ရင္နင့္ေအာင္ခံစားရေသာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခု

ရင္နင့္ေအာင္ခံစားရေသာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခု
***********************************
တစ္ေန႔မွာ က်ေနာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ဖုန္းသံျမည္လာတယ္…
ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းသံထဲက ၾကားရတဲ့အသံက ႏုနယ္တဲ့ မိန္းကေလးေလးရဲ႕အသံေလးပါ…

“ေဖေဖ ျမန္ျမန္ ျပန္လာေတာ…့ေလ… မီးမီး ေဖ့ေဖ့ကို အရမ္းသတိရေနတယ္…”
အာရံုမွာ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္တယ္… ဒါဟာ ဖုန္းမွားေနတယ္ဆိုတာ…
ဒီေခတ္ဒီခါမွာ ဒါမ်ိဳးဟာ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး…

က်ေနာ္လဲ စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္… “ဖုန္းမွားေနၿပီ” ဆိုၿပီး ဖုန္းကိုခ်လိုက္တယ္…

ေနာက္ရက္ေတြမွာလဲ ဒီဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ ခဏခဏ မွား၀င္လာတယ္…
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္လာတယ္… တခါတေလ စိတ္တိုၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္…
တခါတေလ ဖုန္းမကိုင္ဘဲ ဒီတိုင္းထားလိုက္တယ္…

တေန႕မွာ အဲဒီဖုန္းနံပါတ္နဲ႕ ခဏခဏ ဖုန္း၀င္လာတယ္… ခါတိုင္းနဲ႔မတူတာက ဖုန္းမကိုင္မခ်င္းကို ေခၚေနေတာ့တာဘဲ…
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ က်ေနာ္ ဖုန္းကို လက္ခံၿပီးနားေထာင္လိုက္တယ္…
ဟိုးဘက္က ၾကားရတဲ့အသံေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားေပ်ာ့ေနတဲ့ မိန္းကေလးေလးရဲ႕အသံေလးပါ…

“ေဖေဖ ျမန္ျမန္ျပန္လာေတာ့ေလ… မီးမီး ေဖေဖ့ကို သတိရတယ္… ေမေမက ေျပာတယ္… ဒီဖုန္းနံပါတ္မမွားဘူးတဲ့… ေဖေဖ ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ဘဲတဲ့… မီးမီး အရမ္းနာေနတယ္…
ေမေမကေျပာတယ္… ေဖေဖက အလုပ္အရမ္းမ်ားေနတယ္တဲ့… သမီးကို ေမေမ တစ္ေယာက္တည္းဘဲ ျပဳစုေနတာ … ေမေမလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းေနၿပီ…
သမီးသိတယ္… ေဖေဖ အလုပ္အရမ္းရႈပ္ေနတယ္ဆိုတာ… ေဖေဖ မလာႏိုင္ရင္လဲ မီးကို ဖုန္းကေနဘဲ ေမြးေမြး တစ္ခ်က္ေပးပါေနာ္…”

ကေလးေလးရဲ႕ ရိုးသားလွတဲ့ေတာင္းဆိုမႈေလးကို က်ေနာ္ မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး…
ဖုန္းနားကို ကပ္ၿပီး မြက္မြက္ ဆိုၿပီး ေမြးေမြးေပးလိုက္တယ္…

ဟုိဘက္က ကေလးေလးရဲ႕ ေျပာေနသံေလးကိုၾကားလိုက္ရတယ္…
“ေက်းဇူးဘဲ ေဖေဖ… မီး အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီ… မီး ေဖေဖ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”

က်ေနာ္ဒီဖုန္းကို စိတ္၀င္စားလာတယ္…

ဖုန္ေကာက္ဆက္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းကိုင္လိုက္တာက မိန္းကေလးမဟုတ္ဘဲ အသံေလးေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံ…

“အစ္ကို႔ကို ေတာင္းပန္းပါတယ္… ဒီရက္ပိုင္းမွာ အစ္ကိုလဲေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ရႈပ္သြားမိလိမ့္မယ္…

က်မ လုပ္စရာေလးေတြ ၿပီးလို႔ရွိရင္ အစ္ကိုဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေတာင္းပန္ဖို႔ စီစဥ္းထားတယ္…

ဒီ ကေလးေလးရဲ႕ ကံၾကမၼာ မေကာင္းရွာဘူး… ေမြကတည္းက ေမြးရာပါ အရိုးကင္ဆာ ပါလာတယ္…

သူ႔ေဖေဖကလဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းကမွ ကား တိုက္မိလို႔…

ဆံုးသြားတာ မၾကာေသးဘူး… ဒီကိစၥ သူ႕ကို ေျပာျပဖို႔ က်မမွာ အင္အားမရွိဘူး…

ေန႔တိုင္း ေဆးေတြထိုးရတာ အျမဲတမ္းလိုလို နာက်င္ေနၿပီ… ကေလးေလးလဲ ဒီဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခံေနရၿပီ…

နာက်င္မႈေ၀ဒနာ အဆိုးဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႔ပါးစပ္ကေန တတြတ္တြတ္ ေအာ္ေနတာကေတာ့ အရင္က သူ႔အနားမွာ သူ႔ကို သတၱိ ရွိဖို႔ အျမဲတမ္း အားေပးေနတဲ့ သူ႔ေဖေဖ ပါဘဲ…

က်မလဲ မၾကည့္ရက္ေတာ့လို႔ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုေပးလိုက္တာ အစ္ကိုရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ျဖစ္ေနတာပါ”

“အဲ့ ကေလး အခု အေျခအေနဘယ္လိုေနေသးလဲ”

က်ေနာ္သိခ်င္ေစာနဲ႔ေကာက္ေမးလိုက္တယ္…

“မီးမီးေလး လူ႕ဘ၀ကေန ထြက္သြားပါၿပီ… အစ္ကို အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက သူ႕ကို ဖုန္းထဲကေန အနမ္းေလးေပးလိုက္ပံုရတယ္…

ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ၿပံဳၿပီး ထြက္သြားတာပါ…

ထြက္သြားခါနီး သူ႕ရဲ႕လက္ေသးေသးေလးထဲမွာ “ေဖေဖ့” အသံကို ၾကားႏိုင္တဲ့ ဖုန္းကို ျမဲျမဲ ဆုတ္ကိုင္ထားရွာတယ္…”

မွ်ေ၀ေပးျခင္းဟာလည္း ေမတၱာတစ္ခုပါပဲ...

http://satekuupuyar.blogspot.com/2013/12/blog-post_1286.html