* မ်က္နွာမည္းႀကီးငုိရင္ ငုိခ်င္တယ္ *
သမီးလည္း သားနွစ္ေယာက္ ေမြးထားၿပီးၿပီ။ သမက္လည္း အိမ္ေပၚက အခါခါဆင္းခဲ့ၿပီ။ လင္မရွိ မေနတတ္ေသာ သမီးက ပုဝါကုိရင္မွာစီးၿပီး ဟုိခင္ကုိေလ်ွာက္ပါလုိ႔ လင္ေပ်ာက္ကုိရွာ ဆုိတဲ့ ငုိခ်င္းရွည္ကုိဆုိၿပီး လင္ကုိအခါခါ ေခ်ာ့ေမာ့ေခၚေနတယ္။
သားနွစ္ေယာက္ေမြးဖြားၿပီး တစ္နွစ္ေက်ာ္ၾကာခ်ိန္မွာ သမီးတြင္ကုိယ္ဝန္ရွိေနျပန္တယ္ေလ။ အေဖ့ရဲ႕ နွလုံးေရာဂါလည္း ရင့္လာသည္။ ေရာဂါနွိပ္နွက္ျခင္းေၾကာင့္ အလုိလုိေမာေနၿပီ။ စုိက္ပ်ဳိးေျမမ်ား ေရာင္းခ်ရေလတုိင္း ေျမကုိခ်စ္ေသာ အေဖ့ခင္ဗ်ာ စိတ္ထိခုိက္မႈမ်ားစြာ ခံရေလ၏။ လွည္း ႏြား လယ္ေျမမ်ားေရာင္းရေလတုိင္း ေရာဂါသည္အေဖခင္ဗ်ာ အိပ္ရာထဲလဲရသည္။ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေနရွာတယ္ေပါ့။
ေလာင္းကစားရႈံးေႂကြးကုိ လယ္ေျမေရာင္းဆပ္ၿပီး သမက္ကုိ ျပန္ေခၚရျပန္တယ္။ ကေလးေမြးၿပီး ေသြးႏုႏု သားႏုႏု သမီးေလးကေတာ့ လင့္ပုခုံး ႏြဲ႕မွီအုံး ျပဳံးေနသည္ကုိၾကည့္ရင္း ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္ၾကရသည္။
ခရီးရွည္ကုိ ဒီလုိပုံမွန္သြားေနရင္ျဖင့္ အေဖနွင့္အေမတုိ႔ လယ္မဲ့ ယာမဲ့ဘဝနွင့္ အ႐ြယ္အုိအုိ ေနညဳိညဳိတြင္ ဘဝဆည္းဆာ အၾကည္းတန္ေရာ႕မယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ ခံေနရေသာ နွလုံးေရာဂါသည္ အေဖရဲ႕အေျခအေနက ေန႔ေန႔ညည အခ်ိန္မဆုိင္း ကြယ္လြန္ႏူိင္တယ္ေလ။ အေဖသည္ အေမ့ေရွ႕ေရးအတြက္ စီမံရေလၿပီ။
*********************************
"ကြၽန္ေတာ္ ကုိယဥ္ေအာင္မွာ မိဘအေမြ လယ္ေျမဧက (၂၀)ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သားမရွိခဲ့ေလေတာ့ သာသနာ႔အေမြခံ ရွင္ျပဳရဟန္းခံလည္း မလုပ္ဖူးပါဘူးဗ်ာ..."
ခုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားနွင့္ အေဖ ေမာဟုိက္ေနသည္။ အေဖ့ကုိ အေမကယပ္ခတ္ေပးေနသည္။
"သမီး သမက္တုိ႔ရဲ႕ အေႂကြးေငြကုိ လယ္ေျမေရာင္းၿပီး ေပးဆပ္ေနရလုိ႔ ကုန္ခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ ေဆးကုသစရိတ္လည္း ထုိက္တန္ေအာင္ မလုပ္ႏူိင္ပါဘူး။ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အလွဴလည္း မလုပ္ရေသးပါဘူး..."
