“ ၀ိပႆနာဆုိတာ အေသေလ့က်င့္တာ ''
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
အခုလာေနတဲ့ ေ၀ဒနာေတြဟာ ေသခါနီးလည္း လာမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္မို ့လို ့သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက- ၀ိပႆနာတရားထိုင္တယ္ဆုိတာ မဂ္ဥာဏ္,ဖုိလ္ဥာဏ္ကိုအသာထား လုိက္ပါဦး၊ အေသေလ့က်င့္တာတဲ့။
အခုကတည္းက ေလ့က်င့္ထားၾက သူေတာ္ေကာင္းတို ့..။
စာေမးပြဲေျဖခါနီးေတာ့ အျပင္မွာအေစာၾကီးစာေတြက်က္ရသလို
ေလ့က်င့္ထားရတယ္။အေသေလ့က်င့္ထားၾက။
အခုသူေတာ္ေကာင္းတုိ ့ ရႈမွတ္ရင္း နာက်င္ကိုက္ခဲတာ ဆတ္,ဆတ္,ဆတ္နဲ ့ အသားေတြတုန္လို ့။ေျခေထာက္ေတြမွာ နာက်င္ပူျခစ္ေနတာပဲ။
ေဘးလူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထိုင္ေကာင္းေနတယ္အာင့္ေမ့ေနတာ။
ေယာဂီတို ့ကေတာ့ ၿငိမ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ပီတိေတြ , ပႆဒၶိေတြျဖစ္ေနတယ္
ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ဒါေပမဲ့ ရႈမွတ္ေနတဲ့ေယာဂီမွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ မီးေတာက္ေနတယ္။အဲ့ဒါကို သည္းညဥ္းခံၾကသူေတာ္ေကာင္းတို ့။
အဲ့ဒါနိဗၺာန္ေရာက္မည့္တရား။ အခုေသဖုိ ့အေ၀းၾကီးက်န္တာေတာင္ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္တယ္ဆုိရင္ ေသခါနီး ဒါ့ထက္ပိုဆုိးဖုိ ့ မက်ိန္းေသဘူးလား။
ဒါေၾကာင့္ ဓမၼစၾကာမွာ မရဏမၸိဒုကၡံတဲ့၊ ေသျခင္းတရားဟာ
ဒုကၡပဲတဲ့။ျမတ္စြာဘုရားက ဒုကၡသစၥာထဲမွာ ထည့္ေဟာထားတာ။
ဓမၼစၾကာကို လာဘ္လာဘရဖို ့ဆိုၿပီး မရြတ္နဲ ့ေနာ္။
ဓမၼစၾကာဆုိတာ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ေဟာထားတာ။
ဓမၼစၾကာတို ့, ဘာသုတ္, ညာသုတ္တို ့ကို ခုေနအခါအလုပ္ရဖို ့ခ်ည္းပဲ ရြတ္ေနေတာ့တာပဲ။
ဓမၼစၾကာမွာ ဇာတိပိဒုကၡာ၊ဇရာပိဒုကၡာ၊ဗ်ာဓိပိဒုေကၡာ၊မရဏမၸိဒုကၡံ။
ေသျခင္းတရားဟာ ဒုကၡပဲဆုိတာ အခုေလာေလာဆယ္ ခဏေသၾကည့္တာပဲ။
ေ၀ဒနာကိုခံစားေနရတာကို သည္းညည္းခံၿပီး ရႈ မွတ္ေတာ့ ဒုကၡေ၀ဒနာဟာ တကယ္ႏွိပ္စက္တာပဲ။အခုေနမွာစဥ္းစားေ၀ဖန္ပါ။တရားထိုင္တုန္းမွာ မေ၀ဖန္နဲ ့ေနာ္ ေယာဂီတုိ ့။တရားထိုင္တုန္း ေ၀ဖန္လုိ ့ရွိရင္
စိတ္ကူးယဥ္ေၾကာေမ်ာသြားလိမ့္မယ္။စိတ္ကူးတာက အက်င့္ပါေနတယ္။
တရားထိုင္တာ အရိပ္ထဲမွာထိုင္တာေတာင္ ဒီေလာက္ႏွိ္ပ္စက္ရင္ ဒို ့ေသခါနီးလို ့ ေရာဂါၾကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုမွ ကုမရေတာ့ဘဲ ဆရာ၀န္ေတြ လက္လႊတ္ရတဲ့အေျခအေနဆုိရင္ မေသမခ်င္း အၾကီးအက်ယ္ခံစားရဖို ့မက်ိန္းေသးဘူး။
အခုေနအခါမွာ သြားႏုိင္လာႏုိင္တုန္းမွာ ဒီေ၀ဒနာေတြကို ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ရႈမွတ္မထားဘူးဆုိလို ့ရွိရင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးလူက ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ ရႈမွတ္ဖုိ ့လြယ္ပါ့မလား။(မလြယ္ပါဘုရား)
