မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လွွ်က္ မရျခင္းအေၾကာင္း(၂) ပါး
ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း အေရးတၾကီးသိသင့္ေသာ အေၾကာင္းႏွစ္ခုမွာ-
ပါပမိတၲတာ= ယုတ္ည့ံေသာ အေဆြခင္ပြန္းကိုမီွဝဲျခင္း။
ကိရိယပဟာနိ= က်င့္မွုေဟာမွု၏ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း။
ပထမအေၾကာင္းကို သက္ေသထုတ္႐ရင္ အဇာတသတ္ဘုရင္ပဲ။ သူ႔မွာဘုရားတရားနာယူလိုက္ရုံႏွင့္ မဂ္ဖိုလ္ကို တထိုင္တည္းရသြားမယ့္ ပါရမီေတြအျပည့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တန္ခိုးကိုဘန္းျပျပီး စည္းရုံးတ့ဲ ေဒဝဒတ္ေနာက္ပါသြားျပီး အဖသတ္ကံၾကီးကို က်ဴးလြန္မိလိုက္တယ္။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေနာင္တရျပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာတ့ဲ သာမညဖလသုတ္ကိုေတာ့ နာရပါရ႕ဲ ဒါေပမယ့္ အဖသတ္ကံၾကီးက တားထားေတာ့ ဘာမဂ္ဘာဖိုလ္မွ မရဘဲ ေလာဟကုမ ၻီငရဲကိုဘဲ က်သြားတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတ့ဲ တရားကိုသာ မနာလိုက္ရရင္ အဇာတသတ္ဟာ အဝီစိငရဲထိက်မွာ အဲဒီ အဝီစိငရဲၾကီးေရာက္သြားရင္ လြတ္ဖို႔ရာ ေတာ္ေတာ္န႔ဲ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ သက္တမ္းရွည္လြန္းအားၾကီးေတာ့ ႏွစ္န႔ဲေတာင္ ေရတြက္လို႔မရဘူး ကပ္န႔ဲပဲေရတြက္ရတယ္။ အဝီစိငရဲကို က်သြားရင္ ဝိဝဋၬ႒ာယီကပ္ တစ္ကပ္ၾကာေအာင္ ခံရတယ္။
တရားနာလိုက္ရတ့ဲ ဓမၼသဝနကုသုိုလ္ေၾကာင့္ အရံငရဲငယ္ေလးပဲ က်သြားတာ။ အမ်ားၾကီးသက္သာသြားတယ္။ ဒီေတာ့ အဇာတသတ္မင္း မဂ္ဖိုလ္ရသင့္ရ႕ဲသားန႔ဲ မရတာဟာ ေဒဝဒတ္လို မိတ္ေဆြယုတ္ကို ေပါင္းသင္းမိတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ။
ဒုတိယ တရားမရျခင္းအေၾကာင္းက ကိရိယပဟာနိ နာမွုေဟာမွု ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္းဆိုေတာ့ တရားေဟာသူေရာ တရားနာသူေရာ ႏွစ္ဦးလုံးန႔ဲဆိုင္တယ္။ နာသူဘက္က ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕က ဆုံးေအာင္မနာျခင္ဘူး။ အဲဒါ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လ်က္ မရျခင္းရ႕ဲ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။
ဒီအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး မဇၩိမပဏၰာသပါဠိေတာ္ ကႏၵရသုတ္ကို အက်ဥ္းေျပာျပမယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဆင္ထိန္းရ႕ဲသား ေပႆအမည္ရွိတ့ဲ ဒကာတစ္ေယာက္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္လာတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးအေၾကာင္းကို အက်ယ္ရွင္းျပလိုက္တာန႕ဲ ေပႆေသာတာပန္တည္မွာကို ဘုရားကျမင္ေတာ္မူတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက တရားေတာ္ကို ေမးခြန္းတစ္ခုန႔ဲ စလိုက္တယ္။ ေပႆ ေလာကမွာပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့-
