******ကုသိုလ္ ရတယ္ဆိုတာ*****

ကုသိုလ္ ရတယ္ဆိုတာ
******************
ကုသိုလ္ကို ပါဠိလို ပုညလို႔ေခၚတယ္၊ ပုညဆိုတာ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ့စိတ္ကို ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းေအာင္ သုတ္သင္တတ္တယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ မိမိတို႔ စိတ္သႏၲာန္မွာ အကုသိုလ္ကိေလသာ အမည္းအညစ္ေတြက အနမတဂၢ သံသရာက ေပက်ံပါလာတာဆိုေတာ့ မိမိစိတ္ဟာ မည္းညစ္ေပေရေနတာပဲ၊ ဒီအမည္းအညစ္ေတြ သန္႔႐ွင္းသြားေအာင္၊ စင္ၾကယ္သြားေအာင္၊ ျဖဴစင္သြားေအာင္ သန္႔႐ွင္းေပး၊ သုတ္သင္ ေဆးေၾကာေပးတာ ကုသိုလ္ပဲ။

အဝတ္ေတြ မည္းညစ္ေပေရေနရင္ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေလွ်ာ္ရဖြပ္ရတယ္၊ ဆပ္ျပာနဲ႔ေလွ်ာ္လိုက္ ဖြပ္လိုက္တဲ့အခါ အဝတ္ေတြဟာ သန္႔႐ွင္းျဖဴစင္သြားတယ္၊ ဒီလိုပဲ၊ မိမိစိတ္ကို သန္႔႐ွင္းျဖဴစင္ေအာင္ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ကုသိုလ္ေတြျပဳ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးရတယ္၊ ဒီလိုဆိုေတာ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာကုသိုလ္ေတြကို ဆပ္ျပာလို႔ ေခၚရမယ္၊ တစ္နည္း ခြၽတ္ေဆးလို႔ ေခၚရမယ္။

ဒါနဘာလို႔ျပဳလဲဆိုရင္ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔ျပဳတာ၊ သီလ ဘာလို႔ေဆာက္တည္လဲ၊ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔ ေဆာက္တည္တာ၊ ဘာဝနာ ဘာလို႔ပြားလဲ၊ ကုသိုလ္ လိုခ်င္လို႔ပြားတာ၊ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ကုသိုလ္ေတြျပဳတယ္ ဆိုေတာ့ ကုသိုလ္ရလားေမးရင္ ကုသိုလ္ရတယ္၊ ကုသိုလ္ဘယ္လိုရလဲဆိုေတာ့ ကုသိုလ္စိတ္ကေလး ရလိုက္တာပဲ။

ကုသိုလ္စိတ္ဆိုတာ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ဆိုေတာ့ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ကေလး

 ျဖစ္သြားတာကိုပဲ ကုသိုလ္ရတယ္လို႔ေခၚတယ္၊ `` ကုသိုလ္ထုပ္ ´´ လို႔ ကုသိုလ္ကို အထုပ္အထည္နဲ႔ တင္စားေခၚၾကတယ္၊ တကယ့္ေတာ့ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ကေလး ရလိုက္တာဟာ ကုသိုလ္ ရတာပါပဲ။

ပုထုဇဥ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ အကုသိုလ္က တပ္စြဲေနရာယူထားေတာ့ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ ေမာင္မဲ+မယ္မဲ၊ ဦးမဲ+ေဒၚမဲ ပဲ၊ ေမာင္ျဖဴ+မယ္ျဖဴ၊ ဦးျဖဴ+ေဒၚျဖဴျဖစ္ေအာင္ အကုသိုလ္ေတြကို ကုသိုလ္နဲ႔ တိုက္ထုတ္ေနရတာ၊ ေမာင္ျဖဴ+မယ္ျဖဴ၊ ဦးျဖဴ+ေဒၚျဖဴဆိုတာ အရိယာကိုေျပာတာ၊ အရိယာဆိုတာ ျဖဴစင္သူပဲ၊ ကုသိုလ္ျပဳတယ္ဆိုတာ အရိယာလမ္းစဥ္ပဲ။

စိတ္ဆိုတာ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ေလး ျဖဴစင္တာပဲ၊ သာမန္ကိုယ့္ဟာကို ေအးေအးေဆးေဆးေနတာ အကုသိုလ္ အၾကမ္းစားေတြ မျဖစ္ေပမယ့္ ေတြေဝမိန္းေမာေနတဲ့ ေမာဟ အကုသိုလ္၊ စိတ္ေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ပ်ံလြင့္ေနတဲ့ ဥဒၶစၥ အကုသိုလ္၊ ငါလို႔ထင္မွတ္ေနတဲ့ ဒိ႒ိ အကုသိုလ္ ေတြကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ျဖစ္ေနတာပဲ။

ကုသိုလ္ဆိုတာ လုပ္ယူမွရတာ၊ အကုသိုလ္က လုပ္မယူရဘဲ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေနတာ၊ ကုသိုလ္က တန္ဖိုးႀကီး သစ္ပင္နဲ႔တူတယ္၊ အကုသိုလ္က အသံုးမဝင္တဲ့ ေပါင္းပင္၊ ျမက္ပင္ေတြနဲ႔ တူတယ္၊ တန္ဖိုးႀကီးသစ္ပင္ေတြဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္ စိုက္ပ်ိဳးယူရတာ၊ ေပါင္းပင္၊ ျမက္ပင္ေတြက စိုက္စရာမလိုဘဲ အလိုအေလ်ာက္ ေပါက္ေနၾကတာ၊ ခုတ္လို႔ ႐ွင္းလို႔ကို မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ဘဲ၊ ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္က ဒီသေဘာ႐ွိတယ္။ ။

ျဖစ္ေသာ္ သန္႔႐ွင္း
အျပစ္ကင္း၍
ေကာင္းျခင္းသုခ
က်ိဳးေပးက
ကုသလဟုေခၚ။
ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္း
အျပစ္ကင္း၍
ေကာင္းျခင္း စိတ္အစဥ္
ျဖစ္သြားလွ်င္
ကုသိုလ္ ရျခင္းပင္။


အ႐ွင္သံဝရာလကၤာရ(ဓမၼပိယဆရာေတာ္) ေဟာႀကားေသာ တရားေတာ္မွ  ခံစားမွ်ေ၀သည္။