ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္သည္ျမတ္နိဗၺာန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။နိဗၺာန္တြင္
၁။ “ ခယဂုဏ္ေတာ္ ”
============
ထိုနိဗၺာနဓာတ္တရားျမတ္ကို ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ရာဂစေသာ ကိေလသာအခ်ိဳ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ထိုကိေလသာ ရွိသူတိုင္း (ခုႏွစ္ဘ၀ ေနာက္ ရရွိမည့္) ရုပ္နာမ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း ကုန္ခမ္းၾကရေတာ့၏။ အထက္မဂ္မ်ားကိုရေသာအခါလည္း ဤနည္းအတိုင္း ကိေလသာအပူေတြ ကုန္ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သႏၱိျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သည္ ကိေလသာကို႔၏ လည္းေကာင္း၊ ရုပ္နာမ္တို႔၏ လည္းေကာင္း ကုန္ခန္းေၾကာင္း “ ခယဂုဏ္ေတာ္ ”ႏွင့္ ျပည့္စံုပါသည္။
၂။ “ ၀ိရာဂဂုဏ္ေတာ္ ”
============
တတ္မက္ျခင္းသေဘာကို ပါဠိလို “ ရာဂ ” ဟုေခၚ၏။ ထိုရာဂသည္ ရုပ္
နာမ္ ခႏၶာအေပၚ၌ လည္းေကာင္း၊ ခႏၶာႏွင့္စပ္ေသာ ပညတ္အေပၚ၌ လည္းေကာင္း ျဖစ္ရေသာတရားတည္း။ ရုပ္နာမ္တို႔၏ ကုန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သည္ ထိုရာဂႏွင့္ လံုးလံုး မစပ္ေတာ့ရကား “ ၀ိရာဂ- ရာဂမရွိ ” ဟူေသာ ဂုဏ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါသည္။
၃။ “ အမတဂုဏ္ေတာ္ ”
============
“ ေသျခင္း ” ဆိုသည္မွာ တစ္ဘ၀အတြက္ ေနာက္ဆံုး ပ်က္ျခင္းတည္း။ ထိုအပ်က္ဟူသည္လည္း အျဖစ္ရွိၿပီးမွ ေပၚလာ၏။ ပ်က္ဖို႔ ေရွ႕ရွဳေနေသာ (ပ်က္ဖို႔ျပင္ေနေသာ) သေဘာကို “ အိုျခင္း၊ ေဆြးေျမ႕ျခင္း ” ဟု ေခၚ၏။ ပါဠိလို ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏ။ ျမန္မာလို ျဖစ္ျခင္း၊ (ရင့္ေရာ္ျခင္း)အိုျခင္း၊ ေသျခင္း(ပ်က္ျခင္း)၊ ဟူေသာ သေဘာသည္ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားတို႔၏
သေဘာျဖစ္၏။ ရုပ္နာမ္အားလံုး ကုန္ဆံုးၿပီးေသာ ထို နိဗၺာန္သည္ ေသျခင္း “ မတ ” မရွိရကား
“ အမတဂုဏ္ေတာ္ ” ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါသည္။
၄။ “ ပဏီတဂုဏ္ေတာ္ ”
============
နိဗၺာနဓာတ္ တရားျမတ္သည္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ( စား၍ မ၀ႏိုင္ေအာင္ အရသာရွိေသာ အစာကဲ့သို႔ ) မၾကာမၾကာ အာရံုျပဳ၍ ေနခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
အရသာရွိေသာ တရားေတာ္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ( ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စားကာ ) ထို နိဗၺာန္
ကို အာရံုျပဳ၍ မၾကာမၾကာ သီတင္းသံုးေတာ္ မူေလ့ရွိ၏။ တရားေဟာေတာ္ မူတုန္းမွာပင္ ပရိသတ္က သာဓုသာဓုေခၚၿပီးမွ တရားကို ဆက္၍ေဟာေတာ္မူ၏။ နိဗၺာန္ တရားေတာ္သည္ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္အတြက္ ဤမွ်ေလာက္ အရသာရွိေသာ တရားထူး တရားမြန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
“ ပဏီတဂုဏ္ေတာ္ ” ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါသည္။
{ အမရပူရၿမိဳ႕၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာကို ကိုးကား ေရးသားပါသည္။ }
http://www.damanady.tk/2013/07/blog-post_7145.html
No comments:
Post a Comment