**** " အလယ္လမ္းမွန္ " ****

 

 " အလယ္လမ္းမွန္ "
★★★★★★★★★
“အစြန္းႏွစ္သြယ္၊
လမ္းမွားပယ္၊
အလယ္လမ္းမွန္သည္။
လမ္းမွန္ကိုေလွ်ာက္
ညဏ္ျမင္ေပါက္
ဆုိက္ေရာက္ နိဗၺာန္။”


အမွားလမ္းစဥ္အတုိင္း ေလွ်ာက္သြားရင္
ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ေရာက္မယ္။
အမွန္လမ္းစဥ္တုိင္း ေလွ်ာက္ရင္
ေအးျငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို
ဆုိက္ေရာက္မယ္။
လမ္းမွန္ဆုိတာ
မဂၢင္လမ္းကို ေျပာပါတယ္။

သတိကပ္ေနတာက သတိမဂၢင္၊
လံုးလစိုက္ေပးရတာက ၀ီရိယမဂၢင္၊
စူးစုိက္တာက သမာဓိမဂၢင္၊
ရႈစိတ္ကေလး အာရုံေပၚေရာက္ေရာက္သြားေအာင္
ပုိ႕ေဆာင္တာက သမၼသကၤပၸမဂၢင္၊
သူ႕ရဲ႕ပုိ႕ေဆာင္ခ်က္ ေကာင္းသေလာက္
သမၼာဒိ႒ိ အမွန္သိမႈ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။
အလုပ္သမား မဂၢင္ ငါးပါး။

သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ရင္
တစ္မွတ္တစ္မွတ္၊
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နိဗၺာန္ဆီသို႕
ဆုိက္ေရာက္တာကို ရည္ညြန္းျပီး
ဆုိက္ေရာက္ နိဗၺာန္လုိ႕ ေျပာတာပဲ။

ရွႈမွတ္တုိင္း ရွႈမွတ္တုိင္း
သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ဖုိ႕
သတိ အျမဲရွိေနရမယ္။
စြဲျမဲတဲ့ သတိျဖစ္ရတယ္၊
သတိက သာမန္သတိမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး သမၼာသတိ။

ကိစၥတုိင္း ကိစၥတုိင္း
အေၾကာင္းၾကဳံတုိင္း ၾကဳံတုိင္း၊
ရုပ္နာမ္ေတြ ျဖစ္ေပၚတုိင္းမွာ
မေမ့တဲ့သတိကုိ ဆုိပါတယ္ သမၼာသတိ။

အဲ့ဒီ သတိျမဲတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ
သတိမဂၢင္ကေနျပီးေတာ့
မဂၢင္ ရွစ္ပါးလံုး ပြားမ်ားျပီးသားျဖစ္သြားတယ္။
သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္မပ်က္ျဖစ္ေနရင္
သီလမဂၢင္ သံုးပါးလည္း
ပါ၀င္ျပီးစီးသြားမယ္။

အဲ့ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး
ပြားမ်ားလ်က္သား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
တစ္မွတ္ တစ္မွတ္
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နိဗၺာန္ကို
သြားေနတယ္လုိ႕ အသိမွတ္ျပဳရတာပဲ။
အဲဒါ တဒဂၤ၊ ေနာက္ေတာ့ အျပည့္အ၀
ဆုိက္ေရာက္သြားဖုိ႕ပဲ။
“ဘ၀ဇာတိ သူရွိျပန္လွ်င္
အိုေသပူေဆြး ငိုေၾကြးထုိ႕ျပင္
ကုိယ္ဆင္းရဲ ထန္သည္းပူပင္
သို႕ျဖစ္ရ လံုး၀ ဆင္းရဲပင္။”

ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊
ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ပိဋိစၥသမုပၸါဒ္ စက္ရဟတ္ၾကီး
လည္ပတ္သြားတာကုိ ေျပာပါတယ္။
ဒီဒုကၡစက္ရဟတ္
မျပတ္လည္ပတ္ေနတာက
အမွန္မသိမႈ အ၀ိဇၨာ၊
တပ္မက္မႈတဏွာ၊
စြဲလမ္းမႈ ဥပါဒါန္၊
ျပဳလုပ္မႈ ကံ၊
ဒီကံေတြေၾကာင့္
ဘ၀သစ္ ဇာတိ ျဖစ္လာရတယ္၊

ဇာတိေၾကာင့္ အုိမႈ၊
ေသမႈတြင္မက ကိုယ္္ဆင္းရဲေတြ၊
စုိးရိမ္ေသာကေတြ၊ ပရိေဒ၀-ငိုေၾကြးရတာေတြ၊
ဥပါယာသ- ျပင္းျပင္းထန္ထန္
ပူေလာင္ပင္ပန္းရတာေတြ။
ဒါေတြဟာ ဆင္းရဲလံုးလံုးပဲ
တစ္ခုမွ ေကာင္းတာ မရွိဘူး။

ဒီဆင္းရဲေတြ ရေအာင္
ေယာဂီက ရွာမွီေနတာလား။
ဒါေတြ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ရွာမွီေနတာလား။
ကိုယ့္ဘ၀ကုိယ္ တြက္ၾကည့္ေနာ္။
သားရဖုိ႕၊ သမီးရဖုိ႕၊
ပစၥည္းရဖုိ႕ ရွာမွီေနၾကတယ္။
ဇာတိရဖုိ႕ပဲ ဒီသားသမီး ပစၥည္း၀တၳဳေတြကလည္း
ဇာတိ ဇရာ မရဏနဲ႕
တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ရုပ္၀တၳဳေတြပဲ၊

