ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္း။

     
 ကႆပျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္တုန္းက
 ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္
ေဇာတိပါလဆိုတဲ့ ပညာတတ္ျဗဟၼဏပုဏၰားနဲ႔ ဃဋိကာရ အိုးထိန္းသည္ႀကီးတို႔ဟာ  အင္မတန္
ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဃဋိကာရ ဆိုတာက ကႆပျမတ္စြာဘုရားရဲ႕  ဥပသကာ ႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

         
ဃဋိကာရ က ေဇာတိပါလကို ေခၚတယ္။ “ သူငယ္ခ်င္း ေဇာတိပါလ၊ ဘုရားေက်ာင္း
ေတာ္သြားရေအာင္၊ ဘုရားေက်ာင္းက နီးနီးေလးပဲ၊ ဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီး တရားနာရေအာင္”
ေခၚေတာ့ ေဇာတိပါလ က ဘာေျပာတုန္းဆိုရင္ “ ဟာ.. သူငယ္ခ်င္း၊ ဘုရားဆီသြားလို႔ ဘာရ
မွာတုန္း ” တဲ့။ ဘုရားဆီ သြားဖို႔ေခၚတယ္၊ မလိုက္ဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ဘုရားျဖစ္မည့္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္
လ်က္သားနဲ႔ ဘာလို႔ ေ၀းေနတာတုန္း။ ေလာေလာဆယ္ သူရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ဘုရား၊ တရား
မၾကည္ညိဳတဲ့ အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါလည္း သတိထားရပါမယ္။
         
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က မိရိုးဖလာ၊ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးျဖစ္လို႔ သဒၶါတရား အထိုက္အ
သင့္ ရွိေနတာကို အထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ဒီဘ၀မွာ အခိုင္အမာ မတည္ေဆာက္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ဘ၀
မွာ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ဒီစိတ္ဓာတ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္..   သာသနာ
ေတာ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကေလးေတြကို ခိုင္ခိုင္မာမာ  တည္
ေဆာက္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
      
   တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကေသးတယ္။ ဒို႔က “ ပါရမီ ႏုေနေသးလို႔၊ ေနာက္  ပါရမီရင့္လာရင္ ျဖစ္
လိမ့္မယ္” လို႔ ။ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အခုကပင္ မေလ့က်င့္လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရင့္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
မနက္ဖန္ဆိုရင္ သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ။“ Tomorrow will be too late ” ဆိုတာ ေျပာၾကတယ္
မို႔လား။ ဗုဒၶတရားေတာ္အရ “ ေကြးေသာလက္ကို မဆန္႔ခင္ ” နဲ႔ တူတူပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ပါရမီရင့္
လာေအာင္ ေစာင့္ေနတဲ့ ေနာက္ဘ၀ဆိုရင္ သိပ္ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ျပန္ျပင္လို႔မရတဲ့အမွားပါ။
       
  အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့ အိုးထိန္းသည္က ေတာ္တယ္။  “ ဒါျဖင့္..   သူငယ္ခ်င္း၊
ေက်ာင္းမသြားဘူးဆိုရင္ တို႔ ျမစ္ကိုသြားၿပီး ေရခ်ိဳးရေအာင္” ဆိုေတာ့ အလြယ္တကူ လိုက္သြား
တယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ ေရသြားခ်ိဳးၾကတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခါ   ျမစ္ဆိပ္ကေန
တက္လာၾကတယ္။ အိုးထိန္းသည္က ေျပာျပန္တယ္။ “သူငယ္ခ်င္း ေဇာတိပါလ၊ ဘုရားေက်ာင္း
က ဒီနား နီးနီးေလး၊ ဒို႔ သြားရေအာင္ လိုက္ခဲ့ပါ ” ။ အာ..   ဘာလို႔ လိုက္ရမွာလဲ၊ မလိုက္ဘူး”။
ဆိုေတာ့ အိုးထိန္းသည္က ေနာက္ထပ္ ထပ္ေျပာတယ္၊

 “မဟုတ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း၊ ဘုရားေက်ာင္း
သြားရေအာင္ပါ၊ လိုက္ခဲ့ပါ ” ဆိုေတာ့ မလိုက္ဘူး။ ဒီေတာ့ အိုးထိန္းသည္က မင္းမလိုက္လို႔ မရ
ဘူး ဆိုၿပီး ပုဆိုးစကို ဆြဲကိုင္တယ္။ အဲဒါလည္း ေဇာတိပါလက လက္ကိုတြန္းၿပီးေတာ့  ဆြဲရုန္း
တယ္။ မလိုက္ဘူးတဲ့။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေခၚတယ္။ ထပ္ေခၚတဲ့အခါ အိုးထိန္းသည္က ခြန္အား
ဗလ အင္မတန္ေကာင္းေတာ့ ေဇာတိပါလရဲ႕ ဆံထံုးကိုဆြဲၿပီး “ သူငယ္ခ်င္း မင္း လိုက္ကိုလိုက္
ရမယ္” ။ မလိုက္လို႔ မရဘူး။
          
အဲဒီလို ဆြဲေခၚတဲ့အခါ ဘုရားအေလာင္းဆိုေတာ့ စိတ္ဓာတ္ အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။
စိတ္ယုတ္မာ မရွိဘူး။ အထင္အျမင္ေလးေတာ့ မွားခ်င္ မွားေနလိမ့္မယ္။ ဆံပင္ဆြဲေခၚတဲ့အခါက်
ေတာ့ တျခားလူဆိုရင္ ရန္ျဖစ္ၾကမွာ။ ဘုရားေလာင္းက စဥ္းစားတယ္။ “ ေၾသာ္ ငါ့ဆံပင္ကို ဆြဲ
ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ တကယ့္ကို အက်ိဳးရွိလို႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္”“ ငါ့ဆံပင္ကို မဆြဲနဲ႔ေတာ့ ငါလိုက္မယ္”
         
 ဘုရားဆီလည္းေရာက္ေရာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားက တရားေဟာတယ္။ တရားနာရ
ေတာ့ ဉာဏ္အင္မတန္ထက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔ တစ္ခါတည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့
ဘုရားေလာင္းက “ သူငယ္ခ်င္း၊ ငါကေတာ့ အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး၊ သကၤန္း၀တ္ေတာ့မယ္” ခ်က္
ခ်င္းပဲ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဘုရားဆီမွာရဟန္းအျဖစ္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီဘ၀မွာ ဘုရားေလာင္း
ဟာ ရဟန္းျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းမ်ားဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္ၿပီဆိုရင္ ဘယ္
ေတာ့မွ တြန္႔ဆုတ္မွဳ မရွိဘူး။
   
 ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ တရားက်င့္ႀကံအားထုတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းက
လည္း မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းကို ေပါင္းသင္းၾကကာ ဘ၀ျမင့္ျမတ္သထက္ ျမင့္ျမတ္ၿပီး ျမတ္
နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။

 { ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၅ ရက္၊ လွိဳင္ၿမိဳ႕နယ္၊ တိုင္းရင္း 
 သားမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ပရဟိတက်ားေက်ာင္း၌ အဂၢမဟာပ႑ိတ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ
 ၀ံသ၏ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း တရားေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }

   http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။