ကုသိုလ္ကို ယူတတ္ဖို႔လို
******************
ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ မေၾကာင့္ၾကႏွင့္။ ကုသိုလ္ဟာ မ်ားေလေကာင္းေလပဲ။ ကုသိုလ္ကို ေငြေၾကးကုန္မွခန္းမွရတယ္လို႔ အခ်ိဳ႕က ထင္ေနၾကတယ္။ မကုန္မခန္းဘဲနဲ႔လည္း ကုသိုလ္ရႏိုင္ပါတယ္။
တိုင္းတစ္ပါးႏွင့္ ႏႈိင္းစာရင္ တို႔ဆီမွာ ကုသိုလ္ရဖို႔ အင္မတန္လြယ္တယ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို ႐ွိမခိုးတဲ့သူရယ္လို႔ တယ္မ႐ွိဘူး။
ဘုရားသားေတာ္ ႐ွင္သာမေဏေလးေတြ ႐ွိတယ္။ အဲဒီ ႐ွင္သာမေဏေလးေတြက္ို လူသာမန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ေလးကြၽန္းလံုးကိုအုပ္စိုးတဲ့ စၾကာမင္းကပင္ ႐ုိေသစြာ ႐ွိခိုးထိုက္တယ္။ ႐ွိခိုးလို႔ရတဲ့ ကုသိုလ္ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုရင္ ငါဘုရားတပည့္သားကို ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္ႏွင့္ ႐ွိခိုးလို႔ရတဲ့ ကုသိုလ္ကို ေလးပံုပံုလို႔ တစ္ပံုကိုပင္ ေလာကီလူေပါင္းမ်ားစြာကို အကုန္အက်ခံကာ ေကြၽးေမြးေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲလို႔ ရတဲ့ကုသိုလ္က မမီဘူးတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အကုန္အက်မခံဘဲႏွင့္လည္း ကုသိုလ္မ်ားစြာ ရတယ္ဆိုတာ မွတ္ၾကဖို႔ပဲ။ ဘုရား႐ွင္က ကုသိုလ္လုပ္ၾကဖို႔ အလြန္အားေပးတယ္။
ဘယ္လိုလဲဆိုရင္----
ခ်စ္သားတို႔ ကုသိုလ္ျပဳရန္ မေၾကာက္ၾကႏွင့္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတည္းဟူေသာ အမည္သည္ အလို႐ွိအပ္ေသာ၊ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ၊ ႏွလံုးကိုပြားေစအပ္ေသာ၊ ခ်စ္အပ္ေသာ၊ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ၏ အမည္ပင္ျဖစ္၏ လို႔ ေဖာ္ၫႊန္းေတာ္မူတယ္။
ကုသိုလ္ကိုယူတတ္ရင္ ရတာခ်ည္းပါပဲ။ သူေတာ္ေကာင္းက လြယ္လြယ္ႏွင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။ မသူေတာ္ကေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ရန္ အင္မတန္ခဲယဥ္းတယ္။
ေတာင္ပုလုကမၻာေအး ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment