ျမတ္စြာဘုရားထုတ္ျပတဲ့ ကာလာမသုတ္ အခ်က္(၁၀)ခ်က္။

   
     ျမတ္စြာဘုရားက ဒီသုတၱန္မွာ အခ်က္(၁၀)ခ်က္ကို ထုတ္ျပပါတယ္။==
         နံပါတ္(၁)က “မာ အႏုႆေ၀န” တစ္ေယာက္ေယာက္က မင္းတို႔လာေျပာတာ၊ အႏုႆ၀ မွ အႏု ဆိုတာ တစ္ဆင့္၊ သ၀ ဆိုတာၾကားတာ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္က လာၿပီးေျပာတဲ့ စကားကို အႏုႆ၀ လို႔ေခၚပါတယ္။ ေလာကမွာ တဆင့္စကား ဆိုတာေတြနဲ႔ လူေတြ
ဟာ လက္ခံၿပီး ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။ အရပ္ထဲမွာ ပိုဆိုးပါတယ္။


 အတင္းအဖ်င္း စကားေတြ
ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ လည္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။  ျမတ္စြာဘုရားဆိုလိုတာက “အႏုႆ၀” လို႔ဆိုတဲ့
တစ္ဆင့္ၾကား စကားေလးနဲ႔တင္ မွန္တယ္လို႔ မဆံုးျဖတ္နဲ႔ဦး၊ မွန္တာလည္းရွိႏိုင္တယ္ မွားတာ
လည္းရွိႏိုင္တယ္၊ မေသခ်ာဘူးလို႔ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

        နံပါတ္(၂) “မာ ပရမၸရာယ” ပရမၸရ ဆိုတာ ေရွးဘုိးဘြားဘီဘင္ လက္ထက္ကတည္းက
လုပ္လာတဲ့ အလုပ္တစ္ခု မိရိုးဖလာ အစဥ္အဆက္ လို႔ေခၚပါတယ္။ မ်ိဳး႐ိုးအစဥ္အဆက္က လက္
ခံလာၾကတာ၊ အဲဒါဟာ လည္း “ဒါက-တို႔ဘိုးဘြားလက္ထက္ကတည္းကပဲ၊ တို႔ရဲ႕ဓေလ့ထံုးစံပဲ”
ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒါကို လည္းပဲ ျမတ္စြာဘုရားက ဒါနဲ႔ အမွန္တရားကို ဆံုးျဖတ္
လို႔ မရပါတဲ့။

         နံပါတ္(၃) “မာ ဣတိကိရာယ” ဣတိကိရ ဆိုတာ ဒီလုိတဲ့ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္လာေျပာ
တဲ့အရာ၊ ဘာျဖစ္သတဲ့ ညာျဖစ္သတဲ့၊ ဟိုလိုေျပာသတဲ့ ဒီလိုေျပာသတဲ့၊ ေလာကမွာ “တဲ့” ေတြ
အမ်ားႀကီး ရွိၾကပါတယ္၊ “ဣတိကိရ” ဆိုတာေတြနဲ႔လည္း အမွန္တရားကိုမဆံုးျဖတ္နဲ႔တဲ့၊ အမွန္
တရားကို ဆံုးျဖတ္ရင္ အမွန္တရား မရႏိုင္ပါ။ 

        နံပါတ္(၄) “မာ ပိဋကသမၸဒါေနန”၊ ပိဋက ဆိုတာ ဘုရားေဟာ ပိဋကကိုေျပာတာ မဟုတ္
ပါ။ သင္ယူရတဲ့က်မ္းစာကို ပိဋက လို႔ေျပာတာပါ၊ “ပိဋကသမၸဒါေနန” စာထဲမွာပါတယ္ ဆိုတာနဲ႔
လည္း အမွန္တရားကို မဆံုးျဖတ္နဲ႔လို႔ ေဟာထားပါတယ္။ သင္ယူထားတဲ့ က်မ္းစာနဲ႔ ကိုက္တယ္
ဆို႐ံုနဲ႔လည္း အမွန္တရားကို မဆံုးျဖတ္နဲ႔တဲ့။ မွန္ခ်င္မွန္မယ္၊ မွားခ်င္မွားမယ္၊ ဒါတင္ရပ္မထားနဲ႔၊
ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေဟာထားပါတယ္။

        နံပါတ္(၅) “မာ တကၠေဟတု”၊တကၠဆိုတာ ဒီကေန႔  ယုတၱိေဗဒ ကိုေခၚတာပါ။ အေၾကာင္း
အက်ိဳး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မႈ၊ တတၱေဗဒနည္း၊ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တဲ့ နည္းစနစ္
တစ္ခုကို တကၠလို႔ေခၚပါတယ္၊ ေလာကမွာ တတၱေဗဒနည္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ၊ ေၾကာင္း
က်ိဳးဆင္ျခင္တာေပါ့၊ “လူသည္ ေသမ်ိဳး ျဖစ္သည္၊ ဦးဘသည္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ဒါ့ေၾကာင့္
ဦးဘသည္ ေသမ်ိဳးျဖစ္သည္”။ ဒီလို ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ျခင္တာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ၊ အဲဒီေတာ့ ေန
ရာတကာတိုင္းမွာ ဒီနည္းစနစ္ကို သံုးလို႔ရွိရင္လည္း အမွန္တရားကို ရွာေဖြလို႔ရမွာ မဟုတ္ပါ။ အသိ
ဉာဏ္နဲ႔ ရွာေဖြမွသာလွ်င္ မွန္ကန္တဲ့ တရားကို သိႏိုင္တယ္လို႔။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တတၱေဗဒ နည္းနဲ႔လည္း
အမွန္တရားကို မဆံုးျဖတ္ေလနဲ႔လို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

       နံပါတ္(၆) “မာ နယေဟတု” တဲ့။ နယဆိုတာ နည္းယူၿပီးေတာ့ေျပာတာ၊ အေၾကာင္းျမင္ရင္
အက်ိဳးကို ေျပာလို႔ရပါတယ္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေျပာလို႔ရတယ္၊ အဲဒါကို တစ္ဆင့္မွန္းဆၿပီးေျပာ
တယ္ဆိုရင္ အႏုမာန လို႔ေခၚပါတယ္၊ အက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီး အေၾကာင္းကို တြက္ဆတာပါ၊ အေၾကာင္း
ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးကို တြက္ဆတာပါ၊ တစ္ခုပဲျမင္ရတယ္၊ တစ္ပိုင္းပဲျမင္ရတယ္၊ ျမင္ရတာနဲ႔
က်န္တာကို မွန္းၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္တာကို အႏုမာန လို႔ေခၚပါတယ္၊ တစ္ဆင့္ မွန္းဆၿပီးေတာ့
သိတာမ်ိဳး။ အဲဒါနဲ႔လည္း အမွန္တရားကို ရွာလို႔မရဘူးလို႔ ဒီလိုေျပာထားပါတယ္။

        နံပါတ္(၇) “အာကာရပရိ၀ိတေကၠန” ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္တာ၊ အေၾကာင္း
တရားကို ေတြးေတာဆင္ျခင္ၿပီး ၾကည့္တာ၊ အဲဒီလို ေတြးေတာဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ အေတြးအေခၚတစ္ခု
နဲ႔ အမွန္တရားကို ဆံုးျဖတ္ရင္ အမွန္တရားကို မရႏိုင္ပါ။

        နံပါတ္(၈) “ဒိ႒ိနိဇၥ်ာနကၡႏၲိယာ”၊ ဒိ႒ိ ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕အျမင္၊ ကိုယ့္ရဲ႕အျမင္ကို ဆင္ျခင္စဥ္း
စားလိုက္တဲ့အခါ ေက်နပ္စရာအေျဖေတြ ထြက္တယ္၊ ကိုယ့္အျမင္ေလးက သေဘာက်စရာရွိတယ္၊
ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္လို႔ရတယ္၊ ကိုက္ညီတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ဟာ သူမ်ားအျမင္နဲ႔လည္း ကိုက္ညီ
တယ္၊ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီး ၾကည့္မႈနဲ႔ေရာ အမွန္တရားကို  မရပါ။

         နံပါတ္(၉) “မာ ဘဗၺ႐ူပတာယ”ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာ  လို႔ေခၚပါတယ္၊ ဘယ္ကိစၥ ျဖစ္ျဖစ္ လူ
ေတြကေျပာၾကတယ္ “ဒါ ျဖစ္ႏိုင္တယ္” တဲ့။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆင္ျခင္မႈေတာ့ ရွိတာေပါ့၊ ဒါ
ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာရတဲ့ အရာတစ္ခုဟာလည္း ကိုယ္က ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္မွ
ျဖစ္တာပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒါနဲ႔လည္းပဲ အမွန္တရားကို မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါ။

         နံပါတ္(၁၀) “မာ သမေဏာ ေနာ ဂ႐ု” တခ်ိဳ႕က ေလးစားရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဆရာက ေျပာသြား
တဲ့စကား “ဒီသမဏဟာ တို႔ရဲ႕ ဆရာပဲ၊ ဆရာေျပာတာဆိုရင္ မမွားဘူး” လို႔ ဒီလိုနဲ႔ အမွန္တရားကို
ဆံုးျဖတ္လို႔ မရဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ အသိဉာဏ္မပါဘဲနဲ႔ ဘယ္အခ်က္ကိုမွ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရား
ပစၥေ၀ကၡဏဉာဏ္ မရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္ဟာကိုမွ အမွန္တရားလို႔ မဆံုးျဖတ္ရဘူးလုိ႔  ျမတ္စြာဘုရားက
ကာလာမအမ်ိဳးသားေတြကို ေဟာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

         ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္စင္ပရိသတ္တို႔ ကာလာမသုတၱန္အတိုင္း ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားဆံုးမတဲ့တရားကို နာယူမွတ္သားၿပီး မိမိတို႔ဘ၀မွာ တကယ္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမွာက-
အျပစ္ရွိတဲ့ အရာလား၊ အျပစ္မရွိတဲ့ အရာလား၊ အကုသိုလ္လား ကုသိုလ္လား၊ ပညာရွိေတြ ကဲ့ရဲ႕
တဲ့အရာလား ခ်ီးမြမ္းတဲ့အရာလား၊ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးလို႔ရွိရင္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ေပးတတ္
သလား ဆင္းရဲဒုကၡကို ေပးတတ္သလား ဆိုတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အတိုင္းအတာေတြနဲ႔ ဆင္ျခင္
သံုးသပ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ဆံုးျဖတ္ကာ လက္ေတြ႕လိုက္နာက်င့္သံုးၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔
ကိုယ္စီကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီး က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

 {၁၃၇၃ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း(၁)ရက္၊ ၂၆-၁၁-၂၀၁၁ (စေနေန႔)၊ မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊
 မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
 ေဟာၾကားေသာ“ကာလာမသုတ္
 အႏွစ္ခ်ဳပ္” တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

 http://buddhismworld.ning.com/profiles/blog/show?id=6371237%3ABlogPost%3A430175