“ ပညာသံုးဆင့္ ဂုဏ္ရည္ျမင့္ ”

“ ပညာသံုးဆင့္ ဂုဏ္ရည္ျမင့္ ”

ေလာကမွာ အေမွာင္ေၾကာက္သူ၊ အလင္းရလိုသူတို ့အတြက္အေမွာင္ကို ျဖိဳခြင္းေပးႏိုင္တဲ့ အလင္းေရာင္ေလးမ်ိဳး ရိွပါတယ္။ေနေရာင္၊ လေရာင္၊ မီးေရာင္၊ပညာေရာင္တို ့ပါပဲ။ဒါေပမယ့္ ေနဆိုတာ ေန ့အခါမွာပဲ လင္းျပီး၊ညအခါ မလင္းနိုင္ပါဘူး။


လကလည္း လဆန္းပိုင္းညအခါမွာပဲ လင္းျပီးေန ့အခါ မလင္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး။
မီးဆိုတာလည္းထြန္းတဲ့ေနရာမွာပဲ ထြန္းထားတုန္းသာ လင္းႏိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင္ ့ေန၊ လ၊ မီးေရာင္တို ့ဟာ ကာလ၊ေဒသ အေနနဲ ့ ကန္ ့သတ္ထားျပီးေတာ့သာ အလင္းေရာင္ေပးနိုင္ၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အဲဒီအေရာင္ေတြေၾကာင့္ သံသရာကို ျခယ္လွယ္ေနတဲ့သတၱဝါေတြရဲ့ ရင္တြင္းအေမွာင္အဝိဇၨာကိုေတာ့နည္းနည္းေလးမွ်ပါးသြားေအာင္၊
အလင္းရေအာင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ၾကပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ႏွစ္ဖက္ျမင္ ပညာအလင္းေရာင္ကသာ ေနရာမေရြး၊အခိ်န္မေရြး ထြန္းလင္းနိုင္ပါတယ္။အဝိဇၨာကင္းျပီးစိတ္အလင္းရေအာင္ 
 ေဆာင္ရြက္ေပးနိုင္ပါတယ္။
စိတ္ရဲ့ အပူအခိုးအေငြ ့ကင္းစင္ျပီး အမွန္အတိုင္းျမင္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သံသရာခရီးသည္ဘဝနဲ ့အဝိဇၨာေမွာင္တြင္းခ်ဥ္းနင္းသြားလာရတဲ့
အခါေန၊လ၊မီးေရာင္ေတြရိွရံုမွ်နဲ ့မလံုေလာက္ေသးပါဘူး။

ဘဝရပ္တည္ေရး တစ္ဖက္ျမင္ပညာ တတ္ရံုမွ် နဲ ့လည္း မျပည့္စံုေသးပါဘူး။သာသနာ့လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွစ္ဖက္ျမင္ ပညာကို ရေအာင္ယူနိုင္မွသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အာရံုနဲ ့စိတ္စြမ္းအားမ်ားကို အရိွအတိုင္းသိႏုိင္တာကို (ပညာ )လို ့ေခၚပါတယ္။အဲဒီပညာက တရားစြမ္းအင္ ထုတ္လုပ္ေရးဆိုင္ရာမွာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္သံုးဆင့္ ရိွပါတယ္။

(၁) ‘ကံသာ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ’လို ့ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္သြယ္သိတတ္တဲ့ မူလတန္းပညာ။ကံအရိွကိုသိတတ္တဲ့ ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိေပါ့။

(၂) ရုပ္နာမ္ သခၤါရတို ့ရဲ့ မခိုင္ျမဲတဲ့သေဘာ၊ဆင္းရဲတဲ့သေဘာ၊အစိုးမရတဲ့သေဘာကို အမွန္အတိုင္းသိတတ္တဲ့ အလယ္တန္းပညာ။ခႏၶာအရိွကို သိတတ္တဲ့ ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိေပါ့။

(၃) လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာမႈ အစစ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ရဲ့သေဘာကိုတိုက္ရိုက္သိျမင္တတ္တဲ့ အထက္တန္းပညာ။နိဗၺာန္အရိွကို သိတတ္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္၊စတုသစၥသမၼာ႒ိေပါ့။အဲဒီလို သံုးဆင့္ရိွေပမယ့္ အလုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ့မူလတန္းပညာနဲ ့အလယ္တန္းပညာကသာ လိုရင္းပါ။အဲဒီပညာႏွစ္မ်ဳိးကို ‘မ်က္မွန္ႏွစ္လက္’လို ့ ေခၚ ႏိုင္္တယ္။

ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိပညာက ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့အေကာင္းအဆိုး ကံႏွစ္မ်ဳိးကို အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္သြယ္ကာ အရွည္ေျမာ္ျမင္ျပီး ၾကည့္ရတာမို ့‘အေဝးၾကည့္မ်က္မွန္’နဲ့ တူပါတယ္။
လုပ္ထိုက္တဲ့ ကံ၊ မလုပ္ထိုက္တဲ့ကံ၊ေရွာင္သင့္တဲ့ ကံ၊ေဆာင္သင့္တဲ့ကံလို ့အမွန္အတိုင္းသိေအာင္ စဥ္းစားႏိႈင္းခိ်န္ေသခ်ာစြာ ဓာတ္ခဲြျပီး ၾကည့္ရႈေပးတတ္ပါတယ္။

ရုပ္နာမ္ခႏၶာ အရိွကို တကယ္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္နိုင္တဲ့ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိပညာက ျဖစ္တိုင္း ပ်က္တိုင္းျမင္ေအာင္အနီးကပ္ရႈ မွတ္သံုးသပ္၍ ၾကည့္ရတာမို ့’အနီးၾကည့္မ်က္မွန္’နဲ ့တူပါတယ္။ဒီမ်က္မွန္နွစ္လက္ တပ္ထားမွ တရားအသိ၊ လူ ့မ်က္စိကိုရျပီး အကြက္ေစ့ေအာင္ လမ္းမွန္ၾကည့္တတ္မွာပါ။လမ္းမွန္သိမွလည္းနည္းမွန္ေအာင္ အားထုတ္တတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကံကိုယ္ပိုင္ရံုမွ်မက နိုင္လည္းနိုင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ကာလမ္းရွင္းေပးတာမို့ ‘ကံထိန္းခလုတ္’ အစစ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

တရားအသိ၊ လူ ့မ်က္စိရိွတာမို ့ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ရရိွလာမယ့္
  ေလာကီေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို အႏွစ္အစိုင္ အခိုင္အမာ ပန္းတိုင္အျဖစ္ လက္မခံဘဲ အသံုးခ်စရာ အသံုးအေဆာင္အျဖစ္၊အခိ်န္တန္ကလက္လႊတ္လိုက္ရမယ့္ ယာယီအငွားပစၥည္းေတြအျဖစ္ပဲလက္ခံေတာ့တယ္။

အခိ်န္တန္က ဖ်က္ခ်ခံရမယ့္အေပၚကို တက္နိုင္ရံုအတြက္ခဏေဆာက္လုပ္ေပးထားတ ဲ ့ ‘ျငမ္း’ အျဖစ္လည္း ျမင္လာတယ္။အေၾကာင္းရိွေနသမွ် ျဖစ္ေပၚေနျပီး အခိ်န္တန္က ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာဟာ ရုပ္နာမ္သခၤါရတို ့ရဲ့ အလုပ္သာျဖစ္တယ္၊ကိုယ့္အလုပ္ မဟုတ္ေသးဘူး။ 

ကိုယ့္အလုပ္မထည့္ဘဲ သူ ့အလုပ္ကိုသာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရင္မူးလဲမတတ္ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းရံုပဲ ရိွမယ္။သူ ့အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္အလုပ္ ထည့္ေပးမွသာျငိမ္းေအးခ်မ္းသာမယ္ဆိုတာလည္း အျမင္ရွင္းလာတယ္။အဲဒီလို အသိပညာ တိုးပြားလာတာနဲ ့အမွ် လူဟာလည္း ဂုဏ္ရည္ျမင့္မားလာပါတယ္။ 

ဘဝခႏၶာနဲ ့ပတ္သက္လို ့လည္း ေနာက္ထပ္အပူမီးမပြားေစဘဲ စြမ္းအားကို တိုးတက္လာေစပါတယ္။အသိစြမ္းအားေတြလည္း
 ျငိမ္းေအးၾကည္လင္သန္ ့စင္သြားရပါတယ္။
မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ဆိုတာကရလဒ္ပန္းတိုင္ အထက္တန္းပညာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။အက်ဥ္းခ်ဳပ္….၊

❈ အသိပညာ၊ ရိွမွသာ၊ မွန္စြာအဆင့္ဆင့္။

❈ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ကာ၊ၾကည့္တတ္ပါ၊
ပညာအလင္းျဖင့္။

❈ ကိုယ္တိုင္ျပဳထား၊ ကံတရား၊သိျငား မူလဆင့္။

❈ ဝိပႆနာ၊ ျမတ္ပညာ၊ မွတ္ပါ အလယ္ဆင့္။

❈ မဂ္ဥာဏ္’ဖိုလ္ဥာဏ္၊ အသိမွန္၊ မွတ္ရန္ အထက္ဆင့္။

❈ အသိ(၃)ျဖာ၊ တိုးပြားလာ၊လူမွာ ဂုဏ္ရည္ျမင့္။

(တိပိဋကဓရ၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ(ေယာ)ဆရာေတာ္ဘုရား)

credit to: https://www.facebook.com/mawkon.thakhin.1