ရုပ္သေဘာ၊နာမ္သေဘာေတြ ခႏၶာရဲ့သေဘာေတြမသိေတာ့ - ငါေသရေတာမ့ယ္၊သားေတြ သမီးေတြနဲ ့ခြဲရေတာ့မယ္၊လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ ့အကုန္လံုးခြဲရေတာ့မယ္၊ငါ၀ယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ
အကုန္လံုးထားခဲ့ရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ အဲ့ဒီဒုကၡေရာက္တာက တစ္မ်ဳိး၊ ခႏၶာကိုယ္က ေရာဂါေ၀ဒနာေတြႏွိပ္စက္လို ့ဒုကၡေရာက္တာကတစ္မ်ဳိး၊
ကိုယ္လဲနာ စိတ္လည္းနာ။ အၾကီးအက်ယ္နာတယ္။
၉၆ ပါးေရာဂါႏွိပ္စက္လို ့နာတာက ကိုယ္နာတာေပါ့။ဒီရုပ္ခႏၶာၾကီးနာတာေပါ့။
စိတ္ကေနၿပီး ဘာမွ တရားေတြနာမထား၊လုပ္မထားတဲ့အခါက်ေတာ့ စိတ္မခ်၊ လက္မခ်ေတြအၾကီးအက်ယ္မျဖစ္ဘူးလား။
စိတ္မခ် လက္မခ်ေတြ အၾကီးအက်ယ္ျဖစ္တာက စိတ္နာတာ။
ေသခါနီးတဲ့အခါမွာ နာတာ၊က်ဥ္တာ၊ကိုက္တာ ခဲတာက တစ္မ်ဳိး၊
ဒီစိတ္မခ်ျဖစ္ရတာေတြက တစ္မ်ဳိး၊ပူေဆြး ၀မ္းနည္းၿပီးေတာ့ မခ်ိမဆံ့ေတြျဖစ္၊ ကိုယ္လည္းနာ စိတ္လည္းနာဆုိေတာ့ မေသခင္ မခ်ိမဆံ့ဒုကၡေတြမေရာက္ဘူးလား။
အဲ့ဒီလိုေဒါသၾကီးနဲ ့ခံစားရၿပီး ေသသြားရင္ ေသသြားတဲ့သူ
ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါ့မလား။
(မေရာက္ႏုိင္ပါဘူးဘုရား)
ေဒါသနဲ ့ေသရင္ငရဲတဲ့။
ေဒါသႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။
သူမ်ားကို ရိုက္ခ်င္ ႏွက္ခ်င္တာက တက္ၾကြတဲ့ ေဒါသ။အင္မတန္ ခင္မင္တဲ့ သူေတြနဲ ့ခြဲခြာရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မခြဲခြာခ်င္ဘူး၊၀မ္းနည္းတယ္။ ၀မ္းနည္းတာက ဆုတ္နစ္တဲ့ ေဒါသ။
“ ေဒါသနဲ ့ေသ ငရဲျပည္ “ ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြ အမွ်အတန္းေ၀ရင္ ၾကားပါေတာ့မလား။(မၾကားပါဘုရား)
ဒယ္အိုးထဲမွာ သြားၿပီး မီးေလာင္ခံေနရတာ ဘယ္လိုလုပ္ၾကားပါ့မလဲ။
မေသခင္မွာလဲ မခ်ိမဆံ့ခံရတယ္ေနာ္။ကိုယ္လဲနာ၊စိတ္လဲနာ။
အပါယ္ေလးပါးထဲက ငရဲက်သြားေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ထပ္မနာဘူးလား။
အဲ့ဒီေတာ့ သူ ့မွာဒုကၡၿပီး ဒုကၡဆက္သြားတယ္။
အဲ့ဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သည္းညဥ္းမခံလို ့။
“ သည္းညည္းခံ နိဗၺာန္ေရာက္၊
သည္းသည္းမခံ အပါယ္ေရာက္”
သည္းညည္းခံၿပီး ေယာဂီတို ့က မရႈမွတ္ဘဲ ၉ ရက္စခန္းကို ၃ရက္ထဲနဲ ့ထြက္ေျပးတယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေရာက္မလဲ။ (အပါယ္ေရာက္မွာပါဘုရား )
အပါယ္ေရာက္ႏုိင္တယ္ဆုိတာကိုေျပာတာေနာ္။
ေရာက္ေစခ်င္လို ့ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
တခ်ဳိ ့က်ေတာ့ အလုပ္မအားလို ့ျပန္သြားရတဲ့သူေတြလဲ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။လုပ္ခြင့္ရပါလ်က္နဲ ့ ေ၀ဒနာကို နာတယ္ဆုိၿပီး
ျပန္ေျပးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကိုေျပာတာ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡေ၀ဒနာကို သည္းညည္းခံၿပီးရႈမွတ္ပါ။
( ျမစိမ္းေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အသွ်င္ဇာေနယ်)
No comments:
Post a Comment