မိမိကိုယ္ကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
သူတစ္ပါးကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားကို မပူပန္ေစတတ္ေသာသူတို႔ပဲ။
ဒီေလးမ်ိဳးမွာ သင္ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကို သေဘာက်ျပီး ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကို သေဘာမက်သလဲဆိုေတာ့။ မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားမပူပန္ေစတတ္ေသာသူကို သေဘာက်ပါတယ္။ က်န္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုေတာ့ သေဘာမက်ပါဘူးလို႔ ေပႆကေျဖတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က က်န္ပုဂၢိဳလ္သုံးေယာက္ကိုေရာ ဘာျဖစ္လို႔ သေဘာမက်တာလဲလို႔ ေမးေတာ့ မိမိသူတစ္ပါး တစ္ထက္ဖက္ကိုျဖစ္ေစ ႏွစ္ဖက္လုံးကိုျဖစ္ေစ ပူပန္ေစတတ္လို႔ပါဟု ေျဖတယ္။
ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို အက်ယ္ေဟာဖို႔လည္း ျပင္လိုက္ေရာ ေပႆက တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ကိစၥရွိလို႔ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ဘုရားဆိုျပီး တစ္ခါတည္းထျပန္သြားတယ္။ ဘုရားကိုေတာင္ အားမနာဘူး ။ ဘုရားရွင္က အနားမွာရွိတ့ဲ ရဟန္းေတြကို ေျပာတယ္။
ခ်စ္သားတို႔ ေပႆဟာ ငါဘုရားေဟာမည့္ တရားကိုဆုံးေအာင္ မနာယူတ့ဲအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္တ့ဲ ပါရမီရွိပါလ်က္ မရဘဲလြဲေခ်ာ္သြားခ့ဲရျပီ။ သံသရာမျပတ္ႏုိင္ေတာ့တ့ဲအတြက္ ၃၁ ဘုံမွာ အို နာ ေသ ဒုကၡေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္ခံရင္း ေပႆရ႕ဲ အရုိးေတြဟာ ေတာင္လိုပုံရေတာ့မယ္။
နာသင့္တ့ဲတရားေလးဆုံးေအာင္ မနာလိုက္တ့ဲအတြက္ သံသရာတစ္ေလ်ာက္လုံး ဘယ္ေလာက္နစ္နာသြားသလဲ။ ဒါေၾကာင့္ တရားကိုဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ နာပါ။ စာဖတ္ေနသူေတြလည္း ဆုံးေအာင္ဖတ္ၾကပါလို႔ ေမတၲာေရွ႕ထားျပီး မွာလိုက္ပါရေစ။
ေနာက္တစ္ခါ ေဟာမွုယုတ္ေလ်ာ့တ့ဲအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လ်က္ မရသူရ႕ဲအေၾကာင္း အဲဒါက ဗုဒၶလက္ထက္က ဓနဥၥာနီပုဏၰားၾကီးပဲ။ ပုဏၰားၾကီးေသခါနီးေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုပင့္ျပီးတရားနာတယ္။ အရွင့သာရိပုတၱရာက ဓာတ္ပရမတ္ဆိုတ့ဲ ဝိပႆနာတရားေတြေဟာေနရင္ ဥာဏ္လိုက္ႏုိင္မယ္လို႔ မထင္တာန႔ဲ ေမတၱာပြားနည္းကိုပဲ ေဟာေပးတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း အေရးတၾကီးသိသင့္ေသာ အေၾကာင္းႏွစ္ခုမွာ-
