ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက ေရာဟိတျမိဳ့မွာ <ပစၥယ> ဆိုတဲ့ မင္းသားတစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးတယ္ ။ သူအရြယ္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ ဆယ္ေျခာက္နွစ္သားမွာ ဖခင္ဘုရင္ႀကီး နတ္ရြာစံသြားတဲ့ အတြက္ ပစၥယမင္းသားေလး ရွင္ဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္ ။
သူ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး သိပ္မႀကာခင္ လပိုင္းမွာပဲ ဘုရင့္အခြန္ေတာ္ ဆက္သပြဲႀကီးကို တစ္ေနရာထဲမွာ စုေပါင္းက်င္းပပါတယ္ ။
လူေတြအမ်ားႀကီး စုေဝးမိေနခ်ိန္မွာ ရတနာသံုးပါးရဲ့ ဂုဏ္ကိုထင္းရွားျပဖို့ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား အဲဒီအခြန္ေတာ္ ဆက္သပြဲကို ႀကြေရာက္ေတာ္မူလာပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့ လူစုလူေဝးႀကီး ျမတ္စြာဘုရားကို ေမာ့ႀကည့္ေနခ်ိန္မွာ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေဝႆဝဏ္ နတ္မင္းႀကီး ဖန္ဆင္းေပးတဲ့ အထြတ္တပ္ ရတနာျပာသာဒ္ထဲက ျခေသၤ့ခံ ရတနာပလႅင္ေပၚမွာ ထိုင္ျပီး တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္ ။
ေကာင္းကင္ယံတရားပြဲရဲ့ တရားေတာ္ အဆံုးမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာ သစၥာသိျပီး က်ြတ္တမ္းဝင္ႀကပါတယ္။ ပစၥယမင္းလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ တရားနာႀကားျပီး သဒၶါတရားျဖစ္လို့ မင္းစည္းစိမ္ကို စြန့္ျပီး ရဟန္းျပဳလိုက္ပါတယ္ ။ ဝိပႆနာအလုပ္ကို အဓိကထားျပီး လုပ္တဲ့ အတြက္ ရဟန္းျပဳျပီး ငါးရက္ အတြင္းမွာပဲ အနာဂါမ္အဆင့္ထိေရာက္ရွိသြားပါတယ္။
ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန့မွာေတာ့ အရွင္ပစၥယ အဓိဌာန္တစ္ခု ျပဳလိုက္ပါတယ္ ။ ငါဟာ သိကၡာသံုးပါးကို က်င့္ဆဲပုဂၢိဳလ္အဆင့္ပဲရွိေသးတယ္ က်င့္ျပီးပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ေသးဘူး ငါမွာ ပယ္သတ္စရာ ကိေလသာ က်န္ေသးတယ္ ။ အရဟတၲမဂ္နဲ့မွ ပယ္နိုင္တဲ့ ကိေလသာေတြ မကုန္ေသးဘူး ။
ဒီေန့ ဒီအခ်ိန္က စျပီး ငါ့နွလံုးသားထဲက တဏွာဆူးေျငာင့္ကို အရဟတၱမဂ္နဲ့ မပယ္နုတ္နိုင္မခ်င္း ဘာအစားအစာမွလည္း မစားေတာ့ဘူး။ ဘာအရည္မွလည္း မေသာက္ေတာ့ဘူး ။ အိပ္လည္း လံုးဝ မအိပ္ေတာ့ဘူး။ အေညာင္းေျပ အညာေျပေလးေတာင္ လံုးဝ မလဲေလ်ာင္းေတာ့ဘူး။
**ငါ့ ရဟႏၱာ မျဖစ္မခ်င္း ဒီေက်ာင္းထဲ ဒီအခန္းထဲကေန အျပင္ကို လံုးဝ မထြက္ေတာ့ဘူး** အဲဒီလိုလအဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ဝိပႆနာအလုပ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ အားထုပ္လိုက္တာ ဥာဏ္ရင့္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ တစ္ခဏခ်င္း အတြင္းမွာပဲ ကိေလသာလံုးဝ ကုန္ခမ္းလို့ ရဟႏၱာ ျဖစ္သြားပါတယ္ ။
အရွင္ပစၥယဟာ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းကလည္း ရဟန္းဘဝနဲ့ သံမဏိအဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ရဟႏၱာမျဖစ္မခ်င္း ေက်ာင္းအျပင္မထြက္ေတာ့ဘူးေပါ့ ဒါပင္မဲ့ ဥာဏ္မရင့္ေသးတဲ့အတြက္ ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ့ပဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မႈခဲ့ရတယ္ ။
ရဟႏၱာမျဖစ္မခ်င္း ေက်ာင္းအျပင္မထြက္ေတာ့ဘူး ကိေလသာ မကုန္မခ်င္း အထိုင္မဖ်က္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ့ အားထုပ္လို့က္လို့ ရဟႏၱာျဖစ္ ကိေလသာကုန္းသြားတဲ့ သူေတြ ကိုအားက်ျပီး ငါလည္း သူတို့လို လိုက္လုပ္ရင္ သူတို့လို ျဖစ္မွာပဲလို့ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလို့မရပါဘူး။ အဲဒီလို အဓိ႒ာန္မ်ဳိး ဆိုတာ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ လုပ္သင့္မွသာ လုပ္ရတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ဳိး ပါ။ အရွင္ပစၥယ အဓိ႒ာန္ျပဳတာ အနာဂါမ္အရိယာ ျဖစ္ျပီးမွဆိုတာ ကို အထူးသတိျပဳဖို့ လိုပါတယ္။ အနာဂါမ္ျဖစ္ျပီးရံုနဲ့ လည္း မရေသးဘူး ဝိပႆနာအလုပ္ကို အရိွန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ့ အျပင္းအထန္ အားထုပ္ေနတဲ့ အခိ်န္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
(အနာဂါမ္ျဖစ္ျပီးမွ ဒီလို အဓိ႒ာန္ရမယ္လို့ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး)။ တရားထူးတရားျမတ္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္မွ ရတာပါ။ အခိ်န္မတန္ေသးရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲအားထုတ္အားထုတ္မရပါဘူး။ဥာဏ္ရင့္ခ်ိန္ဆိုတာ
ေစာင့္ကို ေစာင့္ရပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အလကားထိုင္ေစာင့္ေနရမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ရင္း ေစာင့္ရမွာေလ ။ ဝိပႆနာ အလုပ္ကို ပင္တိုင္ထားျပီး တျခားကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို စြမ္းနိုင္သမ်ွျခံရံလုပ္သြားရင္ ဥာဏ္ရင့္တဲ့တစ္ေန့ ဥာဏ္ရင့္တဲ့ တစ္ခ်ိန္ ဆိုတာ ေရာက္ကို ေရာက္လာမွာပါပဲ။
အရွင္ပစၥယေလာင္းလ်ာ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက အျပင္းအထန္ အားထုပ္ေပမယ့္ ဥာဏ္မရင့္ေသးလို့ တရားထူး မရခဲ့တာကို အထူးသတိျပဳပါ။ သာဝကေဗာဓိဥာဏ္အတြက္ ပါရမီျဖည့္ေနစရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့ အယူအမွားေတြကို စြန့္လြတ္ျပီး ဥာဏ္ရင့္ခ်ိန္ကို ပါရမီျဖည့္ရင္း ေစာင့္ရပါမယ္ ။ အရွင္ပစၥယရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈကိုေတာ့ အတုယူျကရပါမယ္ ။
ေလာကေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဓမၼေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈရွိဖို့ သိပ္အေရးျကီးပါတယ္ ။စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈကို ဖ်က္ဆီးတဲ့အရာ ။ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြကို ေျပာင္းလဲသြားေစနိုင္တဲ့ အရာဟာ အားနာစိတ္ပါ ။
ဒီဟာ မျပီးမခ်င္း ဟိုဟာ မလုပ္ေတာ့ဘူးလို့ ဆံုးျဖတ္ထားေပမဲ့ ဟိုလူ အားနာ ဒီလူအားနာနဲ့ အားနာျပီး ဟိုဟာေတြ လိုက္လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ့ ဒီဟာက မျပီးေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေႀကာင့္ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားခ်င္ရင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာခ်င္ရင္ အားနာတဲ့ စိတ္ေပ်ာ့စိတ္ညံ့ေတြကို လံုးဝ ေမာင္းထုပ္ပစ္နိုင္ရပါမယ္။
အားနာမႈေႀကာင့္ ကိုယ္ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပ်က္စီးမသြားပါေစနဲ့ ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပ်က္ဆီးသြားနိုင္ေစတဲ့ ေနာက္အေႀကာင္းတစ္ခုကေတာ့ **ျခြင္းခ်က္** ပါ။ ဒါကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ေပါ့ေလ လို့ တစ္ခုကို ျခြင္းခ်က္လုပ္လိုက္တာဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျပိဳလဲျခင္းရဲ့ လမ္းစပါပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျခြင္းခ်က္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ျခြင္းခ်က္ ။