"က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ဆည္ေရေသာက္လယ္ေျမ(၈)ဧကကုိ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆြမ္းဝတ္အျဖစ္ တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ၿပီး မေသမခ်င္းလုပ္ကုိင္စားရေအာင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး စီစဥ္ခ်င္ပါတယ္။ သီးနွံျဖစ္ထြန္းတဲ့နွစ္မွာ ကထိန္အလွဴေတာ္နွင့္ ေျမးမ်ားရဲ႕ရွင္ျပဳပြဲကုိ တင္ရီမက ျပဳလုပ္ေပးပါကြယ္...ကုိယဥ္ေအာင္ကုိလည္း တရားနာဖိတ္ၿပီး အမ်ွေပးပါေလကြယ္..."
"လယ္ေျမ(၈)ဧကကုိ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဝတ္နွင့္ ကထိန္အလွဴျပဳလုပ္ရန္ ဝတ္ေျမအျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ တင္ရီမတစ္သက္ မေရာင္းမေပါင္ လုပ္ကုိင္စားရေအာင္ စာခ်ဳပ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါရေစ ခင္ဗ်ာ..."
ကုိယဥ္ေအာင္သည္ တင္ရီမ၏ လက္ကေလးကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားသည္၊ ရင္ဘတ္ကလည္း ပန္းပဲဖုိလုိ လႈိက္ဖုိေနသည္။
"စေနသမီး တင္ရီမကုိ အသက္ရွည္ရွည္ ေနေစခ်င္လုိ႔ စေနအရပ္မွာ စေနနံဒန္းပင္ စုိက္ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေလ ၊ စေနေန႔တုိင္း ဒန္းၫႊန္႔ကုိ ဘုရားမွာလူၿပီး ေမတၲာဘာဝနာ ပြားမ်ားပါ၊ က်ဳပ္ကုိလည္း အမ်ွေဝေပးပါေနာ္..."
ကုိယဥ္ေအာင္ရဲ႕အသံ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေဆြမ်ဳိးအႀကီးအကဲမ်ား၏လက္သုိ႔ တင္ရီမကုိ ထည့္အပ္သြားေလသည္။ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ယွက္မုိးရွိခု္ိးေနေသာ လက္နွစ္ဘက္ ေျပေလ်ာ့က်သြားသည္။ ေသျခင္းတရားကုိ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္စြာ ရင္ဆုိင္သြားေလၿပီ။
အေမ တင္ရီမ ေဆာက္တည္ရာမရေအာင္ ဟစ္ေအာ္ငုိေႂကြးေနေလၿပီ။
"အုိ...ေက်းဇူးရွင္ႀကီးရဲ႕...ဟီး..ဟီး..ဟီး..."
*********************************
"အေဖဆုံးတာ သုံးနွစ္ေတာင္ရွိၿပီ၊ အခုဟာက လယ္ေျမေရာင္းမွ အစ္ကုိရဲ႕အေႂကြး ေျပေက်မွာ၊ ဒါမွလည္း ေႂကြးေရွာင္ေျပးေနရတဲ့ အစ္ကုိ ျပန္လာႏူိင္မွာေလ..."
"သမီးေလးေမြးထားတဲ့ ေျမးသုံးေယာက္လည္း ရွင္မျပဳရေသးဘူး၊ ကထိန္လည္း မခင္းရေသးဘူး၊ ၿပီးေတာ့လည္း အေမ့အသက္ မေသမျခင္း ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပုိ႔လွဴရမယ့္ ဆြမ္းဝတ္လယ္ေျမ ျဖစ္ေနတယ္..."
"အေမကလည္း က်န္းမာေရးေကာင္းလုိက္တာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္လုိ႔ ၊ အေမေသမွ လယ္ေျမေတြက ေရာင္းရမယ္၊ ေႂကြးေျပေက်မွ အစ္ကုိျပန္လာမယ္...၊ ဒါဆုိရင္ အေျဖေတြ႕ၿပီ အေမေရ..."
မုိးေတြတေဝါေဝါ ႐ြာေန၏၊ မုိးခ်ဳန္းသံေတြ ဆူညံ လ်ွပ္စီးေတြ ဝင္းလက္ေန၏။ ထက္ေနေအာင္ေသြးထားေသာ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ဓားကုိ သမီးကဆြဲယူလာသည္။
"အေမ့ရဲ႕...ေမြးနံအရပ္မွာစုိက္ထားတဲ့ ဒန္းပင္ကုိဓားနဲ႔ ခုတ္လွဲပစ္မယ္ အေမေရ..."
"ကုိယ္ဝန္အရင့္အမာႀကီးနဲ႔ မုိးေရထဲ မထြက္နဲ႔ေလကြယ္၊ မုိးေတြ႐ြာ လ်ွပ္စီးလက္မုိးခ်ဳန္းသံေတြ ညံေနတယ္..."
"အေမ မဆြဲနဲ႔ေနာ္ ၊ ဒန္းပင္ကု္ိ ခုတ္လွဲပစ္ရမယ္လုိ႔ အစ္ကုိကေျပာသြားတယ္၊ ဒန္းပင္ကုိ မခုတ္ရရင္ အေမ့ကုိဓားနဲ႔ ခုတ္မိလိမ့္မယ္ေနာ္"
ဓားကုိ ဆြဲလုေနေသာ အေမ့ကုိတြန္းလွဲပစ္ထားခဲ့သည္၊ တံခါးကုိ ေဆာင့္ပိတ္ထားခဲ့ၿပီး အိမ္ျပင္ကေန ကလန္႔ထုိးလုိက္သံကုိ ၾကားလုိက္ရသည္။ ပိတ္ထားေသာ အိမ္တံခါး႐ြက္ကုိ မွီရပ္ၿပီး အေမငုိေနရၿပီေလ။ သမီးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းဝါးသံကုိလည္း အေမရင္မခ်ိေအာင္ ၾကားေနရသည္။
"စေနသမီး အသက္ရွည္ေအာင္စုိက္ထားတဲ့ စေနေထာင့္အရပ္က စေနနံဒန္းပင္ကုိ ဓားနဲ႔ခုတ္လွဲလုိက္ၿပီေဟ့...စေနသမီးႀကီး ျမန္ျမန္ေသေရာ႕ဟယ္..."
"ဂ်ိန္း..ဟိန္း..ဟိန္း.."
"သ..မီး..ေလး.."
တုန္ဟီးသြားေသာ အသံႀကီးကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ၾကားလုိက္ရသည္။ အေမ့ရဲ႕ ဟစ္ေအာ္တမ္းတသံလည္း စူးစူးရွရွရွိလွပါသည္။ ကမၻာေျမႀကီး တုန္ခါေအာင္အသံႀကီးက ျမည္ဟီးသြားေလသည္။
********************************
မ်က္နွာမည္းႀကီးလည္း အခါခါငုိခဲ့ေလၿပီ၊ နွစ္ေတြလည္း အလီလီေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။
"ကုိယ့္အတြက္သာ ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ အတၲရဲ႕ေက်းကြၽန္၊ တြယ္တာမႈႏြံေတာထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး မိဘအသုိင္းအဝုိင္းကုိ နင္းေခ်ဖ်က္စီးတဲ့ သမီးမုိက္..."
"မိဘကုိ ကံသုံးပါးနဲ႔ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္လုိ႔ မုိးၾကဳိးပစ္ေသရၿပီး အပါယ္ငရဲမွာ က်ေနေလရဲ႕..."
အရပ္ထဲက စကားေတြကုိ အေမ့နားက မၾကားရက္ပါေပ၊ အေမ့ခြန္အား အေမ့ေမတၲာစကားနဲ႔ အေမေခ်ပ ေျပာဆုိေနဆဲပါပဲကြယ္။
"စေနေန႔ စေနအရပ္ စေနသမီးအတြက္ စုိက္ထားတဲ့ဒန္းပင္ကုိ စေနနံ ဓားနဲ႔ခုတ္လုိ႔ စေနငါးဆင့္ ဓာတ္ခုိက္ၿပီး ေဘးသင့္ရတာေပါ့..."လုိ႔ အေမ့ ေျပာဆုိစကားသည္ သဲထဲေရသြန္ အရာမထင္ပါေလ၊ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ွလည္း အေမ့ေခ်ပစကားကုိ လက္မခံၾကပါ။
"အေမေလ ကထိန္အလွဴလည္း ခင္းက်င္းခဲ့ရၿပီ၊ ေျမးသုံးေယာက္ကုိလည္း သာသနာ႔ေဘာင္ သြတ္သြင္းရၿပီ၊ ႐ြာဦးေက်ာင္းကုိလည္း ေန႔စဥ္ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဝတ္ လွဴေနတယ္ကြယ္။ ဒီေကာင္းမႈ ကုသုိလ္အဖုိ႔ဘာဂကုိ ေက်းဇူးရွင္ကုိယဥ္ေအာင္နွင့္ သမီးေလးရယ္...၊ ၿပီးေတာ့ လူ႔ေလာကမွာ မ်က္နွာမျပရခင္ ဆုံးရႈံးသြားေသာ ေျမးေလးတုိ႔အားလုံးကုိ အမ်ွေပးေဝပါတယ္၊ ျဖစ္ေလရာဘုံဘဝမွာ ဆင္းရဲဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာႀကီးစြာ ခံစားရပါေစလုိ႔ နိစၥဓူဝ ေမတၲာပုိ႔သေနပါတယ္..."
"ေဟာ..ေဟာ ကမၻာစည္ႀကီးလည္း တီးေနၿပီ..."
မ်က္နွာမည္းႀကီးလည္း ငုိေနၿပီ...
ဒါေပမယ့္..ဒါေပမယ့္...
အေမ မငုိမိေအာင္ စိတ္ကုိထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏူိင္ဖုိ႔ ၾကဳိးစားေနၿပီကြယ္...။
သမီးလည္း သားနွစ္ေယာက္ ေမြးထားၿပီးၿပီ။ သမက္လည္း အိမ္ေပၚက အခါခါဆင္းခဲ့ၿပီ။ လင္မရွိ မေနတတ္ေသာ သမီးက ပုဝါကုိရင္မွာစီးၿပီး ဟုိခင္ကုိေလ်ွာက္ပါလုိ႔ လင္ေပ်ာက္ကုိရွာ ဆုိတဲ့ ငုိခ်င္းရွည္ကုိဆုိၿပီး လင္ကုိအခါခါ ေခ်ာ့ေမာ့ေခၚေနတယ္။
သားနွစ္ေယာက္ေမြးဖြားၿပီး တစ္နွစ္ေက်ာ္ၾကာခ်ိန္မွာ သမီးတြင္ကုိယ္ဝန္ရွိေနျပန္တယ္ေလ။ အေဖ့ရဲ႕ နွလုံးေရာဂါလည္း ရင့္လာသည္။ ေရာဂါနွိပ္နွက္ျခင္းေၾကာင့္ အလုိလုိေမာေနၿပီ။ စုိက္ပ်ဳိးေျမမ်ား ေရာင္းခ်ရေလတုိင္း ေျမကုိခ်စ္ေသာ အေဖ့ခင္ဗ်ာ စိတ္ထိခုိက္မႈမ်ားစြာ ခံရေလ၏။ လွည္း ႏြား လယ္ေျမမ်ားေရာင္းရေလတုိင္း ေရာဂါသည္အေဖခင္ဗ်ာ အိပ္ရာထဲလဲရသည္။ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေနရွာတယ္ေပါ့။
ေလာင္းကစားရႈံးေႂကြးကုိ လယ္ေျမေရာင္းဆပ္ၿပီး သမက္ကုိ ျပန္ေခၚရျပန္တယ္။ ကေလးေမြးၿပီး ေသြးႏုႏု သားႏုႏု သမီးေလးကေတာ့ လင့္ပုခုံး ႏြဲ႕မွီအုံး ျပဳံးေနသည္ကုိၾကည့္ရင္း ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္ၾကရသည္။
ခရီးရွည္ကုိ ဒီလုိပုံမွန္သြားေနရင္ျဖင့္ အေဖနွင့္အေမတုိ႔ လယ္မဲ့ ယာမဲ့ဘဝနွင့္ အ႐ြယ္အုိအုိ ေနညဳိညဳိတြင္ ဘဝဆည္းဆာ အၾကည္းတန္ေရာ႕မယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ ခံေနရေသာ နွလုံးေရာဂါသည္ အေဖရဲ႕အေျခအေနက ေန႔ေန႔ညည အခ်ိန္မဆုိင္း ကြယ္လြန္ႏူိင္တယ္ေလ။ အေဖသည္ အေမ့ေရွ႕ေရးအတြက္ စီမံရေလၿပီ။
*********************************
"ကြၽန္ေတာ္ ကုိယဥ္ေအာင္မွာ မိဘအေမြ လယ္ေျမဧက (၂၀)ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သားမရွိခဲ့ေလေတာ့ သာသနာ႔အေမြခံ ရွင္ျပဳရဟန္းခံလည္း မလုပ္ဖူးပါဘူးဗ်ာ..."
ခုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားနွင့္ အေဖ ေမာဟုိက္ေနသည္။ အေဖ့ကုိ အေမကယပ္ခတ္ေပးေနသည္။
"သမီး သမက္တုိ႔ရဲ႕ အေႂကြးေငြကုိ လယ္ေျမေရာင္းၿပီး ေပးဆပ္ေနရလုိ႔ ကုန္ခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ ေဆးကုသစရိတ္လည္း ထုိက္တန္ေအာင္ မလုပ္ႏူိင္ပါဘူး။ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အလွဴလည္း မလုပ္ရေသးပါဘူး..."
"က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ဆည္ေရေသာက္လယ္ေျမ(၈)ဧကကုိ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆြမ္းဝတ္အျဖစ္ တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ၿပီး မေသမခ်င္းလုပ္ကုိင္စားရေအာင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး စီစဥ္ခ်င္ပါတယ္။ သီးနွံျဖစ္ထြန္းတဲ့နွစ္မွာ ကထိန္အလွဴေတာ္နွင့္ ေျမးမ်ားရဲ႕ရွင္ျပဳပြဲကုိ တင္ရီမက ျပဳလုပ္ေပးပါကြယ္...ကုိယဥ္ေအာင္ကုိလည္း တရားနာဖိတ္ၿပီး အမ်ွေပးပါေလကြယ္..."
"လယ္ေျမ(၈)ဧကကုိ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဝတ္နွင့္ ကထိန္အလွဴျပဳလုပ္ရန္ ဝတ္ေျမအျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ တင္ရီမတစ္သက္ မေရာင္းမေပါင္ လုပ္ကုိင္စားရေအာင္ စာခ်ဳပ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါရေစ ခင္ဗ်ာ..."
ကုိယဥ္ေအာင္သည္ တင္ရီမ၏ လက္ကေလးကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားသည္၊ ရင္ဘတ္ကလည္း ပန္းပဲဖုိလုိ လႈိက္ဖုိေနသည္။
"စေနသမီး တင္ရီမကုိ အသက္ရွည္ရွည္ ေနေစခ်င္လုိ႔ စေနအရပ္မွာ စေနနံဒန္းပင္ စုိက္ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေလ ၊ စေနေန႔တုိင္း ဒန္းၫႊန္႔ကုိ ဘုရားမွာလူၿပီး ေမတၲာဘာဝနာ ပြားမ်ားပါ၊ က်ဳပ္ကုိလည္း အမ်ွေဝေပးပါေနာ္..."
ကုိယဥ္ေအာင္ရဲ႕အသံ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေဆြမ်ဳိးအႀကီးအကဲမ်ား၏လက္သုိ႔ တင္ရီမကုိ ထည့္အပ္သြားေလသည္။ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ယွက္မုိးရွိခု္ိးေနေသာ လက္နွစ္ဘက္ ေျပေလ်ာ့က်သြားသည္။ ေသျခင္းတရားကုိ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္စြာ ရင္ဆုိင္သြားေလၿပီ။
အေမ တင္ရီမ ေဆာက္တည္ရာမရေအာင္ ဟစ္ေအာ္ငုိေႂကြးေနေလၿပီ။
"အုိ...ေက်းဇူးရွင္ႀကီးရဲ႕...ဟီး..ဟီး..ဟီး..."
*********************************
"အေဖဆုံးတာ သုံးနွစ္ေတာင္ရွိၿပီ၊ အခုဟာက လယ္ေျမေရာင္းမွ အစ္ကုိရဲ႕အေႂကြး ေျပေက်မွာ၊ ဒါမွလည္း ေႂကြးေရွာင္ေျပးေနရတဲ့ အစ္ကုိ ျပန္လာႏူိင္မွာေလ..."
"သမီးေလးေမြးထားတဲ့ ေျမးသုံးေယာက္လည္း ရွင္မျပဳရေသးဘူး၊ ကထိန္လည္း မခင္းရေသးဘူး၊ ၿပီးေတာ့လည္း အေမ့အသက္ မေသမျခင္း ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပုိ႔လွဴရမယ့္ ဆြမ္းဝတ္လယ္ေျမ ျဖစ္ေနတယ္..."
"အေမကလည္း က်န္းမာေရးေကာင္းလုိက္တာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္လုိ႔ ၊ အေမေသမွ လယ္ေျမေတြက ေရာင္းရမယ္၊ ေႂကြးေျပေက်မွ အစ္ကုိျပန္လာမယ္...၊ ဒါဆုိရင္ အေျဖေတြ႕ၿပီ အေမေရ..."
မုိးေတြတေဝါေဝါ ႐ြာေန၏၊ မုိးခ်ဳန္းသံေတြ ဆူညံ လ်ွပ္စီးေတြ ဝင္းလက္ေန၏။ ထက္ေနေအာင္ေသြးထားေသာ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ဓားကုိ သမီးကဆြဲယူလာသည္။
"အေမ့ရဲ႕...ေမြးနံအရပ္မွာစုိက္ထားတဲ့ ဒန္းပင္ကုိဓားနဲ႔ ခုတ္လွဲပစ္မယ္ အေမေရ..."
"ကုိယ္ဝန္အရင့္အမာႀကီးနဲ႔ မုိးေရထဲ မထြက္နဲ႔ေလကြယ္၊ မုိးေတြ႐ြာ လ်ွပ္စီးလက္မုိးခ်ဳန္းသံေတြ ညံေနတယ္..."
"အေမ မဆြဲနဲ႔ေနာ္ ၊ ဒန္းပင္ကု္ိ ခုတ္လွဲပစ္ရမယ္လုိ႔ အစ္ကုိကေျပာသြားတယ္၊ ဒန္းပင္ကုိ မခုတ္ရရင္ အေမ့ကုိဓားနဲ႔ ခုတ္မိလိမ့္မယ္ေနာ္"
ဓားကုိ ဆြဲလုေနေသာ အေမ့ကုိတြန္းလွဲပစ္ထားခဲ့သည္၊ တံခါးကုိ ေဆာင့္ပိတ္ထားခဲ့ၿပီး အိမ္ျပင္ကေန ကလန္႔ထုိးလုိက္သံကုိ ၾကားလုိက္ရသည္။ ပိတ္ထားေသာ အိမ္တံခါး႐ြက္ကုိ မွီရပ္ၿပီး အေမငုိေနရၿပီေလ။ သမီးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းဝါးသံကုိလည္း အေမရင္မခ်ိေအာင္ ၾကားေနရသည္။
"စေနသမီး အသက္ရွည္ေအာင္စုိက္ထားတဲ့ စေနေထာင့္အရပ္က စေနနံဒန္းပင္ကုိ ဓားနဲ႔ခုတ္လွဲလုိက္ၿပီေဟ့...စေနသမီးႀကီး ျမန္ျမန္ေသေရာ႕ဟယ္..."
"ဂ်ိန္း..ဟိန္း..ဟိန္း.."
"သ..မီး..ေလး.."
တုန္ဟီးသြားေသာ အသံႀကီးကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ၾကားလုိက္ရသည္။ အေမ့ရဲ႕ ဟစ္ေအာ္တမ္းတသံလည္း စူးစူးရွရွရွိလွပါသည္။ ကမၻာေျမႀကီး တုန္ခါေအာင္အသံႀကီးက ျမည္ဟီးသြားေလသည္။
********************************
မ်က္နွာမည္းႀကီးလည္း အခါခါငုိခဲ့ေလၿပီ၊ နွစ္ေတြလည္း အလီလီေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။
"ကုိယ့္အတြက္သာ ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ အတၲရဲ႕ေက်းကြၽန္၊ တြယ္တာမႈႏြံေတာထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး မိဘအသုိင္းအဝုိင္းကုိ နင္းေခ်ဖ်က္စီးတဲ့ သမီးမုိက္..."
"မိဘကုိ ကံသုံးပါးနဲ႔ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္လုိ႔ မုိးၾကဳိးပစ္ေသရၿပီး အပါယ္ငရဲမွာ က်ေနေလရဲ႕..."
အရပ္ထဲက စကားေတြကုိ အေမ့နားက မၾကားရက္ပါေပ၊ အေမ့ခြန္အား အေမ့ေမတၲာစကားနဲ႔ အေမေခ်ပ ေျပာဆုိေနဆဲပါပဲကြယ္။
"စေနေန႔ စေနအရပ္ စေနသမီးအတြက္ စုိက္ထားတဲ့ဒန္းပင္ကုိ စေနနံ ဓားနဲ႔ခုတ္လုိ႔ စေနငါးဆင့္ ဓာတ္ခုိက္ၿပီး ေဘးသင့္ရတာေပါ့..."လုိ႔ အေမ့ ေျပာဆုိစကားသည္ သဲထဲေရသြန္ အရာမထင္ပါေလ၊ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ွလည္း အေမ့ေခ်ပစကားကုိ လက္မခံၾကပါ။
"အေမေလ ကထိန္အလွဴလည္း ခင္းက်င္းခဲ့ရၿပီ၊ ေျမးသုံးေယာက္ကုိလည္း သာသနာ႔ေဘာင္ သြတ္သြင္းရၿပီ၊ ႐ြာဦးေက်ာင္းကုိလည္း ေန႔စဥ္ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဝတ္ လွဴေနတယ္ကြယ္။ ဒီေကာင္းမႈ ကုသုိလ္အဖုိ႔ဘာဂကုိ ေက်းဇူးရွင္ကုိယဥ္ေအာင္နွင့္ သမီးေလးရယ္...၊ ၿပီးေတာ့ လူ႔ေလာကမွာ မ်က္နွာမျပရခင္ ဆုံးရႈံးသြားေသာ ေျမးေလးတုိ႔အားလုံးကုိ အမ်ွေပးေဝပါတယ္၊ ျဖစ္ေလရာဘုံဘဝမွာ ဆင္းရဲဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာႀကီးစြာ ခံစားရပါေစလုိ႔ နိစၥဓူဝ ေမတၲာပုိ႔သေနပါတယ္..."
"ေဟာ..ေဟာ ကမၻာစည္ႀကီးလည္း တီးေနၿပီ..."
မ်က္နွာမည္းႀကီးလည္း ငုိေနၿပီ...
ဒါေပမယ့္..ဒါေပမယ့္...
အေမ မငုိမိေအာင္ စိတ္ကုိထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏူိင္ဖုိ႔ ၾကဳိးစားေနၿပီကြယ္...။
ရတနာမြန္ မဂၢဇင္း
ေဌးပုလဲ ေရးသားေသာ
မ်က္နွာမည္းႀကီးငုိရင္ ငုိခ်င္တယ္
ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပပါသည္။
ေမတၲာမ်ားစြာျဖင့္
သမီး/သားေကာင္းျမတ္ေစရန္
ရည္သန္လ်ွက္
ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္း
အစဥ္ခ်မ္းေျမ႕ သာယာၾကပါေစ။
ေဌးပုလဲ ေရးသားေသာ
မ်က္နွာမည္းႀကီးငုိရင္ ငုိခ်င္တယ္
ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပပါသည္။
ေမတၲာမ်ားစြာျဖင့္
သမီး/သားေကာင္းျမတ္ေစရန္
ရည္သန္လ်ွက္
ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္း
အစဥ္ခ်မ္းေျမ႕ သာယာၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment