'' ကိုယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာေလးပါး''

'' ကိုယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာေလးပါး''
★★★★★★★★★★★★★★
တို႔သာနာက လုပ္တတ္လို႔ရိွရင္ တစ္ခါလုပ္ ႏွစ္ခုၿပီးတယ္။
တစ္ခုက မိမိတို႔ေဆာင္ရြက္ေနက်အတိုင္း
သညာအမွတ္ကေလးနဲ႔ လုပ္ေနတာ။
အဲဒီသညာအမွတ္ကေလးနဲ႔ လုပ္ေနတဲ႔
ရုပ္နာမ္အေပၚ သတိနဲ႔မွတ္တာ။

သညာက ပညတ္နဲ႔ၿပီးတာကိုး ။
သတိအမွတ္က အတြင္းထိ ထိုးေဖာက္ၿပီး
ပရမတ္အထိ သိႏိုင္တယ္။
တစ္ခါတည္းနဲ႔ ႏွစ္လုပ္ၿပီးႏုိင္တယ္။

ဘုရားေခတ္ကလည္း ဘုရင္ၾကီးေတြ
ဘုရင္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အရိယာေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ဗိမၼိသာရမင္းၾကီးဆိုရင္ ေသာတာပန္ မဟုတ္လားဗ် ။
သီဟစစ္သူၾကီးလည္း အရိယာပဲ။
ဆိုင္ရာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း
သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားၾကတာ။

အားမွ မွတ္မယ္ဆိုရင္
အားခ်ိန္ရိွလို႔လား။
အားခ်ိန္ေစာင္႔မေနနဲ႔ဗ်။
ရေအာင္လုပ္။

လူ႔ဘ၀ေရာက္တုန္း
လူသက္ကေလး ထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုေသးတယ္ဗ်။
တို႔ခႏၶာက အသက္ (၂) ခုနဲ႔သြားေနတာ။
ခႏၶာမွာရိွေနတာ ဓာတ္သက္ ၊
သတိနဲ႔ ရွဳမွတ္ေနတာကမွ လူသက္၊
ဓာတ္သက္က ခႏၵာငါးပါး ကလာတာ။
လူသက္က ကုသိုလ္ျပဳစဥ္တုန္းကလာတဲ႔ သဒၵါနဲ႔ သတိကေပးတာ။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
အင္မတန္ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းလြန္းမွ ရတာ။
ဒီမွာ လူ႔ဘ၀မွာ ဓာတ္သက္နဲ႔ လူသက္ဆိုျပီး (၂) မ်ိဳးရိွတယ္။
ဓာတ္ေကာင္ကျဖစ္တဲ႔ ဓာတ္သက္က ဥာဥ္ကိုသြားတယ္။
လူသက္က ဥာဏ္ကိုသြားတယ္။
ဥာဥ္နဲ႔ဥာဏ္ ႏွစ္မ်ိဳးေနာ္။
ဥာဥ္ကို သညာက ေစာင္႔တယ္။
ဥာဏ္ကို သတိကေစာင္႔တယ္။

ဥာဥ္ဆိုတာ ဓာတ္သက္ကျဖစ္ေတာ႔
ဓာတ္စာ အျမဲေတာင္းေလ႔ရိွတယ္။
ေျမဓာတ္အားၾကီးသူက ေျမဓာတ္ေစာင္႔႔တဲ႔ အစာပဲ ေတာင္းေလ႔ရိွ တယ္။
သူ႔ဥာဥ္ ၊ သူ႔ဓာတ္နဲ႔တည္႔ရင္ ၾကိဳက္တယ္။ မတည္႔ရင္ မၾကိဳက္ဘူး ။
ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ
ဥာဥ္စကား ၊ ဥာဏ္မဟုတ္ေသးဘူး။
ျပီးေတာ႔ ကုိယ္ပိုင္ မဟုတ္ေသးဘူး ။
ဓာတ္ေကာင္ကပိုင္တာ။

ျပီးေတာ႔ မသိမဳွဆိုတဲ႔ ေမာဟလည္း ရိွေသးဗ်။
ဥပမာ - အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ဘာမွမသိဘူး။
ေတြေ၀ေနခ်ိန္ ဘာမွမသိဘူး။
ဘယ္အာရုံမွ မဖမ္းမိေတာ႔ဘူး။
အဲဒါေမာဟ၊ အာရံုမိတစ္ခ်က္ မမိတစ္ခ်က္ လည္းေမာဟပဲ။
စာလိုေျပာေတာ႔ ၀ိစိကိစၦာ ၊ ခ်ီတံုခ်တံုေပါ႔။
ဘယ္အာရံုမွ မဖမ္းမိႏုိင္ဘဲ
ျပန္႔လြင္႔ေနတဲ႔စိတ္ကိုလည္း ေမာဟေခၚတယ္။
မသိစိတ္ေမာဟက အမ်ားဆံုးဖံုးထားတာ ။
အဲဒီမသိစိတ္မွီ၍ ဓာတ္တည္႔ရင္ ၾကိုက္တာပဲ။
အဲဒါ ဥာဥ္၊ ဥာဏ္မဟုတ္ေသးဘူး။
ဓာတ္မတည္႔ရင္ မၾကိဳက္ေတာ႔ဘူး ။ ဒါလည္း ဥာဥ္ပဲ ။ ဥာဥ္အတိုင္းသြားရင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည္႔ရမယ္။
ေနာက္ေၾကာင္း ဆိုတာဘာတုန္း။
အပါယ္ေလးဘံုကို ေျပာေနတာ။
ဥာဏ္နဲ႔သြားမွ ေရွ ႔ တက္ခြင္႔ရိွတယ္။

လူသက္မရိွတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ
အပါယ္ေလးဘံု ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရမွာေနာ္။
ဒါေၾကာင္႔ လူသက္ကို ေစာင့္ ေရွာက္ဖို႔လိုအပ္သည္။
ဥာဥ္ကိုေမြးတာ သညာ။
ဥာဏ္ကိုေမြးထုတ္မွာက သတိ။
သတိဆုိတာ ရွုမွတ္တာကို ဆိုလိုတယ္။

ေျပာတဲ႔အတိုင္း ၾကက္ဆိုၾကက္ ၊
ထန္းလ်က္ဆို ထန္းလ်က္အတိုင္း မပါရဘူးေပါ႔။
ဘာကိုၾကက္ေခၚတာတုန္း။ ဘာကို ထန္းလ်က္ေခၚတာတုန္း ။
ထန္းလ်က္စားျပီး ထန္းလ်က္နဲ႔ မျပီးရဘူးေပါ႔။
ထန္းလ်က္ရဲ ႔သတၱိ ။ သူ႔ရဲ ႔လွဳပ္ရွားပံု သူ႔ရဲ ႔ျဖစ္ပ်က္ပံု။
အဲဒါျမင္ေအာင္ စားရင္းၾကည္႔ ။ၾကည္႔ရင္း စားရတယ္။
အဲဒါသတိပဲ။အဲဒီသတိနဲ႔ လူသက္ကေလးေစာင္႔ေရွာက္ ရမွာ။
စာလိုေတာ႔ စကုအာရကၡ ။
ကုိယ္႔ေစာင္႔ဘာ၀နာ ေလးမ်ိဳး။
လူသက္ကုိေစာင္႔ေရွာက္မယ္႔ အေဖာ္ေလးမ်ိဳး။

(၁) ဗုဒၶါ ႏုႆ       ထိ
★★★★★★★★★
ဒီေန႔ လူေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရတာက
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ မဟုတ္ဘူး။
အျပိဳင္အဆိုင္ အလုအယက္ေတြနဲ႔ ေဘာလံုးကစား ေနသလိုပဲ။
ေျပးၾက ၊ လိုက္ၾက၊ ကန္ၾက ၊ တြန္းၾက ၊ လဲၾက၊ ျပိဳၾကနဲ႔ ။
ဒီလိုၾကားထဲမွာ ဗုဒၵါႏုသတိပြားထားတဲ႔ပုဂို္လ္သည္ လူစိတ္မေပ်ာက္ဘူး ။
ဗုဒၵါႏုသတိမွာ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္က
ထိပ္ဆံုးက ပူေဇာ္အထူးခံထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားတို႔မည္သည္
အဆိုးေလာကဓံ ပဲလာလာ ၊ အေကာင္းေလာကဓံပဲလာလာ မတုန္လွဳပ္ဘူး။
နာဠာဂီရိဆင္ၾကီး အရက္မူးေအာင္တိုက္ၿပီး
ဘုရားကိုေသေၾကာင္းၾကံေတာ႔ ဘုရားက တုန္လွဳပ္သလား။
"မတုန္လွဳပ္ပါဘုရား"

လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြနဲ႔ ေတာင္ပံုယာပံု
လွဴဒါန္းပူေဇာ္ေတာ႔လည္း မတုန္လွဳပ္ဘူး။
ေကာင္းဆိုးႏွစ္တန္ ေလာကဓံ တရားေတြအေပၚမွာ
ညီအမွ်ထားျပီး ရွဳျမင္ေတာ္မူေလ႔ရိွတယ္။
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ အာရံုျပဳေနျခင္းျဖင္႔
တစ္နည္းအားျဖင္႔ ဗုဒၵါႏုႆတိ ပြားေနျခင္းအားျဖင္
႔ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ ႔ အခက္အခဲ ေတြအေပၚ
မတုန္လွဳပ္ေတာ႔ဘဲ သဒၵါစိတ္ ျဖစ္ေပၚႏုိင္တယ္။

တို႔ရဟန္းျဖစ္စက ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာက ေျပာဖူးတယ္။
ငါ ဘုရားတည္တယ္ကြာ။
ငါ႔တရားေလး ငါေအးေအးေဆးေဆး ရွဳမွတ္ျပီး တည္ခ်င္တာ။
သို႔ေသာ္ကြာ ငါ႔ေခါင္းေပၚ တုတ္၀ဲဓား၀ဲနဲ႔
တုတ္ၾကား ဓားၾကားက ဘုရားတည္ခဲ႔ရတာ။
ငါစိတ္ဆင္းရဲတာေပါ႔ကြာ။
ဒီေတာ႔ ငါ႔ဆရာ ငါေလွ်ာက္ထားတယ္ ။
တျခားတာ၀န္ေပးခ်င္တာေပးပါ။
ဒီဘုရားတည္တဲ႔ တာ၀န္ေတာ႔မေပးပါနဲ႔လို႔။
ဒီေလာက္တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
အႏၱရာယ္မ်ားျပီး ေဒါသနဲ႔ လုပ္ေနၾကတာ။
ဘုရားမတည္ခ်င္ေတာ႔ဘူးလို႔ ။
ဆရာက တရားမွတ္ေနရာက မ်က္လံုးေလး ဖ်ပ္ခနဲ႔ဖြင္႔ၾကည္႔ျပီး….
မင္းတို႔သာသနာက ဘယ္သူ႔သာသနာလဲလို႔ ေမးတယ္။
"ေဂါတမဘုရား သာသနာပါဘုရားဆိုေတာ႔"
ဟဲ႔ တို႔ဘုရားေကာ အတိုက္အခိုက္ကင္းလုိ႔လား။
စိဥၥိမာန မိန္းမယုတ္က လူလယ္ေခါင္ အရွက္မခြဲဘူးလား။
နာဠာဂီရိ ဆင္ၾကီးနဲ႔ တိုက္တာေလကြာ။
ဘုရားေတာင္ခံရေသးတာ။
မင္းက ဘာမို႔လို႔တုန္း…… ဆံုးမေတာ႔မွ ငါသေဘာေပါက္တယ္ကြ။

