"အဘိဓမၼာ နတ္ျပည္မွာ ေဟာရျခင္း"
သို႔ေသာ္ ဒီေလာက္ ေလးနက္တဲ့ သဘာ၀တရားေတြကို ရွင္းျပၿပီး ေခါင္းစီးတစ္ခုတည္းနဲ႔ အင္မတန္ ရွည္လ်ားတဲ့ ေဒသနာေတာ္ႀကီးကိ ေဟာဖို႔ဆိုတာ လူ႔ျပည္မွာ မျဖစိႏိုင္ဘူး၊
လူသားေတြဟာ တစ္ေနကုန္ ထိုင္ဖို႔ဆို ေတာ္ေတာ္ခက္မယ္၊
၃-လတိတိ ထိုင္ဖို႔ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊
၁-နာရီ ,၂-နာရီ ေလာက္ ထိုင္လိုက္ရင္ပဲ ေညာင္းကုန္ၿပီေလ။
အဘိဓမၼာ ေခါင္းစီးေအာက္မွာ အင္မတန္ ရွည္လ်ားတဲ့ တရားႀကီး၊
ပ႒ာန္းထိေအာင္ ေဟာရမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၃-လေလာက္ အခ်ိန္ယူရမယ္တဲ့၊
အဲဒီ ၃-လေလာက္ အခ်ိန္ယူရမယ့္တရား၊
ျမတ္စြာဘုရားက ၇-ရက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားထားတဲ့ တရားဟာ အတိုင္းအတာ မရွိေလာက္ေအာင္ အလြန္ က်ယ္ဝန္းတယ္၊
ဒီတရားကို လူ႔ျပည္မွာ ေဟာလို႔ မျဖစ္ဘူး၊
ဘာျဖစ္လို႔တုန္း၊ လူေတြက ၾကာရွည္စြာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ တရားဆံုးေအာင္ မနာႏိုင္ဘူးတဲ့၊ဘုရားက တရားေဟာေန ၁-နာရီ , ၂-နာရီ၊ ၄ , ၅-နာရီေလာက္ဆို ထေျပးကုန္ၾကမွာ၊ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မထိုင္ႏိုင္ဘူးေလ၊အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အဘိဓမၼာတရားကို လူ႔ျပည္မွာ မေဟာဘူး။
"တန္ခိုးျပာဋိဟာ"
ပထမဆံုး ဓမၼစၾကာတရား ေဟာတယ္၊
ေနာက္ အနတၱလကၡဏသုတၱန္ ေဟာတယ္၊
၇-၀ါေျမာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဘိဓမၼာတရားေဟာဖို႔ အခ်ိန္က်လာတယ္၊
ဝါဆိုဦးကာလမွာ ေရ , မီးအစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပတယ္၊
ေရမီးအစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာလို႔ဆိုတာ အားလံုး ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္၊
ထူးမျခားနား သီခ်င္းႀကီး ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့၊
လူေတြကေတာ့ ေျပာၾကတယ္၊ မင္းေျပာေနတာ ထူးမျခားနားပါကြာတဲ့၊
တကယ္က ထူးမျခားနားဆိုတာ ထူးတယ္၊
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အခ်ိန္ခ်င္း မကြာျခားဘူးလို႔ ဒီလို အဓိပၸာယ္ရတယ္။
"ေရ , မီးအစံု တန္ခိုးျပပံု"
ေရနဲ႔ မီးဆိုတာ အင္မတန္ ဆန္႔က်င္တဲ့ အရာႏွစ္ခု မဟုတ္လား၊
ေရနဲ႔မီးကို တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပတယ္ဆိုတာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာရလို႔ရွိရင္ေတာ့ လက္ယာဘက္ မ်က္လံုးေတာ္က ေရေတြ ပန္းထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္၀ဲဘက္ မ်က္လံုးေတာ္က မီးေတြ ပန္းထြက္ေနတယ္၊ အံ႔ၾသဖြယ္ လုပ္ျပရတာ၊
ေရျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ အာေပါကသိုဏ္း ၀င္စားရမယ္၊ ဒါက moment တစ္ခု၊ အာေပါကသိုဏ္း ၀င္စားၿပီး အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေရေတြ ပန္းထြက္တယ္၊
ေတဇာကသိုဏ္း ၀င္စားၿပီးေတာ့မွ ဆင္ျခင္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ မီးေတြ ပန္းထြက္တယ္၊
တၿပိဳင္တည္း လုပ္လို႔ မရဘူး၊
သို႔ေသာ္ အလြန္ လ်င္ျမန္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ၾကည့္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက တၿပိဳင္နက္လို ထင္ရတယ္ေပါ့။
ဒါက မီးစက္၀ိုင္းေလးရဲ႕ ဥပမာအတိုင္းေပါ့၊
မီးစက္၀ိုင္း လွည့္ၿပီးေတာ့ ယမ္းလိုက္တဲ့အခါ ျမန္ျမန္ယမ္းလို႔ရွိရင္ ဒါ မီး၀ိုင္းကေလး ျဖစ္ေနသလိုပဲ၊
သို႔ေသာ္လည္း အထက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာက္မွာ မရွိဘူး၊
ေအာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အထက္မွာ မရွိဘူး၊
သို႔ေသာ္ လ်င္ျမန္လြန္း အားႀကီးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မီးစက္၀ိုင္းကေလးလို႔ ျမင္ရတယ္၊
ထို႔အတူပဲ၊