ျဖစ္ေပၚလာလုိက္
ရင့္ေရာ္ပ်က္စီးသြားလုိက္နဲ႕ ဒုကၡေပါ့။
ဇာတိ ဇရာ မရဏ မကင္းတဲ့ ဒုကၡေတြပဲ။
ဒီ ဒုကၡေတြပဲ ရွာေနရင္
ဒုကၡလြတ္လပ္ေရးကေတာ့ေ၀းေသးတယ္လုိ႕ မွတ္ပါ။
“ဇာတိရွိတာ ဇာတိရွာ၊ ထပ္ခါဇာတိ ရေနသည္။ ”
ဇာတိေၾကာင့္ တစ္ဘ၀လံုး၊
တစ္သံသရာလံုး မဆံုးႏုိင္တဲ့ ဒုကၡေတြ
ပင္လယ္ေ၀ခဲ့ရတယ္ဆုိတာ သိခဲ့ျပီ။

ဒီဇာတိမရွိရင္ ေကာင္းမွာပဲ
ဇာတိ-ျဖစ္မႈမရွိရင္ အုိမႈ၊ ေသမႈလည္းမရွိ၊
ဒီလို ညဏ္၀င္ရမယ္။
ဇာတ္ိ လြတ္ေျမာက္မွ ေကာင္းမယ္လုိ႕
ဇာတိကို အျပစ္ျမင္လာတယ္၊

[ “ဇာတိဆင္ျခင္၊ အျပစ္ျမင္၊ လြတ္ခ်င္ နိဗၺာန္ရမည္တည္း။
ဇာတိဆင္ျခင္၊ အျပစ္ျမင္ ရွာလွ်င္ နိဗၺာန္ေရာက္မည္တည္း။” ]

ဇာတိရဲ အျပစ္ကို
ဆင္ျခင္ညဏ္၀င္လာရင္
လြတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာမယ္။
ဇာတိဒုကၡကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေနာ္။
ျဖစ္ေပၚတုိင္း ပ်က္စီးတုိင္း၊
ျဖစ္တုိင္း ပ်က္တုိင္းသိရမယ္ဆုိတာ ဒါပဲ။

တရားရႈတဲ့သူဟာ
ဇာတိကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရတယ္ သိရမယ္။
အျပစ္ျမင္လာမယ္၊
အျပစ္ျမင္ရင္ ဇာတိက လြတ္ခ်င္လာမယ္။
ဇာတိဟာ ဒုကၡသစၥာအမွန္ပဲ။
ဒီဇာတိကေနျပီး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္လုိက္တဲ့
ဒုကၡအဆင့္ဆင့္ေတြ
ဇာတိထဲမွာပဲ ရင့္ေရာ္မႈ၊
ပ်က္စီးမႈဆုိတဲ့ ဇရာ မရဏေတြ ေပါက္ဖြားေနတယ္။

ဒီဆင္းရဲ အဆင့္ဆင့္ေတြဟာ
ဇာတိေၾကာင့္ ျဖစ္တာမွန္ရဲ႕သားနဲ႕
မိမိတုိ႕ရွာမွီေနတာ
ဇာတိလြတ္ေၾကာင္း ဟုတ္ရဲ႕လား။
ဒီဇာတိ- ျဖစ္ေပၚမႈေတြကို
မရွာမွီေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အေနနဲ႕
ခႏၶာမွာ ျဖစ္ခုိက္ ရုပ္နာမ္ေတြကုိ
ဇာတိရဲ႕ အျပစ္ျမင္ေအာင္ ရွႈဆင္ျခင္ရတယ္။
ဇာတိ အျပစ္ျမင္လုိ႕
ဇာတိလြတ္ေအာင္
တရားရႈတဲ့သူေတြဟာ
အဇာတိဆုိတဲ့ အျမဳိက္နိဗၺာန္ကို
ဆုိက္ေရာက္သြားမယ္ .။

နိဗၺာန္ေရာက္မွ
ဒုကၡအားလံုး လြတ္ေျမာက္မယ္။
သုေမဓာ ဘ၀တုန္းက
ငါ့မွာ ျဖစ္ေပၚမႈ ဇာတိလည္းရွိတယ္၊
ရင့္ေရာ္ပ်က္စီးမႈ ဇရာ မရဏလည္း ရွိေနတယ္၊
အဲ့ဒီျဖစ္ေပၚမႈ ရင့္ေရာ္ပ်က္စီးမႈ မရွိတဲ့
ျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡေဘးရန္ခပ္သိမ္း ေအးျငိမ္းတဲ့
နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္
ငါရွာမွီမယ္လုိ႕ ဆႏၵျဖစ္လာတယ္၊
ရွိသမွ် ပစၥည္းဥစၥာေတြ စြန္႕လြတ္၊
ရေသ့၀တ္၊ ဇာတိမရွိတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ရွာရင္း
ဘုရားအျဖစ္သုိ႕ ေရာက္လာပါတယ္။

“ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အဆံုးအမတရားစုမ်ား”