'' ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ ''

'' ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ ''
★★★★★★★★★★★★
ျငဴစူျခင္း၊
မနာလိုျခင္းသေဘာထားတုိ ့သည္
" ဣႆာ " ပင္တည္း။

ထို ့ေၾကာင့္'' ဣႆာလွ်ံမူ၊လြန္ျငဴစူ၏ '' ဟုဆုိခဲ့သည္။
သူတစ္ပါး လွေၾကာင္း၊ ဥစၥာေပါေၾကာင္း၊ ပညာတက္ေၾကာင္း၊
အက်င့္ေကာင္းေၾကာင္းစေသာ ဂုဏ္သတင္းမ်ား
ေျပာျပလာလွ်င္ မနာလိုျခင္း( နားမေထာင္လိုျခင္း)
နားမေထာင္လိုရံုသာမက
'' ဇီးကြက္ေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွရဲ့ ၊
သည္လို ယုန္ေတာ့ ခ်ံဳတိုင္းရွိရဲ့ '' စသည္ျဖင့္
ႏႈတ္ခမ္းစူကာ ၊
ပါးစပ္ရြဲ ့ကာ ၊
မ်က္ေစာင္းထိုးကာႏွင့္
ေျပာဆုိ က့ဲရဲ့တက္ျခင္းသည္
ဣႆာသေဘာခ်ည္းတည္း။

" ကိုယ့္ထက္သာ မနာလို၊ အၾကံတူရန္သူ၊ အလုပ္တူျငဴစူ "
ဟုဆုိရိုးရွိသည့္အတိုင္း
ဤဣႆာသည္
အလုပ္တူ၍
ကိုယ့္ထက္ သာေနသူ၏ အေပၚမွာ ျဖစ္တက္သည္။

ငါးပိသည္က ေရႊသည္အေပၚမွာ ဣႆာျဖစ္ဖို ့ခဲရင္းေသာ္လည္း
ေရႊသည္အခ်င္းခ်င္း၊
ငါးပိသည္ အခ်င္းခ်င္း၊
ရဟန္းသံဃာ အခ်င္းခ်င္း၊
ဓမၼကထိက အခ်င္းခ်င္း၊
စာခ်ဘုန္းၾကီး အခ်င္းခ်င္း၊
ဆရာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း အတင္းေျပာကာ
ဣႆာ ျဖစ္တက္ၾကသည္။

သူ၏ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္းေၾကာင့္
မိမိထက္ သာလြန္၍
တိုးတက္ေနသူကို
အတင္းေျပာကာ
ဣႆာျဖစ္မႈေၾကာင့္
ထိုသူမွာ အက်ဳိးမယုတ္ဘဲ
မိမိမွာသာ ပညာရွိတို ့၏ အထင္ေသးခံရမည့္အျပင္
သံသရာ ဘ၀၌လည္း
ယခုထက္ ေအာက္က်ဖို ့အေၾကာင္း
မေကာင္းေသာ တရားတမ်ဳိးျဖစ္၍
စင္စစ္ ပယ္ရွားထိုက္လွပါေပသည္။

စကားေျပာေသာ အခါျဖစ္ေစ၊
စာေရးေသာ အခါျဖစ္ေစ၊
မိမိကိုယ္ကို ေျမွာက္၍ ေျမွာက္၍ (ဂုဏ္ေဖာ္၍)
ေျပာဆုိေရးသားျခင္းကို
'' အတၱဳကၠံသန '' ဟုေခၚ၏ ။
[ အတၱ= မိမိကိုယ္ကို + ဥကၠံသန = ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊]
သူတစ္ပါးကို ရႈတ္ခ်၍ (အျပစ္တင္၍)
ေျပာဆုိေရးသားမႈကို
'' ပ၇၀မ ၻန '' ဟုေခၚ၏။
[ပ၇= သူတစ္ပါးကို + ၀မ ၻန= ရႈတ္ခ်ျခင္း ]

ထုိတြင္ အတၱဳကၠံသန အမႈ၌
မိမိဂုဏ္ကို သာယာေသာ ေလာဘႏွင့္
အထင္ၾကီးေသာ မာနမ်ားျဖစ္တက္၏။
ပ၇၀မၻန အမႈ၌ကား
ယခုျပေနေသာ ဣႆာ ႏွင့္
မလိုမုန္းထားေသာ ေဒါသ သေဘာ
ျဖစ္တက္ေလသည္။

စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္မာရွိေနသူသည္
ယခုတစ္ဘ၀တာ ယုတ္မာမည္မဟုတ္၊
ျဖစ္တုိင္း ျဖစ္တိုင္းေသာ စိတ္ယုတ္မာမ်ားက
တစ္သႏ ၱာန္လံုး (တစ္ကိုယ္လံုး)
ထံုမႊန္းေနရကား ေနာက္ေနာက္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာသို ့လည္း
စိတ္ယုတ္မာ အဆက္ဆက္ဓာတ္သတၱိ
ကူးစက္ေနေသာေၾကာင့္
ထုိသူကို ရင့္မာေသာ ပါရမီရွင္ဟုဆုိဖို ့ရန္
လြန္စြာခဲယဥ္းသည္။

ထို ့ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို
ပါရမီရွင္မ်ားစာရင္း
မပါ၀င္မည္စိုး၍လည္း
ယုတ္မာဆိုးရြားေသာ
စိတ္မ်ားကို
အျမန္ဆံုး ျပင္ထိုက္ၾကေပသည္။

(ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္ဘုရား အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ )