♣♣♣ အရာရာတြင္ အေရးပါသည့္ တရား ♣♣♣

♣♣♣ အရာရာတြင္ အေရးပါသည့္ တရား ♣♣♣

ယံုၾကည္မႈသည္ ေလာကေရးတြင္ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရးတြင္ျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္မႈ တိုးတက္မႈ ရရန္ မ်ားစြာ အေရးႀကီးေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ႏိုင္သည္။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားသည့္ တရားဦး (ဓမၼစၾကာ)ကို ၾကားနာရ၍ မၾကာမီပင္ ရဟန္းငါးဦးတို႔ ကိေလသာကင္းစင္သည့္ ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္ကို
ၾကားသိေသာ ေဗာဓိမင္းသားက အံ့ၾသစြာ ဘုရားရွင္ကို -
“အရွင္ဘုရား၊ ပုဂၢိဳလ္တေယာက္သည္ အရွင္ဘုရားကဲ့သို႔ေသာ သင္ၾကားျပသ ဆိုဆံုးမမည့္သူကို ရရွိခဲ့ေသာ္ အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာ ကာလအတြင္း၌ တရားထူးရကာ
ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ပါသနည္း” ဟု ေမးေလွ်ာက္သည္။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က -

“မင္းသား၊ သင့္အား ငါ ေမးမည္၊ တစံုတေယာက္သည္ ေဗာဓိမင္းသားသည္ ဆင္စီးအတတ္၊ ခၽြန္းကိုင္အတတ္၌ တတ္သိလိမၼာ၏။ ထိုမင္းသားအထံ၌ ငါသည္
ဆင္စီးအတတ္ ခၽြန္းကိုင္အတတ္ကို သင္ယူေပအံ့ဟု ေရာက္လာ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသူသည္ -
 

(၁) ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ ေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကို ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ယံုၾကည္မႈ(သဒၶါ) မရွိသူ၊
 

(၂) ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကို မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အနာေရာဂါ ထူေျပာသူ၊
 

(၃) ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကို မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္တတ္သူ မာယာမ်ားသူ၊
 

(၄) ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကုိ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လံု႔လဝီရိယ ညံ့ဖ်င္း ပ်င္းရိသူ၊
 

(၅) ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကို မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပညာနည္းပါးသူ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ထိုသူကို သင္သည္
ဆင္စီးအတတ္ ခၽြန္းကိုင္အတတ္ကို တတ္သိလိမၼာေအာင္ သင္ၾကားႏိုင္ပါမည္ေလာ”

“အရွင္ဘုရား၊ အထက္ပါအခ်က္ ငါးခ်က္တို႔တြင္ တခ်က္ခ်က္ႏွင့္ ညိစြန္းေနပါက ထိုသူ႔ကို တပည့္ေတာ္သည္ ဆင္စီးအတတ္ ခၽြန္းကိုင္အတတ္ကို
တတ္သိလိမၼာေအာင္ သင္ၾကားႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ အခ်က္ငါးခ်က္စလံုးႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါက ေျပာစရာပင္ မလိုေတာ့ပါ”ဟု ေဗာဓိမင္းသားက ျပန္ေလွ်ာက္သည္။

“မင္းသား၊ ေရာက္သင့္ေသာ အရာသို႔ ေရာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္၊ ရသင့္ေသာ ပညာကို ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ယံုၾကည္မႈရွိျခင္း၊ အနာကင္းျခင္း၊ ႐ိုးသားျခင္း၊
လံု႔လဝီရိယရွိျခင္း၊ ဉာဏ္ပညာရွိျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုပါမူ ထိုသူသည္ သင္၏အထံ၌ ဆင္စီး ခၽြန္းကိုင္အတတ္ကို တတ္သိလိမၼာေအာင္ သင္ၾကားႏိုင္ပါမည္ေလာ”

“မွန္လွပါ အရွင္ဘုရား”

“ထို႔အတူပင္ မင္းသား၊ တရား႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားသူ၌ တရားရရွိရန္ တရားႏွင့္ျပည့္စံုရန္အတြက္ အေၾကာင္းငါးပါး ရွိသည္။
ထိုငါးပါးတို႔မွာ-
 

(၁) အၾကင္သူသည္ ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္၌ ယံုၾကည္မႈ=သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္၏။ (ဘုရားရွင္၏ အရဟံ အစရွိေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အရဟတၱ
မဂ္ဉာဏ္ သဗၺၫုတဉာဏ္ကို ယံုၾကည္ျခင္း)
 

(၂) အနာကင္းသူ၊ ဆင္းရဲကင္းသူ ျဖစ္၏။ (မေအးလြန္း မပူလြန္းဘဲ အလယ္အလတ္ ျဖစ္၍ တရားအားထုတ္ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အညီအၫြတ္
က်က္ေစတတ္ေသာ ပါစကဝမ္းမီးႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း)
 

(၃) ဟန္ေဆာင္လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းသူ ျဖစ္၏။ (ဘုရားရွင္ထံ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတူေနသူ ပညာရွိတို႔အထံ၌ေသာ္လည္းေကာင္း အမွန္အတိုင္း
မိမိကိုယ္ကို ျပဳမူေနထိုင္ ေျပာဆိုျခင္း)
 

(၄) အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပယ္ရွားရန္၊ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစရန္ အားထုတ္မႈ ရွိ၏။ တရားအလုပ္ကို မဆုတ္မနစ္ ၿမဲျမံစြာ အားထုတ္၏။
 

(၅) ဉာဏ္ထက္ျမက္သူ ျဖစ္၏။ (႐ုပ္နာမ္တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကို သိစြမ္းႏိုင္သည့္ ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း) တို႔ ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်က္ငါးခ်က္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၊ နည္းမွန္လမ္းမွန္အတိုင္း သင္ၾကားျပသ ဆိုဆံုးမမည့္သူႏွင့္လည္း ေတြ႕ၾကံဳမည္ဆိုပါက ထိုသူသည္ ညခ်မ္းအခါ၌
ဆိုဆံုးမလွ်င္ နံနက္အခါ၌ တရားထူး (မဂ္ဖိုလ္)ကို ရႏိုင္ျခင္း၊ နံနက္အခါ၌ ဆိုဆံုးမလွ်င္ ညခ်မ္းအခါ၌ တရားထူး (မဂ္ဖိုလ္)ကို ရႏိုင္ျခင္း ဟူေသာ အက်ိဳးထူးကို
မုခ်မေသြ ရေပလိမ့္မည္” ဟု မိန္႔ၾကား၏။

အထက္ပါ ေဟာၾကားခ်က္ကို ၾကည့္ေသာအခါ သဒၶါတရားသည္ အရာရာတြင္ မည္မွ်အေရးပါေၾကာင္းကို အကဲခတ္ႏိုင္သည္။

အရွင္ပညာသီဟ