ပါပမိတၲတာ= ယုတ္ည့ံေသာ အေဆြခင္ပြန္းကိုမီွဝဲျခင္း။
ကိရိယပဟာနိ= က်င့္မွုေဟာမွု၏ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း။
ပထမအေၾကာင္းကို သက္ေသထုတ္႐ရင္ အဇာတသတ္ဘုရင္ပဲ။ သူ႔မွာဘုရားတရားနာယူလိုက္ရုံႏွင့္ မဂ္ဖိုလ္ကို တထိုင္တည္းရသြားမယ့္ ပါရမီေတြအျပည့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တန္ခိုးကိုဘန္းျပျပီး စည္းရုံးတ့ဲ ေဒဝဒတ္ေနာက္ပါသြားျပီး အဖသတ္ကံၾကီးကို က်ဴးလြန္မိလိုက္တယ္။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေနာင္တရျပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာတ့ဲ သာမညဖလသုတ္ကိုေတာ့ နာရပါရ႕ဲ ဒါေပမယ့္ အဖသတ္ကံၾကီးက တားထားေတာ့ ဘာမဂ္ဘာဖိုလ္မွ မရဘဲ ေလာဟကုမ ၻီငရဲကိုဘဲ က်သြားတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတ့ဲ တရားကိုသာ မနာလိုက္ရရင္ အဇာတသတ္ဟာ အဝီစိငရဲထိက်မွာ အဲဒီ အဝီစိငရဲၾကီးေရာက္သြားရင္ လြတ္ဖို႔ရာ ေတာ္ေတာ္န႔ဲ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ သက္တမ္းရွည္လြန္းအားၾကီးေတာ့ ႏွစ္န႔ဲေတာင္ ေရတြက္လို႔မရဘူး ကပ္န႔ဲပဲေရတြက္ရတယ္။ အဝီစိငရဲကို က်သြားရင္ ဝိဝဋၬ႒ာယီကပ္ တစ္ကပ္ၾကာေအာင္ ခံရတယ္။
တရားနာလိုက္ရတ့ဲ ဓမၼသဝနကုသုိုလ္ေၾကာင့္ အရံငရဲငယ္ေလးပဲ က်သြားတာ။ အမ်ားၾကီးသက္သာသြားတယ္။ ဒီေတာ့ အဇာတသတ္မင္း မဂ္ဖိုလ္ရသင့္ရ႕ဲသားန႔ဲ မရတာဟာ ေဒဝဒတ္လို မိတ္ေဆြယုတ္ကို ေပါင္းသင္းမိတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ။
ဒုတိယ တရားမရျခင္းအေၾကာင္းက ကိရိယပဟာနိ နာမွုေဟာမွု ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္းဆိုေတာ့ တရားေဟာသူေရာ တရားနာသူေရာ ႏွစ္ဦးလုံးန႔ဲဆိုင္တယ္။ နာသူဘက္က ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕က ဆုံးေအာင္မနာျခင္ဘူး။ အဲဒါ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လ်က္ မရျခင္းရ႕ဲ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။
ဒီအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး မဇၩိမပဏၰာသပါဠိေတာ္ ကႏၵရသုတ္ကို အက်ဥ္းေျပာျပမယ္။ တစ္ခါေတာ့ ဆင္ထိန္းရ႕ဲသား ေပႆအမည္ရွိတ့ဲ ဒကာတစ္ေယာက္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္လာတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးအေၾကာင္းကို အက်ယ္ရွင္းျပလိုက္တာန႕ဲ ေပႆေသာတာပန္တည္မွာကို ဘုရားကျမင္ေတာ္မူတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက တရားေတာ္ကို ေမးခြန္းတစ္ခုန႔ဲ စလိုက္တယ္။ ေပႆ ေလာကမွာပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့-
မိမိကိုယ္ကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
သူတစ္ပါးကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားကို ပူပန္ေစတတ္ေသာသူ
မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားကို မပူပန္ေစတတ္ေသာသူတို႔ပဲ။
ဒီေလးမ်ိဳးမွာ သင္ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကို သေဘာက်ျပီး ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကို သေဘာမက်သလဲဆိုေတာ့။ မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားမပူပန္ေစတတ္ေသာသူကို သေဘာက်ပါတယ္။ က်န္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုေတာ့ သေဘာမက်ပါဘူးလို႔ ေပႆကေျဖတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က က်န္ပုဂၢိဳလ္သုံးေယာက္ကိုေရာ ဘာျဖစ္လို႔ သေဘာမက်တာလဲလို႔ ေမးေတာ့ မိမိသူတစ္ပါး တစ္ထက္ဖက္ကိုျဖစ္ေစ ႏွစ္ဖက္လုံးကိုျဖစ္ေစ ပူပန္ေစတတ္လို႔ပါဟု ေျဖတယ္။
ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို အက်ယ္ေဟာဖို႔လည္း ျပင္လိုက္ေရာ ေပႆက တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ကိစၥရွိလို႔ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ဘုရားဆိုျပီး တစ္ခါတည္းထျပန္သြားတယ္။ ဘုရားကိုေတာင္ အားမနာဘူး ။ ဘုရားရွင္က အနားမွာရွိတ့ဲ ရဟန္းေတြကို ေျပာတယ္။
ခ်စ္သားတို႔ ေပႆဟာ ငါဘုရားေဟာမည့္ တရားကိုဆုံးေအာင္ မနာယူတ့ဲအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္တ့ဲ ပါရမီရွိပါလ်က္ မရဘဲလြဲေခ်ာ္သြားခ့ဲရျပီ။ သံသရာမျပတ္ႏုိင္ေတာ့တ့ဲအတြက္ ၃၁ ဘုံမွာ အို နာ ေသ ဒုကၡေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္ခံရင္း ေပႆရ႕ဲ အရုိးေတြဟာ ေတာင္လိုပုံရေတာ့မယ္။
နာသင့္တ့ဲတရားေလးဆုံးေအာင္ မနာလိုက္တ့ဲအတြက္ သံသရာတစ္ေလ်ာက္လုံး ဘယ္ေလာက္နစ္နာသြားသလဲ။ ဒါေၾကာင့္ တရားကိုဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ နာပါ။ စာဖတ္ေနသူေတြလည္း ဆုံးေအာင္ဖတ္ၾကပါလို႔ ေမတၲာေရွ႕ထားျပီး မွာလိုက္ပါရေစ။
ေနာက္တစ္ခါ ေဟာမွုယုတ္ေလ်ာ့တ့ဲအတြက္ မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လ်က္ မရသူရ႕ဲအေၾကာင္း အဲဒါက ဗုဒၶလက္ထက္က ဓနဥၥာနီပုဏၰားၾကီးပဲ။ ပုဏၰားၾကီးေသခါနီးေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုပင့္ျပီးတရားနာတယ္။ အရွင့သာရိပုတၱရာက ဓာတ္ပရမတ္ဆိုတ့ဲ ဝိပႆနာတရားေတြေဟာေနရင္ ဥာဏ္လိုက္ႏုိင္မယ္လို႔ မထင္တာန႔ဲ ေမတၱာပြားနည္းကိုပဲ ေဟာေပးတယ္။
