ကိေလသာ မ်ဳိးျဖဳတ္နည္း

၁) အရာရာ တရားပါ။
သြားလာ၊ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္၊ေနထိုင္၊
စကားေျပာ၊စာဖတ္ေနရင္းမွာပါ
ဘာမွမဟုတ္မွန္းသိေနႏိုင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္
လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္အေပၚမွာ
ငါစြဲျဖဳတ္ဖို႔လိုပါတယ္။


(၂) လုပ္၊မလုပ္ဆိုတာထက္
လုပ္ျခင္း၊မလုပ္ျခင္း ေနာက္မွာငါမပါဖို႕သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဘာလုပ္တယ္၊မလုပ္တယ္ ကအေရးမႀကီးပါ။
လုပ္လုပ္မလုပ္လုပ္၊ ဘာမွမဟုတ္တာသိဖို႔၊
လုပ္သူငါ၊မလုပ္သူငါမပါဖို႕၊
လုပ္ လည္းစိတ္သက္သက္ကလုပ္တာ၊
မလုပ္လည္းစိတ္သက္သက္ကမလုပ္တာ
သိဖို႕ငါလံုးဝမပါတာသိဖို႕သာ အေရးႀကီးပါတယ္။

(၃) ျပဳသူမရိွ၊ ျဖစ္သူမရိွ။
တရားရ၊ မရဆိုတာထက္
ရလည္းငါရတာမဟုတ္၊
မွန္ကန္တဲ့မဂၢင္အေၾကာင္း လုပ္လို႕အက်ိဳးစစ္ျဖစ္တာ၊
မရလည္းငါမရတာမဟုတ္
မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းကို မလုပ္ႏိုင္လို႔
အကိ်ဳးစစ္မေပၚတာ ဆိုတာနားလည္ဖို႕လိုပါတယ္။
အဲဒီလိုနားလည္တာကိုက တရားပါ၊
အဲဒီလို နားမလည္တာက မတရားပါ။

(၄)တရား(ေလာကုတၱရာ) ကို
မတရား(ေလာကီ)နဲ႕ တန္းတူမထားဖို႕လိုပါတယ္။
တစ္ငါငါဆိုတ ဲ့အထင္မွားေၾကာင့္
အေရးတႀကီးလုပ္ေနရတဲ့၊
အစြဲနဲ႕လုပ္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးတဲ့၊
မလုပ္ေတာ့မွဆံုးတဲ့ေလာကီ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊
လူမႈေရး၊အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြကို
တကယ္မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ရင္
ရက္ပိုင္း(သို႔) လပိုင္း(သို႔) ႏွစ္ပိုင္းအတြင္း
တကယ္ဆံုးတဲ့ တရားအလုပ္နဲ႕
တန္းတူမထားဖို႕လိုပါတယ္။
တရားတကယ္ မလုပ္တတ္လို႕
မတရားအလုပ္ေတြ
တစ္သံသရာလံုး
လုပ္ေနရတာပါ။
တရားတကယ္လုပ္တတ္ရင္
မတရားလုပ္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။
ငတ္လို႕ရွာတာ မငတ္ရင္ရွာစရာမလိုေတာ့ဘူး။၊ မျပည့္လို႕လိုတာ၊ ျပည့္ေနရင္ဘာမွမလိုေတာ့ဘူး။
တရားသိ(ရ)ရင္ အငတ္ေပ်ာက္တယ္၊
ဘာမွမဟုတ္တာသိလို႔လည္း အလိုကင္း၊
ဘာဆိုဘာမွလိုေလေသးမရိွေအာင္ၿပီးျပည့္စံုသြားတယ္။
သစၥာေလးပါး ပရမတ္အမွန္တရားကို သိလို႕လည္း
စိတ္မွာ ကိေလသာအမွားကင္းသြားတယ္။
ပူစရာဘာမွမရိွတာသိလို႕လည္းအပူကင္း သြားတယ္။

(၅)ငါမရိွတဲ့အမွန္တရားကိုလက္ခံဖို႕ ႀကိဳးစားရမယ့္အစား
ငါကဘာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး
တစ္ငါငါနဲ႕ ဆင္ေျခေပးေနခ်င္တဲ့၊
ေနာက္ဆုတ္အ႐ံႈးေပးေနခ်င္တဲ့၊
အခ်ိန္ေရြ႕ေနခ်င္တဲ့၊
ပ်င္းရိတဲ့ကိေလသာကို
မေသေသေအာင္သတ္တာ တရားအလုပ္ပါ။
စားၿပီးရင္းစားခ်င္ေနရင္၊
ငတ္ၿပီးရင္းငတ္ခ်င္ေနရင္၊
လိုၿပီးရင္းလိုခ်င္ေနရင္၊
ဘယ္ေတာ့မွအလိုမျပည့္ခ်င္ရင္၊
မအားၿပီးရင္းမအားခ်င္ေနရင္၊
ေၾကာက္လို႔မဝေအာင္ ေၾကာက္ခ်င္ေနရင္၊
ေသၿပီးရင္း ေသခ်င္ေနရင္၊
ပူၿပီးရင္းပူခ်င္ေနရင္၊ ႐ူးၿပီးရင္း႐ူးခ်င္ေနရင္၊
ဘယ္ေတာ့မွ ရူးလို႔မဝခ်င္ရင္၊
အ႐ူးဘဝကိုစြန္႔ရဲတဲ့သတၱိ မရိွရင္ေတာ့
တစ္သံသရာလံုးလုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့
ေလာကီ (ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊အိမ္ေထာင္ေရး၊လူမႈေရး၊ႏိုင္ငံေရး)
အလုပ္ေတြ ကိုသာဆက္လုပ္ေနလိုက္ေတာ့။

(၆) တရားက စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္နဲ႔မွ
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိနားလည္ႏိုင္မယ့္တရားပါ။
ငါဆိုတဲ့အထင္မွား မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္နဲ႕
ဟိုေဝဖန္၊ဒီေဝဖန္၊ဟိုလိုထင္ ဒီလိုထင္နဲ႕
အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ျမင္ယူဆေနရမယ့္တရား မဟုတ္ပါဘူး။
တစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္၊
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ
ရွိတယ္ထင္ၿပီးကိုယ့္အထင္မွားနဲ႔
ကိုယ္တစ္ငါငါနဲ႔ ၿငိတြယ္ေနတာ အဝိဇၨာပါ။
တစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္၊
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ မဟုတ္တာသိေနတဲ့အတြက္
ငါဆိုတဲ့အထင္မွားမရိွတာ ဝိဇၨာပါ။

(၇)တရားက လူေတြအားလံုးကို
ဘာမွလုပ္ခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ေအာင္ျပဳလုပ္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါ။
လုပ္ေနခ်င္ေနတဲ့ သမုဒယသစၥာနဲ႔
လုပ္ေနရတဲ့ဒုကၡသစၥာရဲ႔ဒုကၡေတြကိုသိၿပီး
လုပ္ခ်င္စိတ္လံုးဝမေပၚတဲ့အတြက္
ဘာမွလည္းလုပ္မေနရဘဲ
အလကား ေနရင္းထိုင္ရင္း အလိုကင္းေန၊
ၿပီးျပည့္စံုေနတဲ့ ခ်မ္းသာမ်ိဳးပါ။
သမုဒယနဲ႔ဒုကၡဝဋ္သစၥာ ႏွစ္ပါး(အဆံုးအစမရိွတဲ့ ဝဋ္သံသရာ) ဆိုတာ
စားခ်င္စိတ္နဲ႕စားေနလို႕
စားေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
ခ်က္ျပဳတ္ခ်င္စိတ္နဲ႕ခ်က္ျပဳတ္ေနလို႕ ခ်က္ျပဳတ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
ေတြးစားခ်င္စိတ္နဲ႕ေတြးေနလို႕ ေတြးေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
ပူေဆြးခ်င္စိတ္နဲ႕ပူေဆြးေန လို႕ပူေဆြးေနရတဲ့ဒုကၡကို မသိတာ။
သိခ်င္စိတ္နဲ႕သိေနလို႕ သိေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
ေျပာခ်င္စိတ္နဲ႕ေျပာေနလို႕ ေျပာေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
အလကား ေနခ်င္စိတ္နဲ႕အလ ကားေနေနလို႕
အလကားေနေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
လုပ္ခ်င္စိတ္နဲ႕လုပ္ေနလို႕ လုပ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
စာဖတ္ခ်င္စိတ္နဲ႕စာဖတ္ေနလို႕ စာဖတ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။
႐ွဴခ်င္၊႐ိွဳက္စိတ္နဲ႕႐ွဴေန ႐ိွဴက္ေနလို႕ ႐ွဴေန႐ိွဴက္ ေနရတဲ့ ဒုကၡကိုမသိတာ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လူသားတစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့အထင္မွားနဲ႕
သိေနတဲ့ ဆရာဝန္ျဖစ္၊အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္သလိုမ်ိဳး
လူျဖစ္၊တိရစၧာန္ျဖစ္၊နတ္ျဖစ္၊ျဗဟၼာျဖစ္၊
အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ သံသရာ အစစ္မဟုတ္ပါဘူး။

(၈) အခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ရိွတာမဟုတ္။
တစ္စကၠန္႔ခ်င္း ဘာမွမဟုတ္တာကို သိေနဖို႕လိုပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္မွာတစ္စကၠန္႔ပဲ ရိွတာပါ။
အခ်ိန္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္အေနနဲ႕ ရွိေနတာမဟုတ္ဘဲ
မျပတ္တရစပ္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးေနျခင္းပဲတကယ္ရိွတာပါ။
တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္၊တစ္နာရီ၊ တစ္ရက္၊တစ္လ၊တစ္ႏွစ္၊
တစ္ဘဝ၊တစ္ကမၻာ၊ အဆံုး၊အစမရိွတဲ့သံသရာဆိုတာ
တကယ္ရိွေနတာ မဟုတ္ဘဲ
ကိုယ္အရိွလို႕ လက္ခံထားလို႕သာရိွေနတာပါ။

(၉)တရားနဲ႔ေရာဂါ
တရားအားထုတ္လို႕ေရာဂါေတြမ်ားလာတာမဟုတ္ပါ။
နဂိုကရိွေနတဲ့ေရာဂါေတြကို
ကိုယ့္ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟေတြအားႀကီးေနလို႕
ရိွမွန္းမသိတာကို တရားအားထုတ္မွ
စိတ္စင္ၾကယ္လာၿပီး ေရာဂါရိွတာကို ရိွမွန္းသိလာတာပါ။

(၁ဝ) တရားအလုပ္က လူေတြအားလံုးကို
ေယာဂီ၊ ဘုန္းႀကီး၊သီလရွင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါ။
လူမရိွတာသိေအာင္ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ပါ။
တစ္ငါငါနဲ႕သိေနတဲ့ လူသားဘုရား၊
လူ႕ေလာကထဲကဗုဒၶဘာသာတရား၊
မိုးကုတ္တရား၊သဲအင္းတရား၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္၊ သဲအင္းဆရာေတာ္ဆိုတဲ့ လူ႕ေလာကထဲကသံဃာေတာ္ေတြဆိုတာလည္း
တကယ္မရိွတာသိၿပီး ဒီလိုပညတ္နဲ႕ ပရမတ္ကို
ကြဲကြဲျပားျပားနားလည္တဲ့
ဥာဏ္၊လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္တဲ့ 

ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲက
ပရမတ္ဘုရားအစစ္၊
ပရမတ္တရားအစစ္၊
ပရမတ္သံဃာအစစ္ကို
ပူေဇာ္အားကိုးတတ္လာေစဖို႔ပါ။

(သဘာ၀ရိပ္သာဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ)
အားလံုးပဲ တရားေတြ႕၍ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ...။
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး
Posted by Dr Khaing Myo
Monday, September 1, 2008
Labels: ဦးဥတၱမသာရ
Way to eradicate Kilesa (ကိေလသာ မ်ဳိးျဖဳတ္နည္း)
by Sayadaw U Uttamasara (ဦးဥတၱမသာရ )


https://www.facebook.com/mawkon.thakhin.1/posts/337072556444517:0