ဒီတစ္ခါျပီးရင္ ေတာ္ျပီ။ ဒီတစ္ႀကိမ္ျပီးရင္ ေတာ္ျပီနဲ့ ျခြင္းခ်က္ေတြ ဆက္သြားလိုက္တာ အခါေပါင္းမ်ားစြာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ မဆံုးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ကိုယ္ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖို့အတြက္ ျခြင္းခ်က္ တစ္ခုမ်ွမထားလိုက္ပါနဲ့ ။ျခြင္းခ်က္တစ္ခုက ျခြင္းခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာကို ေခၚလာျပီး ကိုယ္စိတ္ ကိုယ္အလုပ္ ကိုယ္ဘဝကို ဖ်က္ဆီးရင္း ပူေလာင္မႈေတြ စိမ္ေျပနေျပ ေပးပါလိမ့္မယ္။
ျခြင္းခ်က္ တစ္ခုကို မေက်ာ္လႊားနိုင္သေရြ႔. စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မရနိုင္ပါဘူး။ ျခြင္းခ်က္ကို မုန္းတယ္ ။ျခြင္းခ်က္တစ္ခုေျကာင့္ ျခြင္းခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚလာျပီး ကိုယ္ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ျပိဳလဲခဲ့ရတယ္ ။ ကိုယ္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္ ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္ဖက္သားအေပၚ သိပ္ငဲ့ညွာလြန္းတဲ့ ေမတၱာတရားက စိတ္ဓာတ္ ေပ်ာ့ညံ့မႈ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခိုင္မာမႈေတြကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္ ။ ေမတၱာလြန္ကဲ သြားေတာ့အားနာမႈက ေမတၱာအေယာင္ေဆာင္ျပီး စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈကို တိုက္စားဝါးမ်ိဳပစ္လိုက္တာေပါ့။
ရင္ထဲက အက်ဳိးလိုလားတဲ့ ေမတၱာတရားကို အကန့္အသတ္မထားသင့္ေပမယ့္ ေမတၱာတရားကို ကိုယ္နဲ့ နွႈတ္နဲ့ လက္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အကန့္အသတ္ထားတတ္ဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ ေမတၱာစိတ္ဓာတ္ကို အကန့္အသတ္ မထားဘဲ ေမတၱာလုပ္ရပ္ကို အကန့္အသတ္ထားတတ္မွ အဒီေမတၱာဟာ လက္ေတြက်ျပီး က်ယ္ျပန့္တဲ့ ခိုင္ခံ့ျပီး တစ္ဖက္သားအေပၚ ပိုမိုအက်ိဳးသက္ေရာက္တဲ့ ။
ကိုယ္တိုင္လည္း တကယ္စိတ္ေအးခ်မ္းျပီး ကုသိုလ္
အျပည္အဝရတဲ့ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
ေမတၱာစိတ္ဓာတ္မွာ အဓိကနဲ့ သာမည ခြဲစရာမလိုေပမယ့္ ေမတၱာလုပ္ရပ္မွာေတာ့ အဓိကနဲ့ သာမည ကို စနစ္တက် ခြဲျခားက်င့္သံုးတတ္ဖို့ လိုပါတယ္ ။ ဥာဏ္ယွဥ္တဲ့ ဥေပကၡာနဲ့ တြဲစပ္မက်င့္သံုးနိုင္သမ်ွေတာ့ ေမတၱာတရားဟာ ေပ်ာ့ညံ့မႈေတြ မျပတ္သားမႈေတြ ဝန္းရံနွိပ္စပ္ေနတဲ့ ျဗဲလ်န္းေမတၱာ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္္ခုနဲ့ ပတ္သက္လို့ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားခ်င္ရင္ အဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အခ်ိန္ဆြဲမထားဖို့ သိပ္အေရးျကီးပါတယ္ ။ေဝးကြာေနေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို ရည္ညြန္းျပီး အဒီေန့ကစျပီး ငါဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး အဲဒီေန့က စျပီး ငါဘာလုပ္မယ္ လို့ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္က မေအာင္ျမင္ဖို့ ရာခိုင္နႈန္း ပိုမ်ားပါတယ္ ။
အဲဒီလိုနဲ့ ပ်က္သြားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ျပတ္သားမွ ျပတ္သြားပါလိမ့္မယ္။
***ေရႊပါရမီေတာရ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက ေဟာႀကားေတာ္မႈေသာ
ျပတ္သားမွ ျပတ္သြားမယ္ တရားေတာ္***မွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပသည္။
္
No comments:
Post a Comment