***** ဂတိခ်ိဳခ်ိဳ ဂတိခါးခါး *****

ဂတိခ်ိဳခ်ိဳ ဂတိခါးခါး
**************
တစ္ခါတုန္းက အနိဝတၲျဗဟၼဒတ္မင္း ဆိုတာရွိခဲ႕ဘူးတယ္။
ျမန္မာလိုျပန္ေတာ့ေနာက္မဆုတ္တဲ႕မင္းလို႕
အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ အနိဝတၲမင္း ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကို၊ထြက္တဲ႕အခ်ိန္ေတာမီးေလာင္ပါတယ္။

မီးက အစိုအေျခာက္မေရြး သစ္
ပင္ျမက္ေျခာက္ေတြကို အကုန္ေလာင္ေတာ့
တာပါ။ေနာက္ကိုမဆုတ္ပဲ၊ေရွ႕ကိုတိုးတိုးျပီး
ေလာင္သြားတယ္။

အနိဝတၲမင္းက ေလာင္ေနတဲ႕မီးကို
ဥပမာျပဳျပီး အာရံုနိမိတ္ယူပါတယ္။
မီးတစ္ဆယ့္တစ္ပါးဟာ သတၲဝါေတြ
ကိုႀကီးစြာဆင္းရဲေစလ်က္ ေနာက္ကိုမဆုတ္
ပဲ၊ဆက္၍ေလာင္ ေလာင္သြားတယ္။

ငါလည္းဒီဆင္းရဲေတြျငိမ္းဖို႕၊ဒီမီးေလာင္သလို
မဂ္တည္းဟူေသာမီးနဲ႕၊ကိေလသာေတြကိုေလာင္ျပီး၊ဘယ္လိုသြားရမလဲ "
လို႕၊ အေတြးနိမိတ္ယူပါတယ္။

ေရွ႔ကိုဆက္ျပီးသြားျပန္ေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ ငါးဖမ္းေနတဲ႕ တံငါသည္ေတြကို
ေတြ႕ရျပန္တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ပိုက္ကြန္မွာ မိေနတဲ႔
ငါးတစ္ေကာင္က၊ပိုက္ကြန္ကိုျဖတ္ျပီး
ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။ဒီေတာ့ တံငါသည္
ေတြက "ငါးကပိုက္ကြန္ကို ျဖတ္ေျပးသြားျပီ
လို႕. ေအာ္ႀကပါတယ္။
အနိဝတၲမင္းက ဒီအသံကိုႀကားေတာ့ ေရွ႕က
အတိုင္း အာရံုနိမိတ္ယူျပန္ပါတယ္။

"ငါလည္း မဂ္ဥာဏ္နဲ႕တဏွာဒိဌိတည္း ္ဟူေသာ ပိုက္ကြန္ကို ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္
ျဖတ္နိုင္ပါ႔မလဲ၊" လို႔ေတြးပါတယ္။
မနိဝတၲမင္းက ေလာင္ေနတဲ႔မီး နဲ႕
ပိုက္ကြန္ကလြတ္ထြက္သြားတဲ႔ ငါးတို႔ကို
ၿကည့္ျပီး၊သံေဝဂကိုအေျခခံကာ၊ဝိပႆနာတရားအားထုတ္လိုက္ထာ၊

တရားထူး တရား
ျမတ္ရ၊ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္သြားတယ္။

အနိဝတၲမင္းကေတာ့ မျမဲတဲ႕
သေဘာတရားေတြကိုသိျပီး၊တရားအား
ထုတ္လိုက္ထာ ဂတိခ်ိဳခ်ိဳ ဂတိခါးခါးေတြ
ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့တဲ႕ နိဗၺာန္
ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳသြားခဲ႔ပါျပီ၊
ကိုယ္က အနိဝတၲမင္းလို ဂတိခ်ိဳခ်ိဳ ဂတိခါးခါးက မလြန္ေျမာက္နိုင္
ေသးရင္ေတာင္၊ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရိွတဲ႕
သက္ရိွ သက္မဲ႕ေတြကို ႀကည့္ျပီး
ဒီမျမဲတဲ႕သေဘာတရားေတြဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာပ်က္စီးရမွာပဲ၊ လို႕မႀကာ
မႀကာ ဆင္ျခင္မႈေလး ေတြ အထံု အေလ့ ့အက်င့္ေ လးျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားပါ။
အခိုက္အတန္႕ေလးမွာေတာ့ အကုသိုလ္ ကိေလသာေတြကင္းသြားပါလိမ့္
မယ္။

သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ကေလးကူးဆက္
ႀကည့္ရေအာင္။
မျမဲတဲ႕ သေဘာတရားေလးေတြဆင္ျခင္
ႀကရေအာင္။

ေနာက္ဘဝမွာ အထံုပါရမီေလးပါသြားရေအာင္လို႕ပါ။
မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွာသံေဝဂ ယူစရာေတြ
အမ်ားႀကီးေနာ္။

(ရေဝႏြယ္...အင္းမ)
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း-ဇန္နဝါရီ ၊၂၀၁၀