သာသနာျပဳတဲ႔ေနရာေတာင္ ေလာကဓံဆိုတာ ၾကံဳရတယ္။
အတိုက္ အခိုက္ဆိုတာရိွတယ္။
လူေတြၾကားေတာ႔ေျပာမေနနဲ႔၊။
နိစၥဓူ၀ ေလာကဓံ ခ်ည္းပဲ။
ဒီမွာ ေလာကဓံခံႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ
ဗုဒၵါႏုႆတိပြားေနမွ လူစိတ္မေပ်ာက္ လူသက္မပ်က္ေနရမွာ ။ ဗုဒၵါႏုႆတိပြားမထားရင္ ေဒါသ ၊ မာနေတြ ၀င္လာမယ္။
ဒါဆိုရင္ ဓာတ္ဥာဥ္ဘက္ ပါသြားျပီေနာ္။
လူသြားလမ္း မေျဖာင္႔ေတာ႔ဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ပြားျခင္း ၊
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္အာရံုျပဳျခင္း ဆိုတဲ႔
" ဗုဒၵါႏုႆတိ "သည္
လူသက္ကုိ ေစာင္႔တဲ႔ ကိုယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာ။

(၂) ေမတၱာကမၼ႒ာန္း
★★★★★★★★★★★
တို႔ဘုရားက ကရုဏာပြား သမာပတ္လို႔ေခၚတယ္။
ရန္သူကုိပင္ သားေတာ္ရာဟုလာကဲ႔သို႔ သေဘာထားႏုိင္တယ္။
ရန္သူကို ရင္ကျဖစ္ေသာ သားကဲ႔သို႔
သေဘာထားႏိုင္တာ ကရုဏာ သမာပတ္ေၾကာင္႔ပဲ။
လူမွာက်ေတာ႔ လူ႔ဥာဏ္နဲ႔ လူသက္ကုိ
ေမတၱာက ေစာင္႔ေရွာက္တယ္။

တကယ္လို႔ တစ္ဖက္နဲ႔ အတိုက္အခံျဖစ္ေနရင္
သူ႔ေနရာမွာသာငါဆိုရင္
ဒီထက္ပိုဆိုးမွာလုိ႔ ႏွလံုးသြင္းၾကည္႔လိုက္ရင္
ေဒါသမ၀င္သာေတာ႔ဘူး။
ေဒါသရဲ ႔ေနရာမွာ ေမတၱာနဲ႔ အစားထိုးရမွာ။
သူ႔အျပစ္မရွဳဘဲ ကိုယ္႔အျပစ္ကုိယ္ ရွဳလုိက္တာ
ေတာက္ေနတဲ႔မီး ျငိမ္းသြားႏုိင္တယ္။
သူမ်ားအျပစ္ ရွဳေနရင္ ျငိမ္းေနတဲ႔မီး ထေတာက္ႏုိင္တယ္။
သူ႔ေနရာကေန ၾကည္႔တတ္မွ တန္းတူစိတ္ ျဖစ္သြားတာ။ ေမတၱာဗ်။
ေမတၱာဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူထားျခင္း။
ေမတၱာစိတ္ထားမွ ေဒါသနဲ႔ မာနဥာဥ္မ၀င္ သာေတာ႔ဘူး။
ဥာဥ္မ၀င္ရင္ ဥာဏ္၀င္လာေတ႔ာမယ္။
ဥာဏ္၀င္လာရင္ ဥာဥ္မ၀င္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။

(၃) ေကာဠာသကမၼ႒ာန္း
★★★★★★★★★★★★
ဒီကမၼ႒ာနး္က (၃၂) ေကာ႒ာသ တစ္စစီအာရံုျပဳရတာ။
ဆံပင္ ၊ ေမြးညွင္း ၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ အရိုး ၊ အေၾကာ စသည္ ….
တစ္ခုစီ ခြဲၾကည္႔ျပီး အျမဲဆင္ျခင္ေနရင္
ငါဆိုတဲ႔ အတၱာမာန္ မ၀င္သာေတာ႔ဘူး။
ကားပစၥည္းေတြ တစ္ခုခ်င္း ျဖဳတ္ထားရင္
ကားလို႔ ေခၚလုိ႔ရပါဦးမလား။"မရပါဘုရား"
ဘီးေတြ စက္ေတြ တစ္စစီျဖဳတ္ထားလိုက္ဗ်ာ။
ကားမဟုတ္ေတာ႔ဘူးလား။ ကားသက္မ၀င္ေတာ႔ဘူး။
တစ္စစီ ျဖဳတ္ထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြ
ျပန္တပ္လိုက္ ေတာ႔ ကားျဖစ္သြားေရာ ။
ေကာ႒ာသမရွဳရင္ မာန္၀င္ျပီး ဥာဥ္ဘက္ေရာက္သြားမယ္။
ဥာဥ္ဘက္ေရာက္သြားတုိင္း
လူသက္ေပ်ာက္ျပီမွတ္။
ဓာတ္သက္နဲ႔ လူသက္ ဥာဥ္နဲ႔ ဥာဏ္။

ဥာဏ္ဦးစီးမွ အမွန္ရမယ္။
ဘယ္အလုပ္လုပ္ ဥာဏ္ဦးစီးျပီး လုပ္ၾကပါ။
ဒီေနရာမွာ ဆိုင္းသမားဥပမာ နဲ႔ ေျပာရဦးမယ္ ။
ဆိုင္းဆရာ ဆိုင္းတီးေတာ႔ လက္ဖ်ားနဲ႔တီး။
လက္ဖေႏွာင္႔နဲ႔ အုပ္ျပီး တီးတာ။
ဒါမွ အသံမွန္ အသံေကာင္းထြက္တာ။
လက္ေခ်ာင္း လက္ဖ်ားေလးေတြနဲ႔တီး။
လက္ဖေနာင္႔နဲ႔ အုပ္ေပးတာ။
သတိကေလးနဲ႔ ရွုမွတ္ေနသလိုပဲ ။
လက္ဖေနာင္႔နဲ႔က အသံမွန္ေအာင္ ထိန္းေပးထားတာ။
လက္ဖေနာင္႔နဲ႔သာ အုပ္မတီးရင္ သံမွန္မထြက္ႏုိင္ဘူး။
တုန္ခါသံပဲရမယ္။ တုန္ခါမသြားေအာင္
လက္ဖေနာင္႔ေလးနဲ႔ ထိန္းျပီးတီးသြားတာ။
တို႔လည္း သတိေလးနဲ႔ ထိန္းထိန္းေပးေနရမွာ။
ေကာ႒ာသ ကမၼ႒ာန္းဟာလည္း အထိန္းတစ္မ်ိဳး။
အေစာင္႔တစ္မ်ိဳးပဲ။ ကိုယ္ေစာင္႔ ဘာ၀နာအျဖစ္ ပြားမ်ားေနရတယ္။

(၄) မရဏသတိကမၼ႒ာန္း
★★★★★★★★★★★★★
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ေနဖို႔သာ ေသခ်ာတာ။
ေသဖို႔ေတာ႔ ေသခ်ာပါသဗ်ာ႔ ။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေသျခင္းတရားကိုလည္း ဆင္ျခင္ပြားမ်ားေနရတယ္။ ဒါကိုမရဏသတိကမၼ႒ာန္းလို႔ ေခၚပါတယ္။
ေသျခင္းတရားႏွလုံးသြင္းေနရင္ ဥာဥ္မ၀င္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ဥာဏ္ပဲ၀င္မယ္။
ဘုရားေဟာ ဥပမာက အေ၀းကလာတဲ႔ ေျမြဆိုးၾကီး
လွမ္းျမင္ေနရသလို ေသျခင္းကို
မေသခင္ လွမ္းျမင္ေနရမယ္တဲ႔။
ေျမြဆိုးၾကီးျမင္ေနရေတာ႔ ေျမြဆိုးၾကီးနဲ႔ နီးတဲ႔
ေနရာေရာက္ေတာ႔ တုတ္ကေလးနဲ႔ ေျမြကိုဖယ္ျပီး
ကိုယ္႔လမ္းကိုယ္သြားႏုိင္သလို
ေသခါနီးက်ေတာ႔ ေသမင္းၾကီးကို ဥေပကၡာျပဳျပီး
ကုိယ္႔ရိကၡာထုပ္ ကိုယ္ယူျပီး လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာ။
အရိယာဘ၀ေတြဆီ ေရွ႔ဆက္သြားႏုိင္တယ္။
ေသမွာမေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။

