စိတ္ညစ္ရင္ အာရုံေျပာင္းလိုက္ပါ
@@@@@@@@@@@@@@@
တစ္ခါတုန္းက သီဟုိဠ္ကြ်န္းမွာ
ကိုရင္တိႆ ဆိုတဲ့ ကိုရင္တစ္ပါး
မွာ စိတ္ညစ္စရာအာရုံတစ္ခုနဲ႔ေတြ႔
ၿပီး လူထြက္ခ်င္လာပါသတဲ့။ ဆရာ
ဘုန္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာဘုန္းႀကီးက "အင္း
အာရုံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အၿမဲ
တမ္းအဆိုးဘက္ကိုခ်ည္း ယိမ္းမ
ေနဘူး။ အာရုံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့စိတ္
ကို အာရံုနဲ႔ပဲျပန္ကုေပးမွ။လူဆိုတာ
အာရံုသစ္ကို အေျခတည္ၿပီး ေပွ်ာ္
ရႊင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာ
ရုံသစ္တစ္ခု ေျပာင္းေပးလိုက္မွပဲ"
ေတြးမိၿပီး "ေကာင္းၿပီ ငါ့တပည့္
လူထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္လည္း မ
တားလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ေနတဲ့
ေက်ာင္းဟာ ခ်ဳိးေရအလြန္ရွား
တယ္။ ငါ့တပည့္ လူမထြက္ခင္ ငါ
တို႔ကို ေရေပါရာ စိတၲရေတာင္ကို
ပို႔ေပးခဲ့ပါဦး" လို႔ မိန္႔လိုက္ပါတယ္။
ကိုရင္တိႆလည္းဆရာဘုန္း
ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း စိတၲရေတာင္
ကို ပို႔ေပးရွာပါတယ္။ ဆရာဘုန္း
ႀကီး ဘာထပ္မိန္႔ျပန္သလဲဆိုေတာ့
"ငါ့တပည့္ရယ္ ဒီစိတၲရ ေတာင္မွာ
ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြက သံဃာပိုင္
ေက်ာင္းသံဃိကေက်ာင္းေတြကြဲ႔။
သံဃိကေက်ာင္းဆိုေတာ့ အစစအ
ရာရာဆင္ျခင္ေနရတယ္။ဒါေၾကာင့္
ပုဂၢလိက ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေလး
တစ္ေက်ာင္းေတာ့ လိုခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါဦးကြယ္"
လို႔ဆက္မိန္႔ျပန္တယ္။
ကိုရင္တိႆလည္း တက္တက္
ၾကြၾကြနဲ႔ပဲ စိတ္ကူးနဲ႔ဦးစြာ ေသခ်ာ
စဥ္းစားၿပီး ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ဖို႔
ေက်ာင္းကို စဥ္းစားပါတယ္။ ၿပီးမွ
ဥတုသံုးပါးနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ေတာင္
ု
ေျခတစ္ခုမွာ လႈိဏ္ေခါင္းစတူးပါ
တယ္။
အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ကိုရင္
တိႆဟာ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး
ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသြင္းနဲ႔ကမၼ႒ာန္း
ေက်ာင္းအတြက္ လႈိဏ္ဂူတူးတာ
ရယ္' ဆရာဘုန္းႀကီးဆီမွာ သင္ခဲ့
တဲ့ သံယုတၲနိကာယ္က်မ္းႀကီးကို
ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ေနတာရယ္'ေတ
ေဇာကသိုဏ္းကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားေန
တာရယ္' အလုပ္သံုးခုတစ္ၿပိဳင္နက္ု
လုပ္ေနပါတယ္။
ထပ္ၿပီးအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက
ကမၼ႒ာန္းလႈိဏ္ဂူေက်ာင္းေဆာင္
ၿပီးတဲ့ေနမွာ သံယုတၲနိကာယ္က်မ္း
ရြတ္ဆိုမႈ ၿပီးဆံုးသလို' ပြားမ်ားေန
ဆဲ ေတေဇာကသိုဏ္းဟာလည္း
အပၸနာစ်ာန္အထိ ေရာက္လာခဲ့ပါ
တယ္။ (ဝိပႆနာဆင့္ထိေတာ့ မ
ေရာက္ေသးဘူး)
ကိုရင္တိႆလည္း အားရဝမ္း
သာနဲ႔ ၿပီးစီးသြားတဲ့အေၾကာင္းဆ
ရာဘုန္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္ပါ
