႀကပါေစေသာ္၀္......။