တန္ခိုးဆိုတာ ဒုကၡသစၥာ
-------------------------
သမထအစြမ္းန႔ဲရတ့ဲ မစင္ၾကယ္တ့ဲ အၾကားအျမင္ကို မဆိုထားႏွင့္ ရူပ အရူပစ်ာန္အဘိညာဥ္ တန္ခိုးမ်ားကိုပင္လွ်င္ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား ဦးစားေပးေတာ္မမူၾကပါဘူး တန္ခိုးဆိုတာ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။
ပကာသနတန္ခိုးျပတ့ဲ ရွင္ပိေ႑ာလကို ျပည့္တန္ဆာန႔ဲ ႏွုိင္းျပီး ရွုတ္ခ်ေတာ္မူဘူးပါတယ္။ တန္ခိုးဖန္ဆင္းျပလွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစလို႔လည္း ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ အဘိညာဥ္တန္ခိုးဟာ ရခဲသေလာက္ ေပ်ာက္ပ်က္လြယ္ပါတယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ခက္ပါတယ္။
ယခုအခါက့ဲသို႔ ဓမၼအဘိညာဥ္ေခၚတ့ဲ သစၥာေလးပါးသိမွု အရိယာျဖစ္မွု ျဖစ္ခြင့္မရွိတ့ဲ သာသနာပပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ တန္ခိုးေၾကာင့္ ပိုျပီးဒုကၡေရာက္ရတယ္။ တန္ခိုးေၾကာင့္ သံသရာရွည္ၾကပါတယ္။
ပုထုဇဥ္သားေတြ ျဖစ္ေလေတာ့ တန္ခိုးျခင္းျပိဳင္ၾက တန္ခိုးအားကိုးန႔ဲ သတၱဝါေတြကို က်ိန္စာတိုက္ၾက ဒုကၡေပးၾကတာ အနမတဂၢပါပဲ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ နာရဒရေသ့ၾကီးပင္လွ်င္ ေဒဝီလရေသ့ကို ဆံက်စ္နင္းမိ၍ ေဒါသ မာနျဖစ္ၾကရာမွအစ က်ိန္စာတိုက္ခ့ဲမိဘူးတယ္။
ကံငါးပါးကိုေတာင္မလုံတ့ဲ ဂႏၶာရီဝိဇၨာေလာကာယတ တန္ခိုးရွင္ေတြဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုးႏုိင္ပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ အထင္းအရွားပဲ။ ဒါေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား စက္ဆုပ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ တန္ခိုးဟာ ဝိပႆနာအႏၲရာယ္ၾကီး တစ္ခုပဲလို႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ေလာကတန္ခိုးေတြထဲမွာ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္တ့ဲ အဘိညာဥ္တန္ခိုးပင္လွ်င္ ဓမၼအဘိညာဥ္ေခၚတ့ဲ အရိယာအျဖစ္န႔ဲ မထိန္းခ်ဳပ္မကြပ္ကဲႏုိင္ရင္ မခိုင္ျမဲတ့ဲ ဒုကၡသစၥာထဲကိုသာ ဝဲလည့္စုပ္ယူသြားတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသာမန္ေတြကေတာ့ အထင္ၾကီးၾကတာ ထုံးစံပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က နာဠႏၵာျမိဳ႕မွာ ကုေဋေလးဆယ္ၾကြယ္ဝတ့ဲ ေကဝပုဏၰားၾကီးဟာ သာသနာကိုၾကည္ညုိလြန္းလို႔ လူေတြပိုျပီး သဒၶါတရားျဖစ္ေအာင္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးအား တန္ခိုးျပခြင့္ရာထူးေပးဖို႔ ဘုရားကိုေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က မသိႏုိးနားျပဳျပီး ေနေတာ္မူတယ္။
သုံးၾကိမ္ေလွ်ာက္ေတာ့ မေနသာဘူး တန္ခိုးျပာဋိဟာ သုံးမ်ိဳးကို အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ေဟာျပေတာ္မူခ့ဲရပါတယ္။ ျပာဋိဟာသုံးမ်ိဳးကေတာ့--
၁။ ဣဒၶိပါဋိဟာရိယ= အမ်ိဳးမ်ိဳးဖန္ဆင္းျပတာကို ေခၚပါတယ္။ ဒီလိုတန္ခိုးျပရင္ သဒၶါ တ့ဲသူေတြက ပိုျပီးၾကည္ညုိလာၾကေပမယ့္ မသဒၶါ တ့ဲသူေတြက ဒါဂႏၶာရီဝိဇၨာပါဆိုျပီး က့ဲရ႕ဲၾကလိမ့္မယ္။
ဂႏၶာရီဝိဇၨာတန္ခိုးရွင္ေတြကလည္း ဒီလိုပဲ တန္ခိုးျပႏုိင္ေလေတာ့ ေဒြးေရာယွက္တင္ သံသယဝင္ျပီး စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္တ့ဲ ဒုကၡလြတ္ေၾကာင္းတရားေကာင္းေတြ ထိခိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။
၂။ ေနာက္တစ္ခုက အာေဒသနာပါဋိဟာရိယ= သူမ်ားစိတ္အၾကံကို သိျပီးအတတ္ေဟာတ့ဲ တန္ခိုးပဲ။ ဒီတန္ခိုးျပရင္လည္း ေလာကမွာ မဏိကာေခၚတ့ဲ သူမ်ားစိတ္အၾကံကိုသိျပီး အတတ္ေဟာတ့ဲ အတတ္မ်ိဳးေတြ ရွိေလေတာ့ သာသနာဂုဏ္ငယ္ျပီး ေရာေႏွာသြားမွာစိုးလို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူဘူး။
၃။ ေနာက္ဆုံး အႏုသာသနီပါဋိဟာရိယ= ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ သီလ သမာဓိ ပညာေခၚတ့ဲ တန္ခိုးအစစ္အမွန္ကိုသာ အားကိုးၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူတယ္။
ဒီသီလ သမာဓိ ပညာတန္ခိုးသာလွ်င္ ေလာကီနယ္အတြက္လည္း လိုခ်င္တာအကုန္ရျပီး ဒုကၡနယ္ကလြတ္ဖို႔ရာလည္း အမွန္ျဖစ္တ့ဲအတြက္ အေကာင္းဆုံးလို႔ ဆုံးမေတာ္မူခ့ဲပါတယ္။
(အနာဂါမ္ဆရာသက္ၾကီး,က ေဒးစြန္ပါေတာင္မွ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရ မေထရ္ႏွစ္ပါး ဆရာၾကီးထံ ဝိပႆနာအားထုတ္နည္း လာယူစဥ္ ေဟာေပးေသာတရားမွ) -- ရဟႏၲာႏွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူး-စာ ၂၇၀။
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
-------------------------
သမထအစြမ္းန႔ဲရတ့ဲ မစင္ၾကယ္တ့ဲ အၾကားအျမင္ကို မဆိုထားႏွင့္ ရူပ အရူပစ်ာန္အဘိညာဥ္ တန္ခိုးမ်ားကိုပင္လွ်င္ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား ဦးစားေပးေတာ္မမူၾကပါဘူး တန္ခိုးဆိုတာ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။
ပကာသနတန္ခိုးျပတ့ဲ ရွင္ပိေ႑ာလကို ျပည့္တန္ဆာန႔ဲ ႏွုိင္းျပီး ရွုတ္ခ်ေတာ္မူဘူးပါတယ္။ တန္ခိုးဖန္ဆင္းျပလွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစလို႔လည္း ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ အဘိညာဥ္တန္ခိုးဟာ ရခဲသေလာက္ ေပ်ာက္ပ်က္လြယ္ပါတယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ခက္ပါတယ္။
ယခုအခါက့ဲသို႔ ဓမၼအဘိညာဥ္ေခၚတ့ဲ သစၥာေလးပါးသိမွု အရိယာျဖစ္မွု ျဖစ္ခြင့္မရွိတ့ဲ သာသနာပပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ တန္ခိုးေၾကာင့္ ပိုျပီးဒုကၡေရာက္ရတယ္။ တန္ခိုးေၾကာင့္ သံသရာရွည္ၾကပါတယ္။
ပုထုဇဥ္သားေတြ ျဖစ္ေလေတာ့ တန္ခိုးျခင္းျပိဳင္ၾက တန္ခိုးအားကိုးန႔ဲ သတၱဝါေတြကို က်ိန္စာတိုက္ၾက ဒုကၡေပးၾကတာ အနမတဂၢပါပဲ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ နာရဒရေသ့ၾကီးပင္လွ်င္ ေဒဝီလရေသ့ကို ဆံက်စ္နင္းမိ၍ ေဒါသ မာနျဖစ္ၾကရာမွအစ က်ိန္စာတိုက္ခ့ဲမိဘူးတယ္။
ကံငါးပါးကိုေတာင္မလုံတ့ဲ ဂႏၶာရီဝိဇၨာေလာကာယတ တန္ခိုးရွင္ေတြဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုးႏုိင္ပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ အထင္းအရွားပဲ။ ဒါေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား စက္ဆုပ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ တန္ခိုးဟာ ဝိပႆနာအႏၲရာယ္ၾကီး တစ္ခုပဲလို႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ေလာကတန္ခိုးေတြထဲမွာ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္တ့ဲ အဘိညာဥ္တန္ခိုးပင္လွ်င္ ဓမၼအဘိညာဥ္ေခၚတ့ဲ အရိယာအျဖစ္န႔ဲ မထိန္းခ်ဳပ္မကြပ္ကဲႏုိင္ရင္ မခိုင္ျမဲတ့ဲ ဒုကၡသစၥာထဲကိုသာ ဝဲလည့္စုပ္ယူသြားတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသာမန္ေတြကေတာ့ အထင္ၾကီးၾကတာ ထုံးစံပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က နာဠႏၵာျမိဳ႕မွာ ကုေဋေလးဆယ္ၾကြယ္ဝတ့ဲ ေကဝပုဏၰားၾကီးဟာ သာသနာကိုၾကည္ညုိလြန္းလို႔ လူေတြပိုျပီး သဒၶါတရားျဖစ္ေအာင္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးအား တန္ခိုးျပခြင့္ရာထူးေပးဖို႔ ဘုရားကိုေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က မသိႏုိးနားျပဳျပီး ေနေတာ္မူတယ္။
သုံးၾကိမ္ေလွ်ာက္ေတာ့ မေနသာဘူး တန္ခိုးျပာဋိဟာ သုံးမ်ိဳးကို အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ေဟာျပေတာ္မူခ့ဲရပါတယ္။ ျပာဋိဟာသုံးမ်ိဳးကေတာ့--
၁။ ဣဒၶိပါဋိဟာရိယ= အမ်ိဳးမ်ိဳးဖန္ဆင္းျပတာကို ေခၚပါတယ္။ ဒီလိုတန္ခိုးျပရင္ သဒၶါ တ့ဲသူေတြက ပိုျပီးၾကည္ညုိလာၾကေပမယ့္ မသဒၶါ တ့ဲသူေတြက ဒါဂႏၶာရီဝိဇၨာပါဆိုျပီး က့ဲရ႕ဲၾကလိမ့္မယ္။
ဂႏၶာရီဝိဇၨာတန္ခိုးရွင္ေတြကလည္း ဒီလိုပဲ တန္ခိုးျပႏုိင္ေလေတာ့ ေဒြးေရာယွက္တင္ သံသယဝင္ျပီး စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္တ့ဲ ဒုကၡလြတ္ေၾကာင္းတရားေကာင္းေတြ ထိခိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။
၂။ ေနာက္တစ္ခုက အာေဒသနာပါဋိဟာရိယ= သူမ်ားစိတ္အၾကံကို သိျပီးအတတ္ေဟာတ့ဲ တန္ခိုးပဲ။ ဒီတန္ခိုးျပရင္လည္း ေလာကမွာ မဏိကာေခၚတ့ဲ သူမ်ားစိတ္အၾကံကိုသိျပီး အတတ္ေဟာတ့ဲ အတတ္မ်ိဳးေတြ ရွိေလေတာ့ သာသနာဂုဏ္ငယ္ျပီး ေရာေႏွာသြားမွာစိုးလို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူဘူး။
၃။ ေနာက္ဆုံး အႏုသာသနီပါဋိဟာရိယ= ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ သီလ သမာဓိ ပညာေခၚတ့ဲ တန္ခိုးအစစ္အမွန္ကိုသာ အားကိုးၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူတယ္။
ဒီသီလ သမာဓိ ပညာတန္ခိုးသာလွ်င္ ေလာကီနယ္အတြက္လည္း လိုခ်င္တာအကုန္ရျပီး ဒုကၡနယ္ကလြတ္ဖို႔ရာလည္း အမွန္ျဖစ္တ့ဲအတြက္ အေကာင္းဆုံးလို႔ ဆုံးမေတာ္မူခ့ဲပါတယ္။
(အနာဂါမ္ဆရာသက္ၾကီး,က ေဒးစြန္ပါေတာင္မွ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရ မေထရ္ႏွစ္ပါး ဆရာၾကီးထံ ဝိပႆနာအားထုတ္နည္း လာယူစဥ္ ေဟာေပးေသာတရားမွ) -- ရဟႏၲာႏွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူး-စာ ၂၇၀။
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
ဓမၼစာေပမ်ား တစ္ဆင့္မွ်ေ၀ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ပြားမ်ားနိဳင္ ႀကပါေစ .....
No comments:
Post a Comment