အဲဒီ ေမတၱာစ်ာန္န႔ဲေသသြားေတာ့ ဓနဥၥာနီပုဏၰားၾကီးဟာ ျဗဟၼာဘုံကို
ေရာက္သြားတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တာန႔ဲ ဘုရားရွင္က
ဆီးေျပာတယ္ သာရိပုတၱရာ သစၥာတရားကိုသာ နာရရင္ ဓနဥၥာနီပုဏၰားၾကီးဟာ
မဂ္ဖိုလ္ကိုရမွာ အခုသင္က ေမတၱာတရားပဲေဟာေပးလိုက္ေတာ့
ျဗဟၼာဘုံပဲေရာက္
သြားတယ္။ ပုဏၰားၾကီးအတြက္ နစ္နာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼာျပည္ထိလိုက္သြားျပီး သစၥာတရားကို လိုက္ေဟာေပးရတယ္။ တရားဆုံးမွာ ဓနဥၥာပုဏၰားၾကီးတစ္ျဖစ္ ျဗဟၼာၾကီးဟာမဂ္ဖိုလ္ကိုရသြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ တရားေဟာတိုင္း သစၥာေလးပါးကို မပါပါေအာင္ထည့္ေဟာေပးပါတယ္။
ေဟာသူဘက္က ယုတ္ေလ်ာ့မွုျဖစ္ျပီး နာယူသူေတြ မဆုံးရွုံးရေအာင္ ဆိုတ့ဲ ေမတၱာေစတနာပါပဲ။ ဒီသတၱဝါေတြကေတာ့ ဣေျႏၵရင့္ျပီး သစၥာေလးပါးတရားကို ေဟာလို႔ရျပီ။ ဒီသတၱဝါေတြကေတာ့ ဣေျႏၵမရင့္က်င့္ေသးဘူး။ သစၥာေလးပါးတရားေဟာလို႔ မရေသးဘူး။ အဲဒီလိုခြဲျခားျပီး သိႏုိင္တ့ဲ ဣျႏၵိယ ပေရာပရိယတၱိဥာဏ္ဟာ ဘုရားရွင္မွာပဲရွိတယ္။ သာဝကေတြမွာ မရွိဘူး။
ေနာက္ဒီသူကေတာ့ ကသုိဏ္းလို ေမတၱာလို ႏူးည့ံတ့ဲ ကမၼ႒ာန္းန႔ဲမွ သင့္ေလ်ာ္တယ္။ ဒီသူကေတာ့ အသုဘ ကမၼ႒ာန္းလို ၾကမ္းတမ္းတ့ဲ ကမၼ႒ာန္းန႔ဲမွ သင့္ေလ်ာ္တယ္လို႔ သူတစ္ပါးရ႕ဲ ကိန္းေအာင္းေနတ့ဲ အလိုဆႏၵကို သိတ့ဲဥာဏ္ကို အာသယာႏုသယ ဥာဏ္လို႔ေခၚတယ္။ ဒီဥာဏ္ေတာ္ၾကီးဟာလည္း ဘုရားရွင္မွာသာရွိတယ္။ က်န္သာဝကေတြမွာ မရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အခါတစ္ပါး အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ရဟန္းသစ္တစ္ပါးကို အသုဘကမၼ႒ာန္းၾကီးေပးျပီး အားထုတ္ခိုင္းတာ ဝါတြင္းသုံးလသာ ကုန္သြားတယ္။ ဘာတရားမွမရဘူး။ ဒါန႔ဲ ဘုရားရွင္ဆီေခၚသြားေတာ့ ဘုရားရွင္က ႏူးည့ံတ့ဲ နည္းန႔ဲမွ တရားရမွာကိုသိေတာ့ အင္မတန္ လွပတ့ဲ ၾကာပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္ကို ဖန္ဆင္းေပးလိုက္ျပီး စိုက္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။
ေနာက္တေျဖးေေျဖးေျခာက္ေသြ႔ျပီး ၾကာပန္းက ပြင့္ဖတ္ေတြ တစ္လႊာခ်င္း ေၾကြက်တာကို ဆက္ျပတယ္။ အဲဒီကမွ သံေဝဂဥာဏ္ဝင္လာတာကို ေတြ႔တာန႔ဲ အနိစၥတရားကိုျပလိုက္တာ တစ္ရက္တည္းန႔ဲ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားရွာေဖြတ့ဲေနရာမွာ ဆရာစြဲ မထားဘဲ ဒီနည္းန႔ဲ မသင့္ေတာ္ရင္ ေနာက္နည္းကိုေျပာင္းျပီး နာၾကားအားထုတ္ၾကည့္ဖို႔ ဝန္မေလးသင့္ဘူး။ ေမာဟကင္းျပီးသားျဖစ္တ့ဲ အရွင္သာရိပုတၱရာေတာင္ တရားအေပးမွားေသးရင္ ေမာဟမကင္းေသးတ့ဲ အခုေခတ္ဆရာမ်ားဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္မွားႏုိင္ေသးတယ္။
---------------------------------------
(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)
ဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼာျပည္ထိလိုက္သြားျပီး သစၥာတရားကို လိုက္ေဟာေပးရတယ္။ တရားဆုံးမွာ ဓနဥၥာပုဏၰားၾကီးတစ္ျဖစ္ ျဗဟၼာၾကီးဟာမဂ္ဖိုလ္ကိုရသြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ တရားေဟာတိုင္း သစၥာေလးပါးကို မပါပါေအာင္ထည့္ေဟာေပးပါတယ္။
ေဟာသူဘက္က ယုတ္ေလ်ာ့မွုျဖစ္ျပီး နာယူသူေတြ မဆုံးရွုံးရေအာင္ ဆိုတ့ဲ ေမတၱာေစတနာပါပဲ။ ဒီသတၱဝါေတြကေတာ့ ဣေျႏၵရင့္ျပီး သစၥာေလးပါးတရားကို ေဟာလို႔ရျပီ။ ဒီသတၱဝါေတြကေတာ့ ဣေျႏၵမရင့္က်င့္ေသးဘူး။ သစၥာေလးပါးတရားေဟာလို႔ မရေသးဘူး။ အဲဒီလိုခြဲျခားျပီး သိႏုိင္တ့ဲ ဣျႏၵိယ ပေရာပရိယတၱိဥာဏ္ဟာ ဘုရားရွင္မွာပဲရွိတယ္။ သာဝကေတြမွာ မရွိဘူး။
ေနာက္ဒီသူကေတာ့ ကသုိဏ္းလို ေမတၱာလို ႏူးည့ံတ့ဲ ကမၼ႒ာန္းန႔ဲမွ သင့္ေလ်ာ္တယ္။ ဒီသူကေတာ့ အသုဘ ကမၼ႒ာန္းလို ၾကမ္းတမ္းတ့ဲ ကမၼ႒ာန္းန႔ဲမွ သင့္ေလ်ာ္တယ္လို႔ သူတစ္ပါးရ႕ဲ ကိန္းေအာင္းေနတ့ဲ အလိုဆႏၵကို သိတ့ဲဥာဏ္ကို အာသယာႏုသယ ဥာဏ္လို႔ေခၚတယ္။ ဒီဥာဏ္ေတာ္ၾကီးဟာလည္း ဘုရားရွင္မွာသာရွိတယ္။ က်န္သာဝကေတြမွာ မရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အခါတစ္ပါး အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ရဟန္းသစ္တစ္ပါးကို အသုဘကမၼ႒ာန္းၾကီးေပးျပီး အားထုတ္ခိုင္းတာ ဝါတြင္းသုံးလသာ ကုန္သြားတယ္။ ဘာတရားမွမရဘူး။ ဒါန႔ဲ ဘုရားရွင္ဆီေခၚသြားေတာ့ ဘုရားရွင္က ႏူးည့ံတ့ဲ နည္းန႔ဲမွ တရားရမွာကိုသိေတာ့ အင္မတန္ လွပတ့ဲ ၾကာပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္ကို ဖန္ဆင္းေပးလိုက္ျပီး စိုက္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။
ေနာက္တေျဖးေေျဖးေျခာက္ေသြ႔ျပီး ၾကာပန္းက ပြင့္ဖတ္ေတြ တစ္လႊာခ်င္း ေၾကြက်တာကို ဆက္ျပတယ္။ အဲဒီကမွ သံေဝဂဥာဏ္ဝင္လာတာကို ေတြ႔တာန႔ဲ အနိစၥတရားကိုျပလိုက္တာ တစ္ရက္တည္းန႔ဲ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားရွာေဖြတ့ဲေနရာမွာ ဆရာစြဲ မထားဘဲ ဒီနည္းန႔ဲ မသင့္ေတာ္ရင္ ေနာက္နည္းကိုေျပာင္းျပီး နာၾကားအားထုတ္ၾကည့္ဖို႔ ဝန္မေလးသင့္ဘူး။ ေမာဟကင္းျပီးသားျဖစ္တ့ဲ အရွင္သာရိပုတၱရာေတာင္ တရားအေပးမွားေသးရင္ ေမာဟမကင္းေသးတ့ဲ အခုေခတ္ဆရာမ်ားဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္မွားႏုိင္ေသးတယ္။
---------------------------------------
(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)
No comments:
Post a Comment