ေသခါနီးမွာ
စည္းသံုးတန္
ေက်ာ္ရမွာေနာ္။

ပထမစည္းက- ေ၀ဒနာျပင္းထန္လာခ်ိန္
ဒီေတာင္ကို ေက်ာ္ႏုိင္ပါ႔မလားဆိုတာ
ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေစာင့္ ဘာ၀နာေတြ ပြားမထားခဲ႔ရင္
ငါေသေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အေတြး၀င္ေတာ႔မယ္။
ေၾကာက္စိတ္၀င္ေတာ႔မယ္။
ဥာဥ္နဲ႔ေသရင္ ေနာက္ျပန္ရမယ္။
ေနာက္ျပန္တာ ဘာကိုေျပာတာလဲ၊
'အပါယ္ေလးဘံုကိုေျပာတာပါဘုရား'

ဒုတိယစည္းက - ငါ႔မိသားစုနဲ႔ ခြဲရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အသိ ၊ အေတြး။
ဒီအသိ၊ ဒီအေတြးနဲ႔ေသရင္
မိသားစုခင္တြယ္စိတ္ေၾကာင္
႔ ျပိတၱာျဖစ္သြား တတ္တယ္။
ကိုယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာပြားထားသူဟာ
ဒီစည္းကိုေက်ာ္ႏုိင္ျပီး ဘ၀ေကာင္းဆီ ေရွ ့ဆက္ႏုိင္မယ္။

တတိယစည္းကေတာ႔ -
မီးစာကုန္ ဆီခမ္းေနခ်ိန္
ကိုယ္တြင္းက ဓာတ္ေလးပါး ပဋိပကၡၾကား
သတိမ၀င္ရင္ စြဲရာဘ၀ သြားရေတာ႔မွာေနာ္။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေျပာခဲ႔တာက ''၀ိနိပါတိကေဘး''။
ထန္းသီးခိုင္ၾကီး ခ်ိဳင္ျပီးပစ္ခ်လိုက္သလို
ဟိုတစ္လံုး သည္တစ္လံုး ဖြာလန္ၾကဲဲျပီး
ေရာက္မိေရာက္ရာ ေရာက္ေတာ႔မယ္ေနာ္။

ကို္ယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာတရားေလးပါး ပြားထားသူကေတာ႔
ထန္းသီးခိုင္ခ်ိဳင္ျပီး ၾကိဳးနဲ႔ခ်ေပးသလို
လုိရာေရာက္ တယ္။ မွန္းရာေရာက္တယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အပါယ္ေလးဘံုဆိုတဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္း မျပန္ခ်င္ရင္
လူနတ္ျဗဟၼာ အရိယာဆိုတဲ႔ ဘ၀ေကာင္းေတြဆီ ေရွ႔ဆက္သြားခ်င္ရင္ လူသက္ကို ေစာင္႔ေရွာက္ရမယ္။ ဘာန႔ဲေစာင္႔ေရွာက္ရမွာလဲ။
''ကိုယ္ေစာင္႔ဘာ၀နာ တရားေလးပါး ''နဲ႔ပါဘုရား။

သာဓု….. သာဓု ….. သာဓု ။

(မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ ဘုရား မွ
မဟာၿမိဳင္ေတာႀကီးမွာေဟာေတာ္မူေသာတရားမ်ား
(ေမာင္ေသြးခၽြန္) စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္။)