တယ္။ ဒီေတာ့ လိႈဏ္ဂူေက်ာင္း
ေဆာင္ေလးကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး
"အို…ေကာင္းလိုက္တဲ့လုိဏ္ဂူေလး
ပါလား။ငါတို႔ေတာ္ေတာ္သေဘာ
က်ပါတယ္ကြယ္။ ငါ့တပည့္ ပင္ပင္
ပမ္းပမ္းနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လႈိဏ္ဂူေလး
ဆိုေတာ့ ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ ငါ့တ
ပည့္ေနလိုက္ပါဦး။လူထြက္သြားရင္
္
ရဟန္းတရားနဲ႔ေဝးသြားမွာဆိုေတာ့
ငါတို႔ေပးတဲ့ ကမၼ႒ာန္းနည္းေလးနဲ႔
စြမ္းႏိုင္္သေလာက္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား
လိုက္ပါဦး" လို႔ ဆက္မိန္႔လိုက္ပါ
တယ္။
ကိုရင္တိႆလည္း ဆရာ့စကား
အတိုင္းတရားရႈမွတ္ရာလိႈဏ္ဂူေလ
းက အသစ္လွလွ' ရာသီဥတုကလဲ
သာသာယာယာနဲ႔စိတ္မွာ ဝမ္း
ေျမာက္ ပီတိေတြျဖစ္ၿပီး ေတေဇာ
ကသိုဏ္းပြားရင္း အပၸနာစ်ာန္ထိ
လည္းရထားတာဆိုေတာ့ အရဟ
တၲဖိုလ္တည္ၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါ
ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာ့ေက်း
ဇူးကိုသိ ဆရာရွိရာ အရပ္ကို ဦးခ်
ၿပီးေတာ့ " ေၾသာ္.စိတ္ဆိုတာ အ
ၿမဲတမ္းအဆိုးဘက္ကို ယိမ္းမေန
ပါလား။ အာရုံေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ဳိးၿပီး အျမင့္ဆံုးပန္း
တိုင္ကို မထင္မွတ္ဘဲ ေရာက္သြား
ပါလား" လို႔ဆင္ျခင္မိလိုက္ပါသတဲ့
----------------------------------
•• မူလပဏၰာသအ႒ကထာ(ပ)တြဲ
စာ(၃၉၅)
•••အရွင္ရာဇိႏၵ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
၏ အကုသိုလ္ႏွင့္ပန္းတိုင္ မွ့
@@@@@@@@@@@@@@@
တစ္ခါတုန္းက သီဟုိဠ္ကြ်န္းမွာ
ကိုရင္တိႆ ဆိုတဲ့ ကိုရင္တစ္ပါး
မွာ စိတ္ညစ္စရာအာရုံတစ္ခုနဲ႔ေတြ႔
ၿပီး လူထြက္ခ်င္လာပါသတဲ့။ ဆရာ
ဘုန္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာဘုန္းႀကီးက "အင္း
အာရုံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အၿမဲ
တမ္းအဆိုးဘက္ကိုခ်ည္း ယိမ္းမ
ေနဘူး။ အာရုံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့စိတ္
ကို အာရံုနဲ႔ပဲျပန္ကုေပးမွ။လူဆိုတာ
အာရံုသစ္ကို အေျခတည္ၿပီး ေပွ်ာ္
ရႊင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာ
ရုံသစ္တစ္ခု ေျပာင္းေပးလိုက္မွပဲ"
ေတြးမိၿပီး "ေကာင္းၿပီ ငါ့တပည့္
လူထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္လည္း မ
တားလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ေနတဲ့
ေက်ာင္းဟာ ခ်ဳိးေရအလြန္ရွား
တယ္။ ငါ့တပည့္ လူမထြက္ခင္ ငါ
တို႔ကို ေရေပါရာ စိတၲရေတာင္ကို
ပို႔ေပးခဲ့ပါဦး" လို႔ မိန္႔လိုက္ပါတယ္။
ကိုရင္တိႆလည္းဆရာဘုန္း
ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း စိတၲရေတာင္
ကို ပို႔ေပးရွာပါတယ္။ ဆရာဘုန္း
ႀကီး ဘာထပ္မိန္႔ျပန္သလဲဆိုေတာ့
"ငါ့တပည့္ရယ္ ဒီစိတၲရ ေတာင္မွာ
ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြက သံဃာပိုင္
ေက်ာင္းသံဃိကေက်ာင္းေတြကြဲ႔။
သံဃိကေက်ာင္းဆိုေတာ့ အစစအ
ရာရာဆင္ျခင္ေနရတယ္။ဒါေၾကာင့္
ပုဂၢလိက ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေလး
တစ္ေက်ာင္းေတာ့ လိုခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါဦးကြယ္"
လို႔ဆက္မိန္႔ျပန္တယ္။
ကိုရင္တိႆလည္း တက္တက္
ၾကြၾကြနဲ႔ပဲ စိတ္ကူးနဲ႔ဦးစြာ ေသခ်ာ
စဥ္းစားၿပီး ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ဖို႔
ေက်ာင္းကို စဥ္းစားပါတယ္။ ၿပီးမွ
ဥတုသံုးပါးနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ေတာင္
ု
ေျခတစ္ခုမွာ လႈိဏ္ေခါင္းစတူးပါ
တယ္။
အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ကိုရင္
တိႆဟာ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး
ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသြင္းနဲ႔ကမၼ႒ာန္း
ေက်ာင္းအတြက္ လႈိဏ္ဂူတူးတာ
ရယ္' ဆရာဘုန္းႀကီးဆီမွာ သင္ခဲ့
တဲ့ သံယုတၲနိကာယ္က်မ္းႀကီးကို
ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ေနတာရယ္'ေတ
ေဇာကသိုဏ္းကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားေန
တာရယ္' အလုပ္သံုးခုတစ္ၿပိဳင္နက္ု
လုပ္ေနပါတယ္။
ထပ္ၿပီးအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက
ကမၼ႒ာန္းလႈိဏ္ဂူေက်ာင္းေဆာင္
ၿပီးတဲ့ေနမွာ သံယုတၲနိကာယ္က်မ္း
ရြတ္ဆိုမႈ ၿပီးဆံုးသလို' ပြားမ်ားေန
ဆဲ ေတေဇာကသိုဏ္းဟာလည္း
အပၸနာစ်ာန္အထိ ေရာက္လာခဲ့ပါ
တယ္။ (ဝိပႆနာဆင့္ထိေတာ့ မ
ေရာက္ေသးဘူး)
ကိုရင္တိႆလည္း အားရဝမ္း
သာနဲ႔ ၿပီးစီးသြားတဲ့အေၾကာင္းဆ
ရာဘုန္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္ပါ
တယ္။ ဒီေတာ့ လိႈဏ္ဂူေက်ာင္း
ေဆာင္ေလးကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး
"အို…ေကာင္းလိုက္တဲ့လုိဏ္ဂူေလး
ပါလား။ငါတို႔ေတာ္ေတာ္သေဘာ
က်ပါတယ္ကြယ္။ ငါ့တပည့္ ပင္ပင္
ပမ္းပမ္းနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လႈိဏ္ဂူေလး
ဆိုေတာ့ ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ ငါ့တ
ပည့္ေနလိုက္ပါဦး။လူထြက္သြားရင္
္
ရဟန္းတရားနဲ႔ေဝးသြားမွာဆိုေတာ့
ငါတို႔ေပးတဲ့ ကမၼ႒ာန္းနည္းေလးနဲ႔
စြမ္းႏိုင္္သေလာက္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား
လိုက္ပါဦး" လို႔ ဆက္မိန္႔လိုက္ပါ
တယ္။
ကိုရင္တိႆလည္း ဆရာ့စကား
အတိုင္းတရားရႈမွတ္ရာလိႈဏ္ဂူေလ
းက အသစ္လွလွ' ရာသီဥတုကလဲ
သာသာယာယာနဲ႔စိတ္မွာ ဝမ္း
ေျမာက္ ပီတိေတြျဖစ္ၿပီး ေတေဇာ
ကသိုဏ္းပြားရင္း အပၸနာစ်ာန္ထိ
လည္းရထားတာဆိုေတာ့ အရဟ
တၲဖိုလ္တည္ၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါ
ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာ့ေက်း
ဇူးကိုသိ ဆရာရွိရာ အရပ္ကို ဦးခ်
ၿပီးေတာ့ " ေၾသာ္.စိတ္ဆိုတာ အ
ၿမဲတမ္းအဆိုးဘက္ကို ယိမ္းမေန
ပါလား။ အာရုံေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ဳိးၿပီး အျမင့္ဆံုးပန္း
တိုင္ကို မထင္မွတ္ဘဲ ေရာက္သြား
ပါလား" လို႔ဆင္ျခင္မိလိုက္ပါသတဲ့
----------------------------------
•• မူလပဏၰာသအ႒ကထာ(ပ)တြဲ
စာ(၃၉၅)
•••အရွင္ရာဇိႏၵ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
၏ အကုသိုလ္ႏွင့္ပန္းတိုင္ မွ့
No comments:
Post a Comment