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဒီ စြမ္းရည္သတၱိေတြဟာ အလြန္ ထက္ျမက္တယ္၊ ဝင္စားတဲ့စိတ္ေတြက အလြန္ လ်င္ျမန္တယ္၊
တကယ္ေတာ့ လုပ္ရတာ မလြယ္ဘူး၊
အာေပါကသိုဏ္းမွာ စတုတၳစ်ာန္ ၀င္စားရတယ္၊ စတုတၳစ်ာန္ ၀င္စားၿပီး
"ငါ့ရဲ႕ လက္ယာဘက္ မ်က္လံုးက ေရေတြ ပန္းထြက္ပါေစ" ဆိုတာ အဓိ႒ာန္ၿပီးေတာ့ အဘိညာဥ္နဲ႔ လုပ္လိုက္မွ ေရပန္းထြက္တယ္။
ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ အာေပါကသိုဏ္းမွ ထၿပီးေနာက္ ေတေဇာကသိုဏ္း ၀င္စားရျပန္တယ္၊
ေတေဇာကသိုဏ္း ႐ႈၿပီး စတုတၳစ်ာန္ကထၿပီး
"ငါ့ရဲ႕ လက္၀ဲမ်က္လံုးကေနၿပီး မီးေတြ ပန္းထြက္ပါေစ" လို႔ အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ မီးက ပန္းထြက္တယ္၊
moment ခ်င္း မတူဘူး၊
အခ်ိန္ကာလခ်င္း ျခားနားတယ္၊
သို႔ေသာ္ သိပ္လ်င္ျမန္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ တၿပိဳင္နက္ လို႔ ၾကည့္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြက ထင္ရတယ္တဲ့၊ အဲဒါ အလြန္႔ အလြန္ ထူးၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကာလ မျခားနားသကဲ့သို႔ တဆက္တည္း ျမင္ရတာကို "ထူးမျခားနား" လို႔ ဆိုတာ။
အလြန္ ထူးဆန္းတယ္၊ အခ်ိန္ကာလ အကြဲအျပားကို မျမင္ရဘူး၊ အင္မတန္ ထူးဆန္းလို႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လက္ယာမ်က္လံုးက ေနၿပီးေတာ့ ေရေတြ ပန္းထြက္ေနတယ္၊ လက္၀ဲမ်က္လံုးက မီးေတြ ပန္းထြက္ေနတယ္၊ ၾကည့္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္က မ်က္ေတာင္ေလး တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္တာနဲ႔ ေရမီးက တစ္ခါ ညာနဲ႔ဘယ္ ေျပာင္းသြားျပန္တယ္၊
လက္ယာဘက္ ႏွာေခါင္းတြင္းက ေနၿပီးေတာ့ ေရေတြ ပန္းထြက္ေနတယ္၊ လက္၀ဲဘက္က မီးေတြ ပန္းထြက္ေနတယ္၊
မ်က္ေတာင္ေလး ခတ္လိုက္တာနဲ႔ ေရနဲ႔မီးက ဘယ္ , ညာ ေျပာင္းသြားျပန္ေရာ၊
အဲဒီေလာက္ ထူးဆန္းတဲ့ တန္ခိုး ျပာဋိဟာေတြကို ျပတာ၊
"ယမကျပာဋိဟာ" ဆိုတာ ေရ , မီး အစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ဆိုလိုတယ္။
အဲဒီလို ေရ မီး အစံု အစံု အင္မတန္ ထူးဆန္း အံ႔ၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ တန္ခိုးျပာဋိဟာေတြကို ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ျပၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက အဘိဓမၼာ တရားေဟာဖို႔ တာဝတႎသာ ၾကြသြားတယ္။
"အဘိဓမၼာတရား ေဟာေတာ္မူပံု"
တာဝတႎသာ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သိၾကားမင္းႀကီးထိုင္တဲ့ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ေအာက္မွာ ခင္းထားတဲ့ ပ႑ဳကမၺလာ ေက်ာက္ေနရာမွာ ထိုင္ေတာ္မူတယ္၊ အဲဒီ ေက်ာက္ေနရာႀကီးက ေက်ာက္ေတာ့ေက်ာက္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္ေပ်ာ့ႀကီး၊ အဲဒီေပၚ ထိုင္လိုက္လို႔ရွိရင္ အိသြားတယ္၊ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေက်ာက္ေပ်ာ့ ဘယ္မွာ ရွိလဲလို႔ေျပာရင္ အဲဒီမွာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမယ္၊ ဆိုဖာႀကီးလိုပဲ၊ သိၾကားမင္းႀကီး အဲဒီေပၚ ထိုင္လိုက္လို႔ရွိရင္ ခ်က္ေလာက္ ထိေအာင္ ျမဳပ္သြားတယ္တဲ့။
အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက ပ႑ဳကမၺလာ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာ သီတင္းသံုး ထိုင္ေနစဥ္ နတ္ေတြ ျဗာဟၼာေတြ ေရာက္လာၾကတဲ့အခါမွာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၂၂-ရက္ေန႔ကေနၿပီး ရက္သတၱပတ္ ဆင္ျခင္ထားတဲ့ အဘိဓမၼာတရားေတြကို ေခါင္းစီးတစ္ခုတည္းေအာက္မွာထားၿပီး အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို ေဟာတယ္တဲ့၊
တစ္၀ါတြင္းလံုး ဒီ အဘိဓမၼာတရားခ်ည္းပဲ ေဟာတယ္။
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(Ph.D)
No comments:
Post a Comment